AGRESJA I PRZEMOC WŚRÓD DZIECI

Prezentacja na temat: "AGRESJA I PRZEMOC WŚRÓD DZIECI"— Zapis prezentacji:

1 AGRESJA I PRZEMOC WŚRÓD DZIECI
PORADNIK DLA RODZICÓW

2 Kultura osobista Uprzejmość i ogłada towarzyska ułatwiają stosunki z ludźmi, świadczą o naszej kulturze. Najbardziej widocznym sprawdzianem kultury człowieka jest jego zachowanie w miejscach publicznych. W tym także w szkole.

3 Kultura osobista A niestety wielu naszych uczniów ma bardzo niską kulturę osobistą. Na porządku dziennym są wulgarne słowa, brak szacunku dla dorosłych, przepychanki. Niewielu uczniów używa słów: proszę, dziękuję, przepraszam. Nie wie, że przed wejściem do sali należy zapukać, nie kłania się nauczycielom i pracownikom szkoły.

4 Kultura osobista Mamy ogromną prośbę do Państwa, aby zwracać dzieciom na to uwagę oraz dawać dobry przykład swoim zachowaniem. Nie możemy wymagać od dzieci czegoś, czego sami nie robimy. Jeżeli dzieci widzą, że rodzice kłaniają się sąsiadom, że okazują szacunek starszym, w domu obecne są na co dzień zwroty grzecznościowe – na pewno będzie naśladowało te zachowania. Wychowamy kulturalnych młodych ludzi tylko wtedy, gdy wpoimy im w dzieciństwie zasady dobrego zachowania. Czego Jaś się nie nauczy, tego niestety Jan nie będzie umiał.

5 Kultura osobista To rodzice są najważniejszymi osobami kształtującymi zachowanie dziecka. Nauczyciele i okoliczności mogą modyfikować lub wzmacniać działania dzieci.

6 Agresja i przemoc Wydawać się może, że są większe problemy niż niska kultura osobista. Wbrew pozorom jednak - to właśnie nieumiejętność lub brak stosowania w życiu codziennym zwrotów grzecznościowych często jest przyczyną powstawania konfliktów.

7 Agresja i przemoc Konflikty powstają w wyniku ścierania się przeciwstawnych interesów i potrzeb. Przez wielu ludzi dorosłych – odbierane są one jako coś zagrażającego i dlatego starają się oni w miarę możliwości unikać ich lub szybko odsunąć na bok. Nieprzypadkowo więc dzieci są zwykle bezbronne w sytuacjach konfliktowych lub też reagują na nie przeważnie agresją: po prostu nie nauczyły się robić tego w inny sposób. Nauczyły się jednak, że „silniejszy ma rację” i że „muszą się bronić”.

8 Agresja i przemoc Agresywne reakcje i grożące gesty nie rozwiązują konfliktów, które pozostając w ukryciu obciążają wciąż na nowo wszelkie kontakty i związki.

9 Agresja i przemoc Życie bez konfliktów nie jest możliwe. Dlatego też chodzi nie o to, by nauczyć się ich unikać, lecz by przezwyciężać je w odpowiedni sposób. Konflikty nie muszą bowiem przeradzać się w walkę sił i awantury. Można je zrozumieć jako coś, co otwiera przed nami możliwość wyjaśnienia punktów widzenia i poprawienia wzajemnych stosunków.

10 Agresja i przemoc Każde dziecko od czasu do czasu się wścieka. Czy dziecko wyrazi tę wściekłość biciem, przeklinaniem, płaczem, wyładowaniem się na słabszych, czy też spróbuje o tym porozmawiać – zależy od reakcji tych, z którymi miało przez lata do czynienia.

11 Agresja i przemoc Jeżeli będziecie umieli zaakceptować gniew waszego dziecka i porozmawiać z nim o jego przeżyciach, pomożecie mu w tym, by myślało i mówiło, zanim zacznie działać destrukcyjnie.

12 Agresja i przemoc Czasem trzeba przebaczyć dziecku niewłaściwe postępowanie. Spokojne i rozsądne podejście zazwyczaj przynosi więcej pożytku niż napastliwa postawa, która wywołuje agresywną odpowiedź ze strony dziecka.

