Dr n. med. Katarzyna Bojarowska

Prezentacja na temat: "Dr n. med. Katarzyna Bojarowska"— Zapis prezentacji:

1 Dr n. med. Katarzyna Bojarowska
Przysięga Hipokratesa. Polskie kodeksy etyki lekarskiej. Powszechna deklaracja Praw Człowieka. Dr n. med. Katarzyna Bojarowska

2 Pierwsze przekazy dot. zasad
deontologicznego postępowania lekarzy sięgają czasów Hipokratesa (ok. 460- 377p.n.e.).Znajdują się one w „Księdze Hipokratesa „ i Przysiędze Hipokratesa”.

3 Przysięga Hipokratesa
Przysięgam na Apollona lekarza, Hygieje, i Panaceje oraz na wszystkich bogów i boginie, biorąc ich na świadków, że wedle mej możności i rozeznania będę dochowywał tej przysięgi i tych zobowiązań.

4 Mistrza mego w tej sztuce będę szanował na równi z rodzicami, będę się dzielił z nim mieniem i na żądanie zaspokajał jego potrzeby: synów jego będę uważał za swoich braci i będę uczył ich swej sztuki, gdyby zapragnęli się w niej kształcić, bez wynagrodzenia i żadnego zobowiązania ich strony; prawideł, wykładów i całej pozostałej nauki będę udzielał swym synom, synom swego mistrza oraz uczniom, wpisanym i związanym prawem lekarskim, poza tym nikomu innemu.

5 Przysięga Hipokratesa
Będę stosował zabiegi lecznicze wedle mych możności i rozeznania ku pożytkowi chorych, broniąc ich od uszczerbku i krzywdy. Nikomu, nawet na żądanie, nie dam śmiercionośnej trucizny, ani nikomu nie będę doradzał, podobnie też nie dam nigdy niewieście środka poronnego. W czystości i niewinności zachowam życie swoje i sztukę swoją. Nie będę operował chorych na kamicę pozostawiając to ludziom zawodowo stosującym ten zabieg.

6 Do jakiegokolwiek wejdę domu, wejdę doń dla pożytku chorych, nie po to, żeby Świadomie wyrządzić krzywdę lub szkodzić w inny sposób, wolny od pożądań zmysłowych tak wobec niewiast, jak i mężczyzn, wobec wolnych i niewolników. Cokolwiek bym podczas leczenia, czy poza nim, zżycia ludzkiego ujrzał, czy usłyszał, czego nie należy na zewnątrz rozgłaszać, będę milczał, zachowując to w tajemnicy. Jeśli dochowam tej przysięgi, i nie złamię jej, obym osiągnął pomyślność w życiu i pełnieniu ej stuki, ciesząc się uznaniem ludzi po wszystkie czasy; jeżeli ja przekroczę i złamię, niech mnie los przeciwny dotknie.

7 W Polsce pierwsza wprowadzona w 1433 roku przysięga lekarska była modyfikacją hipokratejską z inkantacją religijną funkcjonującą wraz ze Statutami Akademii Krakowskiej. Pierwsze polskie towarzystwa lekarskie (1805-Wilno, 1820-Warszawa) dbały o poziom etyczny i stosowanie się do norm regulaminu swoich członków.

8 „Uchwały Towarzystwa lekarzy galicyjskich w przedmiocie obowiązków lekarzy względem swych kolegów i zawodu lekarskiego w ogóle” -Pierwszy kodeks deontologiczny na ziemiach polskich, zaakceptowany w 1876. W 1877 Warszawskie Towarzystwo Lekarskie rozpoczęło prace nad Kodeksem Deontologicznym i zagadnieniami stosunku lekarzy do społeczeństwa; w 1884 przyjęło „Zasady i obowiązków i praw lekarzy” -które mówiły o stosunku lekarzy do społeczeństwa, wzajemnych stosunkach pomiędzy lekarzami o obowiązkach społecznych i naukowych lekarzy. W 1891 Galicyjska Izba Lekarska opracowała własne zbiory deontologiczne.

9 W 1901 Wydział Lekarski Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu zatwierdza „Ustawy etyczne”- Każdy Lekarz powinien dbać o honor i godność swego stanu i kierować się tą zasadą we wszystkich czynnościach” W 1907 na X Zjeździe Lekarzy i Przyrodników powstały ujednolicone normy dla lekarzy we wszystkich zaborach. W 1921 wprowadzono kodeks deontologiczny dentystyczny.

