„Ludzie to anioły z jednym skrzydłem, dlatego aby się wznieść, musimy trzymać się razem. ”
Maria Stanisława Konopnicka z domu Wasiłowska, ps. Jan Sawa, Marko, Jan Waręż ur. 23 maja 1842 w Suwałkach, zm. 8 października 1910 we Lwowie – polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, publicystka i tłumaczka.
Uczyła się krótko na pensji sióstr sakramentek w Warszawie, przez całe życie dokształcała się we własnym zakresie. W latach mieszkała w Warszawie. od 1884 do 1886 redagowała pismo dla kobiet Świt. Dwór w Żarnowcu
Od 1890 przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej, współpracując z prasą krajową, zrzeszeniami polskimi za granicą, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, a także współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni.
Zmarła 8 X 1910 we Lwowie i tam została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.
Nowele pisała od początku lat osiemdziesiątych XIX wieku aż do śmierci. Nowela Dym opublikowana została w roku W 1908 r. Konopnicka opublikowała Rotę Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy! Polski my naród, polski lud, Królewski szczep Piastowy, Nie damy, by nas zniemczył wróg... - Tak nam dopomóż Bóg! Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy Ducha, Aż się rozpadnie w proch i pył Krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg... - Tak nam dopomóż Bóg!
Popularne do dziś są utwory dla dzieci: O krasnoludkach i sierotce Marysi, O Janku Wędrowniczku, Na jagody, Co słonko widziało? Źródła: Wikipedia