System Zarządzania jakością w radiologii

Prezentacja na temat: "System Zarządzania jakością w radiologii"— Zapis prezentacji:

1 System Zarządzania jakością w radiologii
Edward Araszkiewicz System Zarządzania jakością w radiologii aktualny stan prawny

2 Przepisy międzynarodowe

3 Podstawowe normy bezpieczeństwa dotyczące ochrony zdrowia przed promieniowaniem jonizującym pracowników i ogółu ludności dyrektywa Rady Unii Europejskiej Nr 96/29/ Euratam/ z dnia 13 maja 1996r. -  ustala podstawowe normy bezpieczeństwa dla ochrony zdrowia pracowników oraz ogółu ludności przed zagrożeniami związanymi z promieniowaniem jonizującym.

4 Dyrektywa Rady unii Europejskiej Nr 97/43/ Euratom z dnia 30 czerwca 1997r. dotyczy ochrony sanitarnej ludności przed ryzykiem związanym z promieniowaniem jonizującym przy naświetlaniach dla celów medycznych, -  wprowadza ogólne zasady ochrony ludzi przed promieniowaniem w przypadku naświetlań: a.    pacjentów w ramach diagnostyki lub leczenia indywidualnego, b.    medycznej kontroli zawodowej, c.    w ramach programów wczesnego wykrywania chorób, d.    w programach wsparcia i opieki nad osobami poddanymi napromieniowaniom dla celów medycznych.

5 Przepisy polskie

6 Ustawa z dnia 29 listopada 2000r. Prawo atomowe, tekst jednolity / Dz
Ustawa z dnia 29 listopada 2000r. Prawo atomowe, tekst jednolity / Dz.U. Nr 161 z 2004 r, poz z późn. zmianami./ Art.5 ust.4. Zezwolenie na uruchomienie i stosowanie aparatów rentgenowskich do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych oraz uruchamianie pracowni stosujących takie aparaty wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.

7 ust. 6. Zezwolenie wydaje się na czas nieoznaczony, chyba, że jednostka organizacyjna ubiegająca się o wydanie zezwolenia złoży wniosek o wydanie zezwolenia na czas oznaczony,

8 Ust. 11. Organ wydający zezwolenie cofa zezwolenie w przypadku gdy:
-        wydano prawomocne orzeczenie zakazujące jednostce organizacyjnej wykonywania objętej zezwoleniem działalności związanej z narażeniem, -        jednostka organizacyjna przestała spełniać warunki określone w przepisach prawa, wymagane do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu, jednostka organizacyjna nie usunęła w wyznaczonym przez organ wydający zezwolenie terminie, stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w zezwoleniu lub z przepisami regulującymi działalność objętą zezwoleniem

9 Art. 13 Koszty postępowania ponosi jednostka organizacyjna, której cofnięto zezwolenie.

10 Art. 7.1 Za przestrzeganie wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej odpowiedzialny jest kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność związaną z narażeniem.

11 Art. 2. W jednostce organizacyjnej wykonującej działalność wymagającej zezwolenia istnieje obowiązek opracowania i wdrożenia programu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej

12 Art. 3 w jednostce organizacyjnej wykonującej działalność wymagającą zezwolenia wewnętrzny nadzór nad przestrzeganiem wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej sprawuje osoba, która posiada uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej

13 Art. 8a. Kierownik jednostki organizacyjnej zawiadamia pisemnie organ, który wydał zezwolenie o przewidywanym przekształceniu jednostki organizacyjnej lub zakończeniu przez nią działalności i uzgadnia z nim, na piśmie sposób postępowania z posiadanymi źródłami promieniotwórczymi.

14 Art.9.ust.2. Kierownik jednostki organizacyjnej przeprowadza ocenę narażenia pracowników a jeżeli z analizy optymalizacji wynika taka konieczność, ustala dla nich dalsze ograniczenia narażenia, tak, aby otrzymane przez nich dawki promieniowania jonizującego były nie wyższe niż ustalone dla nich ograniczniki dawek (limity użytkowe dawek).

15 Art.10.ust.1. Pracownik może być zatrudniony w warunkach narażenia po orzeczeniu braku przeciwwskazań do takiego zatrudnienia wydanym przez lekarza posiadającego odpowiednie kwalifikacje, zwanego dalej uprawnionym lekarzem.

16 Art. 11. Ust.1. Do pracy przy źródle promieniowania jonizującego można dopuścić pracownika, który posiada odpowiednią dla danego stanowiska pracy znajomość przepisów z zakresu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz niezbędne umiejętności.

17 Art. 11 Ust.2. kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić prowadzenie wstępnych i okresowych – nie rzadziej niż co 5 lat, szkoleń pracowników w zakresie bezpieczeństwa i ochrony radiologicznej, zgodnie z opracowanym przez siebie programem.

18 Art. 11 Ust.3. Programy szkoleń, opracowane przez kierownika jednostki organizacyjnej działającej na podstawie zezwolenia, podlegają zatwierdzeniu przez organ, który wydał zezwolenie.

19 Art.17. ust.1 W celu dostosowania sposobu oceny zagrożenia pracowników w jednostkach organizacyjnych do jego spodziewanego poziomu w zależności od wielkości zagrożenia wprowadza się dwie kategorie narażenia pracowników: -        kategorię A obejmującą pracowników, którzy mogą być narażeni na dawkę skuteczną przekraczającą 6 mSv ( milisivertów) w ciągu roku lub dawkę równoważna przekraczającą trzy dziesiąte wartości dawek granicznych dla soczewek oczu, skóry i kończyn, -        - kategorię B obejmującą pracowników, którzy mogą być narażeni na dawkę skuteczną przekraczającą 1 mSv ( milisivert) w ciągu roku lub dawkę równoważna przekraczającą jedną dziesiątą wartości dawek granicznych dla soczewek oczu, skóry i kończyn.

