WOJSKA OBRONY TERYTORIALNEJ W SYSTEMIE OBRONNYM PAŃSTWA

Prezentacja na temat: "WOJSKA OBRONY TERYTORIALNEJ W SYSTEMIE OBRONNYM PAŃSTWA"— Zapis prezentacji:

1 WOJSKA OBRONY TERYTORIALNEJ W SYSTEMIE OBRONNYM PAŃSTWA
Powitanie, podziękowanie ZASTĘPCA DOWÓDCY 11. Małopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej 1

2 Wojska Obrony Terytorialnej w systemie obronnym państwa.
PLAN WYSTĄPIENIA 1. Wojska Obrony Terytorialnej w systemie obronnym państwa. 2. Formowanie Wojsk Obrony Terytorialnej. 3. Proces szkolenia Wojsk Obrony Terytorialnej. 4. Struktury i zadania Wojsk Obrony Terytorialnej. 5. Współpraca Wojsk Obrony Terytorialnej z elementami podsystemu niemilitarnego.

3 …Polska może liczyć na pomoc sojuszników tylko wtedy, gdy będzie chciała i mogła bronić się sama, jeśli zdobędzie własne możliwości odstraszania napastnika… …Słoń może jednym uderzeniem zgnieść jeża, ale powstrzyma się od tego, jeśli będzie wiedział, że boleśnie się okaleczy… … być przygotowanym do mało dziś prawdopodobnego, ale zawsze możliwego najgorszego scenariusza i zachować gotowość do bronienia się własnymi siłami, jeśli chcemy, by skutecznie bronili nas inni… Jan Nowak-Jeziorański, Kurier z Warszawy ( ), SŁOŃ I JEŻ, rok

4 TRAKTAT PÓŁNOCNOATLANTYCKI (Waszyngton, 4 kwietnia 1949 r.)
Artykuł 4 Strony będą się wspólnie konsultowały, ilekroć, zdaniem którejkolwiek z nich, zagrożone będą integralność terytorialna, niezależność polityczna lub bezpieczeństwo którejkolwiek ze Stron. Artykuł 5 Strony zgadzają się, że zbrojna napaść na jedną lub więcej z nich w Europie lub Ameryce Północnej będzie uznana za napaść przeciwko nim wszystkim i dlatego zgadzają się, że jeżeli taka zbrojna napaść nastąpi, to każda z nich, w ramach wykonywania prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, uznanego na mocy artykułu 51 Karty Narodów Zjednoczonych, udzieli pomocy Stronie lub Stronom napadniętym, podejmując niezwłocznie, samodzielnie jak i w porozumieniu z innymi Stronami, działania, jakie uzna za konieczne, łącznie z użyciem siły zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa obszaru północnoatlantyckiego. O każdej takiej zbrojnej napaści i o wszystkich podjętych w jej wyniku środkach zostanie bezzwłocznie powiadomiona Rada Bezpieczeństwa. Środki takie zostaną zaniechane, gdy tylko Rada Bezpieczeństwa podejmie działania konieczne do przywrócenia i utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Artykuł 3 Dla skuteczniejszego osiągnięcia celów niniejszego Traktatu Strony, każda z osobna i wszystkie razem, przez stałą i skuteczną samopomoc i pomoc wzajemną będą utrzymywały i rozwijały swoją indywidualną i zbiorową zdolność do odparcia zbrojnej napaści. Wojna hybrydowa – strategia wojenna łącząca działania konwencjonalne, nieregularne, cybernetyczne oraz, w zależności od sytuacji, również inne sposoby destrukcji[1][2]. Wojna taka często jest prowadzona bez oficjalnego wypowiedzenia[3]; jej charakter pozwala agresorowi na całkowite lub częściowe uniknięcie za nią odpowiedzialności[4]. Według różnych definicji wojna hybrydowa to[5]: współczesna odmiana wojny partyzanckiej, prowadzonej za pomocą współczesnych technik wojskowych i metod mobilizacyjnych[5], połączenie czterech odmian agresji: tradycyjnej, nieregularnej, terrorystycznej i cybernetycznej, odmiana konfliktu asymetrycznego, toczonego na trzech arenach: działań wojskowych, propagandy we własnym państwie oraz propagandy międzynarodowej, kombinacja elementów wojny nieregularnej, domowej, sztucznie wywołanego powstania i terroryzmu, użycie tradycyjnych metod wojennych, działań nieregularnych, terroryzmu i zachowań kryminalnych na polu walki w celu osiągnięcia korzyści politycznych. Pierwsze przykłady wojny hybrydowej pochodzą z lat 20. XX wieku[6]. Ówczesny Związek Radziecki prowadził takie działania przeciwko Polsce, Korei, a także Kolei Wschodniochińskiej[6]. Współczesnym przykładem jest konflikt na wschodniej Ukrainie[6]. Jednym z prekursorów teorii wojen hybrydowych był rosyjski wojskowy, płk Jewgienij Messner, który nazywał je mianem wojen buntowniczych[7] NATO podjęło kroki w celu zapewnienia zdolności do efektywnego reagowania na zagrożenia hybrydowe, spowodowane zastosowaniem szerokiego i skomplikowanego spektrum środków konwencjonalnych i niekonwencjonalnych, w tym środków wojskowych, paramilitarnych oraz cywilnych, w zintegrowanym środowisku aktorów państwowych i niepaństwowych, w celu osiągnięcia założonych celów. W odpowiedzi na to wyzwanie, NATO zaadoptowało strategię oraz wdrożyło plany działania dotyczące roli Sojuszu w przeciwdziałaniu zagrożeniom hybrydowym. W przeciwdziałaniu zagrożeniom lub atakom hybrydowym podstawową rolę odgrywa zaatakowane państwo. NATO jest przygotowane do wspierania sojusznika na każdym etapie kampanii hybrydowej. Sojusz oraz jego członkowie będą przygotowani do przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym w ramach obrony kolektywnej. Przekonywująco odstraszać Nie dać się zaskoczyć Uniemożliwić wtargnięcie na terytorium Skutecznie odpowiedzieć Być wiarygodnym sojusznikiem

