Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Ameryka Azja Afryka Australia

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "Ameryka Azja Afryka Australia"— Zapis prezentacji:

1 Może z czasem zobaczymy rzeczy, których, jak dotąd, nie możemy sobie wyobrazić. Galileusz

2 Ameryka Azja Afryka Australia

3 Jednak to Europie zawdzięczamy najważniejsze wynalazki świata!

4 Nasza prezentacja dotyczyć będzie najważniejszych wynalazków oraz wynalazców pochodzących z najbardziej rozwiniętego kontynentu – Europy. Zaprezentujemy dorobek cywilizacyjny wielu pokoleń. Zapraszamy do oglądania!!!

5 WYNALAZKI

6 Antybiotyk Z greckiego anti - przeciw, biotikos - związany z życiem. Są to substancje pochodzenia drobnoustrojowego, stosowane jako leki ze względu na właściwości hamowania wzrostu niektórych czynników chorobotwórczych. Nazwy antybiotyk po raz pierwszy użył w 1889 roku francuski lekarz J. A. Villemin, jednak już od bardzo dawna ludzie korzystali w leczeniu z dobroczynnego działania drobnoustrojów. Pierwszy antybiotyk, penicylina, oparty na pleśni grzyba pędzlaka, został odkryty przypadkowo przez szkockiego bakteriologa Aleksandra Fleminga w 1928 roku. Profesor Fleming znany ze swych prac nad szczepionką na tyfus, dostrzegł nalot pleśni na płytce z hodowlą bakterii, którą przez zapomnienie zostawił na kilka dni w laboratorium. Fleming zwrócił uwagę, że wokół plam pleśni bakterie zupełnie zniknęły. Obecnie liczba antybiotyków znanych i stosowanych jest olbrzymia.

7 Armata Broń miotająca duże pociski za pomocą ciśnienia gazów prochowych powstałych w wyniku spalania materiału wybuchowego. Chociaż proch strzelniczy znany był w Chinach już od X wieku, to pierwsze działa pojawiły się w Europie zachodniej w I połowie XIV wieku. Pierwsze wizerunki owych współczesnych dział zwanych też bombardami, znajdują się w rejestrze florenckim z 1326 roku, oraz z lat czterdziestych XIV wieku zachowały się rachunki płacone za proch przez króla angielskiego Edwarda III oraz przez miasto Akwizgran. Na polu bitwy użyli dział po raz pierwszy Anglicy pod Crecy (1346 rok). Pierwsze działa na okrętach zainstalowały Aragonia i Katalonia w ostatnich latach I połowy XIV wieku. Początkowo skuteczność dział była niewielka. Znaczenie zyskały najpierw przy oblężeniach - używano ich do niszczenia bram zamków i warownych miast.

8 Balon Bracia Joseph Michel ( ) i Étienne Jacques ( ) Montgolfier (Francuzi) wypuścili 5 czerwca 1783 roku w Annonay pierwszy balon, sporządzony z papieru i płótna, napełniony gorącym powietrzem IX 1783 rok: Montgolfierowie wypuścili w Wersalu balon w którego koszu znalazły się zwierzęta: kaczka, kogut i baran X 1783 rok: - Francois Pilatre de Rozier został pierwszym człowiekiem  na świecie, który wzniósł się nad ziemię balonem typu Montgolfier XII 1783 rok: Jacques Alexandre César Charles wzleciał balonem wodorowym, mającym już niemal wszystkie cechy balonów nowoczesnych: jego powłoka z gumowanej tkaniny opleciona była siatką na której zawieszony był kosz; w powłoce znajdowała się klapa umożliwiająca wypuszczanie z niej gazu podczas lotu. Wyposażony był również w balast i barometr służący do pomiarów wysokości wzniesienia.  Pod koniec 1783 roku zaczęto przeprowadzać próby balonowe w Anglii, Holandii i we Włoszech.

9 Barwniki Odkrycie związków chemicznych mających zdolność trwałego zabarwiania innych ciał nastąpiło w odległej starożytności. Bardzo dawno dokonano także wynalazku barwienia przy użyciu barwników naturalnych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Zasadniczy przełom w technice barwienia nastąpił w drugiej połowie XIX wieku, kiedy wynaleziono barwniki syntetyczne. Jednym z pierwszych barwników tego rodzaju była fuksyna (barwnik czerwony), otrzymana w 1855 roku przez polskiego chemika Jakuba Natansona. W następnym roku Anglik William H. Perkin dokonał syntezy barwnika fioletowego - moweiny. Odkrycie w 1858 roku przez niemieckiego chemika Johanna P. Griessa tzw. związków dwuazowych doprowadziło do syntezy najważniejszej grupy: barwników azowych. Wkrótce otrzymano takie stosowane dzisiaj barwniki syntetyczne, jak: alizarynę (1868), eozynę (1871), indygo (1880) i wiele innych. W końcu ubiegłego wieku barwniki syntetyczne zaczęto produkować i stosować na skalę przemysłową. Barwników naturalnych używa się dzisiaj w niedużych ilościach do barwienia żywności, kosmetyków, a także w farmacji.