20 Art. 17 Ust.2. Ocena narażenia pracowników prowadzona jest na podstawie kontrolnych pomiarów dawek indywidualnych lub pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy.

21 Art. 17 Ust.6 zaliczenia pracowników zatrudnionych w warunkach narażenia do kategorii A lub B dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej, w zależności od przewidywanego poziomu narażenia tych pracowników

22 Art. 18. ust.1. W celu dostosowania działań i środków ochrony pracowników do wielkości i rodzajów zagrożeń, w prowadza podział lokalizacji miejsc pracy na : -        tereny kontrolowane, tam gdzie istnieje możliwość otrzymania dawek określonych dla pracowników kategorii A, -        tereny nadzorowane, tam gdzie istnieje możliwość otrzymania dawek określonych dla pracowników kategorii B.

23 Art. 22 przed zatrudnieniem pracowników w warunkach narażenia kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany wystąpić do Prezesa Państwowej agencji atomistyki z wnioskiem o informację z centralnego rejestru dawek o dawkach otrzymanych przez tego pracownika w roku kalendarzowym, w którym występuje z wnioskiem oraz w okresie czterech poprzednich lat kalendarzowych

24 Art.26. Kierownik jednostki organizacyjnej zatrudniającej pracowników w warunkach narażenia jest obowiązany zapewnić: -      - opiekę medyczna pracownikom oraz niezbędne środki ochrony indywidualnej i sprzęt dozymetryczny, stosownie do warunków narażenia, -        prowadzenie pomiarów dawek indywidualnych albo pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy oraz rejestrowanie danych w tym zakresie.

25 Art. 31. ust.1 w przypadku stwierdzenia przekroczenia którejkolwiek z dawek granicznych kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany skierować pracownika na badania lekarskie. ust.2. dalsza praca w warunkach narażenia wymaga zgody uprawnionego lekarza.

26 Art.43. ust.1. źródła promieniowania jonizującego podlegają kontroli
ust.2. obowiązek prowadzenia kontroli źródeł promieniowania jonizującego spoczywa na kierowniku jednostki organizacyjnej wykonującej działalność związaną z tymi źródłami, ust.3. kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność związaną ze źródłami promieniowania jonizującego ma obowiązek zabezpieczyć je przed uszkodzenie, kradzieżą lub dostaniem się w ręce osób nieuprawnionych.

27 Art. 44. ust.1 Urządzenia wytwarzające promieniowanie jonizujące przed wprowadzeniem ich do eksploatacji, podlegają kontroli w zakresie ochrony radiologicznej.

28 Art. 63. ust. 1. wykonywanie działalności powodującej lub mogącej powodować narażenie ludzi i środowiska na promieniowanie jonizujące podlega nadzorowi i kontroli w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. ust. 2. nadzór i kontrola wykonywane są przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego w zakresie działalności, na której wykonywanie organ ten wydaje zezwolenie.

29 Art. 123 Kierownik jednostki organizacyjnej który
bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom podejmuje działalność, nie dopełnia obowiązku wynikającego z art. *a albo zatrudnia pracowników lub uprawnień, kwalifikacji lub umiejętności określonych w przepisach ustawy, będąc odpowiedzialnym za bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną, dopuszcza do narażenia pracownika lub innej osoby utracił lub pozostawił bez właściwego zabezpieczenia źródła promieniowania jonizującego

30 4. nie dopełnia obowiązku kontroli dozymetrycznej
5. uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie czynności kontrolnych w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej albo nie udziela informacji lub udziela informacji nieprawdziwej albo zataja prawdę w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej   -        wymierza się karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej pięciokrotności kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej

31 Rozporządzenie Ministra zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r
Rozporządzenie Ministra zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej / Dz.U. Nr 194 z 2005r poz. 1625/.

32 § 2.2 Badanie lub leczenie z zastosowaniem promieniowania jonizującego wykonuje się na podstawie pisemnego skierowania wystawionego przez osobę kierującą na badanie lub leczenie przy użyciu promieniowania jonizującego.

33 § 3.Skierownie zawiera: -        imię, nazwisko i datę urodzenia pacjenta, -        cel i uzasadnienie badania, -        wstępne rozpoznanie kliniczne, -        informacje niezbędne do prawidłowego przeprowadzenia medycznej procedury radiologicznej, -        podpis i pieczęć osoby kierującej na badanie lub leczenie przy użyciu promieniowania jonizującego. § 4. Bez skierowania może być wykonane badanie z zastosowaniem promieniowania jonizującego przeprowadzone w ramach badań przesiewowych, densytometrii kostnej lub dla celów stomatologicznych – z wyłączeniem badań pantomograficznych i cefalometrycznych oraz w przypadkach bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta

34 §4.1 Badanie diagnostyczne z zastosowaniem promieniowania jonizującego wykonuje się w sposób gwarantujący osiągnięcie wymaganego rezultatu przy możliwie najmniejszej dawce promieniowania. 2.Wartość dawek promieniowania nie może przekroczyć poziomów referencyjnych. 3.Przekroczenie poziomów referencyjnych uzasadnić mogą jedynie istotne wskazania kliniczne oraz szczególne warunki wykonania badań. 4.Za właściwe wykonanie badań i za ograniczenie do minimum ekspozycji pacjenta na promieniowanie jonizujące odpowiada osoba wykonująca badanie.

