RÓZNE ODCIENIE METALU.

Prezentacja na temat: "RÓZNE ODCIENIE METALU."— Zapis prezentacji:

1 RÓZNE ODCIENIE METALU

2 MENU AC/DC Iron Maiden Metallica Nightwish

3 f Biografia Członkowie zespołu Utwory ciekawostki MENU

4 dalej BIOGRAFIA Australijski zespół założony w 1973 roku w Sydney przez braci Angusa i Malcolma Youngów. Grupa uznawana za jednego z pionierów muzyki hardrockowej i heavymetalowej, choć sami członkowie grupy zawsze klasyfikowali swoją muzykę jako „rock & roll”. Inspiracją dla nazwy formacji stał się tył maszyny do szycia siostry braci Youngów – Margaret, na którym zauważono akronim „AC / DC” oznaczający „alternating current / direct current” (urządzenie zdolne do pracy z oboma typami prądów). Uznano, że świetnie oddaje surową energię zespołu i postanowiono nie szukać nowej. W 1973 roku zagrali swój pierwszy koncert w Sydney, a następnie podpisali kontakt z Albert Production. W tym czasie Angus Young przyjął charakterystyczny dla siebie image sceniczny – szkolny mundurek, który zaproponowała mu siostra muzyka. Pierwszy wokalista – Dave Evans – za bardzo wizerunkowo zbliżał się do glam rockowców i w 1974 roku został zastąpiony przez Ronalda Belforda „Bona” Scotta. Z Evansem nagrano tylko jeden sigiel – „Can I Sit Next to You Girl”, który później zarejestrowano ponownie z nowym wokalistą. W tym samym okresie AC/DC nagrali swój debiutancki album „High Voltage” (wydany w 1975 roku jedynie w Australii i Nowej Zelandii). Równocześnie do zespołu dołączyli – perkusista Phil Rudd i basista Mark Evans. Niedługo potem wydali jeden z najpopularniejszych swoich singli „It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll)” – późniejszy rockowy hymn grupy. Druga połowa lat 70. to konsekwentne pasmo sukcesów - w 1976 roku zespół podpisał międzynarodowy kontrakt z Atlantic Records. Równocześnie dużo koncertowali, głównie jako support przed Areosmith, Blue Öyster Cult czy Kiss. Pierwszym albumem w nowej wytwórni była kompilacja dotychczasowych dwóch płyt pod nazwą „High Voltage”, potem „Dirty Deeds Done Dirt Cheap” (1976) i „Let There Be Rock” (1977) – pierwszy krążek, który wszedł do amerykańskiego i brytyjskiego zestawienia płytowego. Po jego wydaniu Marc Evans został zwolniony, a zastąpił go Cliff Williams. W nowym składzie AC/DC wydali w 1978 roku „Powerage”, a w rok później – „Highway to Hell” (1979) - tytułowy singiel osiągnął złoty status za sprzedaż kopii. Cieniem na sukces krążka położyła się nieoczekiwana śmierć wokalisty w do dziś nie wyjaśnionych okolicznościach. Znaleziono go nieprzytomnego 19 lutego 1980 roku w samochodzie znajomego i mimo szybkiej akcji reanimacyjnej nie zdołano uratować. W oficjalnym komunikacie podano, że Bone Scott udławił się własnymi wymiocinami po imprezie suto zakrapianej alkoholem.

5 dalej Grupa stanęła przed groźbą rozwiązania działalności. Udało się ją zażegnać poprzez zaangażowanie nowego wokalisty - Briana Johnsona. W tym samym roku zespół nagrał swój najlepiej sprzedający się album – „Back in Black”. Kolejna dekada, mimo przejściowych problemów, zapowiadała się więc znakomicie. Wydany w 1981 roku longplay „For Those About to Rock We Salute You” zebrał dobre recenzje i nieźle się sprzedawał. W zespole narastał jednak konflikt między perkusistą Philem Ruddem a gitarzystą Malcolmem Youngiem, czego efektem była bójka obu panów i usunięcie bębniarza z formacji. Z powodu niedopracowanych linii melodycznych oraz braku profesjonalnego producenta kolejny krążek „Flick of the Switch” był komercyjnym rozczarowaniem. W 1984 roku, wg czytelników magazynu Kerrang! uznani zostali za największe rozczarowanie roku. Ciosom zdawało się – nie było końca – album „Fly on the Wall” (1985) nazwano wtórnym i pozbawionym inwencji. Dodatkowo niechętni muzykom rodzice nastoletnich fanów zażądali zakazu występowania oraz sprzedawania płyt zespołu. A wszystko za sprawą seryjnego mordercy Richarda Ramireza, który jako fan grupy – na miejscu jednej ze swych zbrodni zostawił czapkę z logiem AC/DC, zaś w momencie aresztowania miał na sobie koszulkę zespołu. Mimo tych przeciwności – w 1986 roku grupa wydała „Who Made Who” - ścieżkę dźwiękową do filmu „Maksymalne przyspieszenie” z pierwszymi w historii grupy utworami instrumentalnymi – „D.T.” i „Chase the Ace”.

6 dalej W 1988 roku trafili do australijskiej Galerii Sław. W 1989 roku ukazał się „Blow Up Your Video”, pierwszy od dawna nagrany z oryginalnymi producentami zespołu, który krytykowany z jednej strony – przyniósł z drugiej - tak potrzebny grupie sukces komercyjny. Rozpoczęło się tournee, podczas którego Malcolm Young przyznał się wreszcie do alkoholizmu i trafił na leczenie, a jego miejsce tymczasowo zajął jego bratanek, Stevie. Po zakończeniu trasy – z AC/DC odszedł perkusista – Simon Wright, by pracować z Dio, a jego miejsce zajął Chris Slade. Nagrany w 1990 roku „The Razor's Edge” wyprodukował Bruce Fairbairn (znany ze współpracy z Aerosmith Z albumu pochodzą należące już do klasyki gatunku - „Thunderstuck” i „Are You Ready”, a zarejestrowane występy podczas trasy koncertowej wydano pod nazwą „AC/DC Live” (uznany jednym z najlepszych koncertów metalowych lat 90.) W 1991 roku nagrali „Big Gun” do filmu „Bohater ostatniej akcji” (pierwszy utwór, który obronił szczyt amerykańskiego zestawienia rockowych singli).

