W poszukiwaniu drugiej Ziemi czyli: Jowisz i jego księżyce

Jak to było? Zaczęło się bardzo spontanicznie- na kółku z fizyki Pani przedstawiła nam pewien pomysł. Miałyśmy nawiązać znajomości z astronomią poprzez robienie zdjęć teleskopem Bradford, na Teneryfie. Ta idea bardzo przypadła mi do gustu, mimo iż o astronomii nie miałam zielonego pojęcia. Ale chciałam się tym zająć, bo wiedziałam, czego nie wiem: czy możliwe jest w ogóle życie ufoludków, o których tak wszyscy mówią? Jeżeli jest możliwość istnienia życia pozaziemskiego, to dlaczego nie dowiedzieć się czegoś więcej…

My ś l ę jednak, ż e jakby pojawiło si ę jakie ś ż ycie, to… NIE TAKIE! LECZ TAKIE!

W ka ż dym b ą d ź razie nie wszystko szło po mojej my ś li. Bycie astronomem to wielka sztuka!

Jest to pewna kometa, której zrobiłam zdjęcie poprzez teleskop Bradford. Jak widać efekty nie są za bardzo zadowalające, ale dopiero zaczynam i jestem taką malutką gwiazdeczką w przeogromnym wszechświecie, ale kto wie: może kiedyś jeszcze zabłysnę na niebie.

Każdy z nas na pewno przynajmniej raz w swoim życiu zastanawiał się, kiedy, i czy w ogóle nastąpi koniec świata. Do tej pory istniało wiele przepowiedni w tej dziedzinie. Koniec świata przepowiadał Nostradamus, Majowie… Żadne jednak z ich przewidywań nie sprawdziło się. Naukowcy zastanawiają się nad tym, kiedy lub czy w ogóle takowy nastąpi. Co z tym ko ń cem ś wiata???

Asteroida 2013YP grudnia uczeni z NASA zadziwili wszystkich. Tego dnia nowoczesny teleskop Neowise zaobserwował nową asteroidę. Nazwano ją 2013YP139, a jej olbrzymie wielkości-jej średnica wynosi 610 metrów- oraz fakt iż kieruje się w stronę naszej planety, wywołały strach nawet u naukowców.

Jowisz kryje wiele tajemnic. Spróbuję w mojej prezentacji udowodnić, iż to nie tylko „Gazowy Olbrzym”. Można by się zastanawiać, co jeżeli teorie naukowców okażą się prawdziwe i katastrofa Ziemi okaże się nieunikniona. Pozostaje jedna opcja – należałoby znaleźć drugą planetę, na której mogłoby zaistnieć życie. Do tej pory najlepszym kandydatem był Kepler- 22b. Jest to planeta pozasłoneczna odkryta przez Teleskop Kosmiczny Kepler. Jednak w 2011 roku została odkryta kolejna planeta o nazwie „ Gliese 667 Cc”, która prawdopodobnie byłaby jeszcze lepszym następcą Ziemi, ze względu na niepotwierdzone jak dotąd informacje o możliwości istnieniu na jej powierzchni wody. Poszukajmy lepiej znacznie bliżej- w naszym Układzie Słonecznym.

Do niedawna sama tak myślałam i byłam przekonana, iż tak właśnie jest. Otóż sprawa wiąże się nie z samym Jowiszem, a z jego naturalnymi satelitami. Jowisz jest największą planetą układu słonecznego. Ten gazowy olbrzym ma aż sześćdziesiąt siedem naturalnych satelitów: największe z nich to : Io, Europa, Ganimedes, Kallisto. Jestem przekonana, że niejeden czytający mój projekt, powiedziałby: „Życie na Jowiszu??-niemożliwe-przecież to gazowy olbrzym!”

Galileuszowe księżyce (nazwa pochodzi od Galileusza uznawanego za ich odkrywcę) są największe spośród wszystkich. Najbliżej Jowisza znajduje się księżyc Io, który jest nachylony do orbity pod najmniejszym kątem. Charakteryzuje się bardzo dużą aktywnością wulkaniczną, a jego ruch orbitalny jest tak szybki (42,5 godzin), że pełny przebieg można zaobserwować w ciągu nocy. Ponadto jest zawsze zwrócony tą samą półkulą w stronę Jowisza. Jest bardzo ciepłym satelitą- temperatura na Io wynosi ok stopni Celsjusza, a głównym źródłem tego ciepła jest oddziaływanie pływowe.