5 PRZESŁANKI POWOŁANIA WOT
Ekspansywna polityka Federacji Rosji wobec najbliższych sąsiadów Niekonwencjonalna interwencja militarna na Krymie, asymetria konfliktu na Ukrainie Zachwiany poziom spójności i jedności wśród członków NATO i UE oraz gotowości do podjęcia wspólnych działań odstraszająco-obronnych Limitowane i zredukowane Siły Zbrojne RP, brak wyszkolonych rezerw osobowych, ograniczone możliwości reagowania na działania poniżej progu wojny BUDOWA PAKIETU ZDOLNOŚCI ODSTRASZAJĄCO-OBRONNYCH, W TYM M.IN. WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ Do zmiany kursu narodowej polityki w dziedzinie bezpieczeństwa militarnego przyczyniły się zagrożenia płynące ze wschodu. Ekspansywna polityka Rosji wobec najbliższych sąsiadów prowadzona konsekwentnie w wielu sferach polityki rozbudziła obawy dotyczące imperialnych dążeń tego państwa i przywrócenia dawnych stref wpływów. Symptomatycznymi przykładami takiego działania były atak cybernetyczny na Estonię w 2007 roku, konflikt militarny w Gruzji w 2008 roku oraz działalność propagandowa rosyjskich służb w państwach bałtyckich. Niekonwencjonalna interwencja militarna na Krymie w postaci wojny hybrydowej oraz asymetria konfliktu na Ukrainie, pomimo że nie stanowią bezpośredniego zagrożenia militarnego dla naszego bezpieczeństwa, to przyczyniły się do zachwiania stabilności i niepewności sytuacji geopolitycznej Polski. Rosja od wielu lat sprawdzała reakcję Zachodu na swoje mocarstwowe poczynania. Nie ponosząc żadnych skutków od lat budowała strategię ukierunkowaną na rozbijanie spójności i jedności wśród członków NATO i UE oraz ich gotowości do podjęcia wspólnych działań, tym realizację zobowiązań sojuszniczych. Ponadto, ocena kondycji i możliwości SZ RP, szczególnie w aspekcie zapewnienia integralności terytorialnej i nienaruszalności granic wymusiła potrzebę przeprowadzenia głębokiej refleksji nad stanem obronności naszego państwa oraz. W następstwie zainicjowano proces redefinicji treści narodowej polityki w dziedzinie bezpieczeństwa militarnego oraz dostosowania jej do nowych uwarunkowań. Za priorytet uznano między innymi przyśpieszenie procesu modernizacji i transformacji SZ RP, a w tym konieczność odbudowy Wojsk Obrony Terytorialnej (WOT).

6 MODELE OBRONY TERYTORIALNEJ
OT jako rodzaj sił zbrojnych lub struktura równorzędna OT jako autonomiczna organizacja OT jako system obrony państw OT jako komponent rezerwowy rodzaju sił zbrojnych OT jako rodzaj sił Zbrojnyhc +OT jako autonomiczna organizacja

7 WOJSKA OBRONY TERYTORIALNEJ
OBRONA TERYTORIALNA OBRONA TERYTORIALNA – militarna forma przygotowania i prowadzenia obrony powszechnej państwa łączy na szczeblu lokalnym działania wojsk terytorialnych z wysiłkiem pozamilitarnych ogniw obronnych i ogółu społeczeństwa na rzecz obrony militarnej oraz ochrony ludności i środowiska SIŁA OBRONNA 200 km 400 km 1000 km 350 km POMOC Z ZEWNĄTRZ OBRONA TERYTORIALNA WOJSKA OBRONY TERYTORIALNEJ TEREN (PRZESTRZEŃ, WALORY I PRZYGOTOWANIA OBRONNE) LUDNOŚĆ (WSPARCIE WOJSK I OC) WOJSKA OPERACYJNE Jedna z form przygotowania i wykorzystania w obronie powszechnej państwa wszystkich środków właściwych dla obrony własnego terytorium (korzyści strategicznych, atutów obronnych) zapewniających skuteczną obronę (odstraszanie) przed agresją przeważających sił przeciwnika. Zasadniczym i głównym jej elementem są wojska obrony terytorialnej. Obejmuje ponadto terytorialne organy dowodzenia, wojskowe elementy operacyjnego przygotowania obszaru kraju do obrony, a także w okresie zagrożenia i wojny jednostki oraz formacje zmilitaryzowane włączone w skład sił zbrojnych. Jako militarna forma przygotowania i prowadzenia obrony powszechnej państwa łączy na szczeblu lokalnym działania wojsk terytorialnych z wysiłkiem pozamilitarnych ogniw obronnych i ogółu społeczeństwa na rzecz obrony militarnej oraz ochrony ludności i środowiska. „Każdy żołnierz obywatelem, a każdy obywatel żołnierzem”