7 W 1994 roku ponownie do zespołu wrócił były perkusista Phil rudd, a Chris Slade zgodził się na honorowe odejście. W rok później wydano w klasycznym składzie z początku lat. 80. album „Ballbreaker”, a w 1997 roku kompilację „Bonfire”, zawierającą nie publikowane wcześniej dema i nie wydane dotychczas krążki - „Volts” oraz „Live from the Atlantic Studios” i „Let There Be Rock: The Movie”. W 2000 roku zespół nagrał czternasty album studyjny – „Stiff Upper Lip” - przez krytyków oceniony jako lepszy od poprzedniego, choć bez nowych pomysłów kompozycyjnych. W tym samym roku grupa podpisała długoletni kontrakt z Sony Music, czego jednym z pierwszych efektów było wydanie wszystkich dotychczasowych longplayów w wersji zremasteryzowanej. W 2003 roku formacja zagrała koncert na lotnisku w Toronto (między innymi z Rolling Stonesi Rush), na rzecz miasta po epidemii wirusa SARS. W tym samym roku zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame. W 2004 roku Aleja Korporacyjna w Melbourne zmieniła nazwę na „AC/DC Lane”, gdzie litery połączono w całość, a piorun umieszczono w tle. W 2007 roku zespół uplasował się na piątym miejscu w USA pod względem sprzedaży płyt za The BeatelsLed Zappelin, i Pink Floyd 20 października 2008 roku wydano nowy album „Black Ice”, którego promowano singlem „Rock n’ Roll Train”. MENU MENU AC/DC

8 CZŁONKOWIE ZESPOŁU Brian Johnson – wokal Angus Young – gitara
Malcolm Young – gitara Cliff Williams – bas Phil Rudd – perkusja * Jeśli chcesz wiedzieć więcej o członkach zespołu – kliknij na kropkę przy imieniu i nazwisku MENU MENU AC/DC

9 Brian Johnson ur. 5 października 1947 w Dunston - brytyjski muzyk, wokalista zespołu AC/DC Obdarzony charakterystycznym głosem. Swoją drogę do kariery rozpoczął w świetnie zapowiadającym się zespole brytyjskim (z Newcastle) Geordie ; z zespołem tym w Wielkiej Brytaniodnosił singlowe sukcesy. Za najlepszą płytę z tego okresu uważa się album 1973 Hope You Like. Do AC/DC dołączył po śmierci Bona Scotta w 1980 ; w tymże roku nagrał najlepiej sprzedający się album zespołu Back in Black. Brian Johnson do dziś nagrywa i koncertuje z AC/DC. Brian Johnson wystąpił gościnnie w filmie Gol! W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 39. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów wg Hit Parader powrót

10 Angus Young Urodzony 31 marca1955 w Glasow – muzyk rockowy , gitarzysta i współzałożyciel zespołu AC/DC . W 2003 został sklasyfikowany na 96. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów wg Rolling Stone Z kolei w 2009 roku muzyk został sklasyfikowany na 6. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów wg Roadrunner Records Biografia : Angus Young urodził się w Szkocji, był jednym z dziewięciorga dzieci Williama i Margaret Young. W 1963 przeniósł się wraz z rodziną do Australii gdzie w wieku 15 lat ukończył szkołę. Pod wpływem starszego brata rozwinęły się w nim zainteresowania muzyczne. Wszystko rozpoczęło się kiedy z okazji świąt matka kupiła Angusowi i starszemu bratu = Malcolmowi gitary akustyczne. Angus szukał dla siebie drogi życiowej ćwicząc zawzięcie chwyty i akordy Chucka Berry'ego, naśladując grę takich sław jak Elvis Presley i Robert Johnson. Poproszony przez swojego starszego brata, Malcolma o dołączenie do zespołu, zgodził się. Pasją Angusa jest malowanie krajobrazów. Należy do zdeklarowanych przeciwników sportu i narkotyków, jest jedynie palaczem papierosów. Podczas koncertów prezentuje swój „duck-walk" ("kaczy chód"). W jego grze widać duży wpływ bluesa. Wpływ na jego grę mieli tacy gitarzyści jak: Chuck Berry , Muddy Waters. Znany jest z charakterystycznego szkolnego mundurka, grania i jednocześnie udawania porażonego prądem, leżąc na scenie np. podczas dynamicznej końcówki utworu. powrót

11 Malcolm Young ur. 5 stycznia1953 w Glaskow) – gitarzysta austarijski pochodzenia szkockiego, członek i założyciel zespołu AC/DC , brat Angusa. Gra na gitarze rytmicznej. W wieku 10 lat przeniósł się wraz z rodziną do Australii. W 1971 dołączył do australijskiej grupy Velvet Underground (zbieżność nazwy z legendarną formacją amerykańską przypadkowa). Przydomek jaki mu nadano, The Riffmaker jest zgodny z jego zachowaniem. Jest człowiekiem, który podejmuje najważniejsze decyzje w zespole. Jak twierdzi jego brat"Nigdy nie widziałem człowieka o tak silnej prawej ręce" powrót

12 Cliff Williams ur. 14 grudnia1949 w Romford koło Londynu- muzyk brytyjski , basista zespołu rockowego AC/DC W wieku dziewięciu lat wraz z rodziną przeniósł się do Liverpoolu gdzie dorastał. Pod koniec lat sześćdziesiątych postanowił spróbować sił jako profesjonalny muzyk; został basistą grupy Home W 1971 grupa ta towarzyszyła Led Zzeppelin w czasie trasy koncertowej. W 1972 Home wydali swoją drugą płytę, która dotarła do 41. miejsca brytyjskich notowań, a utwór Dreamer stał się jedynym przebojem grupy. The Alchemist- trzecia płyta Home zwiastowała koniec zespołu. Williams wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie założył zespół Bandit Zespół podpisał kontrakt z wytwórnią Arista i w 1977 wydał debiutancki album Bandit, grając ostrego rocka tkwiącego w korzeniach bluesowych. W tym samym roku Cliff nagral płytę z Alexi Korner. Latem 1977 roku Cliff dostał zaproszony na przesłuchanie przez zespół AC/DCi po pokonaniu ponad 50 innych basistów został członkiem tej grupy. Jego pierwsza trasa z AC/DC była europejska odnogą trasy Let There Be Rock Mało kto wie, że Williams zagrał gościnnie w piosence Adama Bomb "I Want Heavy Metal" w roku 1984 grając tam na basie i śpiewając chórki. Cliff jest ojcem modelki i aktorki, Erin Lucas. powrót

