Rola nauczyciela w kształtowaniu samooceny uczniów

Prezentacja na temat: "Rola nauczyciela w kształtowaniu samooceny uczniów"— Zapis prezentacji:

1 Rola nauczyciela w kształtowaniu samooceny uczniów
Anna Brzóska Magdalena Lipiak

2 Terminologia samoocena samowiedza samoakceptacja samoświadomość
poczucie własnej wartości

3 Samoocena to uogólniona postawa w stosunku do samego siebie, która wpływa na nastrój oraz wywiera silny wpływ na pewien zakres zachowań osobistych i społecznych.

4 Samowiedza w psychologii to zespół przekonań i wartości odnoszących się do własnego funkcjonowania osobistego jednostki, a także psychologiczne pojęcie własnego ja z cechami charakteru, które wpływają na myślenie, uczucia, działania.

5 Samoakceptacja określenie postawy nacechowanej wiarą, zaufaniem i zdrowym szacunkiem dla samego siebie. Postawa taka sprawia, że jednostka może wykonywać i realizować swoje potencjalne możliwości, a także potrafi skorygować swoje zachowanie pod wpływem innych.

6 Samoświadomość świadomość siebie, zdawanie sobie sprawy z doświadczanych aktualnie doznań, emocji, potrzeb, myśli, swoich możliwości, czy ograniczeń, autokoncentracja uwagi.

7 Poczucie własnej wartości
to stan psychiczny powstały na skutek elementarnej, uogólnionej oceny dokonanej na własny temat

8 Uwarunkowania kształtowania się samooceny

9 Model rozwoju samooceny wg Jamesa R. Koch
Zaufanie 0-2 lata

10 Model rozwoju samooceny wg Jamesa R. Koch
Autonomia 2- 4 lata Główny wątek- porównanie „Jak wyglądam w porównaniu z innymi?”

11 Model rozwoju samooceny wg Jamesa R. Koch
Inicjatywa 5-7 lat Główny wątek: współzawodnictwo „Jak wypadam w rywalizacji z innymi?”

12 Model rozwoju samooceny wg Jamesa R. Koch
Przedsiębiorczość 8-12 lat Główny wątek: twórczość „Czy potrafię stworzyć namacalny dowód swoich umiejętności?”

13 Model rozwoju samooceny wg Jamesa R. Koch
Tożsamość grupowa – lat Główny wątek: status „Jak postrzegają mnie moi rówieśnicy?”

14 Model rozwoju samooceny wg Jamesa R. Koch
Tożsamość indywidualna – lata Główny wątek: relacja „Czy jest ktoś dla kogo jestem szczególny?”

15 Czynniki pozytywnej samooceny:
przynależność bezpieczeństwo tożsamość aspiracje sukces

16 Przynależność Poczucie przynależności daje:
poczucie akceptacji w grupie rówieśniczej poczucie uznania ze strony ważnych osób w życiu dziecka poczucie bycia potrzebnym i ważnym

17 Bezpieczeństwo Poczucie bezpieczeństwa pozwala:
na poczucie pewności swojej pozycji w grupie na podnoszenie sobie poprzeczki wymagań na podejmowanie ryzyka na zaspokojenie podstawowych potrzeb i wygód na pozytywny dialog ze sobą

18 Tożsamość Poczucie tożsamości daje:
świadomość swoich mocnych i słabych stron świadomość wartości i przekonań wewnętrzną odporność Poczucie tożsamości pozwala: uchronić się przed zwątpieniem w siebie poradzić sobie z negatywnymi skutkami stresu uniknąć rozczarowań odgrywać przez siebie rolę życiową rozwijać inteligencję emocjonalną

19 Aspiracje Posiadanie aspiracji pozwala:
na budowanie motywacji wewnętrznej na poczucie celowości życia na poczucie odpowiedzialności za podjęte decyzje wyznaczać realistyczne cele.

20 Sukces Pozwala: na ochronę przed dołkami psychicznymi
nastrajać pozytywnie do nauki kontrolować własne życie na poczucie spełnienia w ważnych życiowych dziedzinach czerpać siłę ze swoich mocnych stron.

