PRAWA CZŁOWIEKA I SYSTEMY ICH OCHRONY

PRAWA CZŁOWIEKA I SYSTEMY ICH OCHRONY
Ćwiczenia 3 Uniwersalny system ochrony praw człowieka

UNIWERSALNY SYSTEM OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA
Pojęcie uniwersalności w kontekście ochrony praw człowieka Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej organy Źródła prawa międzynarodowego z zakresu ochrony praw człowieka uchwalone przez ONZ Komitet Praw Człowieka

SYSTEM OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA
System ochrony praw człowieka – ogół środków oraz działalność mająca na celu zapewnienie i realizację praw człowieka Podział systemów pod względem terytorialnym: Wewnątrzpaństwowy Międzynarodowy - Uniwersalny - Regionalny

UNIWERSALNY SYSTEM OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA
Uniwersalny system ochrony praw człowieka (in. powszechny) – system funkcjonujący w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Uniwersalność ta może być rozpatrywana w aspekcie: terytorialnym przedmiotowym – wspólny system wartości podmiotowym Krytyka uniwersalizmu praw człowieka

Filary systemu uniwersalnego w ramach ONZ
UNIWERSALNY SYSTEM OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA System polityczny Karta Narodów Zjednoczonych Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Komisja Praw Człowieka System traktatowy Wielostronne umowy międzynarodowe Międzynarodowe Pakty Praw Człowieka Odrębne komitety Agendy ONZ UNESCO WHO UNICEF Filary systemu uniwersalnego w ramach ONZ

ORGANIZACJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH I JEJ ORGANY
powstała 24 października 1945 r. na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych jako następczyni Ligii Narodów dokumentem zwiastującym jej powstanie była Deklaracja Narodów Zjednoczonych

Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych Państwa - 193 * Członkowie pierwotni - państwa, które wzięły udział w konferencji założycielskiej ONZ w San Francisco, podpisały i ratyfikowały Kartę ONZ oraz państwa, które podpisały Deklarację Narodów Zjednoczonych z 1942 r. podpisały i ratyfikowały Kartę ONZ – 51 państw * Wielkie mocarstwa - Stany Zjednoczone, Chiny, Rosja, Francja, Wielka Brytania b) Państwa-obserwatorzy – Watykan i Palestyna c) Niepaństwowi obserwatorzy – Zakon Maltański, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża

Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych Art. 4 W poczet członków Organizacji Narodów Zjednoczonych może być przyjęte każde inne państwo miłujące pokój, które przyjmie zobowiązania zawarte w niniejszej Karcie i, zdaniem Organizacji, zdolne jest i pragnie zobowiązania te wykonywać. Przyjęcie każdego takiego państwa do Organizacji Narodów Zjednoczonych następuje w drodze decyzji Zgromadzenia Ogólnego, powziętej na zalecenie Rady Bezpieczeństwa. Karta Narodów Zjednoczonych

Organy Organizacji Narodów Zjednoczonych Zgromadzenie Ogólne Rada Bezpieczeństwa Rada Gospodarcza i Społeczna Rada Powiernicza (działalność zawieszona) Sekretariat wraz z Sekretarzem Generalnym Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości Komisja Praw Człowieka

Zgromadzenie Ogólne Organ plenarny ONZ posiadający najszersze kompetencje. Składa się ze wszystkich członków ONZ. Zbiera się raz w roku na sesję zwyczajną (w trzeci wtorek września), która trwa do połowy grudnia. Możliwe jest również zwoływanie sesji nadzwyczajnych. ZO powołuje 7 głównych komisji: polityczną i bezpieczeństwa, gospodarczą i finansową, społeczną humanitarną i kulturalną, powiernictwa i obszarów niesamodzielnych, administracyjną i budżetową, prawną i specjalną komisję polityczną. Podejmuje uchwały bezpośrednio albo na podstawie sprawozdania komisji.

Funkcje i kompetencje Zgromadzenia Ogólnego 1. Omawianie wszelkich zagadnień lub spraw wchodzące w zakres Karty 2. Udzielanie zaleceń członkom ONZ i Radzie Bezpieczeństwa 3. Przyjmowanie i wykluczanie członków ONZ 4. Wybór Sekretarza Generalnego, członków niestałych RB oraz członków innych organów 5. Przyczynianie się do realizacji praw człowieka i podstawowych wolności 6. Badanie i zatwierdzanie budżetu ONZ 7. Analizowanie sprawozdań składanych mu przez pozostałe organy ONZ

Rada Bezpieczeństwa Ponosi główną odpowiedzialność za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa czyli za realizację głównego celu ONZ Składa się z 15 członków: - 5 stałych (USA, Rosja, Chiny, Francja, UK), które mają największy potencjał wojskowy (państwa posiadające broń atomową) i gospodarczy. - 10 niestałych - wybierani przez ZO. Przy ich wyborze zwraca się uwagę na wkład poszczególnych państw w utrzymanie pokoju na świecie oraz sprawiedliwy podział geograficzny. Członkowie niestali wybierani są na okres 2 lat, a członek ustępujący nie może być od razu ponownie wybrany na następny okres (brak możliwości natychmiastowej reelekcji). ZO wybiera co roku 5 nowych członków niestałych.