10 Cement Cement to spoiwo hydrauliczne (składające się głównie z glinianów i glinokrzemianów wapnia), twardniejące po zarobieniu wodą i wodoodporne po stwardnieniu, używane do wytwarzania zapraw budowlanych i betonów. Niektóre rodzaje wapna naturalnego (zwłaszcza pucolany wulkaniczne) wykazują wiele cech cementu i pełniły jego rolę od czasów starożytnych. Po upadku imperium rzymskiego zaniechano prawie całkowicie ich stosowania, aż do XVIII wieku. Podczas budowy latarni morskiej Eddystone, Anglik John Smeaton przeprowadził w 1756 roku wiele doświadczeń nad właściwościami rozmaitych mieszanek wapna, gliny, tufu wulkanicznego i pucolanów. Udało mu się otrzymać wapno hydrauliczne, będące właściwie naturalnym cementem, wiążące nawet pod wodą. Jednakże zasługę ponownego odkrycia naturalnego cementu rzymskiego przypisuje się zazwyczaj Anglikowi Jamesowi Parkerowi, który produkował go ze złóż odkrytych w 1796 roku na wyspie Sheppy. Parker nazwał go "Roman cement", stąd w Polsce nazwano go cementem romańskim. W 1818 roku rezultaty swych badań cementu naturalnego opublikował Francuz Louis Vicat, a podobne wyniki osiągnęli także m.in. Canvass White w USA i Charles William w Wielkiej Brytanii. Wszystkie te cementy naturalne, mimo wielu zalet, miały jednak wspólną wadę: stosunkowo niską wytrzymałość, gdyż wypalano je w zbyt niskiej temperaturze.

11 Czajnik elektryczny Czajnik elektryczny wprowadziła angielska firma Crompton & Company w 1891 roku. Pierwsze czajniki elektryczne zbudowane były z dwóch części. Górna z miedzi wyglądająca jak najzwyklejszy czajnik, oraz dolna posiadająca spiralę grzewczą w oddzielnej podstawce. Woda nie miała kontaktu z przewodami i dlatego podgrzewała się bardzo wolno. Dopiero w 1923 roku Arthur Large wprowadził pewne zmiany. Wewnątrz miedzianej rurki umieścił izolowane przewody elektryczne. Rurka mogła się teraz stykać bezpośrednio z wodą w czajniku i szybciej ją podgrzewała. Czajniki z plastiku zaczęto produkować dopiero pod koniec lat 70.

12 Dynamit W 1866 roku Alfred Nobel stwierdził, że mieszając nitroglicerynę (75%) z pewnym rodzajem glinki, zwanym ziemią okrzemkową (25%), można uzyskać substancję wybuchową stosunkowo bezpieczną i niewrażliwą na niezbyt ostrożne traktowanie. Użycie tego ostatniego składnika i odkrycie dynamitu było właściwie dziełem przypadku - ziemia okrzemkowa służyła do uszczelniania metalowych naczyń, w których przechowywano alkoholowy roztwór nitrogliceryny. Uzyskana substancja miała ciastowatą konsystencję i można ją było rolować w laski. Nobel nazwał ją dynamitem. Siła eksplozji była mniejsza niż nitrogliceryny, jednak, aby spowodować wybuch, trzeba było uderzyć w materiał bardzo mocno. Produkcja dynamitu szybko rozpowszechniła się w różnych częściach świata. Wystarczy tylko wspomnieć, że od roku 1867 kiedy to wyprodukowano około 11 ton, po pięciu latach produkcja wzrosła do 1350 ton.

13 Długopis Przybór do pisania, składający się z rurki napełnionej tuszem niezmywalnym, zaopatrzonej w końcówkę piszącą, zawierającą metalową kulkę. Pierwszy patent na długopis uzyskał w USA Loud w 1888 roku, natomiast pierwszy użyteczny model opracował (przy wydatnej pomocy swojego brata - chemika) w 1939 roku Ladislao José Biró, dziennikarz i grafik w jednym z budapesztańskich czasopism, który wypełnił szybkoschnącym tuszem wieczne pióro z prototypową kulkową stalówką. Swój wynalazek opatentował w 1943 roku, w rok później armia brytyjska zakupiła licencję i rozpoczęła produkcje długopisów dla RAF (dla pilotów nawigatorów). Wkrótce potem, w 1945 roku, długopisy pojawiły się w wolnej sprzedaży. W 1953 roku we Francji pojawił się tani długopis jednorazowy, wyprodukowany przez firmę barona Bica. Ostatecznie upowszechnił się długopis konstrukcji Amerykanina M. Reynoldsa.  Do popularności tego długopisu przyczyniło się kwatermistrzostwo armii amerykańskiej, które uznało go za niezbędne wyposażenie dowódców oddziałów. Szczególnie chwalili je piloci samolotów, którym przy wznoszeniu się na duże wysokości z używanych przedtem piór wiecznych wyciekał atrament.