35 §5. -        Badania rentgenodiagnostyczne są wykonywane przez lekarzy posiadających specjalizację z radiologii i diagnostyki obrazowej lub, pod ich nadzorem, przez lekarzy będacych w trakcie takiej specjalizacji. Technicy elektroradiologii są uprawnieni do wykonywania radiografii. -        Rentgenowskie badanie stomatologiczne sa wykonywane przez lekarzy radiologów, lekarzy dentystów lub techników elektroradiologii. Rentgenowskie badanie stomatologiczne inne niż wewnątrzustne sa opisywane przez lekarza radiologa lub lekarza dentystę, który odbył odpowiednie przeszkolenie w zakresie radiologii szczękowo – twarzowej.

36 § 6. Osoby, o których mowa w §5 odbywają szkolenie specjalistyczne osób wykonujących i nadzorujących wykonywanie badań i zabiegów leczniczych, zwane dalej „szkoleniem w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta” zakończone egzaminem testowym i potwierdzone certyfikatem wydanym na okres 5 lat.

37 § 9. Dokumentacja systemu zarządzania jakością zawiera:
-        ksiegę jakości, -        procedury ogólne, -        opisy procedur postępowania diagnostycznego, mających zastosowanie w danej jednostce organizacyjnej, opracowane zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach, -        instrukcje obsługi urządzeń radiologicznych -        informacje dotyczące sposobów wykonywania testów wewnętrznych kontroli fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych i urządzeń pomocniczych, -        informacje dotyczące wyników przeprowadzanych testów wenętrznych kontroli fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych i urządzeń pomocniczych oraz testów akceptacyjnych,

38 -        informacje dotyczące kwalifikacji i szkoleń personelu,
-        opis sposobu przeprowadzania klinicznych audytów wewnętrznych, -        informacje dotyczące wyników klinicznych audytów wewnętrznych oraz podjetych dziaań korygujacych i naprawczych, -        informacje dotyczace okresowych przeglądów systemu zarzadzania jakością, -        standardy opisów wyników badań oraz postępowania z wynikami i inną dokumentacją.

39 §10 Urządzenia radiologiczne podlegają wewnętrznym testom kontroli fizycznych parametrów. W rentgenodiagnostyce testy dzieli się na: –       podstawowe, –       specjalistyczne. Testy podstawowe są wykonywane przez pracowników jednostki ochrony zdrowia uprawnionych do obsługi urządzeń radiologicznych. Testy specjalistyczne są wykonywane co najmniej raz na rok przez laboratoria badawcze posiadające akredytację na zgodność z normą PN-EN-ISO w zakresie wykonywania testów specjalistycznych.

40 ( do dnia 31 grudnia 2010r. testy specjalistyczne mogą być wykonywane przez laboratoria badawcze nieposiadające akredytacji: laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz upoważnione przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego).

41 4. Po każdej naprawie urządzenia radiologicznego są wykonywane testy wewnętrzne uzasadnione zakresem wykonywanej naprawy. 5. Nowo instalowane urządzenia radiologiczne oraz poddane istotnej naprawie podlegają testom akceptacyjnym przeprowadzonym po instalacji urządzenia w celu wykazania zgodności fizycznych parametrów technicznych ze specyfikacją producenta lub specyfikacją naprawy. 6. Testy wykonywane są na koszt dostawcy urządzenia radiologicznego przez akredytowane laboratorium badawcze lub wspólnie przez uprawnionych przedstawicieli i użytkownika.

42 §11. Podczas dokonywania diagnostycznych badań rentgenowskich przestrzega się następujących zasad postępowania: 1) stosuje się wyłącznie aparaturę rentgenodiagnostyczną wyposażoną w co najmniej sześciopulsowe generatory; 2) stosuje się parametry ekspozycji decydujące o jakości i natężeniu promieniowania jonizującego właściwe dla fizycznej budowy pacjenta oraz rodzaju wykonywanego badania; 3) ogranicza się liczbę projekcji, czas ekspozycji oraz rozmiary wiązki promieniowania padającej na ciało pacjenta do wartości niezbędnych dla uzyskania żądanej informacji diagnostycznej;

43 4) stosuje się osłony osobiste chroniące przed promieniowaniem części ciała i narządy pacjenta niebędące przedmiotem badania, a w szczególności znajdujące się w obrębie wiązki pierwotnej promieniowania, jeżeli nie umniejsza to diagnostycznych wartości wyniku badania; 5) stosuje się materiały, filtrację wiązki, fizyczne parametry pracy aparatu i urządzenia zmniejszające do minimum narażenie na promieniowanie jonizujące i zapewniające uzyskanie obrazu o wartości diagnostycznej; 6) stosuje się wyłącznie automatyczne wywoływanie i utrwalanie błon rentgenowskich, z wyjątkiem błon stosowanych w stomatologii do badań wewnątrzustnych; 7) rejestruje się fizyczne parametry ekspozycji w sposób umożliwiający odtworzenie warunków badania.

44    6. Podczas rentgenodiagnostycznych badań stomatologicznych wewnątrzustnych należy:
1) stosować napięcie kV w przypadku generatorów zasilanych prądem zmiennym lub 60 kV w przypadku generatorów zasilanych prądem stałym; 2) przy rejestracji obrazu stosować kolimację prostokątną wraz z układem trzymającym rejestrator obrazu, jeżeli jest to możliwe; 3) przy stosowaniu kolimacji okrągłej nie przekraczać średnicy wiązki 60 mm; 4) stosować błony o czułości (według klasyfikacji ISO) E lub F; 5) stosować fartuchy ochronne dla pacjentów; 6) stosować osłony na tarczycę u osób poniżej 30. roku życia.

45     7. Podczas rentgenowskich badań stomatologicznych pantomograficznych należy:
1) stosować układ błona - folia wzmacniająca o czułości 400; 2) wymiary napromienianego pola ograniczyć do 100 mm x 50 mm; 3) wykonać obrazowanie wybranego fragmentu łuku zębowego, jeśli jest to możliwe; 4) szczególnie starannie ograniczyć pole badane do obszaru istotnego klinicznie w cefalometrii.

