Pojęcie protokołu dyplomatycznego

Prezentacja na temat: "Pojęcie protokołu dyplomatycznego"— Zapis prezentacji:

1 Pojęcie protokołu dyplomatycznego
Źródła i historia protokołu dyplomatycznego Kongres wiedeński i jego wpływ na kształtowanie się zasad protokołu dyplomatycznego

2 Polityka zagraniczna jest strategią zewnętrznego działania państwa.
Polityka zagraniczna państwa to zbiór celów, metod i środków realizacji zewnętrznej funkcji państwa. Prowadzona jest w kilku płaszczyznach: dyplomatycznej, militarnej, gospodarczej oraz ideologicznej.

3 Dyplomacja jego taktyką; jest narzędziem polityki zagranicznej.
Słowo dyplomacja wywodzi się ono od greckiego diploma, które oznaczało tabliczki wręczane w starożytnej Grecji posłańcom w celu potwierdzenia ich pełnomocnictw. Przez dyplomację należy rozumieć specyficzną treść i formę działania państwa, oraz zespół osób oficjalnie reprezentujących państwo w jego stosunkach z innymi podmiotami prawa międzynarodowego

4 Protokół dyplomatyczny określa reguły postępowania
i zachowania dyplomaty, normy obowiązujące w kontaktach urzędowych z władzami państwa akredytacji, jak również we wzajemnych stosunkach między placówkami dyplomatycznymi innych państw w danej stolicy.

5 – przedstawicielstwo dyplomatyczne danego państwa
Misja dyplomatyczna – przedstawicielstwo dyplomatyczne danego państwa w innym państwie lub organizacji międzynarodowej. Misja dyplomatyczna może być stała (np. ambasady) lub tymczasowa (powołana do jakiegoś konkretnego celu np. rokowania pokojowe)

6 Funkcje misji dyplomatycznej obejmują:
reprezentowanie państwa wysyłającego w państwie przyjmującym; ochronę w państwie przyjmującym interesów państwa wysyłającego i jego obywateli, w granicach ustalonych przez prawo międzynarodowe; prowadzenie rokowań z rządem państwa przyjmującego; zaznajamianie się wszelkimi legalnymi sposobami z warunkami panującymi w państwie przyjmującym i z rozwojem zachodzących w nim wydarzeń oraz zdawanie z tego sprawy rządowi państwa wysyłającego; popieranie przyjaznych stosunków pomiędzy państwem wysyłającym a państwem przyjmującym oraz rozwijanie pomiędzy nimi stosunków gospodarczych, kulturalnych i naukowych.

7 Źródła i historia protokołu dyplomatycznego
Początki dyplomacji Starożytność 1286 p.n.e. Układ między Ramzesem II, a królem Hetytów Hattusilisem III, w którym wspomniana jest rola posłów, zapewniono im bezpieczeństwo osobiste. Średniowiecze

8 Ujednolicenie rang dyplomatycznych oraz zasada alternatu
Kongres wiedeński 1815 Ujednolicenie rang dyplomatycznych oraz zasada alternatu Aneks XVII do Aktu końcowego Trzy klasy szefów misji dyplomatycznych: Ambasador i nuncjusz Poseł Chargé d’affaires

9 Zasada alternatu, zgodnie z którą
w porozumieniach dwustronnych dokument przeznaczony dla danego państwa wymienia na pierwszym miejscu swojego władcę lub swój kraj.

10 19 III 1815 roku przyjęcie i podpisanie „Regulaminu Wiedeński
o rangach przedstawicieli dyplomatycznych”

11 ratyfikowana przez Polskę 26 lutego 1965 r.
KONWENCJA WIEDEŃSKA O STOSUNKACH DYPLOMATYCZNYCH, sporządzona w Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r. ratyfikowana przez Polskę 26 lutego 1965 r.

12 O STOSUNKACH KONSULARNYCH sporządzona w Wiedniu
KONWENCJA O STOSUNKACH KONSULARNYCH sporządzona w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r . ratyfikowana przez Polskę 17 września 1981 roku

13 KONWENCJA O MISJACH SPECJALNYCH
otwarta do podpisu w Nowym Jorku dnia 16 grudnia 1969 r. ratyfikowana przez Polskę 3 marca 1977 roku

14 1. Funkcje, zadania „instytucji” 2. Sposoby realizacji zadań;
formy pomocy, których „instytucja” może udzielić obywatelowi państwa wysyłającego 3. Przywileje i immunitety członków „instytucji”