13 Phill Rudd właściwie Phillip Hugh Norman Witschke Rudzevecuis ur. 19 maja1954 w Malbourne - muzyk australijski , perkusista zespołu AC/DC . Współpracował z grupami Buster Brown i Coloured Balls. Do AC/DC dołączył na początku 975 zastępując Peters Clarka. Odszedł z zespołu w 1983 po sesji do albumu Flick Of The Switch, borykając się z problemem uzależnienia narkotykowego i konfliktami z towarzyszami zespołu. Wyemigrował do Nowej Zelandii gdzie etablował wynajem helikopterów. Powrócił w 1994 i gra do dziś. powrót

14 dalej UTWORY 1975 · High Voltage 1975 · T.N.T · Baby Please Don't Go 1976 · Can I Sit Next To You Girl 1976 · It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll) 1976 · Little Lover 1976· Rock'n'Roll Singer 1976 · She's Got Balls 1976 · The Jack 1977 · Bad Boy Boogie 1977 · Dog Eat Dog 1977 · Hell Ain't a Bad Place to Be 1977· Let There Be Rock 1977 · Overdose 1978 · Down Payment Blues 1978 · Gimme a Bullet 1978 · Riff Raff 1978 · Rock'n'Roll Damnation 1978 · Sin City 1978 · Up to My Neck In You 1978 · What's Next to the Moon 1978· Whole Lotta Rosie

15 dalej 1978 · Whole Lotta Rosie (Live) 1979 · Beating Around the Bush
1979 · Get it Hot 1979 · Girls Got Rhythm 1979· Highway to Hell 1979 · If You Want Blood (You've Got It) 1979 · Night Prowler 1979 · Shot Down in Flames 1979 · Touch Too Much 1980   · Back In Black 1980 · Given the Dog a Bone 1980 · Have a Drink on Me 1980 · Rock and Roll Ain't Noise Pollution 1980 · Shake a Leg 1980 · Shoot to Trill 1980 · What Do You Do For Money Honey 1980· You Shook Me All Night Long 1981 · Ain't No Fun (Waiting Round to be a Millionaire) 1981 · Big Balls 1981 · C.O.D. 1981 · Dirty Deeds Done Dirt Cheap 1981 · Evil Walks 1981 · Inject the Venom 1981 · Let's Get it Up

16 dalej 1981 · Night Of the Long Knives 1981 · Problem Child 1981 · Put the Finger on You 1981 · Ride On 1981 · Rocker 1981 · Snowballed 1981 · Spellbound 1981 · Squealer1981 · There's Gonna Be Some Rockin 1982· For Those About To Rock 1983 · Flick of the Switch 1983 · Guns For Hire 1983 · Nervous Shakedown 1985 · Danger 1985· Shake Your Foundations 1986· Who Made Who 1988 · Heatseeker 1988 · That's the Way I Wanna Rock n Roll 1990 · Are You Ready 1990 · Fire Your Guns 1990 · Mistress for Christmas 1990· Money Talks 1990 · The Razor's Edge 1990 · Thunderstruck 1992 · Back in Black (Live)

17 1992 · Let there be rock (Live) 1992· Thunderstruck (Live) 1995 · Ballbreaker 1995 · Cover You in Oil 1995 · Hail Caesar 1995 · Hard as a Rock 2000 · House Of Jazz 2000 · Satellite Blues 2000 · Stiff Upper Lip 2008 · Anything Goes 2008 · Big Jack 2008· Rock 'n' Roll Train 2008 · Rock'n'Roll Dream 2008 · She likes rock n’roll 2008 · Skies on Fire 2008 · War Machine 1978 · Go Down 1977 · Gone Shootin' 1976· Live Wire 1978 · Hell Ain't A Bad Place to Be (Live) 1978 · Kicked in the Teeth 1979 · Love Hungry Man MENU MENU AC/DC

18 CIEKAWOSTKI Członkowie zespołu AC/DC tworzoną przez siebie muzykę nazywali najczęściej rock & rollem. Nazwa zespołu to skrót od „alternating current/direct current”. Skrót AC/DC widniał na maszynie do szycia siostry Youngów W połowie lat 80. fan AC/DC dokonywał seryjnych morderstw i na miejscu zbrodni zostawiał czapki z logiem zespołu. W czasie schwytania przez policję miał na sobie koszulkę z nazwą AC/DC. Jako oficjalny powód śmierci wokalisty AC/DC, Bona Scotta, podano udławienie się własnymi wymiocinami. Częścią wizerunku Angusa Younga jest mundurek szkolny. Strój ten wymyśliła jego siostra. MENU MENU AC/DC

19 biografia członkowie zespołu utwory ciekawostki
MENU

20 BIOGRAFIA Po przeszło 20 latach i prawie 50 milionach sprzedanych albumów, Iron Maiden nosi miano klasycznego zespołu rockowego, a jego muzycy miano nowoczesnych mistrzów tej ekstremalnie emocjonalnej i technicznie olśniewającej formy muzyki rockowej. Maiden pojawił się na początku lat 80., wydając swój pierwszy singel - "Running Free", a debiutancki album "Iron Maiden". We wczesnych latach 80., Maiden był czołowym zespołem nurtu New Wave Of British Heavy Metal - medialnego fenomenu o bardzo krótkim żywocie, który popchnął ich karierę na wielkie sceny świata. "Odkąd zaczęliśmy dawać wywiady do brytyjskich czasopism muzycznych, ludzie zwykli traktować nas jako zespół punk- metalowy", ze smutnym uśmiechem wspomina basista i założyciel zespołu, Steve Harris. " Myślę, że działo się tak, ponieważ nasz wokalista Paul Di'Anno miał krótkie włosy, a zespół grał bardzo szybko i agresywnie. Ale dla mnie to nigdy nie był tak naprawdę punk - to był czysty metal." REKLAMA Pomimo, że radio nie nadawało singla "Running Free", to znalazł się on na brytyjskiej liście Top 40. Wtedy też zespół po raz pierwszy został zaproszony do programu Top Of The Pops, angielskiego programu muzycznego. Iron Maiden zgodzili się pod warunkiem, że będą mogli zagrać na żywo. Przedtem na żywo grali tylko The Who, którzy zdemolowali studio wykonując swój hit z płyty "Quadrophenia", "5.15", w 1972 roku. BBC było nastawione sceptycznie, ale w końcu się zgodzili. Wydany kilka tygodni później debiutancki album "Iron Maiden" trafił od razu na 4. miejsce brytyjskiej listy przebojów. Ten fakt stał się przełomowym momentem w ich karierze. Od tamtej pory, każdy z 12 studyjnych albumów, każdy z ponad 20 wydanych singli znajduje się w pierwszej dziesiątce list przebojów w Wielkiej Brytanii, a także w ponad 25. państwach świata. dalej