10 W powołanych w1921 roku Izbach Lekarskich funkcjonowały sądy lekarskie: W Naczelnej Izbie Lekarskiej funkcjonował; sąd odwoławczy. W 1929 Naczelna Izba Lekarska powołała komisję do opracowania nowego „Kodeksu Deontologicznego”. W 1933 ogłoszono „Zbiór zasad deontologii Lekarskiej”, który uwzględniał zagadnienie stosunku lekarza do chorego, wzajemne stosunki między lekarzami oraz po raz pierwszy określał zasady pracy lekarzy w instytucjach prywatnych i państwowych.

11 Etyka zawodowa w polskiej służbie zdrowia obowiązywała (z przerwą między rokiem 1950 a 1967, kiedy to w ówczesnej służbie zdrowia nie obowiązywał żaden kodeks deontologiczny) od lat 70-tych tylko w części grup pracowników posiadających sformalizowane własne kodeksy. Spośród nich należy wymienić „Zasady etyczno-deontologiczne” polskiego lekarz z 1977, kodeks pielęgniarek ”Zasady etyki zawodowej”

12 Projekt „Deklaracji deontologicznej pracowników zawodów medycznych został przedstawiony w dniu 6 grudnia 1979 na plenarnym posiedzeniu Rady Głównej Zrzeszenia Polskich Towarzystw Medycznych” Był to pierwszy w historii polskiej służby zdrowia akt unifikujący. Został zaakceptowany i przyjęty jednogłośnie. Obowiązująca do dzisiaj „Deklaracja „stoi nadal na straży interesów jednostki-chorego człowieka i interesów zbiorowości ludzkiej. Zadaniem jej jest również prezentacja celów i zadań zawodów związanych z medycyną.

13 KODEKS ETYKI LEKARSKIEJ z dnia 2 stycznia 2004
Aktualnie obowiązuje: KODEKS ETYKI LEKARSKIEJ z dnia 2 stycznia 2004 uchwalony w dniu 20 września 2003 przez Nadzwyczajny VII Krajowy Zjazd Lekarzy

14 Należy również wspomnieć o Światowym Stowarzyszeniu Lekarzy (World Medical Association) z siedzibą w Paryżu. Jest on czymś w rodzaju światowego samorządu lekarskiego, międzynarodowej izby lekarskiej. Prezentuje poglądy grupy zawodowej lekarzy, wypowiada się na tematy prestiżu zawodowego i zarobków, wydaje dokumenty deontologiczne, (z czego jest najbardziej znana) na wszystkie aktualne, drażliwe i nierozwiązane problemy (np. śmierć mózgowa, eksperymenty medyczne, wspomagany rozród człowieka, stosowanie komputerów w medycynie doping w sporcie, rola lekarza-formy kontroli, nieuczestniczenie lekarza przy egzekucjach, torturach i nieludzkim poniżającym traktowaniu. (Naczelna Rada lekarska nie nawiązała z tym towarzystwem kontaktów)

15 POWSZECHNA DEKLARACJA PRAW CZŁOWIEKA
Uchwalona 10 grudnia 1948 roku w Paryżu na Trzeciej Sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych

16 Miała stymulować dalsze prace ONZ w dziedzinie praw jednostki, stąd tez nie ma mocy obowiązującej w znaczeniu normy prawa międzynarodowego. Rolą deklaracji miało być nałożenie na państwa zobowiązań moralno-politycznych, skłaniających do respektowania jej postanowień. Praktyka prawotwórcza minionych prawie 60 lat pokazuje, że postanowienia deklaracji wywarły ogromny wpływ na treść konstytucji wielu państw oraz akty prawa międzynarodowego dotyczące praw jednostki, zwłaszcza konwencji regionalnych. Tym samym deklaracja jakby pośrednio zyskała moc wiążącą. Współcześnie uznać należy, że normy deklaracji stały się normami powszechnego prawa międzynarodowego w wyniku recepcji norm Deklaracji do prawa wewnętrznego i obowiązującego prawa międzynarodowego także ze względu na uniwersalne uznanie Powszechnej deklaracji Praw Człowieka. Normy Deklaracji, dotyczą każdego i powinny być przestrzegane na wszystkich terytoriach, bez względu na ich status prawny.