21 Zachowania nauczyciela a samoocena uczniów
komunikaty umiejętności dydaktyczne relacja uczeń-nauczyciel, nauczyciel-uczeń środowisko wspierające sukces

22 Rodzaje komunikatów wpływających na samoocenę
karzące strukturalizujące wyręczająco - opiekuńcze wspierające

23 Komunikat karzący Wywołuje poczucie winy u odbiorcy, sprawia że czuje się on nie w porządku Przykład: „ A nie mówiłam, że się do tego nie nadajesz ”, „ po co ci to było ”, „ większego tumana to ze świecą szukać ”, „ jesteś do niczego ” itp..

24 Komunikat strukturalizujący
Gotowa recepta, przepis na to co ma zrobić w danej sytuacji. Zawiera opis całej sekwencji zachowań polecanych do wykonania. Przykład: „Musisz zdjąć mokre ubranie, powiesić je na sznurach w suszarni, przebrać się, wytrzeć włosy i wysuszyć je suszarką”

25 Komunikat wyręczająco – opiekuńczy
Pocieszenie i przejęcie przez dorosłego inicjatywy i działania w celu rozwiązania problemu. Przykład: „ Zaraz ci pomogę, poczytam co tam powinieneś zrobić, napiszę ci to od nowa ” lub „ pójdę do pani, żeby postawiła ci lepszy stopień, więc tak się nie zamartwiaj ”.

26 Komunikat wspierający
Wsparcie i towarzyszenie w wychodzeniu z trudności, którą ma dziecko, z ewentualną pomocą, której formę i jej czas określa samo dziecko. Zawiera 3 elementy: odzwierciedlenie uczuć dziecka; wyrażenie przekonania, że sobie poradzi; wyrażenie gotowości pomocy. Przykład: „ Widzę, że się zdenerwowałeś. Co teraz zrobisz? Jeśli chcesz, mogę ci pomóc ”.

27 Umiejętności dydaktyczne

28 Umiejętności dydaktyczne

29 Umiejętności dydaktyczne

30 Umiejętności dydaktyczne

31 Przekonania, które umacniają – środowisko wspierające sukces
Potrafię: Zademonstrowałem to sobie i innym, że potrafię w jakiś sposób uczestniczyć. Niezależnie od tego, jak mały jest mój udział, jest on istotny. Liczę się: Liczę się ponieważ istnieję i ponieważ mi zależy. Poczucie znaczenia wynika z bezwarunkowej miłości, która interpretujemy jako swoja wartość. Z chwilą, kiedy zależy mi na kimś lub na czymś, czuję, że się liczę i mogę coś zdziałać. Mam władzę: Jest wiele rzeczy w życiu, na które nie mam wpływu, ale dwie rzeczy są w mojej mocy: mam władzę nad tym, jak się czuję, a także mam prawo kierować się tym, co jest dla mnie najlepsze – w każdej sytuacji, kiedy dokonuję wyboru. Mogę współpracować: Zdecydowany indywidualizm jest dobry tylko do pewnych granic. Ucząc się współpracować, odkrywamy, że nie tylko doznajemy w ten sposób więcej przyjemności, ale także osiągamy lepsze rezultaty. Duch współpracy zwiększa też nasz potencjał „możliwości”. Moja odwaga jest większa niż strach: Odwaga, oparta na mocy miłości do siebie i innych, jest w stanie dać siłę do pokonania strachu. Pozwala wyruszyć w nieznane, dodając energii. R. W. Sparks

32 Wnioski: Na samoocenę wpływają:
opinie i oceny jakie słyszy osoba o sobie odnoszone sukcesy i doświadczane niepowodzenia porównywanie siebie z innymi przekaz rodzinny i etykietowanie

33 A więc jeśli tylko możesz:
akceptuj wspieraj i nagradzaj szanuj dostrzegaj zmianę i osiągnięcia bądź skarbnicą wiedzy

34 To nieprawda, że wiadomo, kim się jest i że nikim
innym się nie będzie. W rzeczywistości można jeszcze być „wszystkim”. Zdobyć nowe umiejętności, znaleźć nowe pasje, zmienić siebie i stać się kimś innym. Nigdy nie jest na to za późno i zawsze można zacząć. Cytat pochodzi z czasopisma „Remedium”, kwiecień 2000