Rosnowo Moja miejscowość Autor : Michał Olesiak

Spis treści : - Krótko o Rosnowie. - Historia Rosnowa. - Rosnowo kiedyś. - Miejsca, które warto zobaczyć.

Krótko o Rosnowie Rosnowo położone jest praktycznie w środku lasów, bogatych w jagody, grzyby i zwierzęta. Jezioro jest pełne wszelakich ryb, dlatego jest bardzo popularne od wielu lat wśród wędkarzy z kraju i zagranicy. Jest świetnym miejscem wypadowym na biwak dla całej rodziny. Jest tutaj sporo miejsca, żeby ustawić namiot czy przyczepę campingową - nawet przy samym jeziorze. Do dyspozycji turystów, są również ośrodki wypoczynkowe, gospodarstwa agroturystyczne i pokoje gościnne. Mnogość sklepów zapewni wypoczywającym spokój wypoczynku, bez potrzeby poszukiwań żywności czy napojów.

Początki wsi Rosnowo sięgają średniowiecza. Pierwsze wzmianki pisemne to informacje z 1533r. o osadzie "Rossnow". Była to miejscowość zamieszkała przez rybaków jeziorowych i stawowych. Od połowy XIV w. stanowi lenno rodu von Glasenapp związane z Manowem. Właściciele bardzo często się zmieniali. Od r. po podziale majątków pomiędzy 2 braci, Georg Casparow von Glasenapp został właścicielem Zacisza i Rosnowa, a od r. całość majątków posiadał Peter von Glasenapp. Pod koniec XVIII wieku Rosnowo należało do syna Petera von Glasenapp: Otto Kazimierza. Historia Rosnowa

Henrietta cztery lata później dokładnie r. odsprzedała swoje majątki, w tym oczywiście Rosnowo - Augustowi von Glasenapp. Jego córka, Luisa Leopoldina Wilhelmina po śmierci ojca sprzedała wszystkie majątki landratowi Carlowi Aleranderowi Wilhelmowi hrabiemu von Wartensleben.

Od r. właścicielem majątku Rosnowo z Zaciszem został George Holz, który odkupił je od hrabiego von Wartensleben. Skolei od 1870r. do wybuchu II wojny światowej było własnością rodu von Hohenzollern. Rosnowo było majątkiem szlacheckim i wsią typu wielodrożnica, oddaloną od uczęszczanych szlaków komunikacyjnych. Wieś położona jest w dolinie rzeki Radew, między jeziorami Rosnowskim (Zbiornik zaporowy na rzece Radew o średniej szerokości m) i Hajką. Dno urozmaicone, głębokości do 8m w starym korycie rzeki, zatoki wypłycone, lekko porośnięty roślinnością wodną. Brzegi dostępne na prawie całej długości zbiornika. Dużo drobnicy białej ryby (płoć, leszcz), karp, drapieżniki (szczupak, okoń, sum, węgorz, górne odcinki- pstrąg potokowy). Zarybienia: karp, szczupak, węgorz, sum.)

W XVIII w., poza folwarkiem w samej wsi do Rosnowa należał także szlachecki folwark Zacisze. Obok zabudowań folwarcznych, we wsi zamieszkałej przez 17 kmieci i bakałarza znajdował się młyn wodny, karczma, kuźnia i 20 "dymów". Mieszkańcy należeli do kościoła parafialnego w Wyszewie. W XIX w. wieś powiększyła się, powstała szkoła; łącznie było 79 gospodarstw. W 1892r. była gorzelnia parowa, młyn żarnowy oraz młyn wodny. Przed II wojną światową Rosnowo było połączone szosą brukowaną z Koszalinem, która wiodła za krzyżem w prawo oraz linią wąskotorową, której stacja znajdowała się w okolicy "stopu". W 1920r. rozpoczęto budowę elektrowni wodnej. Była i jest szczytowa: włącza się w godzinach szczytu poboru energii. Ma charakter ekologiczny. W 1939 roku Rosnowo liczyło 393 mieszkańców.

Przed wojną także spiętrzono koryto Radwi. W marcu 1940r. wały zostały przerwane; powódź była tak rozległa, że dotarła aż do Białogardu. Po 1940r. Niemcy rękoma jeńców wojennych odbudowali kanał i śluzę; tama stanowi tzw. opust jałowy i gdy istnieje zagrożenie, spuszcza się nim wodę. Podczas II wojny światowej Armia Radziecka i Wojsko Polskie wyzwoliło Pomorze Zachodnie, w tym również Rosnowo (marzec 1945r.). Trudno mówić o jakiejkolwiek działalności gospodarczej w tym czasie. Niemcy wracali do swoich siedzib, opuszczanych w panice przed zbliżającą się Armią Czerwoną Wielu Polaków, przebywających w Niemczech na "robotach", ciągnęło na wschód. Liczna grupa osiedliła się w Koszalinie i Rosnowie, inni wędrowali dalej na wschód. W Rosnowie zaczęli gospodarować jako pierwsi: A. Adamowicz, Wł.Biedulski, Br. Ilkiewicz, J. Szabanowicz, A. Frąckiewicz i A. Kłusek. W latach przybywali również repatrianci, którzy zajmowali gospodarstwa, lecz po pewnym czasie ruszali do miasta - do przemysłu.