17 Nie mając mocy obowiązującej Deklaracja nie przewiduje żadnych środków kontroli nad realizacja swych postanowień, pozostawia państwom swobodę w doborze metod, ustalaniu zakresu i tempa ich wykonania  Głównym organem ONZ w dziedzinie promocji i ochrony praw człowieka jest Komisja praw człowieka. Obecnie w jej skład wchodzą 53 państwa

18 Art.1 Wszyscy ludzie rodzą się równi pod względem swej godności i swych praw. Są oni obdarzeni rozumem i sumieniem i powinni postępować wobec innych w duchu braterstwa. Art.2 Każdy człowiek posiada wszystkie prawa i wolności zawarte w niniejszej deklaracji bez względu na jakiekolwiek różnice rasy, koloru, płci, języka wyznania poglądów politycznych i innych narodowości, pochodzenia społecznego, majątku urodzenia lub jakiegokolwiek statusu (...) Art.3 Każdy człowiek ma prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa swej osoby.

19 Art.12 Nie wolno ingerować samowolnie w czyjekolwiek życie prywatne, rodzinne, domowe, ani w jego korespondencję, ani tez uwłaszczać jego honorowi lub dobremu imieniu. Każdy człowiek ma prawo do ochrony prawnej przeciwko takiej ingerencji lub uwłaszczeniu.

20 Art.16 Mężczyzni i kobiety bez względu na jakiekolwiek różnice rasy, narodowości lub wyznania mają prawo po osiągnięciu pełnoletności do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny. Mają oni równe prawa do w odniesieniu do zawierania małżeństwa, podczas jego trwania i po jego ustaniu. Małżeństwo może być zawarte jedynie za swobodnie wyrażona zgodą przyszłych małżonków. Rodzina jest naturalna i podstawową komórka społeczeństwa i ma prawo do ochrony ze strony społeczeństwa i Państwa

21 Art18 Każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów. Art. 19 Każdy człowiek ma prawo do wolności opinii i wyrażania jej; prawo to obejmuje swobodę posiadania niezależnej opinii, poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów wszelkimi środkami, bez względu na granice.

22 Art. 25 Każdy człowiek ma prawo do stopy życiowej zapewniającej zdrowie i dobrobyt jego i jego rodziny, włączając w to wyżywienie, odzież mieszkanie, opiekę lekarską i konieczne świadczenia socjalne, oraz prawo do ubezpieczenia na wypadek bezrobocia, choroby, niezdolności do pracy, wdowieństwa, starości lub utraty środków do życia w inny sposób od niego niezależny Matka i dziecko maja prawo do specjalnej opieki i pomocy. Wszystkie dzieci, zarówno małżeńskie jak i pozamałżenskie, korzystają z jednakowej ochrony małżeńskiej

23 Art. 26 Każdy człowiek ma prawo do nauki. Nauka jest bezpłatna przynajmniej na stopniu podstawowym.Oświata techniczna i zawodowa jest powszechnie dostępna, a studia wyższe są dostępne dla wszystkich na zasadzie równości w zależności od zalet osobistych

24 DEKLARACJA HELSINSKA Zalecenia dla lekarzy prowadzących badania biomedyczne na ludziach-przyjęte przez 18 World Medical Assembly- Światowe zebranie medyków 1964 Helsinki

25 Obowiązkiem lekarza jest chronić ludzkie zdrowie
Obowiązkiem lekarza jest chronić ludzkie zdrowie. Jego wiedza i uwaga musi być poświęcona wypełnianiu tego celu. Deklaracja genewska zobowiązuje lekarza moralnie słowami „Zdrowie moich pacjentów będę stawiał na pierwszym miejscu” a Międzynarodowy Kodeks Etyki Medycznej deklaruje, że lekarz dostarczając opieki medycznej lub udzielając porad, które mogą wpłynąć na ograniczenie zdolności psychicznych i fizycznych pacjenta, będzie działał wyłącznie w jego najlepszym interesie. Celem wszystkich badań biomedycznych prowadzonych na ludziach musi być poprawa metod diagnostycznych leczniczych i profilaktycznych, wyjaśnienie etiologii i patogenezy chorób.