13 Agresja i przemoc Warunkiem prawdziwego rozwiązywania zatargów jest to, by dzieci przede wszystkim nauczyły się szanować siebie i innych oraz nabyły umiejętności przedstawiania i przeforsowywania swoich interesów – do czego mają pełne prawo – nie wyrządzając przy tym ani sobie samym, ani też nikomu innemu szkody.

14 Agresja i przemoc Musicie, jako rodzice wspierać dzieci. Wy właśnie macie tu najwięcej do zrobienia. W im większym stopniu wasz dom rodzinny będzie dla dziecka miejscem rozładowywania stresów i źródłem oparcia, tym mniejsze napięcia emocjonalne będzie ono przeżywać. Starajcie się także, od samego początku stwarzać dziecku okazje do swobodnych rozmów o tym, co dzieje się w szkole.

15 Agresja i przemoc Przemoc zdarza się w szkole, w drodze do szkoły i ze szkoły, w grupach podwórkowych. Ofiarę początkowo napastuje „agresor” klasowy, potem również osoby postronne, które do tej pory nie przejawiały tendencji agresywnych. Problem zaczyna narastać, przy czym dzieci będące ofiarami często długo milczą, nie zgłaszając problemu rodzicom czy nauczycielom.

16 Agresja i przemoc Może się zdarzyć, że Wasze dziecko zdobędzie się na odwagę i opowie Wam coś zaznaczając, że mówi to w tajemnicy i prosi, żebyście nic nie mówili nauczycielowi. Jeżeli dojdziecie do wniosku, że nie możecie sprawy tak po prostu zostawić, trzeba interweniować w szkole.

17 Co wskazuje na to, że ktoś jest ofiarą?
jest przezywany, wyśmiewany, straszony, poniżany, obwiniany nie jest akceptowany przez innych, przez co ma niskie poczucie własnej wartości wycofuje się z kontaktów z innymi w desperacki sposób próbuje zdobyć akceptację agresora (np. kradnie dla niego pieniądze lub wartościowe rzeczy z domu) izolacja, brak przyjaciela czy kolegów nieoczekiwane zmiany nastroju – irytacja i nagłe wybuchy nagła niechęć do szkoły, unikanie chodzenia do niej, spóźnienia trzymanie się w szkole blisko nauczycieli lub innych dorosłych utrata zainteresowania nauką, gorsze stopnie brak apetytu, częste bóle głowy, brzucha siniaki, rozdarte lub zniszczone ubranie kłopoty ze snem, koszmary senne proszą rodziców o pieniądze lub je kradną

18 Agresja i przemoc Przełamanie w sobie bariery obojętności wobec sytuacji, w której cudze dziecko jest ofiarą, a nasze jest bezpieczne, jest bardzo trudne, ale daje dużą szansę na rozwiązanie problemu. Rodzice często nie mówią, że sobie nie radzą z dzieckiem lub, że mają z nim jakieś problemy, aby nauczyciele nie pomyśleli, że nie potrafią pełnić roli rodziców.

19 Agresja i przemoc Jeżeli rodzice wykazują zainteresowanie ocenami, nieobecnościami lub problemami swojego dziecka, chcą współpracować, realizują zalecenia szkoły, informują o sytuacji materialnej, rodzinnej (uważają, że może to mieć wpływ na postępy w nauce czy też zachowanie dziecka) – to efekty tej współpracy dosyć szybko można dostrzec.

20 Agresja i przemoc Dzieci potrzebują przede wszystkim troski i zrozumienia, a także stanowczości. Nie można ustępować wobec argumentów typu: „cała moja klasa i wszyscy przyjaciele mogą...” Dzieci odetchną z ulgą wiedząc, że są granice, których nie wolno przekraczać. Kiedy rodzice są otwarci - dzieci mogą im powiedzieć o swoich kłopotach i poprosić o radę.

21 Agresja i przemoc Dzieci, by mogły przyswoić sobie prospołeczne zachowanie oraz nabyć umiejętności rozwiązywania konfliktów, muszą najpierw nauczyć się panować nad własną złością, a agresywne impulsy w stosunku do innych ludzi odreagowywać w kontrolowany sposób.