14 Elektrownia jądrowa Rozszczepienie jądra uranu w 1938 roku przez niemieckich fizyków atomowych Otto Hahna i Fritza Strassmanna stało się podstawą narodzenia się w 1939 roku idei reakcji łańcuchowej rozszczepiania, a następnie zamysłu przeprowadzenia owej reakcji w sposób kontrolowany, czyli reakcji jądrowej. Zasadniczą część reaktora jądrowego stanowi blok grafitowy, w którym znajdują się pręty uranowe i kadmowe. Uran był materiałem rozszczepialnym, czyli paliwem jądrowym, grafit pełnił rolę moderatora (spowalniacza) zmniejszającego prędkość neutronów do najbardziej skutecznej dla przebiegu reakcji, rola kadmu zaś polegała na pochłanianiu neutronów, aby ich liczba nie wzrosła do poziomu grożącego eksplozją. Oczywiście reaktor jądrowy miał odpowiednią osłonę, nie przepuszczającą promieniowania na zewnątrz, a czynnikiem chłodzącym była woda. W 1954 roku uruchomiono w Obnińsku w pobliżu Kaługi (ZSRR) pierwszą elektrownię jądrową, będąca w istocie szczególnym przypadkiem elektrowni cieplnej. Również w 1954 roku zastosowano reaktor jądrowy do napędu okrętu podwodnego "Nautilus", a w 1957 roku do napędu radzieckiego lodołamacza "Lenin".

15 Fotokomórka Zasadniczą częścią fotokomórki jest fotoelement. Prąd płynący przez fotokomórkę zależy od ilości promieniowania elektromagnetycznego (np. światła) padającego na fotokatodę, czyli odbiornik ze specjalnego materiału wrażliwego na światło o różnej długości fali (często wykonanego z selenu, półmetalicznego pierwiastka). Uderzające w materiał fotony światła powodują emisję elektronów (zaczyna płynąć prąd), co sprawia, że zmienia się on w elektrodę - tzw. fotokatodę. Każda zmiana natężenia światła powoduje również zmianę natężenia prądu i uruchomienie np. alarmu. Fotokomórki wykorzystuje się w badaniach naukowych do pomiarów światła emitowanego przez różne substancje i cząsteczki. Poza tym znalazły one zastosowanie w urządzeniach kontrolnych. Służą np. do liczenia przedmiotów przesuwających się na taśmociągu. Często są również elementem alarmowych systemów przeciwwłamaniowych: w przypadku przerwania przez włamywacza promienia światła padającego na komórkę włącza się alarm.

16 Kuchenka gazowa Pierwszą kuchenkę gazową, która znalazła się w rynkowej sprzedaży, zaprojektował James Sharp pracownik gazowni w Northampton, i w roku 1826 zainstalował ją u siebie w domu. Pierwsze egzemplarze kupione zostały w 1834 roku do hotelowych kuchni, ale mimo odniesionego sukcesu, ich twórca obawiał się uruchomić produkcję na pełną skalę. Dopiero wizyta lorda Spencera w domu wynalazcy, który zażyczył sobie przyrządzonego na gazie lunchu, przekonała Sharpa, że powinien zaspokoić istniejące zapotrzebowanie. W roku 1836 założył fabrykę zatrudniającą 35 robotników. Jego kuchenki to były pionowe piecyki z haczykami u góry, na których zawieszało się mięso na pieczeń, z kręgiem palników na dole. Nowoczesny typ kuchenki gazowej, złożonej z oddzielnego piekarnika z półkami i z wierzchniej płyty do gotowania, zapoczątkował w 1852 roku patentowany piekarnik gazowy Bowera. Piekarnik z termostatem pojawił się w 1915 roku.