21 Rok 1982 był okresem próby dla nowego wokalisty
Rok 1982 był okresem próby dla nowego wokalisty. Po kilku "rozgrzewających" koncertach z Brucem, zespół wszedł do studia i nagrał, legendarny już album, "The Number Of The Beast". Krążek wszedł na 1. pozycję angielskiej listy przebojów, a utwór "Run To The Hills" wydany na singlu osiągnął pozycję 10. Płyta ta odniosła sukces nie tylko w Anglii, ale także w Europie i Stanach Zjednoczonych. Potem rozpoczęła się mordercza, ośmiomiesięczna trasa "Beast On The Road Tour", podczas której zespół wystąpił w Australii i Nowej Zelandii. Po raz pierwszy Maiden zagrali w nowojorskim "Palladium". Po tej trasie zespół stracił jednego członka - perkusistę Clive'a Burra. Zastąpił go mało wtedy znany Nicko McBrain. Po zakończeniu trasy "Beast On The Road Tour", zespół natychmiast zaczął pracować nad kolejną płytą - "Piece Of Mind", którą nagrano w Nassau na Bahamach. Podczas gdy Iron rozpoczynał swoje tourne "World Piece Tour", album osiągnął 3. pozycję na brytyjskiej liście przebojów. Album "Powerslave" został nagrany w 1985 roku, również w Nassau. Kolejne tournee - "Slavery Tour" - było olbrzymim show z ogromną ilością świateł i 6 metrowym Eddiem-maskotką, która stała się nierozerwalną częścią zespołu. Trasa rozpoczęła się za żelazną kurtyną, w Polsce. Był to pierwszy duży występ zachodniego heavymetalowego zespołu w naszym kraju. Album został wydany po trzech tygodniach trwania tournee i od razu wspiął się na 2. pozycję brytyjskiej listy przebojów. Zespół zagrał między innymi na festiwalu Rock In Rio przed tysiącami widzów, dał pięć koncertów w "Radio City Hall" w Nowym Jorku (choroba nie pozwoliła na zagranie siedmiu koncertów). Dali także 4 koncerty w "Long Beach Arena" - sali, która mieści osób. Koncerty z Long Beach Arena zostały nagrane i wydane pod nazwą "Live After Death". Pod tą samą nazwą pojawiło się również wideo. powrót dalej

22 Płyta "Somewhere In Time" została wydana we wrześniu 1986 roku
Płyta "Somewhere In Time" została wydana we wrześniu 1986 roku. Tym razem zespół nagrywał w Nassau i Monachium. Na albumie tym można zauważyć delikatną zmianę stylu Maiden, spowodowaną zapewne użyciem (po raz pierwszy) syntezatorów. Pierwszy singel, "Wasted Years", znalazł się wśród 20. najlepszych singli na angielskiej liście przebojów. Utwór o tym tytule opowiada o poprzednich, morderczych trasach Iron Maiden. Album w niedługim czasie zyskał miano złotego, a wkrótce potem platynowego wydawnictwa. Trasa była wielkim spektaklem. Tym razem Eddie jako cyborg górował nad całą sceną. Unosił zespół w rękach, a Nicko i perkusja były ustawione na jego głowie. "Somewhere On Tour" również rozpoczęła się w Europie Wschodniej a zakończyła w roku 1987 w Japonii. Rok 1988 przyniósł album "Seventh Son Of A Seventh Son", pierwszy i jak dotąd jedyny koncept album zespołu. Takie wydanie nie było zamierzone, ale podczas pisania materiału i pracy nad nim, okazało się, że można potraktować poszczególne utwory jako całość. Pierwszy singel "Can I Play With Madness" osiągnął 3. miejsce na brytyjskiej liście przebojów, a trzy następne single zajęły miejsca w pierwszej dziesiątce - znów bez wsparcia radia. "Seventh Tour Of A Seventh Tour" rozpoczęło się w Stanach Zjednoczonych, jednak najważniejszym punktem trasy był festiwal "Monsters Of Rock" w Donington, na którym grały takie gwiazdy jak: Kiss, Dave Lee Roth, Guns N' Roses i Helloween. Na festiwal przyjechało około fanów. powrót dalej

23 Rok 1989 miał być dla zespołu odpoczynkiem, jednak Bruce i Adrian pracowali nad swoimi solowymi projektami, a w listopadzie 1989 pojawiło się nowe wideo Iron Maiden - "Maiden England". W styczniu 1990, kiedy trwały już prace nad "No Prayer For The Dying", Adrian zdecydował się odejść z zespołu. Była to pierwsza zmiana składu od siedmiu lat. Miejsce Adriana zajął były gitarzysta zespołu Iana Gillana i White Spirit - Janick Gers, z którym Bruce pracował nad swoim solowym projektem. W marcu 1993 roku Bruce oświadczył, że nie może pogodzić swoich solowych projektów i Iron Maiden. Zespół zaczął szukać nowego wokalisty, i zagrał, jak się wtedy wydawało, ostatnią trasę koncertową z Brucem - "Real Live Tour". Zagrali wtedy ogółem 44 koncerty i po raz pierwszy wystąpili w Rosji, w Moskwie. Ostatni koncert z Brucem był telewizyjną relacją typu pay-per-view i nosił nazwę "Raising Hell". Show ten był pomieszaniem gry Iron Maiden i występów magika Simona Drake'a. Do wartych wspomnienia momentów przedstawienia należy zaliczyć niewątpliwie grę Drake'a na gitarze za pomocą oderwanych rąk Dave'a Murraya i obcięcie głowy Bruce'owi. Koncert został wydany na wideo, a w roku 2000 na DVD. Po wielomiesięcznych poszukiwaniach, Blaze Bayley został przedstawiony jako nowy wokalista Iron Maiden. Drogi Maiden i Blaze'a zbiegły się już wcześniej, kiedy to Wolfsbane (zespół Blaze'a) supprtował IM na trasie w 1990 roku, w Wielkiej Brytanii. Wkrótce zespół zaczął pracować nad nowym albumem - "X Factor", który, tak jak poprzedni, został nagrany w studiu Steve'a. Tym razem jednak Steve był koproducentem, a produkcją zajął się Nigel Green. Album ukazał się w październiku 1995, zajął jednak dopiero 8. pozycję na angielskiej liście przebojów. Zespół zagrał w nowych dla siebie miejscach - np. Izraelu i RPA, wystąpił też na festiwalu "Monsters Of Rock" w San Paulo przed fanów. powrót dalej