26 By umożliwić postęp nauki i przynieść ulgę ludzkim cierpieniom, konieczne jest potwierdzenie na ludziach wyników uzyskanych w trakcie eksperymentów laboratoryjnych, World Medical Association przygotowała wskazówki i zalecenia przeznaczone dla lekarzy na całym świecie. Lekarze nie są w żaden sposób wyłączeni z odpowiedzialności karnej, cywilnej i etycznej, zgodnie z prawami obowiązującymi w ich krajach.

27 Podstawowe zasady Badania na ludziach powinny się opierać o właściwie przeprowadzone badania laboratoryjne i badania na zwierzętach, oraz na szczegółowej znajomości literatury naukowej. Plan i sposób wykonania każdej fazy zdefiniowany w protokole doświadczenia, który zostaje poddany ocenie przez Komisję Bioetyczną

28 Eksperymenty muszą być prowadzone przez osoby o właściwych kwalifikacjach naukowych pod nadzorem kompetentnego lekarza. Odpowiedzialność za poddawanego eksperymentowi człowieka pozostaje w rękach lekarza, ( A nie badanego, mimo jego uprzedniej zgody). Przeprowadzenie eksperymentu jest uzasadnione wyłącznie w sytuacji, gdy znaczenie jego wyniku jest proporcjonalne do ryzyka ponoszonego przez podmiot badania. Należy dokładnie ocenić przewidywane ryzyko i spodziewane korzyści dla badanego i innych osób. Interes poddawanej badaniu jednostki musi przeważać nad interesem nauki i społeczeństwa

29 Należy zawsze chronić prawo osoby badanej do prywatności
Należy zawsze chronić prawo osoby badanej do prywatności. Należy podjąć wszelkie kroki, aby zminimalizować wpływ badania na fizyczna i psychiczną i integralność i osobowość badanego  W trakcie badań na ludziach, każdy z uczestników powinien zostać w odpowiedni sposób poinformowany o celach metodach spodziewanych korzyściach potencjalnym zagrożeniu i niewygodach wiążących się z badaniem. Konieczne jest uzyskanie dobrowolnej pisemnej zgody chorego. Protokół badania musi zawierać ustęp dotyczący problemów etycznych związanych z badaniem i musi stwierdzać, że zasady wyrażone w Deklaracji są przestrzegane.

30 Badania medyczne połączone z opieką lekarską (Badania kliniczne)
Lecząc chorych lekarz powinien mieć wolny wybór w doborze nowych metod diagnostycznych i terapeutycznych, jeżeli jego zdaniem dają one nadzieje na uratowanie życia, powrót do zdrowia lub zmniejszenie cierpienia. Odmowa udziału w badaniu nie powinna nigdy mieć wpływu na stosunki pomiędzy lekarzem a pacjentem.

31 Badania biomedyczne na ludziach nie mające celu terapeutycznego (Badania o charakterze nie klinicznym) Lekarz prowadzący na ludziach eksperymenty o czysto naukowym charakterze jest odpowiedzialny za życie i stan zdrowia jego uczestników. Uczestnicy muszą być ochotnikami, osobami zdrowymi lub pacjentami, których choroba nie ma związku z badaniem Osoba prowadzą ca lub zespól badawczy musi przerwać badanie w przypadku przeświadczeni, że jego kontynuowanie może być niekorzystne dla uczestnika. Dobro jednostki musi mieć zawsze pierwszeństwo nad interesami naukowymi i społecznymi

32 Kodeks etyki lekarskiej rozdział II Badania naukowe i eksperymenty biomedyczne
Art. 41a. Lekarz przeprowadzający badania naukowe, a w szczególności eksperymenty medyczne, powinien przestrzegać norm i obowiązków wynikających z Kodeksu Etyki Lekarskiej oraz ogólnie przyjętych zasad etyki badań naukowych.

33 Art. 42. Eksperymenty medyczne z udziałem człowieka mogą być przeprowadzane przez lekarza, o ile służą poprawie zdrowia pacjenta biorącego udział w doświadczeniu lub wnoszą istotne dane poszerzające zakres wiedzy i umiejętności lekarskich. Lekarz przeprowadzający eksperyment leczniczy powinien być przeświadczony, że spodziewane korzyści dla pacjenta przeważają w istotny sposób nad nieuniknionym ryzykiem.