17 Holografia Nazwa tego wynalazku powstała z zestawienia greckich słów holos = całość i grapho = piszę.  Kryje się za nią metoda rejestrowania i odtwarzania przestrzennych (trójwymiarowych) obrazów przedmiotów, w której wykorzystuje się zjawisko interferencji wiązki fal odbitych od przedmiotu z wiązką takich samych fal padających bezpośrednio na materiał rejestrujący. Jeżeli na przedmiot jest rzutowana wiązka świetlna, która odbija się od niego i pada na materiał światłoczuły, gdzie spotyka się z taką samą wiązką padającą bezpośrednio, to otrzymuje się na nim hologram optyczny, czyli zapis obrazu przedmiotu zaszyfrowany w postaci prążków i pierścieni interferencyjnych. Taki zapis zawiera pełną (całościową) informację o wyglądzie przedmiotu. Można więc z niego odtworzyć zarejestrowany obraz w postaci trójwymiarowej.  Teoretyczne podstawy holografii opracował w 1920 roku polski fizyk Mieczysław Wolfke.   W 1969 roku amerykańscy fizycy Byron B. Brenden i Gary Langlois opracowali podstawy holografii akustycznej, w której do rejestrowania obrazu przedmiotu i jego odtwarzania stosuje się fale dźwiękowe.  Holografia optyczna znalazła zastosowanie w medycynie i biologii, a także w informatyce.  Holografia akustyczna ma zastosowanie w defektoskopii. Trwają badania nad zastosowaniem holografii w trójwymiarowym filmie i telewizji. Wirujące zwierciadła holograficzne są stosowane do przesuwania promienia laserowego po kodzie paskowym w kasach domów towarowych.

18 Jedwab sztuczny Jest to włókno otrzymywane sztucznie z celulozy drzewnej, imitujące jedwab naturalny. Najstarszym był jedwab otrzymany już w roku 1884 przez chemika i przemysłowca francuskiego H. Chardonneta (tzw. jedwab nitrocelulozowy), który jako pierwszy na świecie założył fabrykę jedwabiu sztucznego w 1891 roku. Równocześnie opracowywano inne metody produkcyjne. W roku 1890 chemik francuski L. Despaissis wynalazł metodę miedziową, natomiast w roku 1891 chemicy angielscy opracowali i opatentowali metodę wiskozową. W roku 1894 Ch.F. Cross i E.J. Bevan estryfikując celulozę bezwodnikiem octowym otrzymali acetylocelulozę. Następnie rozpuścili ą w mieszaninie acetonu (85%) i alkoholu etylowego (15%) i tak powstały roztwór przeciskali przez dysze przędzalnicze do komory z ciepłym powietrzem. Tam rozpuszczalnik wyparowywał i powstawała nitka jedwabiu octanowego. Tak powstałe włókno jest bardzo cienkie, delikatne, giętkie, miękkie oraz elastyczne. Przędza z jedwabiu sztucznego nadaje się do wytwarzania najdelikatniejszych i najwykwintniejszych tkanin, które z trudem tylko można odróżnić od tkanin z jedwabiu naturalnego.

19 Kino W 1832 roku fizyk belgijski Joseph A.F. Plateau i austriacki uczony Simon Stampfer skonstruowali niezależnie stroboskopy, czyli przyrządy dające wrażenie ruchu narysowanych postaci.  W 1853 roku generał austriacki Franz Uchatius zbudował stroboskop projekcyjny, wyposażony w latarnię magiczną.  W latach 1870-tych podejmowano udane próby fotografowania obiektów znajdujących się w ruchu, a następnie odtwarzanie ich za pomocą stroboskopu: francuski astronom Pierre J.C. Janssen tzw. rewolwerem fotograficznym własnej konstrukcji utrwalił przejście planety Wenus przez tarczę słoneczną (1874 rok), francuski fizjolog Etienne J. Marey za pomocą wielu aparatów sfotografował ruch galopującego konia.  W 1895 roku Francuzi, bracia Louis Jean i Auguste Marie Louis Lumiere, uruchomili w Paryżu pierwsze kino, w którym demonstrowali wynaleziony przez nich kinematograf. 19 marca 1895 Louis Lumiere kręci za pomocą kinematografu pierwszy film: fotografuje robotników wychodzących z fabryki ojca. Korzysta przy tym z używanych do dziś taśm perforowanych, ale wykonanych nie z celuloidu, lecz ze specjalnego powlekanego papieru. Trzy dni później bracia Lumiere'owie pokazują film na forum Towarzystwa dla Wspierania Przemysłu Krajowego, tym samym po raz pierwszy prezentując swój wynalazek fachowcom. Już od 1906 roku podejmowano próby stworzenia filmu barwnego - pierwszy system praktyczny opracował w latach Amerykanin Herbert T. Kalmus. Pierwszy film dźwiękowy zademonstrowano w Berlinie w 1922 roku. - rok początki kreskówek. - rok kino dźwiękowe -  Warner Bross (USA), - rok kino samochodowe -  (USA), - rok kino panoramiczne - Waller (USA),