Siła pływowa Io: Z moich obliczeń wynika, że siła pływowa Io i Jowisza wynosi ok. 9,6377. Ta siła powoduje silne erupcje wulkaniczne. Księżyc jest taki kolorowy właśnie z tego względu- wulkany wyrzucają na powierzchnię związki siarki. Dzięki sondzie Galileo dostrzec możemy odcienie czerwieni, żółci, pomarańczy, a nawet zieleni.

Zdj ę cie z teleskopu Ciekawostką jest, że układ Jowisza z Io tworzy źródło fal radiowych. Kto wie …- może kiedyś nadamy na tych samych falach. Io

Następnym w kolejności jest Europa. Tak jak na Io nie ma wiele kraterów uderzeniowych. Ten drugi co do wielkości księżyc Galileuszowy ma powierzchnie bardzo równą, z licznymi rysami i pęknięciami na skorupie. Co najciekawsze w związku z tym satelitą, podejrzewa się, iż pod powierzchnią Europy są wodne oceany. Mówi się, że woda jest ok. 90 km pod skorupą. Istnienie tego umożliwiają siły pływowe, które są znacznie większe niż oddziałujące na Io. Europa jest bardzo obiecującym miejscem do odnalezienia wody, co wiąże się z życiem pozaziemskim, toteż naukowcy już szykują się na wysłanie penetratora (specjalnego statku kosmicznego), który wbiłby się w powierzchnię tego księżyca i zbadałby jego skład.

Zdj ę cie z teleskopu Europa naszą nadzieją, dzięki obecnemu na niej nadtlenkowi wodoru. Europa

Ganimedes jest największym naturalnym satelitą „Gazowego Olbrzyma”, oraz największym znanym księżycem w Układzie Słonecznym. Mówiąc, że jest trzecim księżycem od Jowisza popełniłabym błąd, jednak z uwagi na fakt, iż teleskop Bradford nie uchwyci w zamawianych przeze mnie zdjęciach innych satelitów, tylko Galileuszowe, toteż jest na miejscu trzecim.

Przekładany hamburger??? „Przekładany hamburger” ( tak jest nazywany), jak sama nazwa wskazuje jest miejscem, gdzie może istnieć życie. Skalisty satelita pokryty jest warstwami lodu, między którymi znajdują się wody oceanów. Podejrzewa się, że między tymi pokrywami lodowymi znajdują się cztery oceany, z których najgłębszy mieści się najbliżej jądra planety. Bardzo interesujący jest fakt, iż wokół Ganimedesa występuje bardzo rozrzedzona atmosfera, składająca się niemal w 100 % z tlenu! Atmosfera ziemska składa się w ok. 78 % z azotu, tlenu jest ok. 21 % + jeszcze inne substancje.

Ale my ś l ę, ż e z upływem lat – nawet z tym da si ę co ś zrobi ć. Zatrzymam się przez chwilę nad tym problemem: co się dzieje, gdy atmosfera składa się z czystego tlenu? Posłużę się prostym przykładem z życia. Jak powszechnie wiadomo tlen podtrzymuje palenie, np. rozpalimy szybciej w piecu, kiedy będziemy na tlące się gazety dmuchać. Jestem przekonana, iż gdyby tlen był jedynym składnikiem atmosfery, to wystarczyłaby iskierka, by doszło na księżycu do wybuchu. Jest to ogromny problem dla rozwoju życia.

Ganimedesa otacza magnetosfera. Uważam, że jeżeli udałoby się zwiększyć dostęp wiatru słonecznego do magnetosfery Ganimedesa, wówczas protony i elektrony (będące składnikami wiatru słonecznego), o dużej energii, spowodowałyby powstanie ubytków w tej warstwie, a kiedy dotarłyby do księżyca, częściowo stopiłyby warstwę wieloletniego lodu. Kiedy warstwa lodu ustąpiłaby, wtedy ocean, znajdujący się pod jego olbrzymią skorupą, mógłby być źródłem wody.

Zdj ę cie z teleskopu Ganimedes mógłby być naszą kolejną szansą. Ganimedes

Kallisto jest najbardziej oddalonym księżycem galileuszowym od Jowisza. Pełni funkcję pewnego rodzaju „naturalnego ochroniarza” – to właśnie Kallisto jest naznaczony najbardziej kraterami, które powstały w wyniku uderzeń najróżniejszych obiektów kosmicznych. Jest księżycem lodowym, pod którego powierzchnią, podobnie jak w przypadku Europy, czy Ganimedesa, prawdopodobnie istnieje ocean ciekłej wody.

