Pobierz prezentację
1
Helmintologia lekarska
Marcin Czarnecki Bartosz Szetela
2
Mechanizmy odporności przeciwpasożytniczej
IMMUNOGLOBULINY najczęściej niespecyficzne – faza tkankowa (diagnostyka, sekwestracja zakażenia) ADCC- pasożyty opłaszczone przeciwciałami stają się wrażliwe (bo rozpoznawalne) na atak makrofagów, eozynofili i neutrofili IgA, IgE KOMÓRKI T reakcja późnej nadwrażliwości, sekwestracja zakażenia i ograniczenie rozprzestrzeniania komórki Th są niezbędne dla prawidłowego działania komórek B i makrofagów ODPORNOŚĆ NIESPECYFICZNA monocyty – Giardia lamblia limfocyty NK
3
Eozynofilia/IgE W zakażeniach, w przebiegu których pasożyt bytuje także poza światłem przewodu (m.in. faza tkankowa). Nietypowa w zakażeniach pierwotniakowych (poza Isospora belli). Często spotykana w glistnicy, węgorczycy, włośnicy, schistosomozie i zespole larwy wędrującej (faza tkankowa). Nie występuje w amebozie, lambliozie, zakażeniu włosogłówką. Znaczenie eozynofilii niejasne i zmienne. Wyraźne właściwości bójcze w schistosomozie – szczególne znaczenie w fazie tkankowej cyklu życiowego pasożyta.
4
Mechanizmy obronne pasożytów
1. Bytowanie w niszach niedostępnych dla układu odpornościowego: wewnątrzkomórkowo (Toxo, Leishmania, cysty) 2. Mimikra antygenowa (Schistosomy) 3. Zmienność antygenowa (Trypanosomy) 4. Ubogość antygenowa (Leishmania) 5. Indukowanie immunosupresji: nadprodukcja niespecyficznych Ig blokuje receptory na komórkach efektorowych, niespecyficzne antygenowo więc immunosupresja uogólniona (schistosoma) 6. Zaburzenia funkcji neutrofilów – (zespół larwy wędrującej) 7. Oporność na enzymy żywiciela (komórkowe i jelitowe)
5
Robaczyce: Inwazje przywr Inwazje tasiemców Inwazje nicieni
6
Schistosoma Wykorzystanie tegumentu: częsta zmiana zewnętrznej warstwy
nieliczne antygeny w zewnętrznej warstwie lipidowej mimikra antygenowa poprzez adsorpcję glikoprotein osoczowych, cząstek MHCI, dopełniacza i IgG
7
GST występuje najczęściej – detoksykacja nadtlenków.
Schistosoma miracidia, sporocysty i cerkaria: dysmutaza nadtlenkowa. peroksydaza glutationowa glutationo-S-transferaza (GST) GST występuje najczęściej – detoksykacja nadtlenków.
8
Węgorek jelitowy – Strongyloides stercoralis
9
Węgorek jelitowy – Strongyloides stercoralis
Postać rozsiana u osób z immunosupresją: nasilona autoinwazja wewnętrzna (jelitowa) lub zewnętrzna (skóra okolicy odbytu). Diagnostyka: aspiracja dwunastnicza badanie kału (powtarzane) test paskowy eozynofilia – zmniejsza infestację w fazie tkankowej obecne przeciwciała IgG (nawet u osób z immunosupresją) – niediagnostyczne (konieczna diagnostyka parazytologiczna)
10
Węgorczyca – immunosupresja – nasilenie autozakażenia
11
Węgorek jelitowy a zakażenie HTLV-1 – prewalencja HTLV-1
brązowy: 1 - 5% ciemno-żółty: poniżej 1% około 15–20 milionów osób zakażonych HTLV na świecie najwyższa prewalencja: Japonia (do 37%), Karaiby (do 6%), Afryka (do 5%)
12
HTLV-1 a Strongyloides stercoralis
Parasite Immunology, 2004, 26, 487–497
13
“Hiperzakażenie” W przypadku immunosupresji dochodzi do nasilenia autozakażenia (wewnątrzjelitowo, okołoodbytniczo) i rozsianego zakażenia węgorkiem. Objawy: zapalna biegunka, zapalenie dwunastnicy i żołądka, często porażenie funkcji jelit, eozynofilia Zgon w przebiegu zapalenia jelita grubego, niewydolności oddechowej, sepsy i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych – śmiertelność sięga 70%!