46 Interpretacja (opis) obrazów rejestrowanych w postaci cyfrowej może odbywać się za pomocą systemów komputerowych wyposażonych w karty graficzne i monitory odpowiadające wymaganiom określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. Kliniczny audyt wewnętrzny w zakresie rentgenodiagnostyki jest przeprowadzany co najmniej raz na rok na polecenie kierownika jednostki ochrony zdrowia.

47 Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracownia stosującej aparaty rentgenowskie w celach medycznych. Z dnia 1 grudnia 2006r.

48 Ze względu na rodzaj działalności związanej z wykorzystaniem aparatu rentgenowskiego do celów medycznych, do której nadzorowania inspektor ochrony radiologicznej jest uprawniony, uprawnienia dzielą się na: -        uprawnienia typu R, dotyczące nadzorowania działalności w zakresie stosowania aparatów rentgenowskich do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych, -        uprawnienia typu S, dotyczące nadzorowania działalności wyłącznie związanej w zakresie stosowania aparatów rentgenowskich stomatologicznych lub do densytometrii kości.

49 2. Osoba, która uzyskała uprawnienia określone w ust. 1 pkt
2.Osoba, która uzyskała uprawnienia określone w ust.1 pkt.1, posiada jednocześnie uprawnienia, o których mowa w ust.1.pkt.2, 3.Uprawnienia typu R lub S nadaje się osobie, która spełnia wymagania określone w art. 7 ust. 5 ustawy. 4. Uprawnienia typu R lub S nadaje się osobie, która posiada staż pracy przy źródłach promieniowania rentgenowskiego, co najmniej: 1)roczny w przypadku osób posiadających wykształcenie: a) wyższe, b) średnie i dyplom uzyskania tytułu zawodowego technika elektroradiologii. 2) trzyletni – w przypadku osób posiadających wykształcenie średnie.

50 3. Staż pracy, o którym mowa w ust
3.Staż pracy, o którym mowa w ust. 4, nie jest wymagany w przypadku osób, które przedłożą dokument potwierdzający, że program studiów wyższych obejmował zagadnienia z zakresu dozymetrii i ochrony radiologicznej wraz z zajęciami praktycznymi w warunkach narażenia w minimalnym wymiarze 30 godzin wykładów i 30 godzin ćwiczeń.

51 4.Kierownik jednostki przeprowadzającej szkolenie wydaje nieodpłatnie uczestnikowi szkolenia 2 egzemplarze zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, stanowiącego podstawę dopuszczenia do egzaminu

52 5.Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w ust.1 zwiera:
1) imię i nazwisko uczestnika szkolenia, 2) datę i miejsce urodzenia, 3) numer ewidencyjny PESEL, a w przypadku gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; 4) nazwę ( firmę) organizatora szkolenia; 5) okres w jakim odbywało się szkolenie; 6) datę i miejsce wydania zaświadczenia; 7) określenie typu uprawnienia ( R lub S), o którego nadanie będzie ubiegać się uczestnik szkolenia;

53 6. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia podpisuje kierownik szkolenia.
Główny inspektor Sanitarny wyznacza miejsce i termin przeprowadzenia egzaminu na wniosek jednostki przeprowadzającej szkolenie. Jednostka, o której mowa jest organizatorem egzaminu. Wniosek, o którym mowa , organizator składa w terminie nie krótszym niż miesiąc przed planowanym terminem egzaminu. Wniosek o dopuszczenie do egzaminu przedkłada się komisji egzaminacyjnej

54 Do wniosku, o którym mowa, załącza się:
1)    odpis ( kopię) dyplomów lub świadectw potwierdzających posiadane wykształcenie; 2)    dokumenty potwierdzające posiadanie wymaganego stażu pracy; 3)    orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy w narażeniu na promieniowanie jonizujące, )    4) oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych; 5) kserokopię dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość

55 Osoby, które nie odbyły szkolenia, o którym mowa, mogą przystąpić do egzaminu, jeżeli:
1)     w dniu złożenia wniosku o dopuszczenie do egzaminu posiadały ważne uprawnienia, o których mowa w art.7 ust 7 ustawy lub 2)     ukończyły w okresie ostatnich pięciu lat studia wyższe na kierunkach zawierających w programie studiów zagadnienia z zakresu dozymetrii i ochrony radiologicznej wraz z zajęciami praktycznymi w warunkach narażenia w minimalnym wymiarze 30 godzin wykładów i 30 godzin ćwiczeń. Organizator egzaminu informuje osoby ubiegające się o nadanie uprawnień inspektora ochrony radiologicznej o terminie planowanego egzaminu nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu.

56 Egzamin składa się z: 1) części pisemnej - obejmującej test składający się z 30 pytań typu zamkniętego i 3 pytań typu otwartego: problemowego lub obliczeniowego; 2) części ustnej - obejmującej 3 pytania. 15.Część pisemna egzaminu trwa 120 minut. Warunkiem dopuszczenia do części ustnej egzaminu jest udzielenie w części pisemnej prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 70% pytań typu zamkniętego. Komisja egzaminacyjna zwalnia kandydata z części ustnej egzaminu, jeżeli w części pisemnej udzielił prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 90% pytań typu zamkniętego. 5. Osoba zdała egzamin, jeśli spełniła warunek określony w ust. 3 oraz odpowiedziała na co najmniej 2 pytania w części ustnej egzaminu albo spełniła wymagania określone w ust. 4. Osobie, która zdała egzamin, komisja egzaminacyjna wydaje zaświadczenie potwierdzające zdanie egzaminu.