20 Lampa Pierwszą lampą była lampa olejna. Najdawniejsze stanowiły naturalne wgłębienia w kamieniach i muszlach, od około 3000 roku p.n.e. sporządzano w tym celu specjalne naczynia ceramiczne, a z czasem metalowe. Od II tysiąclecia p.n.e. znano w Egipcie knot tkany lub pleciony z lnu i konopi. Lampa olejna przetrwała prawie bez zmian do końca XVIII wieku, kiedy szwajcarski chemik Aime Argand udoskonalił w latach jej palnik, doprowadzając powietrze do wnętrza knota. W 1792 roku Szkot, Wiliam Murdoch wynalazł lampę gazową, stosowaną głównie do oświetlania ulic w Londynie (1809), Paryżu (1819) i innych miastach Europy i Ameryki Płn. (w Warszawie od 1856 roku). Pierwszymi lampami elektrycznymi były lampy łukowe, wykorzystujące zjawisko łuku elektrycznego. Pierwszy publiczny pokaz działania lampy łukowej dał w 1843 roku na placu Zgody w Paryżu Francuz L. Deleuil, a jego rodak Henri Archereau zastosował w 1848 roku lampy łukowe do oświetlania wystaw i opery w Paryżu. Ponieważ w miarę wypalania się elektrod zwiększał się odstęp pomiędzy ich końcami i lampa łukowa gasła, próbowano temu zaradzić stosując mechanizmy zegarowe zbliżające stopniowo do siebie elektrody. W pełni użyteczną lampą łukową była dopiero lampa udoskonalona przez Rosjanina Pawła N. Jabłoczkowa. Od 1853 roku stosowano też lampę naftową wynalezioną przez lwowskiego aptekarza Ignacego Łukasiewicza.

21 Lodówka Jednym ze sposobów przechowywania żywności jest jej zamrożenie. Aby powstała lodówka, trzeba było wymyślić zamrażanie potraw na skalę przemysłową. Pierwsze maszyny z XIX wieku wytwarzały bloki lodu służące do przechowywania mięsa. Na pojawienie się lodówek w domach trzeba było poczekać do następnego wieku.  Lodówkę opracował bawarski inżynier Karl von Linde, który już w 1871 roku zastosował system chłodzenia w browarze Spaten w Monachium, aby umożliwić produkcję piwa latem. Środkiem schładzającym był eter metylowy lub amoniak. Pierwsza elektryczna lodówka domowa nosiła nazwę Domerle. Do sprzedaży została wprowadzona w Chicago w 1913 roku.  W tym samym roku wypuszczono lodówkę również w Niemczech. Amerykańska miała drewnianą obudowę, a mechanizm chłodniczy znajdował się na szczycie urządzenia. Lodówka niemiecka obudowana była ceramicznymi kaflami i była dostępna praktycznie tylko dla restauratorów, ponieważ kosztowała 1750 ówczesnych marek, czyli tyle, ile wiejska posiadłość. Lodówkę z zamrażarką wynaleziono dopiero w 1939 roku. Pierwszą polską lodówkę "Mewa" wyprodukowano we Wrocławiu w 1956 roku.

22 Łyżwy Najstarsze łyżwy pochodzą sprzed 4 tysięcy lat, a odnaleziono je podczas wykopalisk w Szwecji. Także na ziemiach polskich w okolicach Biskupina odkopano łyżwy wykonane z kości zwierząt. Pierwsze łyżwy były robione z krowich piszczeli, żeber, rogów, w których wywiercano dziurki, a do stóp przywiązywano je rzemieniami. Ślizgano się pomagając sobie długim, ostro zakończonym kijem. Następna wyższa forma w ewolucji łyżwiarstwa to drewniane klocki, z metalowym paskiem pod spodem. Najwcześniej w Europie, bo już w Średniowieczu zaczęła się historia jazdy na łyżwach w Holandii. Łyżwy o płozie metalowej oprawionej drewnem i przymocowane do butów rzemieniami pojawiły się tam już w XIII wieku. Jako że lubimy konkurować w każdej możliwej dziedzinie, tak i tutaj pojawiła się okazja do rywalizowania. Pierwsze oficjalne zawody w jeździe szybkiej kobiet odbyły się w Groningen w 1801 roku, zaś mężczyzn w 1814 roku. Po raz pierwszy na olimpiadzie łyżwiarstwo szybkie pojawiło się w 1924 roku w Chaomix. Oficjalna nazwa tych zawodów brzmiała "Międzynarodowy Tydzień Sportów Zimowych". Obok łyżwiarstwa rozegrano tam jeszcze cztery inne dyscypliny. Powodzenie tych zawodów sprawiło, że uznano je za igrzyska olimpijskie i postanowiono przeprowadzać co cztery lata.