Sekretariat i Sekretarz Generalny Składa się z wybieranego na 5-letnią kadencję Sekretarza Generalnego i personelu, mających przywileje i immunitety dyplomatyczne. Sekretarz jest najwyższym urzędnikiem ONZ, powoływanym przez ZO na wniosek RB Stoi na czele Sekretariatu, mianuje pracowników Sekretariatu i odpowiada za całokształt jego działalności Może zwrócić uwagę RB na każdą sprawę zagrażającą utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa Reprezentuje ONZ na arenie międzynarodowej. Nadzoruje przestrzeganie praw człowieka i akcje humanitarne

Rada Gospodarcza i Społeczna Podstawowy organ ONZ odpowiedzialny za promocję i ochronę praw człowieka. Składa się z 54 członków Organizacji Narodów Zjednoczonych, wybranych przez Zgromadzenie Ogólne. Kompetencje: badanie międzynarodowych zagadnień gospodarczych, społecznych, kulturalnych, wychowawczych, zdrowia publicznego i pokrewnych, opracowywanie sprawozdania w tym zakresie, inicjować badań i sprawozdań oraz udzielać we wszelkich tego rodzaju sprawach zaleceń Zgromadzeniu Ogólnemu, członkom Organizacji i zainteresowanym organizacjom wyspecjalizowanym. udzielanie zaleceń w celu zapewnienia poszanowania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich

Komisja Praw Człowieka Główny organ OZN w dziedzinie promocji i ochrony praw człowieka. Należą do niej przedstawiciele 53 państw, wybrani przez Radę Społeczno-Gospodarczą na 3 lata. Do jej zadań należy: - opracowywanie oraz przedkładanie RB zaleceń i sprawozdań dotyczących deklaracji i konwencji dot. praw człowieka zapobieganie dyskryminacji ze względy na rasę, płeć, język lub religię udzielanie pomocy Radzie w koordynowaniu działań ONZ w dziedzinie praw człowieka Podstawowym organem pomocniczym Komisji jest Podkomisja ds. Promocji i Ochrony Praw Człowieka

Cele ONZ Utrzymać międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo, stosując w tym celu skuteczne środki zbiorowe dla zapobiegania zagrożeniom pokoju i ich usuwania, tłumienia wszelkich aktów agresji i innych naruszeń pokoju, łagodzić lub załatwiać pokojowymi sposobami, zgodnie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego, spory albo sytuacje międzynarodowe, które mogą prowadzić do naruszenia pokoju. Rozwijać pomiędzy narodami przyjazne stosunki oparte na poszanowaniu zasady równouprawnienia i samostanowienia narodów oraz stosować inne odpowiednie środki dla umocnienia powszechnego pokoju. Rozwiązywać w drodze współpracy międzynarodowej problemy międzynarodowe o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym lub humanitarnym, jak również popierać prawa człowieka i zachęcać do poszanowania tych praw i podstawowych wolności dla wszystkich bez względu na różnice rasy, płci, języka lub wyznania. Stanowić ośrodek uzgadniania działalności narodów, zmierzającej do osiągnięcia tych wspólnych celów Art. 1 Karty Narodów Zjednoczonych

ŹRÓDŁA PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO DOT. PRAW CZŁOWIEKA
Karta Narodów Zjednoczonych Podstawa działania Organizacji Narodów Zjednoczonych, uznawana często za konstytucję ONZ. Wielostronna umowa międzynarodowa otwarta warunkowo. Preambuła oraz cele ONZ zawierają zasadę ochrony praw człowieka co pozwala na stwierdzić iż stanowi ona jeden z priorytetów ONZ. Mimo to Karta Narodów Zjednoczonych NIE zawiera katalogu praw człowieka. Punkt wyjścia dla dalszego rozwoju ochrony praw człowieka na arenie międzynarodowej.