57 19. Zaświadczenie, o którym mowa , zawiera:
1) imię i nazwisko kandydata; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) numer ewidencyjny PESEL, a w przypadku gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; 4) datę i miejsce wydania zaświadczenia; 5) określenie typu uprawnień inspektora ochrony radiologicznej (R lub S), o którego nadanie będzie się ubiegać kandydat; 6) informację, że osoba egzaminowana zdała egzamin z zakresu objętego programem szkolenia określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 20.Zaświadczenie potwierdzające zdanie egzaminu podpisuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej.

58 21. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej przekazuje Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu protokoły z egzaminu w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia egzaminu. 22. Osoba, która nie zdała egzaminu, może ponownie do niego przystąpić nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia egzaminu. 23. Osoba, która uiściła opłatę za egzamin i nie przystąpiła do niego w ustalonym terminie, może bez wnoszenia kolejnej opłaty przystąpić do egzaminu u tego samego organizatora, jeżeli zachowany zostanie termin, o którym mowa w § 8 ust. 3 pkt 2. rozporządzenia z dnia 24. Wniosek o nadanie uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej składa się do Głównego Inspektora Sanitarnego w terminie do 6 miesięcy od dnia zdania egzaminu

59 datę i miejsce urodzenia; 3) numer PESEL; 4) adres do korespondencji;
25. Wniosek zawiera: 1) imię i nazwisko; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) numer PESEL; 4) adres do korespondencji; 5) numer telefonu kontaktowego. 3. Do wniosku załącza się: zaświadczenie potwierdzające zdanie egzaminu; odpisy (kopie) dyplomów lub świadectw potwierdzających posiadane wykształcenie; dokumenty potwierdzające posiadanie wymaganego stażu pracy, o którym mowa w § 2 ust. 4, lub dokument, o którym mowa w § 2 ust. 5; orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące; oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych; 6) kserokopię dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość.

60 26. Opłata za egzamin wynosi 20 % minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 24, poz oraz z 2005 r. nr 157, poz. 1314), obowiązującego w roku przeprowadzania egzaminu, zwanego dalej „minimalnym wynagrodzeniem za pracę” Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się bezpośrednio u organizatora egzaminu lub na rachunek bankowy wskazany przez organizatora egzaminu. Dowód wpłaty przedstawia się organizatorowi egzaminu przed rozpoczęciem egzaminu. 28. Inspektor ochrony radiologicznej posiadający uprawnienia typu odpowiadającego działalności prowadzonej przez jednostkę ochrony zdrowia, sprawuje wewnętrzny nadzór nad przestrzeganiem wymagań ochrony radiologicznej w tej jednostce.

61 29. Do zakresu obowiązków inspektora ochrony radiologicznej należy nadzór nad przestrzeganiem przez jednostkę ochrony zdrowia warunków ochrony radiologicznej związanych z prowadzoną działalnością, w tym: 1) nadzór nad przestrzeganiem prowadzenia działalności według instrukcji pracy z aparatami rentgenowskimi oraz nad prowadzeniem dokumentacji dotyczącej ochrony radiologicznej; 2) nadzór nad działaniem sygnalizacji ostrzegawczej i prawidłowym oznakowaniem miejsc pracy ze źródłami promieniowania jonizującego; 3) nadzór nad wykonywaniem podstawowych i specjalistycznych testów wewnętrznej kontroli parametrów aparatury rentgenowskiej, jeżeli nie wyznaczono do tego celu innej osoby; 4) nadzór nad sprawnym działaniem aparatury dozymetrycznej oraz aparatury do wykonywania testów wewnętrznej kontroli parametrów aparatury rentgenowskiej, jeżeli znajduje się na wyposażeniu jednostki ochrony zdrowia i jeżeli nie wyznaczono do tego celu innej osoby;

62 5) nadzór nad spełnieniem warunków dopuszczających pracowników do zatrudnienia na danym stanowisku pracy, w tym dotyczących szkolenia pracowników na stanowisku pracy w zakresie ochrony radiologicznej; 6) dokonywanie wstępnej oceny narażenia pracowników na podstawie wyników pomiarów dawek indywidualnych lub pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy i przedstawianie jej kierownikowi jednostki ochrony zdrowia; 7) informowanie pracowników o otrzymanych przez nich dawkach promieniowania jonizującego; 8) każdorazowe wyjaśnianie przyczyn wzrostu dawki indywidualnej ponad jej dotychczasowy poziom, w szczególności wyjaśnianie przyczyn przekroczenia limitów dawek i podejmowanie środków zaradczych oraz przekazywanie tych informacji kierownikowi jednostki ochrony zdrowia. 9) współpraca ze służbą bezpieczeństwa i higieny pracy, osobami wdrażającymi program ochrony radiologicznej i służbami przeciwpożarowymi w zakresie ochrony przed promieniowaniem jonizującym; 10) informowanie kierownika jednostki organizacyjnej o stanie ochrony radiologicznej oraz przedstawienie mu w formie pisemnej propozycji w zakresie polepszenia tego stanu lub usunięcia nieprawidłowości;

63 11) nadzór nad postępowaniem wynikającym z zakładowego planu postępowania awaryjnego, jeżeli na terenie jednostki ochrony zdrowia zaistnieje zdarzenie radiacyjne; 12) nadzór nad dokumentacją, o której mowa w przepisach regulujących szczegółowe warunki bezpiecznej pracy ze źródłami promieniowania jonizującego wydanych na podstawie art. 45 ustawy; 13) ustalanie wyposażenia jednostki ochrony zdrowia w środki ochrony indywidualnej, aparatury dozymetrycznej i pomiarowej oraz innego wyposażenia służącego do ochrony pracowników oraz pacjentów przed promieniowaniem jonizującym; 14) występowanie do kierownika jednostki ochrony zdrowia z wnioskiem o zmianę warunków pracy pracowników, w szczególności w sytuacji, gdy wyniki pomiarów dawek indywidualnych uzasadniają taki wniosek; 15) przedstawianie kierownikowi jednostki ochrony zdrowia opinii, w ramach badania i sprawdzania środków ochronnych i przyrządów pomiarowych, w zakresie skuteczności stosowanych środków i technik ochrony przed promieniowaniem jonizującym;

64 16) sprawdzanie kwalifikacji pracowników w zakresie ochrony radiologicznej i występowanie w tym zakresie z wnioskami do kierownika jednostki ochrony zdrowia; 17) występowanie do kierownika jednostki ochrony zdrowia z wnioskami o wprowadzenie zmian w instrukcjach pracy.