23 Motocykl Jednośladowy pojazd mechaniczny bez nadwozia, z silnikiem spalinowym, przeznaczony w zasadzie do przewozu jednej lub dwóch osób. Historia motocykla zaczyna się w 50 lat od stworzenia pierwszego pojazdu jednośladowego - roweru, gdy Francuz Perreau zastosował do jego napędu tłokowy silnik parowy (1868 rok). W rok później podobny pojazd skonstruował Amerykanin Roper, a inny Amerykanin Copeland produkował dwukołowe welocypedy napędzane silnikiem parowym w latach  W 1885 roku, a więc w rok przed zbudowaniem pierwszego praktycznego samochodu, G. Daimler zbudował tzw. Reitwagen mit Petrolemotor ( wózek do jeżdżenia okrakiem jak na koniu, napędzany silnikiem na ropę naftową ) - pierwszy motocykl napędzany silnikiem spalinowym, zbudowanym przez Daimlera specjalnie do tego celu. Był to jednocylindrowy silnik chłodzony powietrzem, o pojemności skokowej 264cm sześciennych i mocy 0,5KM. Rama i koło były drewniane, przy czym koła opasane żelaznymi obręczami bez amortyzacji zawieszenia Współczesny motocykl zrobił światową karierę i jest produkowany we wszystkich rozwiniętych technicznie krajach świata. W 1990 roku Amerykanin Dave Campos jadąc po powierzchni słonego jeziora w stanie Utach (USA), osiągnął na motocyklu średnią prędkość 518,45 km / godz. Kilkumetrowej długości "Easyrider" był napędzany konwencjonalnie - przez dwa półtoralitrowe silniki Harley Davidson.

24 Ołówek Przyrząd do pisania, zwykle pręcik grafitowy w oprawce drewnianej. Malarze od połowy XIV wieku przy szkicowaniu posługiwali się pałeczkami ze stopu ołowiu z cyną, oprawionymi niekiedy w futeralik ze skóry (najlepsze pałeczki były z Włoch). Takich właśnie używał Albrecht Durer na początku XVI wieku. Ślady rysunku wycierano chlebem.  W 1554 roku odkryto złoża grafitu w Borrowdale w Anglii (jak głosi legenda, pomógł przypadek - burza przewróciła olbrzymi dąb z korzeniami), wkrótce zauważono, że grafit lepiej nadaje się do prac artystycznych niż ołów. W 1565 roku K. Gesner oprawił rdzeń grafitowy w drewnianej oprawce.   Stopniowo grafitu zaczynało brakować. Szczególnie drastycznie odczuwano to za Napoleona we Francji, pozbawionej dostaw angielskich. Na życzenie cesarza J. N. Conte (1795 rok) opracował udaną mieszankę grafitu z gliną i wodą. Wyrabiał z niej pręciki, które wypalał w piecu. W zbliżonym czasie podobną mieszankę wymyślił także J. Hardtmuth w Wiedniu. Znana stała się fabryka J. Fabera w Norymberdzie (1839 rok), bazująca przez wiele lat na graficie syberyjskim.  

25 Prąd elektryczny Przepływ ładunku elektrycznego, czyli prąd elektryczny, zaobserwował po raz pierwszy około 1663 roku niemiecki uczony Otto von Guericke. Zauważył on, że ciało obojętne połączone struną metalową z ciałem naładowanym zyskuje ładunek elektryczny.  Badania S. Graya doprowadziły w 1734 roku do stwierdzenia, że najlepszymi (spośród wówczas znanych) przewodnikami elektryczności są metale. Sam prąd elektryczny jako zjawisko nie był jednak w tych czasach badany. Generatory elektrostatyczne pozwalały wprawdzie wytwarzać stosunkowo wysokie napięcie, jednakże prądy jakie uzyskiwano, były niezwykle słabe i krótkotrwałe. Przełomowe znaczenie dla badań miało wynalezienie ogniwa galwanicznego przez włoskiego fizyka Alessandro Voltę w 1800 roku. Uczony ten zbudował też pierwszą baterię takich ogniw, nazwaną stosem Volty.  Chociaż prąd elektryczny pod koniec XIX wieku był już dość szeroko wykorzystywany, to nie myślano jeszcze o upowszechnieniu energii elektrycznej na skalę masową. Potrzebę dostarczania prądu elektrycznego większej liczbie odbiorców stworzył wynalazek praktycznej żarówki elektrycznej. Jej wynalazca Thomas A. Edison był zarazem założycielem pierwszej publicznej elektrowni zbudowanej w Nowym Jorku. Uruchomiona w 1882 roku miała 6 prądnic prądu stałego, z których każda poruszana była silnikiem parowym o mocy 125 KM. Ta pierwsza elektrownia miejska zasilała prądem o napięciu 110 V sieć elektryczną, do której włączono 7200 żarówek.

