 Współpraca pomiędzy medycyną i psychologią  Podejście systemowe i psychoanalityczne  Partnerstwo  Akceptacja i dostępność  Za kryzysem psychicznym.

Prezentacja na temat: " Współpraca pomiędzy medycyną i psychologią  Podejście systemowe i psychoanalityczne  Partnerstwo  Akceptacja i dostępność  Za kryzysem psychicznym."— Zapis prezentacji:

1

2  Współpraca pomiędzy medycyną i psychologią  Podejście systemowe i psychoanalityczne  Partnerstwo  Akceptacja i dostępność  Za kryzysem psychicznym nie stoi tylko biochemia, ale też sieć społeczna z relacjami  Nie istnieje jedna prawa

3  „Bycie wysłuchanym samo w sobie jest już relacją dialogową” Bachtin, 1975  „Dla słowa, a w konsekwencji dla istoty ludzkiej nie ma nic gorszego niż brak reakcji” Bachtin, 1975

4  Powrót do zdrowia dotyczy wszystkich sfer życia  Opieranie się na podstawach, które są dla danej osoby znaczące  Powrót do zdrowia związany jest z poczuciem, że ma się wpływ  Poczucie sensu życia  Dokonywanie wyborów życiowych zawsze najlepszych dla danej osoby

5  Pierwsze spotkanie w ciągu 24 h  Od początku wszyscy biorą udział  Psychotyczne historie omawia się w otwartym dialogu ze wszystkimi obecnymi  Pacjent dociera do czegoś jeszcze nie ujętego w słowa  Okno dialogowe

6  Osoby, które definiują problem powinny zostać włączone w proces terapeutyczny  Wspólna dyskusja i decyzje odnośnie tego kto posiada wiedzę na temat problemu, kto może pomóc oraz kto powinien zostać zaproszony na spotkanie  Rodzina, krewni, przyjaciele, współpracownicy oraz inne osoby

7  Reakcja na problem jest dostosowana do specyficznych i zmiennych potrzeb każdego pacjenta i jego sieci  Miejsce spotkania jest ustalane wspólnie  Od instytucji poprzez miejsce zamieszkania lub pracy, po szkoły itd.

8  Osoba, z którą skontaktowano się na początku odpowiada za zaaranżowanie pierwszego spotkania  Zespół przejmuje odpowiedzialność za cały proces leczenia, bez względu na to gdzie się on odbywa  Wszystkie kwestie są omawiane otwarcie i wspólnie przez zespół i kierującego nim lekarza

9  Zgrany zespół wspólny dla szpitala, ambulatorium, ZLŚ  Spotkania tak często jak jest to potrzebne  Ten sam zespól pracuje z pacjentem w szpitalu i ambulatorium  W przypadku kolejnego kryzysu główni członkowie zespołu i miejsce nie zmieniają się

10  Stworzyć otoczenie, w którym proces terapeutyczny będzie wystarczająco bezpieczny dla pacjenta  Wykorzystać zasoby psychiczne pacjenta i jego najbliższych  Unikać przedwczesnych decyzji i planów dotyczących leczenia  Pozostać „otwartym”

11  Nacisk na nawiązanie dialogu – nie tylko w celu wywołania zmiany w pacjencie lub w jego rodzinie  Nowe słowa i wspólny język opisujący doświadczenia jeszcze nie ujęte w słowa lub takie, których nie można omówić za względu na brak stosowanego języka  Bezwarunkowa akceptacja innych

12  Słuchanie tego co ludzie mówią, a nie tego co mają na myśli

13  Od samego początku wszyscy biorą udział w spotkaniach terapeutycznych  Wszystko, co ma związek z analizą problemu, planowaniem terapii oraz podejmowaniem decyzji omawiane jest otwarcie. Decyzje są podejmowane w obecności wszystkich zainteresowanych  reflektowanie

14 Środkowopomorskie Centrum Zdrowia Psychicznego Szkoła Dla Rodziców Obozy Rehabilitacyjne Fundacja „Nowe Życie” i inne NGO Środowiskowe Domy Samopomocy Forum Psychiatrii Środowiskowe Współpraca z MOPS – „Razem łatwiej Inne instytucje - Sąd, Prokuratura, Wójt Będzina I

15

16  Relacji ekspert przez doświadczenie – ekspert przez wiedzę  Sposobu myślenia  Sposobu definiowania co jest zdrowiem  Włączenie sieci społecznych - środowiska

17 KobietyMężczyźni Łącznie w terapii 6976 Terapie zakończone 4853 Aktualnie2123 I Ogólnopolskie Forum Zespołów Leczenia Środowiskowego - Łódź 29.05.2015.

18 Kobietymężczyźni F20-F253143 F30-F34119 F40-F48164 F60913 F7013 F10-F1914 I Ogólnopolskie Forum Zespołów Leczenia Środowiskowego - Łódź 29.05.2015.

19

20

21

22  Dziękuję za uwagę