24 Kolejnym albumem, wydanym w roku 1997 był "Virtual XI". Jest 11
Kolejnym albumem, wydanym w roku 1997 był "Virtual XI". Jest 11. studyjnym krążkiem Ironów i stąd wzięła się jego nazwa. Okładka, wykonana znów przez Melvina Granta, przedstawia chłopca grającego w grę telewizyjną (football), z hełmem do rzeczywistości wirtualnej na głowie. Zewsząd otacza go Armagedon i Eddie. Był to swego rodzaju komentarz na temat wszechogarniającej nas technologii i zbliżającego się milenium. Dało się to odczuć w takich utworach jak "Futureal" i "When Two Worlds Collide". Jak wiemy, Iron Maiden zawsze byli zapalonymi kibicami piłkarskimi, stąd motyw na okładce i cała promocja trasy jako swego rodzaju "Football Tour". Na dodatek, w roku 1998 (kiedy to zespół koncertował), odbywały się powrót dalej

25 Mistrzostwa Świata w piłce nożnej
Mistrzostwa Świata w piłce nożnej. W galerii znaleźć można zdjęcia IM z gwiazdami piłki nożnej np.: Paulem Gascoigne, Ianem Wrightem, Faustino Asprillą, Markiem Overmarsem, Patrikiem Vierą czy Stuartem Pearce. "Virtual World Tour" trwało dziewięć miesięcy. Zespół koncertował w Europie (także w Polsce), Japonii, Stanach Zjednoczonych i Południowej Afryce. I wtedy właśnie do zespołu powrócili Bruce i Adrian. Zagrali niewielkie, jak na swoje możliwości, tourne promujące grę "Ed Hunter". Wkrótce potem Iron Maiden nagrali album "Brave New World". Potem była trasa "Metal 2000", podczas której mogliśmy zobaczyć zespół w Polsce na dwóch koncertach. W 2002 roku ukazało się DVD oraz płyta CD "Rock In Rio", dokumentujące występ zespołu w Rio de Janeiro podczas trasy promującej album "Brave New World". W krótkich odstępach czasu zaczęły się też pojawiać rozmaite składanki i boxy zespołu. Polska po raz kolejny znalazła się w rozpisce trasy koncertowej Ironów w 2003 roku. Grupa pojawiła się podczas "Mystic Festival", a jej koncert otworzył między innymi polski Kat. W 2005 roku Iron Maiden zagrał ponownie na "Mystic Festival" (tym razem w Chorzowie na Stadionie Śląskim). Zaprezentowali tylko repertuar z pierwszych czterech albumów. Krótko przed występem Dziewicy w sklepach pojawiła się kolejna solowa płyta Bruce'a Dickinsona "Tyranny Of Souls". Kilka dni później do sklepów trafiły reedycje wszystkich wcześniejszych albumów wokalisty MENU MENU Iron Maiden powrót

26 CZŁONKOWIE ZESPOŁU Steve Harris – bas , lider zespołu Dave Murray – gitara Adrian Smith – gitara Janick Gers – gitara Bruce Dickinson – wokal Nicko McBrain – perkusja MENU MENU Iron Maiden

27 UTWORY 1. Iron Maiden - 2 AM 2. Iron Maiden - 2 Minutes to midnight 3. Iron Maiden - 22 Accia Avenue 4. Iron Maiden - Aces High 5. Iron Maiden - Afraid to shoot strangers 6. Iron Maiden - Age of innocence 7. Iron Maiden - Alexander the great 8. Iron Maiden - All in your mind 9. Iron Maiden - Another Life 10. Iron Maiden - Back in the village 11. Iron Maiden - Be Quick Or Be Dead 12. Iron Maiden - Black bart blues 13. Iron Maiden - Blood Brothers 14. Iron Maiden - Blood on the world's hands 15. Iron Maiden - Brave New World 16. Iron Maiden - Brighter Than A Thousand Suns 17. Iron Maiden - Bring your daughter...to the slaughter 18. Iron Maiden - Burning ambition 19. Iron Maiden - Can i play with madness 20. Iron Maiden - Caught Somewhere In Time dalej

28 21. Iron Maiden - Chains of misery 22
21. Iron Maiden - Chains of misery 22. Iron Maiden - Charlotte the Harlot 23. Iron Maiden - Childhood's end 24. Iron Maiden - Children Of A Damned 25. Iron Maiden - Children of the damned 26. Iron Maiden - Coming Home 27. Iron Maiden - Communication breakdown 28. Iron Maiden - Como estais amigos 29. Iron Maiden - Cross eyed mary 30. Iron Maiden - Dance of death 31. Iron Maiden - Deja vu 32. Iron Maiden - Die with your boots on 33. Iron Maiden - Different World 34. Iron Maiden - Doctor doctor 35. Iron Maiden - Don't look to the eyes of a stranger 36. Iron Maiden - Dream of mirrors 37. Iron Maiden - Drifter 38. Iron Maiden - Edge of darkness 39. Iron Maiden - El Dorado 40. Iron Maiden - Face in the sand MENU Iron Maiden MENU