Zdj ę cie z teleskopu Kallisto jest najdalszym księżycem galileuszowym od Jowisza, mimo iż na zdjęciu wydaje się najmniejszym księżycem, Kallisto jest niewiele mniejszy od największego Ganimedesa. Kallisto

Projekt badawczy Każdego dnia zamawiam zdjęcia z teleskopu Bradford. Skupiłam się właśnie na Jowiszu i zmianach położenia jego księżyców. Niestety teleskop robi zdjęcia niezależnie od moich zleceń, toteż otrzymuję je nie wcześniej niż dwa dni po zamówieniu. W moim projekcie uwzględnię zdjęcia z różnych dni, jednak będzie widoczna na nich zmiana położenia księżyca.

7 maja 2014 Wszystkie księżyce galileuszowe znajdują się po lewej stronie Jowisza. Dobrze widać także, że Ganimedes jest w większej odległości od Europy niż Kallisto.

9 maja 2014 Po dwóch dniach widoczna jest ogromna zmiana. Dwa księżyce przesunęły się na prawą stronę półkuli Jowisza. A gdzie się podział czwarty księżyc??? Nie mógł po prostu spaść z nieba! – Jeden z księżyców schował się za „Gazowym Olbrzymem” i nie został uchwycony przez teleskop Bradford.

12 maja 2014 Zdjęcie otrzymałam trzy dni po zamówieniu. Europa została po lewej stronie Jowisza, natomiast Io, Ganimedes i bardzo odległa Kallisto znalazły się po stronie przeciwnej. W tej sytuacji widoczny jest rezonans orbitalny księżyców.

Przykładowo : Io jest w rezonansie orbitalnym 2:1 z Europ ą i 4:1 z Ganimedesem. Na dwa obiegi Io przypada jeden obieg Europy, a na cztery obiegi Io – jeden Ganimedesa.

Jest zjawiskiem związanym z obiegiem dwóch ciał niebieskich (np. planet) wokół masywnego obiektu. Obydwa ciała obiegające masywny obiekt pozostają w związku grawitacyjnym między sobą. Na to zjawisko ma wpływ znacznie większa masa jednego ciała od drugiego. Liczba okrążeń jednego ciała odpowiada wielokrotności okrążeń drugiego ciała.

Io wykonuje cztery okrążenia Europa wykonuje dwa okrążenia Ganimedes wykonuje jedno okrążenie. Rezonans orbitalny Jowisza i jego księżyców

13 kwietnia 2014 Widoczne są jedynie trzy księżyce, natomiast widać, że są już do siebie ustawione pod różnymi kątami. Wszystkie trzy znajdują się po prawej stronie Jowisza, a jeden z nich schował się za planetą. Zdj ę cia z wcze ś niejszych dni

28 kwietnia 2014 Tym razem dwa księżyce (Europa i Kallisto) znajdują się po prawej stronie prawej półkuli Jowisza, a dwa pozostałe (Io wraz z Ganimedesem) zajmują lewą stronę.

Zdjęcie zrobione w październiku przez teleskop Hubble’a Jowisz i jego księżyc

1 Istnieje możliwość odnalezienia wody na księżycach Jowisza 2 Galileuszowe księżyce Jowisza wędrują wokół planety 3 Astronomia jest wspaniałą nauką, która z pewnością ma przyszłość

Podsumowanie: Jestem niemal przekonana, że przedstawione i opisane przeze mnie różne położenia naturalnych satelitów Jowisza dowodzą, że ciała niebieskie krążą wokół innych ciał niebieskich posiadających większą masę. Kiedyś podobne obserwacje były dowodem na to, że Kopernik miał rację twierdząc, iż Ziemia krąży wokół Słońca. Okazało się, że teoria Ptolemeusza nie jest prawdziwa i Ziemia nie stanowi centrum wszechświata. Wokół Jowisza krążyły przecież jego księżyce – nie krążyły wokół Ziemi. To właśnie odkrycie księżyców przez Galileusza było przełomem potwierdzającym wcześniejszą teorię wynikającą z obliczeń Kopernika.