22 Agresja i przemoc Mówiąc o przemocy, mamy na myśli nie tylko typową agresję fizyczną (bicie, popychanie, odbieranie przedmiotów, ciągnięcie za włosy itp.), ale także takie formy jak szykanowanie, wyśmiewanie, prześladowanie, stosowanie represji i różnych form nacisku grupowego, dręczenie psychiczne, denerwowanie i straszenie, grożenie, czynienie wulgarnych uwag.

23 Agresja i przemoc Coraz więcej dzieci uważa, że rodzice praktycznie nie mają dla nich czasu i niemal wcale z nimi nie rozmawiają. Dorośli z kolei są przekonani, że to pociechy nie słuchają, co oni do nich mówią.

24 Agresja i przemoc Tak naprawdę kontakt słowny z dziećmi często sprowadza się wyłącznie do komenderowania, pouczania, krytykowania, zawstydzania, osądzania i wygłaszania kazań. A to nie stanowi zachęty do rozmowy, może być jedynie wstępem do kłótni. Im częściej dziecko wysłuchuje lawiny słów niezadowolenia, oceny jego przeszłych i przyszłych występków, pretensji i żalów, tym bardziej zamyka się przed nami.

25 Agresja i przemoc Dzieci i młodzież przejawiające społeczną agresję, sprawiają często wrażenie silnych i zdolnych do stanowienia o sobie samych. To pozory. Zwykle są bardzo niepewne siebie i zależne od zdania innych ludzi. Bezsilność, wynikająca ze słabości ich osobowości, jest przyczyną wielu – także tych niezrozumiałych i trudnych do wyjaśnienia – wrogich ataków.

26 Agresja i przemoc Pozytywne poczucie własnej wartości redukuje niepewność, zmniejsza obawy, a tym samym skłonności do agresywnego zachowania.

27 Agresja i przemoc Człowiek o silnej osobowości jest zdolny do dostrzegania własnych i cudzych granic, oraz ich respektowania. Potrafi on informować innych o swoich potrzebach i pragnieniach, ponadto nauczył się on wyrażać i akceptować również negatywne rzeczy, nie wykształcając przy tym uczucia bezradności i winy, które potem mogłoby ewentualnie prowadzić do wybuchów agresji.

28 Agresja i przemoc Dzieci o niskim poczuciu własnej wartości nie są w stanie mówić innym ludziom o tym, co dobre, ani tym bardziej akceptować ich pozytywnych stron, ponieważ nie potrafią zharmonizować tego ze swoim własnym negatywnym obrazem. Wychodzą one z założenia, że otoczenie widzi je dokładnie tak samo, jak one siebie.

29 Agresja i przemoc Poczucie własnej wartości jest warunkiem pozytywnego rozwoju ludzkich możliwości, prawidłowych kontaktów społecznych, a także przejmowania odpowiedzialności za własne słowa i działania.

30 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Bardzo ważny jest wpływ rodziny: Relacje rodzice – dzieci Dzieci, które czują się bezpiecznie, są otaczane miłością i zainteresowaniem rodziców mają mało powodów do agresji i wrogości. Do przemocy uciekają się wtedy, gdy boją się, są osamotnione, gdy mają potrzebę zwrócenia na siebie uwagi.

31 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Kolejny ważny czynnik to brak pomocy ze strony rodziców i innych dorosłych w rozpoznawaniu i akceptowaniu swoich zachowań. Dzieci powinny się nauczyć, że ich zachowania skierowane do innych osób nie powinny przekraczać określonych granic. Jeżeli dzieci nauczą się stosowania przemocy jako metody rozwiązywania problemów, a ze strony dorosłych spotka się to z pobłażliwością lub akceptacją – poziom agresji wobec otoczenia będzie wzrastał.

32 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Trzeci czynnik – to naśladowanie dorosłych. Dzieci, które w rodzinie mają często do czynienia z agresją, używaną też w stosunku do nich jako metoda wychowawcza – uczą się jej stosowania w myśl zasady „przemoc rodzi przemoc”.