14
Czynniki ryzyka hiperzakażenia węgorkiem jelitowym
Immunosupresja: kortykosteroidy nowotwory hematologiczne HTLV-1 HIV/AIDS – węgorczyca przyspiesza progresję do AIDS cukrzyca, przewlekła niewydolność nerek, alkoholizm (na terenach endemicznych)
15
Inwazje przywr fascjoloza (Fasciola heaptica, gigantica) dikrocelioza (Dicrocoelium dendriticum) opistorchosa (Opisthorchis felineus) klonorchosa (Clonorchis sinensis) paragonimoza (Paragonimus westermani) bilharzioza (Schistosoma haematobium) schistosomozy powodowane przez Schistosoma mansoni Schistosoma japonicum
16
Inwazje przywr Zwalczanie: Stosowane leki:
- niszczenie ślimaków wodnych i ich siedlisk - izolacja zbiorników wodnych i ludzkich orz zwierzęcych odchodów Stosowane leki: Prazykwantel (Cesol) Niklozamid Dehydroemetyna
17
Bilharcjoza Epidemiologia: - występuje w Afryce, na Bliskim Wschodzie, Portugalia - wg WHO zarażonych jest około 200 mln. osób - prewlencja do 70% populacji wiejskiej Egiptu Schistosoma hameatobium
18
Schistosoma
19
Schistosoma haematobium
20
Schistosoma haematobium
21
Bilharcjoza Klinika: Faza skórna(do 36h): świąd, miejscowy odczyn zapalny, obrzęk, wysypka plamisto –grudkowa. Faza toksyczno- alergiczna( 4 – 10 tyg po zarażeniu): gorączka, - dreszcze, bóle brzucha, stawów , głowy, biegunka. - Hepatosplenomegalia, limfadenopatia. - Objawy uogólnionej reakcji zapalnej Faza narządowa: bóle podbrzusza, częstomocz, krwiomocz - przewlekłe zmiany zapalne i włóknienie oraz zmiany brodawczakowate narządów miednicy mniejszej
22
Schistosoma mansoni
23
Schistosoma mansoni
24
AIDS + Schistosoma + CMV
25
Schistosomoza Klinika: Przewlekła schistosomoza: ziarniniaki w wątrobie i śledziony włóknienie nadciśnienie wrotne wodobrzusze i żylaki przełyku - rzadko powstają ziarniniaki w płucach i ośrodkowym układzie nerwowym - wzrasta ryzyko procesu npl w narządach miednicy mniejszej
26
Schistosomoza Klinika: Zarażenie Schistosoma japonicum przebiega najciężej – faza narządowa może przebiegać w postaci: mózgowej: zaburzenia mowy, utrata pamięci, napady padaczki jelitowej: biegunki z domieszką krwi, krwawienia z przewodu pokarmowego Schistosoma japonicum - jajo
27
Schistosoma mansoni
28
Schistosomoza Diagnostyka: - badanie: moczu na obecność jaj (osad z dobowej zbiórki) S haematobium, S. japonicum kału i zeskrobin z jelita grubego na obecność jaj S haematobium, S. japonicum , S mansoni - test wylęgania miracidium S mansoni S. japonicum S haematobium - testy serologiczne (ELISA)
29
Fasciola hepatica
30
Fasciola hepatica
31
Fasciola hepatica Cerkaria Miracidium Redia
32
Fascioloza
33
Taenia solium
34
Taenia solium
35
Cysticerkoza
36
Cysticerkoza
37
Cysticerkoza
38
Taenia saginata
39
Diphyllobothrium latum
40
Diphyllobothrium latum
41
Echinococcus granulosus
42
Echinococcus granulosus
43
Echinococcosis
44
Echinococcosis
45
Echinococcosis
46
Ancylostoma duodenale
47
Ancylostoma duodenale
48
Ascaris lumbricoides
49
Ascaris lumbricoides
50
Ascaris lumbricoides
51
Toxocara catis
52
Toxocara canis
53
Trichinella spiralis
54
Trichinella spiralis
55
Trichuris trichuria
56
Trichuris trichuria
57
Dracunculus medinensis
58
Dracunculus medinensis
59
Loa Loa
Podobne prezentacje
© 2024 SlidePlayer.pl Inc.
All rights reserved.