29 CIEKAWOSTKI Nazwa zespołu pochodzi od "żelaznej dziewicy" (zwanej też "dziewicą norymberską") - średniowiecznego narzędzia tortur - pomysł na tę nazwę narodził się w głowie Steve'a Harrisa po obejrzeniu jednej z filmowych wersji "Człowieka w żelaznej masce". Pierwszy skład zespołu to: Paul Day - wokal, Dave Sullivan - gitara, Terry Lance - gitara, Steve Harris-bas, Ron Matthews - perkusja. W późniejszym czasie muzykami Iron Maiden byli także Dennis Wilcock i Doug Sampson. Steve Harris rzucił szkołę w wieku 16 lat, a żeby zarobić na utrzymanie pracował m.in. jako śmieciarz. Muzycy zespołu słynną z zamiłowania do piłki nożnej. Ich ukochanym klubem jest West Ham United. Twórcą maskotki zespołu - Eddiego, a także lwiej części okładek płyt i singli jest Derek Riggs. MENU MENU Iron Maiden

30 biografia członkowie zespołu utwory ciekawostki
MENU

31 BIOGRAFIA Amerykański zespół metalowy założony w 1981 roku w Los Angeles. Metallica to jedna z najważniejszych i najbardziej wpływowych grup w całej historii ciężkiego grania. Jej muzycy osiągnęli sukces zarówno artystyczny – wiele z jej albumów uznaje się dziś za klasykę heavy metalu i rocka – jak i komercyjny, sprzedając na całym świecie już ponad 100 milionów egzemplarzy swoich płyt. Pierwszy skład grupy stworzyli Lars Ulrich, James Hetfield, Dave Mustaine oraz Ron McGovney. Ostatnia dwójka wkrótce została jednak zastąpiona odpowiednio przez Kirka Hammetta i Cliffa Burtona i w takim składzie w 1983 roku Metallica wydała swój debiutancki album „Kill ‘Em All”. Płyta jest klasycznym dokonaniem trash i speed metalu. Położyła fundamenty pod późniejszy sukces Metallici, dzięki takim kompozycjom jak m.in. „Seek nad Destroy” czy „The Four Horsemen”. Rok później grupa ugruntowała swoją pozycję płytą „Ride The Lighting”. Album pozostaje jednym z największych dokonań zespołu dzięki nagraniom „Creeping Death”, „For Whom The Bells Tolls” czy „Fade To Black”. Kolejne dzieło zespołu ujrzało światło dzienne w 1986 roku. Album „Master Of Puppets” jest uznawany za największe osiągnięcie grupy i jednocześnie jeden z najważniejszych albumów w historii metalu. Płyta odniosła sukces i do dziś pojawia się na szczytach wielu notowań podsumowujących najwybitniejsze dzieła muzyki metalowej. Z tego wydawnictwa pochodzą takie utwory jak „Battery”, „Master Of Puppets” czy „Welcom Home (Sanitarium)”. dalej

32 Płytę wsparła wielka trasa koncertowa – Damage Inc
Płytę wsparła wielka trasa koncertowa – Damage Inc. Tour, która przyniosła wielką tragedię. 27 września 1986 roku w Szwecji podczas podróży do kolejnego miejsca koncertu wypadkowi uległ autobus wiozący zespół. Ulrich, Hammett i Hetfield wyszli z wypadku bez szwanku, ale Cliff Burton zginął. Zespół zdecydował jednak, że życzeniem kolegi byłoby kontynuowanie działalności. Wynikiem przesłuchania wielu basistów było zaangażowanie Jasona Newsteda Po dokończeniu trasy koncertowej zespół wydał EPkę: „The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited” z coverami nagrań m.in. Diamond Headczy Budgie 1988 rok przyniósł pierwszą płytę studyjną z nowym basistą – „…And Justice for All”. Album odniósł prawdziwy sukces komercyjny, już po dziewięciu tygodniach zdobywając status platynowej płyty. Razem z wydaniem płyty, zespół przygotował też pierwszy w swej karierze teledysk do singlowej kompozycji „One”. Dzięki częstym emisjom w stacji MTV pomógł on zdobyć grupie nowych fanów. Największa eksplozja popularności nastąpiła jednak wraz z premierą kolejnego albumu. Wydawnictwo zatytułowane „Metallica” lub „The Black Album” ukazało się w 1991 roku. To na nim znalazły się najpopularniejsze przeboje zespołu: „Enter Sandman”, „The Unforgiven”, czy „Nothing Else Matters”, a album sprzedał się do dziś w samych tylko Stanach Zjednoczonych w liczbie ponad 15 milionów egzemplarzy. Dzięki tej płycie zespół był już nie tylko gigantem muzyki metalowej, ale także jedną z największych światowych gwiazd rocka. powrót dalej

33 Na kolejny album grupy trzeba było poczekać do 1996 roku, kiedy ukazał się „Load”. Był on sporym szokiem dla wielu fanów grupy – Metallica zaprezentowała muzykę dużo bardziej rockową i przebojową niż na poprzednich płytach. Zmienił się także image grupy – członkowie zespołu skrócili fryzury i wyraźnie złagodnieli. Ponieważ Metallica miała przygotowaną większą ilość materiału, już rok później wydała resztę kompozycji na płycie zatytułowanej „ReLoad”. Oba wydawnictwa przyniosły zespołowi kilka kolejnych przebojów, m.in. „Until It Sleeps” i „The Memory Remains”. W 1998 roku Metallica przygotowała podwójny album z coverami „Garage Inc.”, na którym przedstawiła własne wersję klasyków m.in. Black Sabbath, Queenczy MisfitsNajwiększym przebojem okazało się nowe wykonanie kompozycji Thin Lizzy„Whiskey in the Jar”. powrót dalej

34 Kolejnym wyjątkowym wydawnictwem grupy był album oraz DVD „S&M” z 1999 roku, które stanowiły zapis koncertu grupy z Orkiestrą Symfoniczną San Francisco pod batutą Michaela Kamena. Klasyczne utwory Metallici zyskały nowe orkiestrowe aranżacje, a na płycie znalazły się dwa premierowe utwory: „No Lear Clover” i „Human”. W 2001 roku, kiedy zespół miał zamiar zabrać się za nagrywanie nowego materiału, odszedł Jason Newsted. Kolejnym problemem był odwyk Jamesa Hetfielda. Na szczęście po powrocie muzyka w grudniu, grupa powróciła do nagrywania. Te burzliwe miesiące w karierze zespołu, kiedy na włosku wisiała jego dalsza przyszłość były filmowane, co zaowocowało poruszającym dokumentem „Some Kind Of Monster”. Na rejestrowanej wtedy płycie „St. Anger” partię basu zagrał producent Bob Rock, a zespół dopiero po nagraniach zdecydował się na poszukanie stałego zastępcy Newsteda. Został nim Robert Trujillo, znany wcześniej z występów . W czerwcu 2003 roku ukazał się ósmy studyjny album Metallici – „St. Anger”. Wzbudził on wśród fanów mieszane odczucia, m.in. z powodu specyficznego brzmienia perkusji czy braku solówek gitarowych. Przyniósł jednak kolejne przebojowe single – „Frantic” oraz tytułowy „St. Anger”. Rok 2008 to album „Death Magnetic”, którego producentem był Rick Rubin. Na pierwszy singiel wybrano utwór „The Day That Never Comes”. MENU MENU Metallica powrót