8 Wojska Obrony Terytorialnej
WOT W UJĘCIU USTAWY O POWSZECHNYM OBOWIĄZKU OBRONY RP Wojska Obrony Terytorialnej Wojska Specjalne Siły Powietrzne Marynarka Wojenna Wojska Lądowe Art. 3.3. Art. 3.4a. Dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych są Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych (…), Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych (…) i Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej. Art. 11c. Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej jest właściwy w zakresie dowodzenia jednostkami wojskowymi i związkami organizacyjnymi Wojsk Obrony Terytorialnej. Do zakresu działania Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej należy w szczególności: realizacja programów rozwoju Sił Zbrojnych; planowanie, organizowanie i prowadzenie szkolenia podległych jednostek wojskowych i związków organizacyjnych; planowanie oraz organizowanie mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia oraz użycia Wojsk Obrony Terytorialnej; przygotowanie sił i środków Wojsk Obrony Terytorialnej do działań bojowych; wykonywanie zadań związanych z udziałem oddziałów i pododdziałów Wojsk Obrony Terytorialnej w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, ochrony mienia, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania lub ochrony zdrowia i życia ludzkiego, a także udziału w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego; współpraca z innymi organami i podmiotami w sprawach związanych z obronnością państwa; zarządzanie i przeprowadzanie kontroli podległych jednostek wojskowych i związków organizacyjnych na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej. Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej wykonuje swoje zadania przy pomocy Dowództwa Wojsk Obrony Terytorialnej. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy zakres działania, siedzibę i strukturę organizacyjną Dowództwa Wojsk Obrony Terytorialnej. Nowelizacja ustawy o powszechnym obowiązku obrony ustanowiła Wojska Obrony Terytorialnej (WOT) jako kolejny, piąty rodzaj sił zbrojnych. Ustawa jednocześnie wprowadza nową jakość do Sił Zbrojnych RP – żołnierz Terytorialnej Służby Wojskowej (TSW) pełnionej rotacyjnie bądź dyspozycyjnie. Powołanie WOT, jako nierozłącznego elementu podsystemu militarnego, skutkowało będzie budową na całym jego terytorium kraju powszechnej i przestrzennej gotowości obronnej.

9 Zagwarantowanie obrony państwa i przeciwstawienie się agresji zbrojnej
MISJA WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ W ODNIESIENIU DO MISJI SIŁ ZBROJNYCH RP Zagwarantowanie obrony państwa i przeciwstawienie się agresji zbrojnej Zapewnienie gotowości pododdziałów Wojsk Obrony Terytorialnej do walki w Stałych Rejonach Odpowiedzialności Wspieranie podsystemów ochronnych w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i pomocy społeczeństwu Utrzymywanie gotowości do wydzielenia pododdziałów Wojsk Obrony Terytorialnej do wsparcia społeczeństwa i układu pozamilitarnego Udział w procesie stabilizacji sytuacji międzynarodowej, w tym w międzynarodowych działaniach z dziedziny zarządzania kryzysowego WOT, działając w narodowym systemie obronności, gotowe będą do realizacji misji, które jednocześnie wyznaczać będą kierunki ich rozwoju i modernizacji technicznej. Do zasadniczych z nich należeć będą: − zagwarantowanie obrony państwa i przeciwstawienia się agresji zbrojnej, − wspieranie podsystemów ochronnych w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i pomocy społeczeństwu.

10 Stan końcowy: 17 BOT = ponad 65 blp = 314 klp
KOLEJNOŚĆ ROZWIJANIA STRUKTUR WOT W LATACH (3/3/7/4): Etap rok 3 x BOT Etap 2 – 2017 rok 3 x BOT Etap 3 – 2018 rok 7 x BOT Etap 4 – 2019 rok 4 x BOT Podkreślić, że te lata to POCZĄTEK FORMOWANIA, a nie gotowość do działania. Na następnym slajdzie szczególy Stan końcowy: 17 BOT = ponad 65 blp = 314 klp

11 ROZWÓJ WOT W KOLEJNYCH LATACH A PROCES SZKOLENIA
W 2019 roku w WOT będzie 17 BOT (w różnym stopniu gotowości operacyjnej) Pełna gotowość operacyjna zostanie osiągnięta nie wcześniej niż w 2023 roku 4 x BOT ORGANIZACJA indywidualne 7 x BOT ORGANIZACJA indywidualne specjalistyczne 3 x BOT ORGANIZACJA indywidualne specjalistyczne zgrywające 3 x BOT ORGANIZACJA indywidualne specjalistyczne zgrywające GOTOWOŚĆ 2017 2018 2019 2020 2021

12 WOT W UJĘCIU USTAWY O POWSZECHNYM OBOWIĄZKU OBRONY RP
TERYTORIALNA SŁUŻBA WOJSKOWA – RODZAJ CZYNNEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ W SIŁACH ZBROJNYCH RP PEŁNIONEJ W JEDNOSTKACH WOJSKOWYCH I ZWIĄZKACH ORGANIZACYJNYCH WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ ORAZ W DOWÓDZTWIE WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ ROTACYJNIE planowo – zgodnie z rocznym zbiorowym wykazem dla JW: 2 dni w miesiącu / 36 dni w roku (w czasie wolnym od pracy); inne dni (stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych RP), nieplanowo – w trybie natychmiastowego stawiennictwa (np. przeciwdziałanie lub usuwanie przyczyn i skutków zagrożeń o charakterze militarnym i niemilitarnym). DYSPOZYCYJNIE Terytorialną służbę wojskową żołnierz OT pełni dyspozycyjnie poza jednostką wojskową, pozostając w gotowości do stawienia się do służby pełnionej rotacyjnie w terminie i miejscu wskazanym przez dowódcę jednostki wojskowej DOWÓDCA BOT STERUJE TOKIEM SŁUŻBY ŻOŁNIERZA OT Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rozdział 4b (art. 98a-z)

