 Dworzec Kolejowy Ostra Brama (Brama Miednicka)

Prezentacja na temat: " Dworzec Kolejowy Ostra Brama (Brama Miednicka)"— Zapis prezentacji:

1

2 

3 Dworzec Kolejowy

4 Ostra Brama (Brama Miednicka)

5 Ul. Ostrobramska, Kościół św. Teresy.

6

7

8 Franciszek Smuglewicz (1785 – 86) Jan Bułhak 1916 r.

9

10

11

12 Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej.

13

14

15

16

17 Józef Piłsudski

18

19

20 Ul.Ostrobramska

21

22

23 Filharmonia

24

25 Brama do klasztoru Bazylianów.

26 Klasztor bazylianów, cerkiew Świętej Trójcy

27

28 Więzienie Filomatów

29

30

31 Cerkiew św. Ducha

32

33

34

35

36

37

38 Ul. Wielka Kościół św. Kazimierza

39

40

41

42

43 Ratusz

44 Na początku XIX w. ratusz był przekształcony na teatr, w którym jako dyrygent pracował Stanisław Moniuszko. Tu po raz pierwszy wystawiono jego operę „Halka

45 Cerkiew św. Mikołaja

46 Ul. Wielka

47 Cerkiew św. Praskiewy (Piatnicka). Pierwszy murowany budynek w Wilnie (1345r ). Wg. legendy w 1705 r. car Piotr I ochrzcił tu ciemnoskórego Hannibala pradziadka Puszkina.

48

49

50

51

52 Skrzyżowanie ulic: Wielka – Zamkowa – Bakszta Ciąg dalszy Cz. 2

53 Ostra Brama ENTER

54 Ostra Brama - jest to jedyna zachowana brama w obwarowaniach, którymi otoczono miasto na początku XVI w. Średniowiecznym zwyczajem na bramie od strony miasta zawieszono obraz Matki Boskiej. Pierwotnie obraz znajdował się w zagłębieniu muru. W 1671 r. zbudowana została na bramie drewniana kapliczka, która uległa zniszczeniu podczas pożaru w 1715 r. Ocalony obraz przez kilka lat znajdował się w kościele św. Teresy, aby następnie powrócić do odbudowanej murowanej kaplicy. Wejście do kaplicy prowadzi przez boczną kruchtę kościoła św. Teresy. W kaplicy na centralnym miejscu nad ołtarzem wisi słynący cudami obraz Madonny. Namalowany w latach 1620-1630 przez nieznanego malarza według pierwowzoru (z 1580 roku) malarza niderlandzkiego Martina de Vosa. Obraz namalowany jest na deskach dębowych pokrytych cienkim gruntem kredowym. Według legendy Maria na obrazie ma rysy Barbary Radziwiłłówny. Głowę Madonny wieńczą dwie pozłacane korony zdobione szlachetnymi kamieniami. Jedna symbolizuje królową niebios, druga królową Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Jej wizerunek czczony jest również przez chrześcijan wyznania prawosławnego. W kaplicy odbywają się nabożeństwa rzymsko-katolickie w języku polskim i litewskim. Filharmonia. Pierwotnie mieściła się tu Sala Miejska wzniesiona w 1902 r.. Aż do początku XX w. stał w tym miejscu budynek gotycki - rosyjski Dom Zajezdny. Filharmonia jest jedna z najwytworniejszych budowli wileńskich w stylu historyzmu. Gościnnie występował tu Fiodor Szaliapin, a po 1945 r. – wiele solistów i zespołów światowej sławy. ENTER

55 Cerkiew św. Trójcy – Klasztor Bazylianów. Pierwsza cerkiew powstała w roku 1357 z fundacji księżnej Julianny, żony księcia Olgierda ku czci męczenników chrześcijańskich Jana, Eustachego i Antoniego straconych w roku 1347 za przyjęcie prawosławia. Następną murowaną wzniósł kniaź Konstanty Ostrogski w 1514 r. na pamiątkę zwycięstwa nad wojskami moskiewskimi pod Orszą. Po Unii Brzeskiej z rozkazu króla Zygmunta III w 1608 roku cerkiew została przekazana unickim bazylianom. Wtedy to również przeniesiono do cerkwi św. Ducha relikwie św. męczenników Jana, Eustachego i Antoniego. Wejście na teren klasztoru i cerkwi od strony ul. Ostrobramskiej prowadzi przez ozdobną rokokową bramę zbudowaną przez Jana Krzysztofa Glaubitza w 1748 r. W jednym ze skrzydeł zabudowań klasztornych więziony był od 23.10.1823 do 21.04.1824 Adam Mickiewicz w związku z procesem Filomatów i Filaretów. Tu też poeta umieścił fragment III cz. „Dziadów”. W murach tych więziono również uczestników powstania listopadowego i styczniowego. Ratusz. Dwukondygnacyjny budynek w stylu dojrzałego klasycyzmu stoi pośrodku placu ratuszowego. Ratusz założono w k. XIV w. na mocy przywileju wydanego przez Jagiełłę. Po pożarze w połowie XVIII w. budynek zrekonstruowali Jan Krzysztof Glaubitz i Tomasz Russeli. W latach 1785-1799 ratusz przebudowano w stylu ściśle klasycystycznym, według projektu Wawrzyńca Gucewicza. Najpiękniejszą częścią ratusza jest potężny, prosty w formie portyk z sześcioma kolumnami doryckimi i trójkątnym frontonem. Wewnątrz zachowała się Sala Wielka i inne pomieszczenia, a także gotyckie ( i późniejsze ) piwnice. ENTER