65 § 15.

66 1. Osoby, które uzyskały uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych (Dz. U. Nr 188, poz. 1847), uważa się za posiadające uprawnienia typu R w rozumieniu przepisów niniejszego rozporządzenia. 2. Zaświadczenia o zdaniu egzaminu wydane na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, zachowują ważność przez okres 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

67 3. Wnioski o nadanie uprawnień inspektora ochrony radiologicznej złożone do Głównego Inspektora Sanitarnego i nie rozpatrzone do czasu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia. 4. Do egzaminu mogą przystąpić bez ukończenia szkolenia osoby, które posiadając uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej złożyły do Głównego Inspektora Sanitarnego wnioski o dopuszczenie do egzaminu przed dniem 1 listopada 2005 r. i przed tym terminem do niego nie przystąpiły, a które spełniają łącznie następujące warunki:

68 1) uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej posiadane przez te osoby wygasły w okresie od dnia 1 listopada 2005 r. do trzydziestego dnia po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia; 2) złożyły do Głównego Inspektora Sanitarnego wnioski o dopuszczenie do egzaminu w terminie od dnia 1 listopada 2005 r. do trzydziestego dnia po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

69 § 16.

70 Uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej nadane na okres 5 lat na podstawie przepisów, o których mowa w § 15 ust. 1, zachowują ważność przez okres, na jaki zostały nadane.

71 Wymagania dla aparatów rtg stomatologicznych wg Rozporządzenia ministra Zdrowia z 21 sierpnia 2006r Dz. U. Nr 180 / 1325

72 Wymagania ogólne: - zestaw rentgenowski – aparat lub zestaw aparatury składającej się z urządzeń przeznaczonych do wytwarzania i wykorzystywania promieniowania rentgenowskiego, w których źródłem promieniowania jonizującego jest lampa rentgenowska; -        pracownia rentgenowska – pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, przeznaczonych do wykonywania medycznych procedur radiologicznych z wykorzystywaniem promieniowania rentgenowskiego; -        gabinet rentgenowski – pomieszczenie pracowni rentgenowskiej, w którym zainstalowana jest na stałe co najmniej jedna lampa rentgenowska.

73 Wymagania dla pracowni, gabinetu rentgenowskiego

74 § Konstrukcja ścian, stropów, okien, drzwi oraz zainstalowane urządzenia ochronne w pracowni rentgenowskiej, z zastrzeżeniem § 3, zabezpieczają osoby pracujące: 1) w gabinecie rentgenowskim przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej 6 milisiwertów (mSv); 2) w pomieszczeniach pracowni rentgenowskiej poza gabinetem rentgenowskim przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej 3 mSv; 3) w pomieszczeniach poza pracownią rentgenowską, a także osoby z ogółu ludności przebywające w sąsiedztwie przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej 0,5 mSv.

75 2. Przy planowaniu i wykonywaniu działalności z wykorzystaniem promieniowania rentgenowskiego, podczas których wymagana jest obecność operatora aparatu lub personelu medycznego w pobliżu lampy rentgenowskiej, wprowadza się podział lokalizacji miejsc pracy zgodnie z wymaganiami art. 18 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, uwzględniający informacje o rozkładach mocy dawki wokół zestawu rentgenowskiego podane przez producenta oraz wyniki pomiarów dozymetrycznych wykonanych wokół danego urządzenia.

76 § Konstrukcja ścian i stropów oraz okien i drzwi pracowni rentgenowskiej znajdujących się w budynkach mieszkalnych zapobiega otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności w roku kalendarzowym dawki skutecznej (efektywnej), związanej z wykorzystywaniem promieniowania jonizującego w pracowni rentgenowskiej, przekraczającej wartość 0,1 mSv.    § 4. Wysokość gabinetu rentgenowskiego nie może być mniejsza niż 2,5 m.

77 3. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany:
1) aparat rentgenowski stomatologiczny, - nie może być mniejsza niż 8 m2; na każdy następny spośród tych aparatów, zainstalowany w tym samym gabinecie, należy dodatkowo przeznaczyć 4 m2.

78   § Pracownie rentgenowskie wyposażone w aparaty rentgenowskie z wydzieloną rozdzielnicą lub sterownicą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, posiadają sterownię wygrodzoną z części gabinetu albo urządzoną w pomieszczeniu przylegającym lub na korytarzu będącym ciągiem komunikacyjnym przeznaczonym wyłącznie dla osób zatrudnionych w pracowni rentgenowskiej.

79 2. W przypadku gabinetów wyposażonych w rentgenowski symulator radioterapeutyczny lub zestaw rentgenowski do terapii powierzchniowej sterownię urządza się w osobnym pomieszczeniu przylegającym do gabinetu rentgenowskiego.     3. W przypadku diagnostycznych aparatów rentgenowskich rozdzielnica lub sterownica mogą być umieszczone wewnątrz gabinetu za parawanem ochronnym lub osłoną stałą.     4. W rentgenowskich pracowniach diagnostycznych zamiast drzwi pomiędzy sterownią a gabinetem może być stosowany korytarz (labirynt) utworzony z osłon stałych ustawionych w taki sposób, aby z wejścia do korytarza (labiryntu) nie było widoczne miejsce padania pierwotnej wiązki promieniowania.

