Dr inż. Ewa Mazurek-Krasodomska

Prezentacja na temat: "Dr inż. Ewa Mazurek-Krasodomska"— Zapis prezentacji:

1 Dr inż. Ewa Mazurek-Krasodomska
Podstawy finansów Dr inż. Ewa Mazurek-Krasodomska

2 Program przedmiotu Pieniądz i finanse. Podstawy nauki o finansach
Finanse publiczne Pojęcie, funkcje, budżet państwa, Dochody i wydatki publiczne. Dług publiczny. Polityka fiskalna. Finanse jednostek samorządów terytorialnych Podatki i opłaty publiczne System ubezpieczeń społecznych Banki i systemy bankowe

3 Program przedmiotu System finansowy ubezpieczeń
Rynek finansowy – instytucje, instrumenty Papiery wartościowe Finanse przedsiębiorstw Źródła finansowania przedsiębiorstw Rozliczenia pieniężne Finanse międzynarodowe

4 Finanse – pojęcia podstawowe

5 Pieniądz wszystko, co jest powszechnie akceptowane jako środek regulowania zobowiązań.

6 Funkcje pieniądza Miernik wartości Środek wymiany Środek płatniczy
Środek tezauryzacji

7 Zjawiska finansowe Stanowią tylko część zjawisk pieniężnych, gdyż obejmują zjawiska związane z cyrkulacją pieniądza, np. zapłata za towary i usługi, wynagrodzenie za pracę, kredytowanie. Stąd też zjawiska finansowe obejmują zjawiska pieniężne, w których pieniądz występuje w ujęciu dynamicznym, a nie w ujęciu statycznym.

8 Klasyfikacja zjawisk finansowych wg kryterium podmiotowego
Finanse publiczne Finanse przedsiębiorstw Finanse banków Finanse ubezpieczeń Finanse instytucji niekomercyjnych Finanse ludności Finanse międzynarodowe

9 Finanse to ogół zjawisk ekonomicznych związanych z ruchem pieniądza, tj. z procesami gromadzenia i wydatkowania środków pieniężnych.

10 Finanse W sferze zainteresowania finansów i finansistów jest ruch pieniądza, tzn. procesy jego: Tworzenia, Krążenia (cyrkulacji), Osiadania.

11 Finanse Finanse są to zasoby pieniężne, operacje tymi zasobami oraz normy prawne ich dotyczące. W zależności od podmiotów dysponujących zasobami pieniężnymi rozróżniamy: Finanse publiczne Finanse prywatne

12 Finanse publiczne a prywatne
Władza publiczna dysponuje przymusem dla zapewnienia sobie dochodów i nie podlega przymusowi w zakresie wydatków. Podmioty prywatne znajdują się w sytuacji odwrotnej. Finanse publiczne wyrażają się w pieniądzu, którego gestorem jest państwo w sposób mniej lub bardziej całkowity, natomiast prywatni posiadacze pieniądza nie maja na niego znaczącego wpływu.

13 Finanse publiczne a prywatne
Finanse publiczne są zorientowane na realizację interesu publicznego (interesu ogółu), finanse prywatne – służą gromadzeniu dochodów i realizacji zysków indywidualnych. Skala (wielkość) finansów publicznych jest nieporównywalna z finansami prywatnymi.

14 Funkcje finansów Alokacyjna, Redystrybucyjna, Stabilizacyjna.

15 Funkcja alokacyjna Alokacja – rozmieszczenie czynników produkcji w różnych rodzajach działalności. W gospodarce rynkowej alokacja dokonuje się za pośrednictwem finansów.

16 Funkcja alokacyjna polega na dokonywaniu podziału materialnych i ludzkich czynników produkcji między sferę wytwarzania dóbr prywatnych i sferę wytwarzania dóbr publicznych, a następnie wewnątrz obu tych sfer między różne działy, gałęzie i przedsiębiorstwa wytwarzające dobra prywatne, jak też między różne obszary i jednostki dostarczania dóbr publicznych.

17 Funkcja redystrybucyjna
Redystrybucja – przemieszczanie dochodów od jednych podmiotów do drugich za pośrednictwem państwa (podmiotów sektora finansów publicznych).

18 Funkcja redystrybucyjna
polega na dokonywaniu wtórnego podziału dochodów, które powstały w wyniku pierwotnego podziału PKB na szczeblu jednostek wytwórczych pod wpływem mechanizmu rynkowego czy też pod wpływem administracyjnych regulacji charakteru ogólnego.

19 Funkcja stabilizacyjna
polega na oddziaływaniu za pomocą instrumentów polityki fiskalnej i pieniężnej na globalny popyt w gospodarce w kierunku zapewnienia: możliwie pełnego wykorzystania ekonomicznego potencjału gospodarki, stabilizacji siły nabywczej pieniądza, równowagi bilansu płatniczego.

20 Funkcja stabilizacyjna
Polega na oddziaływaniu na przebieg procesów gospodarczych w sferze rzeczowej w kierunku zachowania stałego i zrównoważonego wzrostu, przy optymalnym wykorzystaniu czynników produkcji dla zapewnienia społeczeństwu stałej poprawy warunków życia.