33 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Żadne dziecko nie zachowuje się agresywnie bez powodu. Agresja stanowi ujście dla nagromadzonych emocji. Dziecko, gdy czuje się skrzywdzone, niezrozumiane, rozczarowane, a nie potrafi poprosić o pomoc, rozmowę, nie szuka zrozumienia u bliskich, nie potrafi rozładować przykrych dla siebie emocji – wybucha złością.

34 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Często agresja, stosowanie przemocy jest sposobem na zyskanie szacunku, podziwu wśród rówieśników. Uczeń, który nie potrafi zaimponować innym sukcesami w nauce, sporcie, swoimi zainteresowaniami próbuje to uzyskać poprzez stosowanie przemocy – bicie słabszych, groźby, wymuszanie pieniędzy itp. staje się wtedy bohaterem, wszyscy się go boją i schodzą mu z drogi.

35 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Wiele pracy wymaga znalezienie u dziecka jego mocnych stron i danie mu okazji do wykazania się w tych dziedzinach, w których może odnieść sukces. Ale jest to jedyny sposób, aby dziecko nauczyło się zdobywać uznanie w sposób pozytywny.

36 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Kolejna przyczyna – jeśli dziecko nie nauczy się w rodzinie jak należy rozwiązywać konflikty, jak się opanować w trudnej sytuacji, że należy traktować innych z szacunkiem, liczyć się z ich uczuciami, jest duża szansa, że będzie stosowało zachowania agresywne jako sposób rozwiązywania konfliktów. Najlepszym nauczycielem jest osobisty przykład rodziców. Rodzice, którzy umiejętnie kontrolują swoje uczucia, dają dzieciom przykład, jak mają sobie radzić z własnym gniewem, nie wyładowując się na innych.

37 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Telewizja i komputer – bez kontroli rodziców. Wiele dzieci ogląda TV kiedy chce, jak długo chce i co chce. Dziecko po obejrzeniu kilkunastu filmów czy nawet bajek, w których przeważa strzelanie, bójki, morderstwa, oszustwa itp. dochodzi do wniosku, że przemoc jest jedynym sposobem postępowania. Podobnie gry komputerowe – przyjrzyjcie się w co dziecko gra – czy nie są to przypadkiem gry, w których chodzi jedynie o zabicie jak największej liczby ludzików, potworów, czy zestrzelenie jakichś stateczków. Takie gry niewiele dobrego uczą dzieci.

38 Jak rodzi się agresja u dzieci?
Kolejny problem to agresja słowna wyrażana poprzez wyzwiska, przekleństwa oraz używanie przez uczniów wulgaryzmów. Chamskie i ordynarne słowa słyszymy wszędzie – na ulicy, w autobusie, w telewizji oraz w szkole. Dzieci nie będą zachowywać się kulturalnie jeśli my dorośli ich tego nie nauczymy i jeśli nie damy im odpowiedniego przykładu. Nie można wymagać od dziecka, aby nie używało wulgarnych słów, jeśli słyszy je z ust rodziców. „Słowa uczą – przykłady pociągają”.

39 Jak przeciwdziałać agresji?
Spróbować poświęcić dziecku więcej czasu na rozmowę, wysłuchanie dziecka a nie tylko na wydawanie poleceń. Ograniczyć czas spędzony przed telewizorem i komputerem. Wspólnie dobierać programy które dziecko może oglądać, jeżeli to możliwe to wybierać programy takie które coś dziecku dadzą, po programie porozmawiać z dzieckiem na ten temat - zresztą każdą wolną chwilę wykorzystać na rozmowę

40 Jak przeciwdziałać agresji?
Wasze dzieci są bardzo mało samodzielne - często wyręczacie je Państwo we wszystkich pracach bywa, że odrabiacie za nie lekcje to nie jest droga do samodzielności i odpowiedzialności, dziecko mało samodzielne ucieknie nam w agresję wtedy, kiedy pojawi się przed nim problem, z którym sobie nie będzie mógł poradzić, a mamy blisko niego nie będzie.