26 Rower Rower wywodzi się od prymitywnych pojazdów, przeważnie dwukołowych, poruszanych siłą mięśni, na których jeżdżono siedząc okrakiem i odpychając się nogami od ziemi. W 1493 roku Leonardo da Vinci miał ponoć wizję wehikułu, wyraźnie przypominającego rower. Pojazd miał dwa równej wielkości koła ze szprychami, kierownicę, mechanizm korbowy, łańcuch i zębatkę. Przedstawiający go rysunek pozostawał jednak w ukryciu przez wiele lat i nie miał wpływu na powstanie roweru dobre trzy wieki później. Szkic znaleziono wśród notatek Leonarda w 1974; ponieważ jest niezbyt dokładny, jego wykonanie przypisuje się asystentowi mistrza, imieniem Salai, choć autorem pomysłu był zapewne sam Leonardo. Wyobrażenia podobnego pojazdu dopatrywać się można na witrażu kościelnym z 1642 w Stoke Poges w Anglii. Z XVIII w. zachowało się w Anglii i Francji sporo przekazów o takich sztywnych pojazdach, bez zwrotnego przedniego koła. W 1894 wprowadzono wolne koło (stosowane powszechnie od 1898), a w 1899 tzw. przerzutkę, umożliwiającą zmianę przekładni. W 1920 zaczęto konstruować ramy rowerów z lekkich stopów.  Od tego czasu rower pozostaje w nie zmienionej postaci do dziś (zmieniły się jednak i to w znacznym stopniu materiały z których rowery wykonuje się dzisiaj), znajdując zastosowanie jako środek lokalnej komunikacji, turystyki i wypoczynku oraz sprzęt sportowy.

27 Samochód Zanim zaczęła się era samochodu, przez długi czas ludzie musieli zadowolić się koniem jako napędem i czymś, co można było do konia przyczepić z tyłu - takim rozwiązaniem były np. rydwany. Pierwszy pomysł czterokołowego wozu napędzanego siłą mięśni ludzkich za pośrednictwem dźwigni powstał już w połowie XV wieku. Podobno projekt pojazdu napędzanego sprężyną narysował Leonardo Da Vinci. Przełomowym momentem dla rozwoju samochodu stało się skonstruowanie w 1883 roku przez Niemca G. Daimlera szybkobieżnego silnika benzynowego, a w samochodu wyposażonego w ten silnik. W tym samym roku na ulice Mannheimu wyjeżdża inny samochód wyposażony w podobny silnik, skonstruowany przez K. Benza. W 1890 roku obaj wynalazcy zakładają pierwsze fabryki samochodów, a po latach ostrej konkurencji, w 1926 roku obie firmy łączą się tworząc firmę Daimler-Benz. Początkowo produkowane samochody mają kształt tradycyjnych powozów konnych, w których dyszel zastąpiono silnikiem. O zmianie w tym zakresie zadecydował wypadek. W wyścigach odbywających się w 1900 roku w pobliżu Monte Carlo zabił się kierowca samochodu wyprodukowanego przez Daimlera. Analiza wypadku doprowadziła do stwierdzenia, że rozstaw osi powinien być większy niż rozstaw kół, długość szybkiego samochodu powinna być większa niż jego szerokość, co poprawi bezpieczeństwo jazdy.

28 Termos Inaczej naczynie Dewara - naczynie służące do przechowywania substancji o temperaturze innej niż temperatura otoczenia. Jest to naczynie szklane lub metalowe o podwójnych ściankach, spomiędzy których wypompowano powietrze, aby uniemożliwić przepływ powietrza przez konwekcję. Powierzchnie ścianek zwrócone w stronę próżni są przy tym pokryte warstwą odbijającą światło tak jak zwierciadło, aby zredukować przepływ energii w postaci promieniowania. Od góry termos zamyka się korkiem z dobrego izolatora ciepła. Szklane naczynia o podwójnych ściankach, pomiędzy którymi była próżnia, zbudował i zastosował po raz pierwszy w 1888 roku J.A. d'Arsonval. Prawie dziesięć lat później J. Dewar wynalazł niezależnie tego rodzaju naczynie w takiej postaci, w jakiej je znamy obecnie. Początkowo naczynia Dewara używane były w laboratoriach do przechowywania niewielkich ilości skroplonych gazów, z czasem rozpowszechniły się one w gospodarstwie domowym jako termosy (tzn. naczynia Dewara zamknięte w osłonie metalowej, zabezpieczającej szklane naczynie przed stłuczeniem). W 1925 roku opatentowany termos po raz pierwszy wystawiono na sprzedaż jako pojemnik do przechowywania gorących lub zimnych napojów.