56 Kościół św. Kazimierza

57 Kościół św. Kazimierza - wybudowany w 1604 r. przez kardynała Ferdynanda syna Zygmunta III Wazy i Lwa Sapiehę. Cały kościół był ozdobiony freskami wyobrażającymi sceny z życia św. Kazimierza. Podczas I wojny św. po zajęciu Wilna przez Niemców w kościele odbywały się nabożeństwa protestanckie dla wojska niemieckiego. Po odzyskaniu niepodległości w 1925 r. nastąpiła restauracja świątyni pod kierunkiem architekta Jana Borowskiego. Został przywrócony obrządek rzymsko-katolicki. Po II wojnie św. kościół zostaje zamknięty, a następnie przekształcony w muzeum Religii i ateizmu. W 1989 r. świątynia zostaje zwrócona kościołowi rzymsko-katolickiemu. Następuje ponowna restauracja wnętrza. Cerkiew Nikolska (św. Mikołaja) - została ufundowana przez żonę księcia Olgierda, Juliannę w XIV w. Kilkakrotnie niszczona przez pożary, za każdym razem odbudowywana i upiększana. W roku 1864 i następnych bogato i pięknie odnowiona. W tym czasie wzniesiono przy niej kaplicę św. Michała Archanioła. Cerkiew pełniła funkcje religijne do lat 50-tych XX w. Następnie została zamknięta, a jej wyposażenie uległo dewastacji. Zwrócona kościołowi prawosławnemu w 1990 r., znowu jest czynna. Cerkiew Piatnicka (św. Praksedy) - jest to prawdopodobnie najstarsza cerkiew Wilna. Wzniesiona w 1345 r. przez pierwszą żonę księcia Olgierda, ruską księżniczkę Marię. Nabożeństwa w cerkwi odbywały się do roku 1796, po czym została opuszczona. W 1864 r. rozpoczęto jej restaurację przywracając następnie nabożeństwa w obrządku prawosławnym. Ponownie zamknięta w czasach stalinowskich została zdewastowana. Obecnie pełni swoje funkcje. ENTER

58 PAP, dodano: 2010-02-27 (18:42) To, co zrobiono z kaplicą Matki Boskiej Ostrobramskiej w Wilnie, to duża strata pod względem konserwatorskim i wstyd dla Litwy, że nie potrafi należycie zadbać o zabytki - powiedziała przewodnicząca Państwowej Komisji Dziedzictwa Kulturowego Grażyna Dremaite. Przed miesiącem w kaplicy ostrobramskiej rozpoczęto prace remontowe, których wstrzymania zażądał przed kilkoma dniami Departament Ochrony Zabytków przy Ministerstwie Kultury Litwy. W takcie remontu zostały m.in. zdemontowane zabytkowe drzwi, uszkodzono płytki ceramiczne z 1932 roku, kładąc na nich nową podłogę, zmieniono poręcze, a stare, wysłużone schody, które pamiętają wiernych i pielgrzymów sprzed ponad 100 lat, zastąpiono nowymi z imitacji granitu. Departament powołał specjalną komisję, która ma czuwać nad odbudowaniem zniszczeń, ma też ustalić, kto zezwolił na przeprowadzenie takiego remontu. Natomiast Państwowa Komisja Dziedzictwa Kulturowego wystosowała list do ministra kultury Remigijusa Vilkaitisa i metropolity wileńskiego kardynała Audrysa Juozasa Baczkisa z apelem o objęcie należytą troską obiektów sakralnych. Zdaniem przewodniczącej komisji, konserwator zabytków Grażyny Dremaite, ostatnio zauważa się tendencję dostosowywania obiektów sakralnych do potrzeb turystycznych. Ostra Brama nie jest tu odosobnionym przykładem. Dremaite mówi, że zamierza się też zainstalować czteroosobową windę w XVIII-wiecznej dzwonnicy wileńskiego akademickiego kościoła św. Janów. Jest to najwyższa, 68-metrowa budowla wileńskiej starówki, z której rozpościera się widok na stare miasto. - Brak mi słów, by ocenić takie działania i zamiar" - powiedziała Dremaite. Aleksandra Akińczo

59 ENTER

60 BG www.rotfl.com.pl