41 Jak przeciwdziałać agresji?
Dziecko musi mieć przydzielone stałe obowiązki i co najważniejsze musi być z tych obowiązków rozliczane bardzo sumiennie, powinno ponieść konsekwencje niewypełnionego obowiązku. Pamiętajmy, że najpierw musimy ustalić z dzieckiem reguły postępowania.

42 Jak przeciwdziałać agresji?
Dziecko w tym wieku ma silną potrzebę bycia w grupie. Nie zabraniajmy mu tego, ale pamiętajmy, żeby to kontrolować. Ważne, by dziecko znalazło się w odpowiedniej grupie takiej, która będzie pozytywnie wpływała na nie. Znajdźcie Państwo dla waszego dziecka jakieś zajęcie dodatkowe (języki, sport, itp.) dziecko musi mieć zajęcie.

43 Jak przeciwdziałać agresji?
Pamiętajmy, że wychowując bez okazywania uczucia, miłości, bez przytulania i powiedzenia, że jesteś wspaniały, najlepszy, jedyny i że jesteś największym szczęściem, jakie mnie mogło spotkać, bez tego uczucia niewiele zrobimy.

44 PODSUMOWANIE Dzieci, które czują się bezpiecznie w swych relacjach z rodzicami, są mniej agresywne i lepiej radzą sobie z emocjami. Gdy dzieci otoczone są miłością i zainteresowaniem, mają mało powodów do agresji i wrogości. Do agresji i przemocy uciekają się wtedy, gdy boją się, są osamotnione, pełne rozterek lub gdy mają silną potrzebę akceptacji lub zwrócenia na siebie uwagi.

45 PODSUMOWANIE Dzieci powinny nauczyć się, że ich zachowania skierowane do innych ludzi oraz do nich samych nie powinny przekraczać określonych granic. Jeżeli dzieci nauczą się stosowania zachowań agresywnych i przemocy jako metody na rozwiązywanie problemów, a ze strony dorosłych spotka się to z pobłażliwością lub akceptacją, poziom agresji wśród rówieśników, rodzeństwa i dorosłych będzie wzrastał.

46 PODSUMOWANIE Dzieci, które szczególnie często mają do czynienia z agresją i przemocą w rodzinie używaną też w stosunku do nich jako metoda wychowawcza, uczą się jej stosowania w relacjach z innymi. Karanie biciem jest dla dziecka informacją, że siłowe rozwiązania są najlepsze, że silniejsza osoba zadająca ból komuś słabszemu postępuje słusznie.

47 PODSUMOWANIE Ważne jest abyście rozmawiali ze swoimi dziećmi, pomagali im pokonywać trudności, które napotykają w życiu, abyście byli przy nich, gdy tego potrzebują, udowadniali przykładami ze swojego życia, że można wiele osiągnąć bez uciekania się do zachowań agresywnych.

48 PODSUMOWANIE Dzieci nie będą zachowywać się kulturalnie jeśli my dorośli nie nauczymy ich podobnych manier i poprawnego wyrażania się. Może będzie to dla państwa dziwne ale wielu uczniów nie wie, że używa się w języku polskim takich słów jak: „proszę, dziękuję, dzień dobry itp.” Przypomnijmy sobie więc wspólnie słowa: proszę, dziękuję, przepraszam i pomóżmy dzieciom w sercu je zachować.

49 Przypomniał mi się wierszyk:
„Na dalszą drogę życia weź te czarodziejskie słowa: proszę, dziękuję, przepraszam i w sercu je zachowaj. Dzień dobry i do widzenia niech obce Ci nie będzie, a ludzie chętnie z Tobą przebywać będą wszędzie”. Myślę, że dobrze by było wcielić to w życie wspólnie z naszymi dziećmi.

50 Warto przeczytać: Thomas Gordon Wychowanie bez porażek
Sylwia B. Rimm Bariery szkolnej kariery Adele Faber, Melaine Mazlish Jak mówić, by dzieci nas słuchały. Jak słuchać, by dzieci do nas mówiły Adele Faber, Melaine Mazlish Jak mówić, by dzieci się uczyły

51 Dziękuję za uwagę