80 § 8. 1. Aparaty rentgenowskie instaluje się tak, aby:
1) był zapewniony swobodny dostęp do pacjenta co najmniej z dwóch stron; 2) odległość źródła promieniowania (ogniska lampy) od najbliższej ściany wynosiła co najmniej 1,5 m przy pionowym kierunku wiązki promieniowania; 3) wiązka promieniowania pierwotnego nie była kierowana w stronę sterowni i drzwi.

81     2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do rentgenowskich aparatów instalowanych w ambulansach.
    3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do aparatów rentgenowskich mammograficznych, stomatologicznych i do rentgenowskich aparatów do densytometrii kości.

82 § 9. W pracowniach rentgenowskich zapewnia się łączność głosową i wizualną pomiędzy personelem medycznym przebywającym w sterowni a pacjentem przebywającym w gabinecie rentgenowskim.     § Gabinety rentgenowskie, z zastrzeżeniem ust. 2, są wyposażone w wentylację zapewniającą co najmniej 1,5-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny.

83 2. Pracownie rentgenowskie wyposażone w aparaty rentgenowskie przeznaczone do wykonywania zabiegów z zakresu radiologii zabiegowej są wyposażone w wentylację zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 116, poz. 985 i Nr 250, poz. 2115).

84 § Gabinety z diagnostycznymi aparatami rentgenowskimi są wyposażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną umieszczoną nad drzwiami do gabinetu, włączaną równocześnie z zasilaniem generatora.     2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się: 1) w przypadku, gdy ekspozycja jest wykonywana zza jedynych drzwi prowadzących do gabinetu rentgenowskiego; 2) w medycznych gabinetach stomatologicznych wyposażonych w aparaty rentgenowskie;

85 § 13. W gabinetach rentgenowskich nie można umieszczać sprzętów ani urządzeń niezwiązanych z działaniem aparatów rentgenowskich lub z wykonywanymi procedurami radiologicznymi.     § Diagnostyczne, zabiegowe i terapeutyczne pracownie rentgenowskie są wyposażone w sprzęt ochronny przed promieniowaniem rentgenowskim dobrany do typu zainstalowanych aparatów rentgenowskich i rodzaju wykonywanych badań lub zabiegów radiologicznych.

86 2. W diagnostycznych gabinetach rentgenowskich, w zależności od potrzeb, znajdują się:
1) parawan, ekran oraz komplet osłon będących wyposażeniem zestawu dostarczonego przez producenta, umieszczonych na stałe lub w miarę potrzeb podwieszanych do aparatu rentgenowskiego; 2) środki ochrony indywidualnej pracowników, w szczególności fartuchy, rękawice i kołnierze z gumy ołowiowej, okulary, gogle lub maski ze szkła lub tworzywa ołowiowego, zwane dalej "środkami ochrony indywidualnej"; 3) osłony dla pacjentów, w szczególności osłony na gonady, fartuchy i półfartuchy oraz kołnierze wykonane z blachy ołowianej lub gumy ołowiowej.

87 3. Dla osób, których charakter pracy wymaga długotrwałego noszenia środków ochrony indywidualnej, należy zapewnić fartuchy z gumy ołowiowej o kroju uwzględniającym zmniejszenie obciążenia kręgosłupa oraz, w miarę potrzeb, gogle zespolone ze szkłami korekcyjnymi wzroku.     4. Osłony na gonady są wykonane z materiału o równoważniku co najmniej 1,0 mm ołowiu (Pb).     § Proces obróbki chemicznej błon rentgenowskich, z zastrzeżeniem § 16, odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu ciemni rentgenowskiej.

88     2. W pracowni znajduje się:
1) światłoszczelne pomieszczenie umożliwiające naświetlania sensytometrem błon testowych; 2) miejsce do czyszczenia kaset rentgenowskich i folii wzmacniających.     3. Pomieszczenia ciemni rentgenowskiej są wyposażone w wentylację mechaniczną zapewniającą co najmniej 3-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym początek instalacji wywiewnej powinien być zlokalizowany w pobliżu źródeł zanieczyszczenia powietrza.

89 § 16. Dopuszcza się, po spełnieniu wymagań określonych przez producentów, a w szczególności wymagań dotyczących wentylacji, instalowanie: 1) wszystkich rodzajów wywoływarek - w gabinetach stomatologicznych; 2) wywoływarek automatycznych ze światłoszczelnym systemem dziennego podawania kaset - w dowolnych pomieszczeniach pracowni rentgenowskich, z wyjątkiem gabinetów rentgenowskich; 3) wywoływarek sprzężonych z zestawem rentgenowskim oraz wywoływarek stosowanych w pracowniach mammograficznych - w gabinetach rentgenowskich

90 § 19. W pracowni rentgenowskiej, w widocznym miejscu, znajduje się informacja o konieczności powiadomienia rejestratorki i operatora aparatu rentgenowskiego, przed wykonaniem badania, o tym, że pacjentka jest w ciąży.     § Drzwi do pracowni rentgenowskiej są oznakowane tablicą informacyjną ze znakiem ostrzegawczym przed promieniowaniem jonizującym.     2. Wzór tablicy, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

91 § W podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych z wykorzystaniem promieniowania jonizującego, w którego skład wchodzi pracownia rentgenowska (gabinet rentgenowski), opracowuje się i wdraża program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.     2. Wytyczne do opracowania programu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