34 Art. 42a.  Lekarz przeprowadzając eksperyment leczniczy nie może narażać pacjenta na ryzyko w istotnym stopniu większe niż to, które grozi osobie nie poddanej temu eksperymentowi. Lekarz przeprowadzając eksperyment badawczy może podejmować wyłącznie ryzyko minimalne.

35 Art. 43.  Od osoby, która ma być poddana eksperymentowi medycznemu, lekarz musi uzyskać zgodę po uprzednim poinformowaniu jej o wszystkich aspektach doświadczenia, które mogą jej dotyczyć, oraz o prawie do odstąpienia w każdym czasie od udziału w eksperymencie. Osoba wyrażająca zgodę na udział w eksperymencie nie może czynić tego pod wpływem zależności od lekarza czy pozostawania pod jakąkolwiek presją. Lekarz nie może prowadzić eksperymentów badawczych z udziałem osób ubezwłasnowolnionych, żołnierzy służby zasadniczej oraz osób pozbawionych wolności z wyjątkiem badań prowadzonych dla dobra tych grup.

36 Art. 44.  W przypadku pacjenta niezdolnego do świadomego podjęcia decyzji i wyrażania woli, lekarz powinien uzyskać na piśmie zgodę jego przedstawiciela ustawowego lub sądu opiekuńczego. Warunkiem niezbędnym do podjęcia eksperymentu medycznego z udziałem osób wymienionych w ust. 1 jest brak możliwości przeprowadzenia badań o porównywalnej skuteczności z udziałem osób zdolnych do wyrażenia zgody.

37 Art. 45.  Lekarz uczestniczący w eksperymentach medycznych musi je przeprowadzać zgodnie z zasadami badań naukowych. Eksperymenty z udziałem człowieka powinny być poprzedzone badaniami in vitro oraz in vivo na zwierzętach. Zwierzęta poddawane eksperymentom należy odpowiednio traktować i w miarę możliwości chronić przed cierpieniem. Lekarzowi nie wolno przeprowadzać eksperymentów badawczych z udziałem człowieka w stadium embrionalnym. Lekarz może przeprowadzać eksperymenty lecznicze z udziałem człowieka w stadium embrionalnym tylko wtedy, gdy, spodziewane korzyści zdrowotne w sposób istotny przekraczają ryzyko zdrowotne embrionów nie poddanych eksperymentowi leczniczemu.

38 Art. 46. Projekt każdego eksperymentu z udziałem człowieka powinien być jasno określony i przedłożony do oceny niezależnej komisji etycznej w celu uzyskania jej akceptacji. Art. 47. Eksperyment medyczny z udziałem człowieka może być przeprowadzony wyłącznie pod nadzorem lekarza posiadającego odpowiednio wysokie kwalifikacje. 

39 Art. 48. Wszelkie odkrycia i spostrzeżenia związane z wykonywaniem zawodu lekarz winien przekazywać środowisku lekarskiemu i publikować przede wszystkim w prasie medycznej.

40 Komisja bioetyczna Działalność komisji bioetycznych powołanych przy AM i OIL

41 POWSZECHNA DEKLARACJA O GENOMIE LUDZKIM i PRAWACH CZŁOWIEKA
Konferencja Generalna UNESCO w dniu 11 listopada 1997 Została jednomyślnie przyjęta przez państwa członkowskie UNESCO na 29 sesji Konferencji Generalnej Deklaracja stanowi pierwszy międzynarodowy dokument o uniwersalnym zasięgu obowiązywania, który łączy ideę poszanowania podstawowych praw człowieka z postulatem zagwarantowania wolności badań naukowych. Deklaracja nie jest prawnie wiążąca, ale nakłada na państwa obowiązki o charakterze moralno-prawnym. Zaleta jej jest łączenie zagadnień poszanowania praw i podstawowych swobód człowieka z koniecznością zapewnienia wolności badań naukowych. Wraz z Deklaracja Konferencja generalna UNESCO