W roku 1947 przybyło kilkanaście rodzin z województwa rzeszowskiego; m.in. Jarosław Machnik, Fenia Sulipko, Maria Tarnowska, Włodzimierz Surówka, Roman Łyska, Jerzy Kimak, Anna Kimak, Tomasz Procanin, Włodzimierz Kucab i Maria Maślak. Ci wysiedleńcy objęli gospodarstwa i zadomowili się tu na stałe. Wraz z rozwojem życia gospodarczego rozwija się życie społeczne; odbudowano zniszczoną podczas wojny linię kolei wąskotorowej Koszalin - Bobolice, uruchomiono szkołę, uruchomiono elektrownię i gorzelnię, powstała składnica drzewa i żwirownia. Rozwija się gospodarka rolna, wzrastają plony; z 6-7 q z ha (4 podst. zbóż) do 14,2 q z ha w roku 1962, ziemniaków z 65 q z ha w roku 1945 do 165q z ha w 1962r.

Zakładów przemysłowych we wsi nie ma; gorzelnia zostaje zlikwidowana. Mieszkańcy wsi latem i jesienią zbierają runo leśne. Do rangi większych miejscowości w Gromadzkiej Radzie Manowo urasta Rosnowo od 1952r., kiedy powstaje tu Jednostka Wojskowa nr W pobliżu zbudowano lotnisko wojskowe, w Rosnowie - kolonię rodzin wojskowych. Od roku 1960 działa koło wędkarskie PZW. W 1962 roku powstaje nowa Szkoła Podstawowa. Uroczyste otwarcie miało miejscie 30 września 1962r. Poza tym w Rosnowie czynne jest przedszkole, klub garnizonowy, sklepy WPH, kino, boisko sportowe, biblioteka oraz kawiarnia. W 1973r. założono Wojskowe Koło Łowieckie Orzeł. W latach sporą sensacją było odkrycie podczas prac drogowych w Rosnowie tzw. grobów ciałopalnych na pochodzącym z lat p.n.e. cmentarzysku ludności pomorskiej. W 1965r. zbudowano lotnisko cywilne a w 1975r. szosę łączącą Rosnowo z trasą Koszalin - Bobolice.

W kolejnych latach powstają nowe bloki i sklepy. Działają m.in. rosnowski klub piłkarski ROSSA i modelarnia. Po drugiej stronie jeziora, oraz za tamą zakłady produkcyjne stawiają "ośrodki" wypoczynkowe. Rosnowo staje się popularną miejscowością, do której zjeżdżają turyści z kraju i zagranicy. Kwitnie życie kulturalne i towarzyskie za sprawą licznych imprez i festynów. Część mieszkańców się wyprowadza, ale w to miejsce przybywają inni. Rosnowo kwitnie, aż do 2002 roku. Wtedy zostaje zlikwidowana jednostka wojskowa. Żołnierze zawodowi wyjeżdżają do innych jednostek, a z nimi ich rodziny. Pozostają emeryci, renciści i Ci którzy znaleźli pracę (lub nie) w okolicznych miejscowościach.

Rosnowo Kiedyś Dawne zdjęcie szkoły podstawowej w Rosnowie, Która obecnie nosi imię 26 Półku Lotnictwa Myśliwskiego. Uczęszczałęm do tej szkoły przez sześć lat. W tym czasie bardzo polubiłem to miejsce.

Zdjęcie kolei wąskotorowej, która niegdyś przejeżdzała przez Rosnowo. Niestety nigdy nią nie jechałem.

Most, którym przejeżdzała wąskotorówka. Niestety zatonął w toni wodnej jeziora Rosnowskiego. Gdy płynie się łódką przez jezioro rosnowskie, można stanąć na tym moście, ponieważ znajduje się 50 cm. Pod wodą.

Do roku 2002 niedaleko Rosnowa funkcjonowało lotnisko, które było bardzo powiązane z tą miejscowością. Miałem wtedy dwa latka.

Miejsca, które warto zobaczyć Rosnowo jest zasilane prądem z elektrowni mieszczącej się na kanale. Jest to stary budynek o pięknej bryle. Bez tego budynku Rosnowo było by inne bez tego budynku. Jest to bardzo ciekawy obiekt warty odwiedzenia. Bez niego nasze życie było by inne.

Pomnik samolotu w Rosnowie, który został wybudowany na pamiątkę istnienia Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Uważam, że jest on bardzo ładny i serdecznie zapraszam do odwiedzenia miejsca w którym powstał. Widzę go codziennie idąc do sklepu po chleb.

Koniec Źródło informacji oraz niektórych zdjęć :