13 DOWÓDZTWO GENERALNE RSZ STOPIEŃ NARASTANIA ŻOŁNIERZY WOT W 2017 ROKU
DOWÓDZTWO WOT 01.04 STOPIEŃ NARASTANIA ŻOŁNIERZY WOT W 2017 ROKU

14 STOPIEŃ NARASTANIA ŻOŁNIERZY WOT W 2018 ROKU
W maju ok

15 zdecydowana większość żołnierzy OT to szeregowi (87%)
PERSONEL WOT zdecydowana większość żołnierzy OT to szeregowi (87%) bardzo dobre wykształcenie (ponad 80% posiada maturę), wysokie morale oraz poczucie patriotyzmu, średni wiek żołnierza OT to 31 lat około 9% kobiet w WOT (cel  10%) stały napływ ochotników do służby

16 16 DNI SZKOLENIA PODSTAWOWEGO 1. ROK 2. ROK 3. ROK
MODEL SZKOLENIA ŻOŁNIERZY OT PEŁNIĄCYCH TSW 16 DNI SZKOLENIA PODSTAWOWEGO 1. ROK 11 SZKOLEŃ WEEKENDOWYCH (22 DNI) 14 DNI SZKOLEŃ ZINTEGROWANYCH Nauka postaw walki i przetrwania na polu walki 2. ROK 11 SZKOLEŃ WEEKENDOWYCH (22 DNI) 14 DNI SZKOLEŃ ZINTEGROWANYCH Szkolenie w wybranej specjalności wojskowej 3. ROK Szkolenie podstawowe – test sprawności fizycznej, podstawowe umiejętności, weryfikacja umiejętności Szkolenie indywidualne – KPP, SERE A/B, taktyka & szkolenie ogniowe Szkolenie specjalistyczne – kursy specjalistyczne Szkolenie zespołowe – budowa zespołów (sekcja, pluton, kompania) . Szkolenie realizują wszystkie dotychczas formowane brygady (I,II i III etapu). 2. Planowane ilości szkoleń żołnierzy OT na szczeblu BOT: 37 podstawowych; 28 wyrównawczych; 174 rotacyjnych; 21 zintegrowanych; 3. Szkolenie w II etapach: indywidualnym – wszystkie brygady; specjalistycznym – brygady I etapu formowania; 4. SRO zasadniczym miejscem szkolenia. 5. Wsparcie procesu szkolenia przez MZSz (przygotowanie instruktorów). 6. Działalność szkoleniowo metodyczna na szczeblu DWOT: 2 gry decyzyjne; 2 narady szkoleniowo metodyczne; 1 kurs szkoleniowo metodyczny; 11 SZKOLEŃ WEEKENDOWYCH (22 DNI) 14 DNI SZKOLEŃ ZINTEGROWANYCH Zgranie taktyczne i certyfikowanie na poziomie plutonu, kompanii MINIMUM 124 DNI W CIAGU 3 LAT

17 STRUKTURA BRYGADY OBRONY TERYTORIALNEJ
DOWÓDCA SZTAB kdow blp Projektowane zdolności: wsparcie logistyczno-finansowe dla podległych batalionów rozpoznanie obrazowe zwalczanie celów opancerzonych, obrona przeciwlotnicza, zwalczanie celów nieopancerzonych (kwsp) zapewnienie kontrmobilności i przeżycia (ksap) pomoc psychologiczna + ewakuacja medyczna (plmed) zarządzanie kryzysowe kwsp blp ksap blp klog blp plmed blp

18 DOWÓDCA SZTAB pldowzab klp klp klp klp klp
STRUKTURA BATALIONU LEKKIEJ PIECHOTY DOWÓDCA SZTAB pldowzab klp klp Projektowane zdolności: Prowadzenie i organizowanie działań bojowych na poziomie taktycznym (zdolności przeciwpancerne, zwalczania siły żywej, wykonywania niszczeń (kontrmobilności), precyzyjnego zwalczania celów ugrupowania przeciwnika) Zarządzanie kryzysowe klp klp klp

19 Walka prowadzona jest w Stałych Rejonach Odpowiedzialności (SRO)
STRUKTURA KOMPANII LEKKIEJ PIECHOTY DOWÓDCA PODSTAWOWY ELEMENT / MODUŁ SZKOLENIOWY drzab plp plwsp plp drsap. Projektowane zdolności: Prowadzenie działań bojowych na poziomie taktycznym (zdolności przeciwpancerne, zwalczania siły żywej, wykonywania niszczeń (kontrmobilności), precyzyjnego zwalczania celów ugrupowania przeciwnika) plp drppanc. drwsp Kompanie mają funkcjonować bez przywiązania do jakiekolwiek obiektu , a jej żołnierze będą się zbierać jedynie na ćwiczenia, i szkolenia. Standardowo będą składały się z trzech do pięciu plutonów piechoty. snajperzy Walka prowadzona jest w Stałych  Rejonach Odpowiedzialności (SRO)