42 Preambuła Deklaracji odwołuje się nie tylko do podstawowych dokumentów międzynarodowych o prawach człowieka, ale także do aktów gwarantujących prawa osób, które mogą być szczególnie narażone na nieetyczne i bezprawne manipulacje genetyczne (psychicznie chorzy, więźniowie, dzieci) Uznając ze badania nad genomem ludzkim i wynikające z nich zastosowania stwarzają ogromne perspektywy dla polepszenia stanu zdrowia jednostek i ludzkości jako takiej, ale podkreślają jednocześnie, że takie badania powinny w pełni szanować ludzka godność, wolność i prawa człowieka, a także respektować zakaz wszelkiej dyskryminacji opartej na cechach genetycznych

43 GODNOŚĆ człowieka i genom ludzki
Genom ludzki jest podstawą zasadniczej jedności wszystkich członków rodziny ludzkiej i uznania ich wrodzonej godności i różnorodności. W sposób symboliczny stanowi dziedzictwo ludzkości. ....Należy szanować niepowtarzalność każdego człowieka i różnice między ludźmi. ....Genom ludzki w swym stanie naturalnym nie może być źródłem zysków finansowych

44 PRAWA zainteresowanych
Badania leczenie lub diagnozowanie dotyczące genomu jednostki ludzkiej mogą być podejmowane tylko po starannym uprzednim oszacowaniu potencjalnych zagrożeń i korzyści, przy przestrzeganiu wszelkich innych postanowień prawa obowiązującego w danym kraju. W każdym przypadku ma być uzyskana uprzednio niezależna i świadoma zgoda zainteresowanej osoby. Jeśli osoba nie jest w stanie udzielić zgody, upoważnienie lub zezwolenie zostaną uzyskane w sposób zgodny z prawem z uwzględnieniem jej najlepiej pojętego interesu. Prawo każdej osoby do decydowania o tym, czy chce być informowana o wynikach badania genetycznego i wypływających stąd konsekwencji, musi być uszanowane.

45 Nikt nie powinien w oparciu o swe cechy genetyczne, być przedmiotem dyskryminacji, której celem lub wynikiem byłoby naruszenie praw człowieka, wolności lub godności. Poufność danych genetycznych (...) powinna być chroniona prawnie. Każdy ma prawo zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym, do właściwego zadośćuczynienia za poniesione straty, których przyczyna bezpośrednia i decydującą jest ingerencja w jego genom.

46 BADANIA NAD GENOMEM LUDZKIM
Praktyki sprzeczne z godnością człowieka, takie jak klonowanie reprodukcyjne istot ludzkich nie mogą być dozwolone(...) Każdy powinien mieć dostęp do korzystania z osiągnięć w dziedzinie biologii, genetyki i medycyny dotyczących, genomu ludzkiego, z należnym poszanowaniem dla godności i praw człowieka każdej osoby. Swoboda badań naukowych, która jest konieczna dla postępu nauki, jest związana z wolnością myśli. Zastosowania badań, biologii, genetyki i medycyny dotyczące genomu ludzkiego powinny mieć na celu przyniesienie ulgi w cierpieniu i poprawę stanu zdrowia jednostek ludzkości jako takiej,

47 Kodeks etyki lekarskiej rozdział II b Ludzki genom
Art. 51h.  Lekarzowi nie wolno dyskryminować osób ze względu na dziedzictwo genetyczne. Lekarz uczestniczący w badaniach, których celem jest identyfikacja nosicielstwa genu choroby lub genetycznej podatności na zachorowania, może je przeprowadzać jedynie dla celów zdrowotnych lub badań naukowych z nimi związanych, po uzyskaniu zgody pacjenta oraz umożliwieniu mu konsultacji genetycznej. Lekarz może dokonać interwencji w obrębie ludzkiego genomu wyłącznie w celach profilaktycznych lub terapeutycznych zgodnie z art. 46 Kodeksu Etyki Lekarskiej. Lekarz nie może uczestniczyć w czynnościach mających na celu wywoływanie dziedzicznych zmian genetycznych u człowieka.