35 CZŁONKOWIE ZESPOŁU James Hetfield– wokal prowadzący, gitara rytmiczna Lars Ulrich– perkusja Kirk Lee Hammett– gitara prowadząca, wokal wspierający Robert Trujillo– gitara basowa, wokal wspierający * Jeśli chcesz wiedziec więcej o członkach zespołu – kliknij na ikonę przy imieniu i nazwisku MENU MENU Metallica

36 JAMES HETFIELD urodzony 3 sierpnia 1963r. Był pracownikiem fabryki drukującej nalepki, a także pracował jako dozorca. W dzieciństwie mieszkał w Los Angeles, później przeniósł się z rodziną do Bay Area. Tam zainteresował się podpatrując starszego brata grającego na perkusji rockiem. Zaczął grać na gitarze. Zaistniał w szkolnym zespole Opsession. Wykonując głównie kawałki Led Zeppelin i Black Sabbath. Poznał tam wtedy Rona Mc Govney'a przyszłego basisty Metalliki. Niedługo później, spotkał się poprzez ogłoszenie w gazecie "Recycler" z Larsem Ulrichem. W ten sposób powstał duet Hetfield & Ulrich, co było początkiem Metalliki. powrót

37 LARS ULRICH urodzony 26 grudnia 1963r. w Gentofte w Danii. Zanim został perkusistą Metalliki pracował jako roznosiciel gazet i na stacji benzynowej. Ogromny wpływ na kształtowanie jego muzyki wywarły takie zespoły jak: Deep Purple (pierwszy koncert zespołu rockowego na który zabrał go ojciec, Urlich miał wtedy 9 lat), Black Sabbath, Iron Maiden, Diamond Head, Motorhead , Status Quo, Uriah Heep, Thin Lizzy, Kiss W młodości podobnie jak jego ojciec grał w tenisa. Pod koniec 1976r. dziadkowie podarowali mu perkusję. Właśnie wtedy młody Lars zaczął stawiać wyżej muzykę niż niż sport. Później z rodziną przeniósł się do Newport Beach w pobliżu Los Angeles. Perkusję, którą dostał od dziadków niestety musiał sprzedać, ale gdy się tylko zadomowił w nowym otoczeniu kupił sobie następną. Wtedy zaczął już na poważnie myśleć o założeniu kapeli. Zdecydował się dać ogłoszenie w gazecie The Recycler. Na tej samej stronie znajdowało się inne ogłoszenie zamieszczone z kolei przez Jamesa Hetfielda. Obaj muzycy spotkali się na wspólnym jam session i szybko stali się przyjaciółmi. powrót

38 KIRK LEE HAMMETT urodzony 18 listopada 1962r w San Francisco (Kalifornia). Pracował w Burger King'u. Zanim został gitarzystą  Metalliki grał także w zespole Exodus. Z ówczesną muzyką zapoznał go jego starszy brat. Kirk Hammett zaczął grać na gitarze mając piętnaście lat. Jego pierwszą gitarą była Montgomery Wara Special, kupił ją za dziesięć dolarów. Hammett zaczynał swoją naukę gry od rozpracowania Dr. Love Kiss i Purple Haze Jimiego Hendrixa. Jego nauczycielem gry na gitarze był Joe Satriani. 1 kwietnia 1983r Mark Whitaker - manager Metalliki zatelefonował do niego z propozycją dołączenia do zespołu w zamian za Mustaine. 15 kwietnia  Kirk zadebiutował w składzie Metalliki. Na jego twórczość wpłynęły Deep Purple, Black Sabbath, UFO, AIC, King Crimson, U2. powrót

39 ROBERT TRUJILLO Czy jest możliwe wymieszanie funkowego basu z muzyka klasyczną i jazzem? To jest tylko jedno z zadań Roberta Trujillo, nieustannego poszukiwacza muzycznych wyzwań. I kiedy wydawało się, że encyklopedia basistów rockowych jest już kompletna, nadszedł Robert... Gdy dołączył w 1989r. do wieloletniej grupy harcorowej, Suicidal Tendencites, jego mocne uderzenia kciukami nadały uderzeniom nowych funkcji: dał brzmieniu niższe zakończenie, a co za tym idzie, mocne brzmienie całej grupy. To dotarło do uszu wokalisty ST, Mike'a Muira, który chciał usłyszeć nagrane w domu taśmy R&B Roberta, o których wspominał z pasją. Będąc pod wrażeniem demówek, Muir rozpoczął współpracę z Trujillo nad nowym, bardziej progresywnym projektem, a to szybko przekształciło się w Infections Grooves. Trujillo urodził się w Santa Monica, w Kalifornii i dorastał, słuchając Motowns i korzeni muzyki rockowej. To wyjaśnia, dlaczego zachowuje się tak naturalnie grając funkowo-rockowy bas. powrót

40 UTWORY „Enter Sandman’’ „Sad But True’’ ,,Holier Than Thou’’ „The Unforgiven’’ ,,Wherewer I May Roam’’ ,,Don't Tread on Me’’ ,,Through the Never’’ ,,Nothing Else Matters’’ ,,Of Wolf and Man’’ ,,The God That Failed’’ ,,My Friend of Misery’’ ,,The Struggle Within’’ MENU MENU Metallica