29 Ustęp W średniowiecznych zamkach potrzeby fizjologiczne załatwiano w specjalnych komnatach z otworami w podłodze. Znajdowały się one nad fosami. U Krzyżaków były to specjalne wieże kloaczne - tzw. danskery.  Na wsi były to dziury wykopane w ziemi, które po zapełnieniu zasypywano. Czasami między domami, które stały blisko siebie, dawano belki, na których można było usiąść, by w spokoju zrobić, co trzeba. Mieszczanie używali nocników, których zawartość wylewano na ulicę, co było przyczyną wielu chorób. Oficjalnie obowiązywał zakaz takiego postępowania, którym jednak praktycznie nikt się tym nie przejmował.  Pierwszą miskę klozetową spłukiwaną wodą ze specjalnej cysterny w rodzaju blaszanego, walcowego zbiornika, który był napełniany wodą z kurka znajdującego się powyżej wymyślił i zaprojektował poeta angielski John Harrington w 1596 roku. Spłukiwanie następowało po przez wyciągnięcie wtyczki z dna miski (przez uchwycenie pionowej rączki), co powodowało wypłynięcie jej zawartości. Pierwsze urządzenie służyło jemu samemu, drugie zostało zainstalowane w pałacu w Richmond, na życzenie królowej Elżbiety - matki chrzestnej projektodawcy. Ze względu na brak kanalizacji, spłukiwanie toalety było problemem i w związku z tym ustęp pozostawał kaprysem bogatych ekscentryków do połowy XVIII wieku. Na szeroką skalę urządzenie upowszechniło się dopiero około 1780 roku, po upowszechnieniu kanalizacji i wynalezieniu nowoczesnego wc przez zegarmistrza londyńskiego Aleksandra Cumming w 1775 roku. Jeszcze nowocześniejsze urządzenie (takie jak mamy dziś) opatentował w 1890 roku A.A. Neff - również w Anglii.

30 Wrotki Pierwsze wrotki na czterech kółkach, prototyp współczesnych, opatentował w 1863 roku James Plimpton z Nowego Jorku. Każda para wrotek miała dwie pary bukszpanowych kółek i amortyzowane były kauczukową podkładką. Były tak skonstruowane, że pozwalały na wykonywanie całkiem skomplikowanych figur. Praktycznie, już w latach wrotkarstwo weszło w okres burzliwego rozwoju i upowszechniania się na świecie

31 Znaczek pocztowy Znaczek pocztowy
Ojczyzną wydania pierwszego znaczka pocztowego na świecie jest Wielka Brytania. W dniu 6 maja 1840 roku wprowadzono do obiegu znaczek o nominale jednego pensa, w kolorze czarnym, przedstawiający podobiznę królowej Wiktorii (Penny Black) Inicjatorem wprowadzenia pierwszego znaczka, był urzędnik brytyjskiej poczty Rowland Hill. Wynalazek Brytyjczyka jako pierwsi podchwycili Francuzi, wprowadzając swój znaczek w 1849 roku, później, swoje znaczki pocztowe zaczęły emitować Brazylia i część Szwajcarii. Przez pierwsze dziesięć lat wydawanie znaczków rozpoczęło 19 państw, w tym Austria i Prusy (w 1850 roku). Pierwszy polski znaczek wyemitowano już 1 stycznia 1860 roku na terenie Królestwa Polskiego

32 Zapalniczka Pierwszą zapalniczkę wynaleziono i używano już na początku XIX wieku. Sprężając powietrze szybkimi poruszeniami tłoka powodowano zażarzenie się umieszczonego na tym tłoku materiału łatwopalnego. Już w roku 1823, niemiecki naukowiec J. W. Doebereiner skonstruował zapalniczkę w kształcie cylindra wypełnionego kwasem wodorowym. Przy użyciu cynku oraz pyłków platyny dochodziło do reakcji w wyniku, której pojawiał się ogień. Jego wynalazku używano aż do 1900 roku, ale pomysł przetrwał długo, bo jeszcze w latach używano zapalniczek kieszonkowych z mosiądzu, wewnątrz których znajdował się cienki drut z platyny, który w kontakcie ze spirytusem wywoływał ogień. Wiadomo ogólnie, że platyna tania nie jest, wobec tego poszukiwano innych rozwiązań - i tak w 1909 roku Carl Auer von Welsbach wynalazł zapalniczkę benzynową. Była to niewielka rurka z lontem nasączonym benzyną, który znajdował się blisko kółka do pocierania z kamieniem zapalniczkowym

33 To niestety koniec naszej prezentacji
To niestety koniec naszej prezentacji. Mamy nadzieję, że przybliżone wynalazki, które rozsławiły Europę pozwolą wszystkim odbiorcom być dumnym z pomysłowości Europejczyków.

34 Autorami tej prezentacji są:
Jeżeli tak jak ja chcesz obejrzeć tę prezentację jeszcze raz kliknij na chmurkę!!! Autorami tej prezentacji są: Urszula Ciapciak Wioletta Gajos Agata Krężałek Patrycja Maciejewska


Pobierz ppt "Ameryka Azja Afryka Australia"

Podobne prezentacje


Reklamy Google