20 SEKCJA LEKKIEJ PIECHOTY „wspaniała dwunastka”
Dowódca Zastępca Strzelec wyborowy Zwiadowca Starszy saper Młodszy medyk radiotelefonista strzelec Żołnierze w sekcji, podstawowy pododdziale WOT, mają być wszechstronnie wyszkoleni – dla umożliwienia zastąpienia kolegów - a jednocześnie dublują w parach swoje zadania. Młodszy uczy się od starszego. . Taka struktura została przyjęta dla uzyskania maksymalnej samowystarczalności pododdziału i zachowania zdolności do realizacji postawionych zadań nawet w przypadku dużych strat. Rozwiązanie to zostało stworzone przede wszystkim do działań samodzielnych, często na tyłach wroga. ZAMIENNOŚĆ FUNKCJI

21 PRZEZNACZENIE WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ
Prowadzenie działań z użyciem środków militarnych czy niemilitarnych przy aktywnym wykorzystaniem lokalnych zasobów obywatelskich; Udziału w likwidacji skutków zagrożeń oraz budowy lokalnej i przestrzennej gotowości obronnej państwa na całym jego terytorium WOT stanowiąc jeden z elementów odstraszania potencjalnego przeciwnika, mogą skutecznie niwelować potencjalne zagrożenia militarne dla bezpieczeństwa państwa oraz budować lokalną i przestrzenną gotowość obronną państwa na całym terytorium. Działania WOT mogą być organizowane oraz prowadzone na wszystkich poziomach kierowania i dowodzenia (strategicznym, operacyjnym i taktycznym). Dla osiągnięcia celu operacji, określonego w dokumentach planowania operacyjnego lub zarządzania (reagowania) kryzysowego, WOT będą mogły prowadzić działania samodzielnie bądź w ramach wsparcia i zabezpieczenia działań innych Rodzajów Sił Zbrojnych (RSZ) oraz organizacji i instytucji pozamilitarnych. Ich użycie musi wynikać zarówno z zaistniałej sytuacji operacyjno-taktycznej, jak też ich możliwości bojowych i przeznaczenia. Z racji powszechności występowania oraz gotowości do natychmiastowego podjęcia działań, WOT predysponowane są do odgrywania wiodącej roli na poziomie województwa i powiatu w realizacji zadań obronnych oraz z zakresu wsparcia zarządzania kryzysowego, udzielając w tym względzie wsparcia UPM*. 1*. Z uwagi na charakter współczesnych zagrożeń, a w szczególności w sytuacji działań poniżej progu wojny (działań hybrydowych), istotna w tym względzie jest ścisła współpraca WOT przede wszystkim ze Strażą Graniczną i Policją. 3) Prowadzenie działań ukierunkowanych na osiągnięcie celu operacji określonego w dokumentach planowania operacyjnego lub zarządzania (reagowania) kryzysowego; działania te będą prowadzone samodzielnie lub w ramach operacji sił połączonych 4) Wsparcia ochrony lokalnej społeczności

22 CELE DZIAŁANIA WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ
Budowa na całym terytorium kraju powszechnej gotowości obronnej WOT Zwiększenie gotowości Sił Zbrojnych RP (adekwatnie do zaistniałego zagrożenia o charakterze militarnym i niemilitarnym) celem niedopuszczenia do eskalacji zagrożenia oraz usunięcia skutków jego wystąpienia, w tym zapewnienia ochrony ludności i mienia, wzmocnienia granicy państwowej oraz bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej Wzmocnienie potencjału odstraszania SZ RP. 4) Wspierania budowy rezerw osobowych SZ RP. Budowa na całym terytorium kraju powszechnej i przestrzennej gotowości obronnej - wzrost odporności państwa polskiego na zagrożenia militarne i niemilitarnea. . wzmocnienia potencjału odstraszania Sił Zbrojnych RP; c. zwiększenia gotowości Sił Zbrojnych RP (adekwatnie do zaistniałego zagrożenia o charakterze militarnym i niemilitarnym) celem niedopuszczenia do eskalacji zagrożenia oraz usunięcia skutków jego wystąpienia, w tym zapewnienia ochrony ludności i mienia, wzmocnienia granicy państwowej oraz bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej; d. wspierania budowy rezerw osobowych Sił Zbrojnych RP; e. przygotowania społeczeństwa do wypełniania obywatelskiego obowiązku obrony ojczyzny; f. kształtowania patriotycznych postaw i fundamentów systemu obronnego państwa Przygotowanie społeczeństwa do wypełniania obywatelskiego obowiązku obrony Ojczyzny. Kształtowanie patriotycznych postaw i fundamentów systemu obronnego państwa.

23 ISTOTA DZIAŁAŃ WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ
DLA OSIĄGNIĘCIA CELU OPERACJI, OKREŚLONEGO W DOKUMENTACH PLANOWANIA OPERACYJNEGO LUB ZARZĄDZANIA (REAGOWANIA) KRYZYSOWEGO, WOT MOGĄ PROWADZIĆ DZIAŁANIA SAMODZIELNIE BĄDŹ W RAMACH WSPARCIA I ZABEZPIECZENIA DZIAŁAŃ INNYCH RSZ ORAZ ORGANIZACJI I INSTYTUCJI POZAMILITARNYCH x SRO BRYGADY (obszar województwa) SRO BATALIONU (obszar wielkości 3-5 powiatów) I SRO KOMPANII (obszar powiatu) Istotą działania jednostek WOT jest użycie ich w stałych rejonach odpowiedzialności (SRO8 ). W zależności od stanu gotowości obronnej państwa zmienia się charakter przedsięwzięć oraz priorytety działań WOT. Nie wyklucza się użycia wydzielonych sił jednostek WOT poza SRO, będą to jednak głównie obszary bezpośrednio przyległe do macierzystych rejonów, a działania będą miały charakter doraźny i wspierający właściwe terytorialnie jednostki WOT. Istota działania jednostek WOT polega na użyciu ich sił i środków w stałym rejonie odpowiedzialności (SRO). W zależności od tego, w którym z trzech stanów gotowości obronnej państwa funkcjonują WOT, zmienia się jedynie charakter przedsięwzięć w nim podejmowanych i priorytet przewidzianych do realizacji (w ich ramach) zadań.

