Teatr elżbietański „Świat jest teatrem, aktorami ludzie, Którzy kolejno wchodzą i znikają, Każdy tam aktor niejedną gra rolę...” William Szekspir „Jak wam się podoba?”

Na przełomie XVI i XVII wieku w czasach królowej Elżbiety I rozkwita bujnie teatr w Anglii. Dostarcza on nie tylko rozrywki, ale także komentuje współczesne zdarzenia i ocenia narodową historię.

Dwa rodzaje teatru… W renesansowej Anglii istniały dwa zupełnie odmienne rodzaje teatru : dworski i publiczny.

Teatr dworski Teatr funkcjonował na dworach królewskich i magnackich. Później jego rolę przejął teatr publiczny.

Teatr publiczny Drugi rodzaj teatru w Anglii w tamtych czasach. Przeznaczony dla prostego ludu. Od teatru dworskiego różnił się tym, iż jego dekoracje, stroje i maski były uboższe.To właśnie on miał większe znaczenie w historii.

Czym wyróżniał się teatr dworski? tematami mitologicznymi; bogatymi dekoracjami; alegorycznymi kostiumami.

Najważniejszymi elementami widowiska były: gra aktorska i tekst dramatu. Aktorzy byli zawodowcami, dbali o wymowę, każdym gestem i ruchem starali się uzyskać wrażenie prawdopodobieństwa. Ważne były też kostiumy i rekwizyty, którymi się posługiwali, by stworzyć iluzję przedstawionej rzeczywistości. Był to teatr gwiazdorski. Dobrzy aktorzy cieszyli się zasłużoną sławą, byli szanowanymi, zamożnymi ludźmi. W teatrze tym nie występowały kobiety, role kobiece grali młodzi, urodziwi mężczyźni.

Teatr z czasów Szekspira Teatry miały najczęściej kształt ośmiokątny lub okrągły. Mogły pomieścić około 2000 widzów. Na parterze były miejsca stojące. Miejsca te nie cieszyły się najlepszą sławą. Widzów, którzy się tam gromadzili nazywano „kiełbiami”, to oni zachowywali się szczególnie głośno i okrzykami wyrażali swe uznanie lub dezaprobatę aktorom. Kto chciał mieć miejsce siedzące i dach nad głową musiał dodatkowo zapłacić. Wybierał sobie wtedy miejsce na galerii.

Teatry „The Globe” „The Swan” Jak mógł wyglądać „The Globe”? Jego rekonstrukcja wykazuje niemal identyczny kształt , jak wyobrażony został na rysunku „The Swan”. „The Swan” Teatr kolisty, miał kształt regularnego dwunastoboku.

„The Swan”(łabędź) 1.Proscenium zwane fartuchem 2.Scena tylna 3.Galerie dla widzów 4.Najwyższą z galerii osłania dach nachylony do środka 5.Balkonik, z którego rozlegały się fanfary na początku spektaklu 6.Izdebka o dwóch oknach i balkoniku 7.Drzwi do garderób aktorskich 8.Empora (rodzaj chóru), służyła za pomieszczenia dla muzykantów albo jako nadscenie, lub jako łoża dla widzów

Sceną było podwyższenie, otoczone z trzech stron przez widzów. Budowa teatru Sceną było podwyższenie, otoczone z trzech stron przez widzów. Dekoracji było niewiele, często zastępował je napis głoszący, że akcja toczy się np. w lesie albo w komnacie zamkowej. Brak dekoracji rekompensowały bogate stroje aktorów. Czwarty bok sceny zamykały drzwi do garderoby, przez które wchodzili aktorzy. Pomiędzy słupami zawieszano kotarę. Dzieliła ona scenę na przedscenie i niewielką scenę wewnętrzną. Kurtyny nie było. Przedstawieniom towarzyszyła muzyka. Światło dzienne uniemożliwiało wykorzystywanie efektów świetlnych.

Aktor miał wyczarować sposobem mówienia i gestykulacją scenerię i nastrój. Wszystko to pod mglistym, wyblakłym niebem londyńskiego popołudnia. Grano przeważnie miedzy godziną 15 a 18, bez względu na wzbierające deszczem chmury.

Cechy dramatu elżbietańskiego Sprzeciw wobec trzech jedności klasycznych (czasu, miejsca, akcji). Podział na akty i sceny. Zwiększenie liczny osób na scenie. Nie ma chóru, ale w akcji współuczestniczą siły nadprzyrodzone. Mieszanie realizmu z fantastyką. Zestawienie elementów tragicznych z komicznymi, liryzmu z tragizmem; rezygnacja z zasady decorum. Bohaterowie przechodzą przemianę wewnętrzną

Ciekawostki W zwyczaju było wiwatowanie, klaskanie, tupanie, a nawet – w przypadku skrajnego znudzenia spektaklem – rzucanie w grających drobnymi kamieniami. Wywieszanie flag na szczyt budynków oznaczało, że odbędzie się przedstawienie. Biała chorągiew była zapowiedzią komedii, czarna zaś tragedii. Przedstawienie rozpoczynało się wczesnym popołudniem, a bilety wstępu należały do dość drogich. Likwidacja teatrów elżbietańskich nastąpiła w roku 1642. Pierwsza kobieta wystąpiła w roli Desdemony w 20 lat po zamknięciu (upadku) teatru elżbietańskiego.

Sceny ze sztuk elżbietańskich

Teatr elżbietański w twórczości Szekspira William Szekspir- angielski poeta, dramaturg, aktor. Powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej oraz reformatorów teatru.

Najsławniejsze sztuki wybitnego poety Otello Romeo i Julia Makbet Hamlet Król Lear

Słowniczek najbardziej znanych bohaterów Szekspira Julia i Romeo - wieczne symbole nieszczęśliwych kochanków (Romeo i Julia), Król Lear- naiwny ojciec, który podzielił królestwo między córki a sam popadł w nędzę (Król Lear), Makbet- przesądny, równie słaby, chorobliwie ambitny okrutny władca Szkocji, Otello- Maur wenecki; symbol zazdrości; umiejętnie prowokowany przez podstępnego sługę, udusił z zazdrości niewinną małżonkę (Otello).

http://www.szkolnictwo .pl/szukaj,Teatr#Teatr_el.C5.Bcbieta.C5.84ski Koniec  Wykonały: Michalina & Magdalena Klasa 3G Bibliografia: http://shakespeare.republika.pl/teatr.htm http://blaga.pl/Teatr_elzbietanski.html http://www.akademia-kultury.edu.pl/index.ph?action=Words&step=haslo&id=220 http://info.wiadomosci .gazeta.pl/szukaj/wiadomosci/teatr+el%C5%Bcbieta%C5%84ski http://renesans.klp.pl/a-7454-2.html http://93.19.176.242/www/www/_bib/dat/zainspirowani_ksiazka/grabowska_emila.ppt#272,2 http://www.szkolnictwo .pl/szukaj,Teatr#Teatr_el.C5.Bcbieta.C5.84ski http://makbet.klp.pl/a-5944.html http://hamlet.klp.pl/