48 Zasady wykonywania zawodu lekarza w nowym tysiącleciu
W Polsce Karta Lekarza została przyjęta przez: Naczelna Radę Lekarską Polskie Towarzystwo Anestezjologii i intensywnej Terapii Ginekologiczne, Lekarskie, Medycyny Rodzinnej, Neurologiczne, Onkologiczne, Pediatryczne, Psychiatryczne, Chirurgów Polskich, Towarzystwo Internistów Polskich

49 W wielu krajach nastąpił spadek zaufania do lekarzy przy równoczesnym lawinowym postępie medycznym, nowych uwarunkowania ekonomicznych, reorganizacji systemów zdrowotnych. Zaistniała potrzeba określenia na nowo zasad wykonywania zawodu lekarza, które miałyby również wpływy na reformowanie systemów ochrony zdrowia

50 Europejska Federacja Towarzystw Internistycznych, (EFIM)
Fundacja Amerykańskiego Kolegium Lekarzy z Amerykańskim Towarzystwem Medycyny Wewnętrznej (ACP-ASIM) Fundacja Amerykańskiej Komisji Medycyny Wewnętrznej (ABIM)

51 Karta lekarza Nadrzędność dobra pacjenta, Jego autonomia
sprawiedliwość społeczna, a także zbiór zobowiązań zawodowych Zobowiązania obejmują aspekty etyczne i organizacyjne pracy lekarza, dotyczą także jego kompetencji.

52 Zbiór zobowiązań zawodowych:
Zobowiązanie Do kompetencji zawodowej-lekarze musza się uczyć przez całe życie i dążyć do posiadania wiedzy medycznej oraz umiejętności klinicznych i zespołowych niezbędnych do zapewnienia pacjentom opieki na najwyższym poziomie. Należy wprowadzić odpowiednie mechanizmy dla umożliwienia pogłebiania wiedzy Zobowiązanie do szczerości wobec pacjenta-pacjenci powinni otrzymywać wyczerpującą prawdziwa informację o leczeniu, zanim wyrażą na nie zgodę, a także w trakcie leczenia.

53 Lekarze powinni również przyznać, że czasami przyczyna uszczerbku na zdrowiu pacjentów są błędy lekarskie. Analiza błędów lekarskich jest podstawą odpowiednich działań zapobiegawczych oraz poprawy opieki zdrowotnej Zobowiązanie do przestrzegania tajemnicy lekarskiej Zobowiązanie do właściwej relacji z pacjentami-nie wolno pacjentów wykorzystywać finansowo, seksualnie lub do innych własnych celów.

54 Zobowiązania do doskonalenia jakości opieki.
Podnoszenie poziomu własnych umiejętności Współpraca z innymi pracownikami służby zdrowia w celu zmniejszenia liczby błedów lekarskich Zwiększenia bezpieczeństwa pacjentów, ograniczenia nadmiernego zużycia zasobów ochrony zdrowia oraz optymalizacji efektów opieki

55 Zobowiązanie do zapewnienia dostępności opieki medycznej Lekarze muszą wyeliminować ograniczenia w sprawiedliwym dostępie do opieki zdrowotnej. Promocja zdrowia publicznego i profilaktyka-Każdy lekarz, bez względu na interes własny lub środowiska lekarskiego, powinien podejmować działania na forum publicznym na rzecz tych idei.

56 Zobowiązanie do sprawiedliwego rozdziału ograniczonych zasobów systemu ochrony zdrowia- lekarze muszą pamiętać o rozsądnym i efektywnym gospodarowaniu ograniczonymi zasobami systemu ochrony zdrowia. Współpraca z innymi lekarzami, szpitalami i płatnikami w celu opracowania wytycznych efektywnej opieki medycznej. Odpowiedzialność zawodowa lekarzy za właściwą alokację środków wymaga unikania wykonywania niepotrzebnych badań i procedur.

57 Zobowiązanie do zdobywania wiedzy naukowej.
Zobowiązanie do podtrzymywania zaufania społecznego poprzez odpowiednie postępowanie w przypadku konfliktu interesów. (producenci sprzętu medycznego, firmy farmaceutycznei firmy ubezpieczeniowe)

58 Zobowiązania do wypełniania obowiązków zawodowych.
Oczekuje się że lekarze będą wspólnie pracować dla zapewnienia jak najlepszej opieki nad pacjentami, szanowac się wzajemnie i uczestnczyć w działaniach samorządowych regulacvjne postępowania w przypadku nieprzestrzegania standardów zawodowych kształcenie lekarzy ;organizacja i określenie wymagań  Karta lekarza ma zachęcić lekarzy do podjęcia działań o uniwersalnym zasięgu i celach -osobiste dbanie o dobro pacjenta, i wspólny wysiłek na rzecz poprawy systemu ochrony zdrowia dla dobra całego społeczeństwa