41 CIEKAWOSTKI Metallica jest jedynym metalowym zespołem znanym przez dresiarzy. Co prawda, nie słyszeli oni nigdy nawet jednego utworu, ale i tak twierdzą, że to gówno, dzięki swojemu zaawansowanemu ewolucyjnie umysłowi. Początkowo emowcy chcieli być fajni dzięki słuchaniu Metalliki, jednak przestali ich słuchać, ponieważ muzyka przez nich grana nie tworzyła odpowiedniego klimatu do cięcia się i wieszania na arafatkach Wąż, który widnieje na okładce pochodzi z flagi używanej w czasie amerykańskiej wojny o niepodległość, stanowił on jeden z pierwszych narodowych symboli rewolucjonistów. Zespół świadomie zrezygnował z okładki aby na pierwszym planie pozostawić muzykę. Lars Ulrich mówił: nazywajcie sobie ten album jak wam się podoba: Czarnym, Wężowym albo Metallica jest do dupy. Po nagraniu utworu One chcieli nagrać teledysk rzucając się z klifu, ale skończyło się tylko na skakaniu z ławki w parku... MENU MENU Metallica

42 biografia członkowie zespołu utwory ciekawostki
MENU

43 BIOGRAFIA Grupa założona w 1996 roku w Finlandii. Muzyka wykonywana przez Nightwish określana jest jako wypadkowa symfonicznego metalu oraz melodyjnego power metalu z elementami rock opery. Charakterystyczną cechą zespołu są ostre gitarowe riffy, instrumenty klawiszowe oraz kobiecy wokal. Na początku 1997 roku Nightwish nagrali swój debiutancki materiał „Angels Fall First”, wydany w limitowanym nakładzie 500 kopii, by w maju tego samego roku podpisać kontrakt ze Spinefarm Records. Pierwszym z dwóch zakontraktowanych albumów była rozszerzona edycja „Angels Fall First”. Niedługo potem ukazała się druga płyta „Oceanborn”, znacznie cięższa od poprzedniej i przez wielu uważana za najlepszą. W 1999 roku wydany został singel „Sleeping Sun (Four Ballads of the Eclipse)”, który w pierwszym miesiącu w samych tylko Niemczech sprzedał się w ponad kopiach. W sierpniu tego roku „Oceanborn” uzyskała status złotej płyty. W roku 2000 grupa wydała kolejny album „Wishmaster”, poprzedzony startem w eliminacjach do Eurowizji (z utworem "Sleepwalker"), w których Nightwish zajęli drugie miejsce. Album osiągnął pierwsze miejsce na fińskiej liście przebojów, pozostając na nim przez trzy tygodnie; zyskał również status złotej płyty. Co więcej, „Wishmaster” został albumem miesiąca w niemieckim magazynie „Rock Hard” pomimo faktu ukazania się w tym samym czasie długo oczekiwanych produkcji Iron Maideni Bon Invi Piąty album Finów „Century Child” pojawił się w sklepach w roku W nagraniach wielu utworów z tego krążka jako tło wykorzystano orkiestrę. Płyta zyskała status złotej płyty zaledwie po dwóch godzinach od jej wydania, by po dwóch tygodniach stać się albumem platynowym. dalej

44 W 2003 roku na rynku ukazało się DVD „End of Innocence” zawierające m
W 2003 roku na rynku ukazało się DVD „End of Innocence” zawierające m.in. dokument o historii zespołu. Rok później wydany został szósty album studyjny „Once”. W dziewięciu z jedenastu utworów usłyszeć można podkłady w wykonaniu orkiestry London Session Orchestra, znanej m.in. z soundtracku trylogii "Władca Pierścieni". Wyniki sprzedaży: potrójna platyna w Finlandii, platyna w Niemczech, złota płyta w Szwecji; pierwsze miejsca na listach przebojów w Grecji, Norwegii, Niemczech i na Węgrzech. W 2005 roku, zespół po raz pierwszy pojawił się w Polsce (Mystic Festiwal w Chorzowie). Po zakończeniu trwającej ponad półtora roku trasy koncertowej promującej „Once”, w październiku tego samego roku zespół ogłosił zakończenie współpracy z wieloletnią wokalistką Tarja Turner. Dopiero w maju 2007 roku fani poznali nazwisko nowej wokalistki, którą została Szwedka – Anette OlzonWe wrześniu 2007 w sprzedaży pojawił się album „Dark Passion Play”, wsparty intensywną promocją, między innymi singlami: „Eva”, „Amaranth” i „Bye Bye Beautiful” oraz wydanym w Finlandii „Erämaan Viimeinen” - fińską wersją utworu „Last of the Wilds”. W lutym 2008 Nightwish odebrali w Niemczech nagrodę „ECHO” jako Grupa Roku w kategorii „rock/alternative (international)”. Miesiąc później grupa zdobyła z kolei 4 nagrody w kategoriach: „Album roku”, „Metalowy album roku”, „Zespół roku” oraz „Najlepiej sprzedający się album roku 2007” podczas gali „Emma” w Helsinkach. „Dark Passion Play” w samej Finlandii sprzedał się w liczbie 120 tys. egzemplarzy, co oznacza poczwórną platynę. MENU MENU Nightwish powrót

45 CZŁONKOWIE ZESPOŁU Anette Olzon – wokal Tarja Turunen - wokal Erno "Emppu" Vuorinen - gitary, bass Marco Hietala - bass, wokal Sami Vänskä - bass Tuomas Holopainen - instrumenty klawiszowe Jukka Nevalainen - perkusja MENU MENU Nightwish

46 UTWORY Amaranth Ghost Love Score Poet And the pendulum 10th Man Down Bless the Child Wishmaster Sleeping sun Walking in the air Angells fall first MENU MENU Nightwish

47 CIEKAWOSTKI -Zespół założony został w 1996 roku. - Nazwa zespołu Nightwish powstała przy ognisku, z piosenki o tym samym tytule. Było to ich pierwsze demo. - Utwór "Nemo" z płyty "Once" został wykorzystany w filmie „Jaskinia". - W roku 2000 Nightwish wystartował do festiwalu Eurowizji z utworem "Sleepwalker". Zajęli drugie miejsce i nie pojechali na finał, mimo iż w głosowaniu publiczności zwyciężyli ogromną przewagą głosów. - Album "Century Child" uzyskał status złotej płyty po dwóch godzinach od wydania, a platynowej dwa tygodnie później. Ustanowił też rekord na fińskiej liście przebojów - nigdy wcześniej drugi album nie był tak daleko w tyle za liderem. MENU MENU Nightwish