24 OGÓLNE ZADANIA WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ
utrzymywanie gotowości bojowej do obrony terytorium Polski, wspieranie lokalnych społeczności i elementów (sił) podsystemu niemilitarnego w realizacji zadań zarządzania kryzysowego, tj. osiągnięcia gotowości oraz udziału w niezwłocznym i powszechnym reagowaniu na sytuację zagrożenia o charakterze niemilitarnym w celu jego zapobieżenia lub przeciwdziałania, minimalizacji i usuwania jego skutków, a także przywracania stanu sprzed jego wystąpienia; realizacja przedsięwzięć planistycznych, organizacyjnych, mobilizacyjnych i szkoleniowych; prowadzenie działań z zakresu wojskowej komunikacji społecznej mających na celu kształtowanie postaw i wartości patriotyczno- obywatelskich. przygotowanie SRO do obrony oraz osiągnięcie gotowości do podjęcia działań zgodnie z przeznaczeniem (w tym przygotowania i utrzymania ukryć oraz miejsc czasowego pobytu dla WOT w ramach operacyjnego przygotowania obszaru kraju); wsparcie elementów podsystemu niemilitarnego w zakresie wwzmocnienia ochrony i obrony granicy państwowej, infrastruktury krytycznej i obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz lokalnych społeczności; rozwinięcie wojennego systemu dowodzenia WOT; prowadzenie działalności rozpoznawczej oraz działań demonstracyjnych i odstraszających w SRO; wsparcie procesu mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia wojsk, a także przedsięwzięć z zakresu maskowania operacyjnego oraz inżynieryjnej rozbudowy terenu; wsparcie sił wydzielonych do przygotowania i zabezpieczenia przybycia wojsk operacyjnych oraz sojuszniczych (koalicyjnych) sił wzmocnienia do SRO. prowadzenie działań na poziomie taktycznym we współdziałaniu z pozostałymi Rodzajami Sił Zbrojnych oraz elementami podsystemu niemilitarnego; zapewnienie powszechnej ochrony i obrony SRO, w tym wsparcia elementów podsystemu niemilitarnego w ochronie mienia państwowego, obiektów użyteczności publicznej i dóbr kultury przed grabieżą i niszczeniem; wsparcie zabezpieczenia wejścia do walki sojuszniczych (koalicyjnych) sił wzmocnienia; wsparcie zabezpieczenia funkcjonowania i odtwarzania struktur administracji rządowej i samorządowej oraz bezpieczeństwa publicznego na obszarach wyzwolonych; wsparcie przedsięwzięć z zakresu maskowania operacyjnego oraz inżynieryjnej rozbudowy terenu. WOT są jednostkami wojskowymi niezaszeregowanymi do kategorii gotowości, funkcjonującymi w stałej gotowości obronnej państwa uzupełnianymi żołnierzami Terytorialnej Służby Wojskowej (TSW). W zależności od zaszeregowania do określonego zestawu posiadać będą określone czasy mobilizacji, a czas osiągnięcia gotowości do podjęcia działań w SRO wynikać będzie z ich operacyjnego przeznaczenia. Jednostki WOT są zorganizowane, wyposażone i wyszkolone tak, aby posiadały zdolności wymagane do prowadzenia działań na poziomie taktycznym oraz tworzenia, w zależności od treści otrzymanego zadania, Zgrupowań Zadaniowych WOT (ZZWOT) w ramach strategicznej operacji obronnej i operacji reagowania kryzysowego. Konieczność tworzenia ZZWOT wynika z przewidywanego celu oraz oczekiwanego rezultatu działań, oceny przeciwnika i warunków w jakich mogą być prowadzone planowane/przewidywane działania. Celem tworzenia ZZWOT jest uzyskanie efektu synergii. Możliwości bojowe poszczególnych elementów struktury ZZWOT powinny zapewniać autonomiczność działań w przydzielonych SRO oraz umożliwiać wykorzystanie walorów bojowych, kierowanego przez odpowiedni, spójny system dowodzenia. STAŁA GOP GOP „KRYZYS” GOP „WOJNA”

25 WOJSKA OBRONY TERYTORIALNEJ – RELACJE Z ADMINISTRACJĄ
WSPIERANY WSPIERAJĄCY Zadanie: prowadzenie działań militarnych mających na celu zniszczenie lub zatrzymanie sił potencjalnego przeciwnika przy współdziałaniu z wojskami operacyjnymi i wsparciu administracji Zadanie: wsparcie administracji w ochronie ludności przed skutkami klęsk żywiołowych i likwidacja ich skutków, w czasie kryzysu w czasie pokoju w czasie wojny CEL: Zwiększenie potencjału państwa w reagowaniu na zagrożenia