92 § 22. 1. W pracowni rentgenowskiej znajdują się w oryginale lub uwierzytelnionych odpisach:
1) zezwolenie na uruchomienie i stosowanie aparatów rentgenowskich znajdujących się w pracowni i uruchomienie pracowni; 2) projekt pracowni lub gabinetu (rzuty pomieszczeń) wraz z projektem i opisem osłon stałych oraz wentylacji, zatwierdzonym przed uruchomieniem aparatu rentgenowskiego przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego przy uzgadnianiu dokumentacji projektowej; 3) dokumentacja techniczna dotycząca budowy, działania i obsługi aparatów rentgenowskich, w tym także urządzeń sygnalizacyjnych i blokujących;

93 4) instrukcje obsługi i świadectwa wzorcowania aparatury dozymetrycznej, jeżeli znajdują się w wyposażeniu pracowni; 5) protokoły pomiarów dozymetrycznych; 6) protokoły pokontrolne; 7) dokumenty programu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, o którym mowa w § 21, oraz instrukcja ochrony radiologicznej, określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia, opracowana zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 8) zapisy dotyczące wewnętrznych testów kontroli parametrów technicznych aparatów rentgenowskich i obróbki błon rentgenowskich w ciemni oraz dokumenty spełniania testów akceptacyjnych urządzeń nowo instalowanych; 9) ewidencja: a) osób zatrudnionych w pracowni rentgenowskiej w podziale na odpowiednie kategorie narażenia, b) dawek otrzymywanych przez pracowników, c) orzeczeń lekarskich stwierdzających brak przeciwwskazań do pracy pracowników na określonym stanowisku; 10) program szkolenia i dokumenty potwierdzające jego realizację.

94 2. W pracowni, o której mowa w ust
    2. W pracowni, o której mowa w ust. 1, dostępny jest także zbiór przepisów prawnych dotyczących ochrony radiologicznej i zasad stosowania źródeł promieniowania jonizującego w medycynie.     3. W podmiocie, w którym aparat rentgenowski jest stosowany bez uruchomienia pracowni rentgenowskiej, dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, są dostępne u inspektora ochrony radiologicznej.

95 Wymagania dla aparatów rtg

96 1.Poszczególne elementy zestawów rtg są wykorzystywane zgodnie z ich konstrukcją i przeznaczeniem oraz zachowaniem parametrów określonych przez producenta. 2. Długość ruchomego przewodu z przyciskiem do zdalnego wyzwalania ekspozycji stosowanego w wyposażeniu aparatów, które w warunkach normalnego używania nie wymagają przebywania operatora w pobliżu pacjenta, musi zapewnić operatorowi możliwość sterowania aparatem z odległości co najmniej 2 m od ogniska lampy rentgenowskiej. 3. Długość przewodu, o którym mowa, lub bezprzewodowe sterowanie aparatem rentgenowskim powinny umożliwiać schronienie się obsługi za osłona stałą lub parawanem. W przypadku braku takiej możliwości obsługa aparatu powinna używać środków ochrony indywidualnej.

97 4.Diagnostyczne aparaty rentgenowskie do zdjęć są wyposażone w urządzenia sygnalizujące w sposób akustyczny lub optyczny wykonywanie ekspozycji. Sygnalizacja powinna być słyszalna lub widoczna z miejsca uruchamiania wyzwalacza.

98 5.Konstrukcja diagnostycznych aparatów rtg uniemożliwia w warunkach normalnej pracy zmniejszenie odległości pomiędzy ogniskiem lampy a powierzchnią ciała pacjenta odpowiednio dla: -         aparatów rtg stomatologicznych do zdjęć wewnątrzustnych pracujących przy napięciu do 60 kV – poniżej 10 cm, -         aparatów rtg stomatologicznych do zdjęć wewnątrzustnych pracujących przy napięciu powyżej 60 kV – poniżej 20 cm, -         aparatów rtg stomatologicznych do zdjęć panoramicznych – poniżej 15 cm,

99 6.Na oznakowaniu kołpaka aparatu i w instrukcji obsługi aparatu znajdują się informacje o grubości filtra okienka lampy rtg i filtra kołpaka – filtry są tak dobrane aby uzyskać pożądaną wartość pierwszej warstwy półchłonnej. 7.W zestawach rentgenowskich lampy rentgenowskie mogą być używane jedynie w kołpakach, głowicach lub w innych urządzeniach tak zabezpieczających przed promieniowaniem ubocznym, aby w odległości 1m od ogniska lampy, przy całkowicie przesłoniętym wylocie wiązki promieniowania oraz przy maksymalnym napięciu i maksymalnym obciążeniu lampy w czasie 1 godziny, moc dawki promieniowania nie przekraczała: 0,25 mGy/h – dla aparatów

100 Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta

101 § 48. 1. Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta sprawuje właściwy miejscowo państwowy wojewódzki inspektor sanitarny. 2. W ramach sprawowanego nadzoru państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę w jednostkach ochrony zdrowia udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem promieniowania jonizującego, zwanych dalej "kontrolowanymi podmiotami", nie rzadziej niż raz na 4 lata.

102 3. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 2, obejmuje:
  1)  ocenę stanu urządzeń radiologicznych używanych do diagnostyki lub terapii;   2)  porównanie stanu aktualnego z wymaganiami niezbędnymi do uzyskania zgody na prowadzenie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych. 4. W ramach przeprowadzanej kontroli państwowy wojewódzki inspektor sanitarny ma również prawo przeprowadzać, w zależności od potrzeb, niezależne pomiary w zakresie wewnętrznych testów kontroli parametrów fizycznych urządzeń radiologicznych. 5. Pomiary, o których mowa w ust. 4, mogą być wykonywane przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego bezpośrednio lub na jego zlecenie przez właściwe jednostki akredytowane niepozostające w stosunku podległości służbowej lub organizacyjnej do kontrolowanego podmiotu.

103 6. Ocena stanu urządzeń radiologicznych jest dokumentowana w sposób umożliwiający aktualizację bazy danych prowadzonej na podstawie art. 33k ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe.

104 Dziękuję za uwagę