26 POZIOMY WSPÓŁPRACY WOT Z ELEMENTAMI PODSYSTEMU NIEMILITARNEGO
Dowództwo Wojsk Obrony Terytorialnej Poziom centralny Urzędy centralne RCB Ministrowie Jednostki szczebla centralnego Wójtowie / Burmistrzowie/ Prezydenci miast Brygada Obrony Terytorialnej batalion lekkiej piechoty kompania lekkiej piechoty wojewódzki powiatowy strategiczno-operacyjny taktyczny Inne jednostki Samorząd województwa Wojewodowie Administracja zespolona Administracja niezespolona Starostowie Urząd MON Minister ON IWspSZ DGW DRSZ NCK SWW SKW Jednostki MW Jednostki WL COL-DKL Jednostki KG ŻW Jednostki IWspSZ Jednostki SP Jednostki WS SGWP TOAW KGŻW 26

27 OBSZARY WSPÓŁPRACY WOT Z ELEMENTAMI PODSYSTEMU NIEMILITARNEGO
W stanie stałej gotowości obronnej państwa: realizacja przez elementy podsystemu niemilitarnego na rzecz WOT zadań wynikających z ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP i innych dokumentów normatywnych dotyczących obronności państwa; wsparcie elementów podsystemu niemilitarnego przez WOT w realizacji zadań zarządzania (reagowania) kryzysowego; wymiana informacji dotyczących potencjału obronnego WOT i elementów podsystemu niemilitarnego, a także oceny terenu oraz zagrożeń militarnych i niemilitarnych; realizacja wspólnych przedsięwzięć szkoleniowych i ćwiczeń; propagowanie wśród społeczeństwa postaw patriotyczno-obronnych, a także pielęgnacja i kontynuacja miejscowych tradycji niepodległościowych. WOT ze względu na swój charakter, cele i przeznaczenie będą realizowały zadania na poziomie taktycznym w ramach operacji reagowania kryzysowego oraz strategicznej operacji obronnej. Zasadniczy wachlarz podejmowanych przez WOT rodzajów działań głównie na poziomie taktycznym będzie zależał od charakteru operacji dominującej* oraz czy działania realizowane będą na terenie czasowo zajętym przez przeciwnika, strefie działań bezpośrednich lub strefie tylnej. W związku z tym, WOT prowadzi działania na poziomie taktycznym obejmujące: działania zaczepne, obronne, stabilizacyjne, pośrednie; działania niekonwencjonalne; działania z zakresu zadań realizowanych przez Siły Zbrojne RP na rzecz władz cywilnych. *Do dominujących operacji zalicza się: operacje bojowe (walka zbrojna), operacje stabilizacyjne (operacje zapewniające stabilizację, w tym przeciwdziałanie rebeliom), operacje wsparcia pokoju oraz zaangażowanie wojskowe w czasie pokoju. Zob. Działania lądowe w operacjach połączonych, DD-3.2(A), s. 16.

28 OBSZARY WSPÓŁPRACY WOT Z ELEMENTAMI PODSYSTEMU NIEMILITARNEGO
W stanie gotowości obronnej państwa czasu kryzysu: uczestnictwo w określeniu kolejności i priorytetów realizacji zadań obronnych, w tym przedsięwzięć i zadań w zakresie operacyjnego przygotowania obszaru kraju oraz wsparcie podmiotów odpowiedzialnych za ich realizację; wsparcie elementów podsystemu niemilitarnego w zakresie utrzymania bezpieczeństwa publicznego, zadań ochrony granicy państwowej, a także infrastruktury krytycznej oraz obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz lokalnych społeczności; wsparcie procesu mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia wojsk, wojennego systemu dowodzenia oraz przedsięwzięć maskowania operacyjnego i ochrony infrastruktury krytycznej; wsparcie procesu organizacji oraz zabezpieczenia (w tym ochrony i obrony) obozów oraz ośrodków dla ewakuowanej ludności cywilnej WOT ze względu na swój charakter, cele i przeznaczenie będą realizowały zadania na poziomie taktycznym w ramach operacji reagowania kryzysowego oraz strategicznej operacji obronnej. Zasadniczy wachlarz podejmowanych przez WOT rodzajów działań głównie na poziomie taktycznym będzie zależał od charakteru operacji dominującej* oraz czy działania realizowane będą na terenie czasowo zajętym przez przeciwnika, strefie działań bezpośrednich lub strefie tylnej. W związku z tym, WOT prowadzi działania na poziomie taktycznym obejmujące: działania zaczepne, obronne, stabilizacyjne, pośrednie; działania niekonwencjonalne; działania z zakresu zadań realizowanych przez Siły Zbrojne RP na rzecz władz cywilnych. *Do dominujących operacji zalicza się: operacje bojowe (walka zbrojna), operacje stabilizacyjne (operacje zapewniające stabilizację, w tym przeciwdziałanie rebeliom), operacje wsparcia pokoju oraz zaangażowanie wojskowe w czasie pokoju. Zob. Działania lądowe w operacjach połączonych, DD-3.2(A), s. 16.

29 OBSZARY WSPÓŁPRACY WOT Z ELEMENTAMI PODSYSTEMU NIEMILITARNEGO
W stanie gotowości obronnej państwa czasu wojny: wsparcie ochrony i obrony linii komunikacyjnych (dróg manewru, dowozu oraz ewakuacji); wsparcie realizacji przedsięwzięć mających na celu zapewnienie swobody działania wojsk; wsparcie przedsięwzięć maskowania operacyjnego, rozbudowy inżynieryjnej terenu, ochrony infrastruktury krytycznej, a także rozmieszczenia środków bojowych i materiałowych; wsparcie prowadzenia działań ratowniczo-ewakuacyjnych w ramach wsparcia wojskowego władz cywilnych i społeczeństwa; wsparcie sił wydzielonych do działań poszukiwawczo-ratowniczych; wsparcie działań administracji publicznej oraz dezorganizacji administracji okupanta na terenach czasowo przez niego zajętych; współudział w zwalczaniu dywersji i zbrojnego podziemia przeciwnika; wsparcie w organizowaniu stref zrzutu, lądowisk, lotnisk i drogowych odcinków lotniskowych dla potrzeb wojsk własnych; wsparcie w zabezpieczeniu środków łączności i wymiany informacji oraz środków transportowych; wsparcie działań zmierzających do odbudowy administracji publicznej na odzyskanym terenie po zakończonym konflikcie. WOT ze względu na swój charakter, cele i przeznaczenie będą realizowały zadania na poziomie taktycznym w ramach operacji reagowania kryzysowego oraz strategicznej operacji obronnej. Zasadniczy wachlarz podejmowanych przez WOT rodzajów działań głównie na poziomie taktycznym będzie zależał od charakteru operacji dominującej* oraz czy działania realizowane będą na terenie czasowo zajętym przez przeciwnika, strefie działań bezpośrednich lub strefie tylnej. W związku z tym, WOT prowadzi działania na poziomie taktycznym obejmujące: działania zaczepne, obronne, stabilizacyjne, pośrednie; działania niekonwencjonalne; działania z zakresu zadań realizowanych przez Siły Zbrojne RP na rzecz władz cywilnych. *Do dominujących operacji zalicza się: operacje bojowe (walka zbrojna), operacje stabilizacyjne (operacje zapewniające stabilizację, w tym przeciwdziałanie rebeliom), operacje wsparcia pokoju oraz zaangażowanie wojskowe w czasie pokoju. Zob. Działania lądowe w operacjach połączonych, DD-3.2(A), s. 16.

30 OBSZARY WSPÓŁPRACY WOT Z UPM W RAMACH PRZECIWDZIAŁANIA ZAGROŻENIOM
Konieczność wypracowania systemowego podejścia i przygotowania koncepcji współdziałania WOT z UPM (dookreślenia obszarów współpracy oraz procedur), które powinny odpowiadać potrzebom współczesnego pola walki. WSPÓLNE SZKOLENIA, WARSZTATY, ĆWICZENIA, SPOTKANIA ROBOCZE, ANALIZA OBOWIĄZUJĄCYCH DOKUMENTÓW OSZACOWANIE AKTUALNYCH MOŻLIWOŚCI I IDENTYFIKACJA LUK I BRAKÓW W ZASOBACH, MOŻLIWOŚCIACH, WYSZKOLENIU WYPRACOWANIE PROCEDUR WSPÓŁPRACY I WZAJEMNEGO WSPARCIA CEL: EFEKTYWNA WSPÓŁPRACA W ZAKRESIE PRZECIWDZIAŁANIA ZAGROŻENIOM

31 ZASADY WSPÓŁDZIAŁANIA WOT Z UPM W RAMACH PRZECIWDZIAŁANIA ZAGROŻENIOM
Relacje współdziałania mają opierać się na przepisach prawa wynikającego z Konstytucji RP, ustaw i rozporządzeń. Skuteczna koordynacja działań pomiędzy jednostkami WOT a podmiotami UPM jest możliwa tylko wtedy, gdy każde z tych podmiotów zna wzajemnie zamiary i zdolności. Do takiej współpracy niezbędne jest wydzielenie elementów łącznikowych. Istota współdziałania pomiędzy WOT a UPM wyraża się w uzgodnieniu obszaru realizacji wspólnych zadań czyli - możliwości i sposobu wykorzystania sił i środków, uzgodnienia miejsca i czasu realizacji - stosownie do potrzeb wynikających z odpowiednich planów. DETERMINANTY SKUTECZNEGO DZIAŁANIA Zdolności operacyjne; Dobrowolność współpracy; Wspólne cele (wzajemne rozumienie celów i zasad funkcjonowania); Szczegółowa wiedza o strukturze organizacyjnej i zadaniach partnerów we współpracy; Sprawnie działające elementy łącznikowe (efektywna komunikacja, dobre relacje); Skuteczne procedury. Współdziałanie powinno zostać rozpoczęte jeszcze w czasie pokoju, tak aby był czas na budowanie interoperacyjności oraz doskonalenie procedur współdziałania w czasie spotkań, wspólnych szkoleń i ćwiczeń.

32 Obrona i wspieranie lokalnych społeczności
MISJA I MOTTO WOJSK OBRONY TERYTORIALNEJ ZDEFINIOWANE PRZEZ DOWÓDCĘ Misja Obrona i wspieranie lokalnych społeczności Motto Zawsze gotowi, zawsze blisko

33 …Polska może liczyć na pomoc sojuszników tylko wtedy, gdy będzie chciała i mogła bronić się sama, jeśli zdobędzie własne możliwości odstraszania napastnika… …Słoń może jednym uderzeniem zgnieść jeża, ale powstrzyma się od tego, jeśli będzie wiedział, że boleśnie się okaleczy… … być przygotowanym do mało dziś prawdopodobnego, ale zawsze możliwego najgorszego scenariusza i zachować gotowość do bronienia się własnymi siłami, jeśli chcemy, by skutecznie bronili nas inni… Jan Nowak-Jeziorański, Kurier z Warszawy ( ), SŁOŃ I JEŻ, rok

34 Żołnierze Obrony Terytorialnej … zawsze gotowi, zawsze blisko!
Dziękuję za uwagę!