Karta Narodów Zjednoczonych Art. 55 W celu stworzenia warunków stabilizacji i dobrobytu, koniecznych dla utrzymania między narodami pokojowych i przyjaznych stosunków, opartych na poszanowaniu zasady równouprawnienia i samostanowienia narodów, Organizacja Narodów Zjednoczonych popiera: a. podnoszenie stopy życiowej, pełne zatrudnienie oraz warunki postępu i rozwoju gospodarczego i społecznego; b. rozwiązywanie międzynarodowych zagadnień gospodarczych, społecznych, zdrowia publicznego i pokrewnych, jak również międzynarodową współpracę na polu kulturalnym i wychowawczym; c. powszechne poszanowanie i przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich bez względu na rasę, płeć, język lub wyznanie. Art. 56 Wszyscy członkowie zobowiązują się współpracować z Organizacją indywidualnie i zbiorowo nad osiągnięciem celów, wskazanych w artykule 55.

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Przyjęta r. w Paryżu. Pierwszy akt stanowiący kompleksowy katalog praw jednostki jaki został przyjęty w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Deklaracja – w momencie jej przyjęcia – nie była jednak aktem prawa międzynarodowego o charakterze wiążącym. Stanowiła jedynie wspólny standard, który miał stać się podstawą regulacji wewnątrzkrajowych. Bardzo duży wpływ na konstytucje krajowe oraz inne akty prawa międzynarodowego, zwłaszcza regionalne (tzw. pośrednia moc wiążąca).

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Prawa i wolności zawarte w Deklaracji: osobiste (fundamentalne) polityczne (obywatelskie) ekonomiczne, socjalne i kulturalne

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Prawa i wolności osobiste: Prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa Zakaz niewolnictwa Prawo do uznawania osobowości prawnej Prawo do ochrony sądowej Zakaz arbitralnego pozbawiania wolności lub wygnania z kraju Zasada domniemania niewinności Prawo do prywatności Prawo do małżeństwa Prawo własności Wolność myśli, sumienia i wyznania Zasada nullum cimen sine lega

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Prawa i wolności polityczne: Prawo do obywatelstwa Wolność słowa Wolność zgromadzeń i stowarzyszeń Prawo do udziału w rządzeniu krajem Prawo dostępu do funkcji publicznych i demokratycznych wyborów

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Prawa i wolności ekonomiczne, socjalne i kulturalne: Prawo do pracy Prawo do słusznego wynagradzania za pracę Ochrona przed bezrobociem Prawo tworzenia i przystępowania do związków zawodowych Prawo do urlopu i wypoczynku Prawo do godziwego poziomu życia Prawo do opieki lekarskiej Prawo do kultury

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Art. 30 Żadnego z postanowień niniejszej Deklaracji nie można rozumieć jako udzielającego jakiemukolwiek Państwu, grupie lub osobie jakiegokolwiek prawa do podejmowania działalności lub wydawania aktów zmierzających do obalenia któregokolwiek z praw i wolności zawartych w niniejszej Deklaracji.

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych Reguluje tzw. prawa pierwszej generacji. Przyjęty r. Zakresem przedmiotowym jest on w dużym stopniu zbliżony do katalogi praw zawartego we wcześniejszej Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Jednak w przeciwieństwie do Deklaracji, Pakt jest aktem prawnie wiążącym. MPPOiP został ratyfikowany przez 168 państw. Składa się z IV części i dwóch protokołów fakultatywnych.

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych Różnice pomiędzy katalogiem praw zawartym w MPPOiP a PDPCz: dodano: zakaz pozbawiania wolności w razie niemożności wywiązywania się ze zobowiązań umownych (art. 11) nakaz humanitarnego traktowania z poszanowaniem godności osób pozbawionych wolności (art. 10) prawa mniejszości etnicznych, religijnych lub językowych do własnej kultury, religii i języka (art. 27) pominięto: prawo do ubiegania się o azyl gwarancja ochrony prawa własności

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych Protokoły fakultatywne: Pierwszy Protokół Fakultatywny z 16 grudnia 1966 roku – wprowadzenie instytucji skargi prywatnej obywatela przeciwko państwu, które naruszyło prawa człowieka wobec skarżącego. Drugi Protokół Fakultatywny z 15 grudnia 1989 roku – zakaz stosowania kary śmierci. Możliwość uchylenia zakazu na czas wojny (wyłącznie za najcięższe zbrodnię o charakterze wojskowym) o ile uczyniono stosowne zastrzeżenie w momencie ratyfikacji lub przystąpienia.

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych Praktyczne funkcjonowanie systemu przewidzianego w Pakcie zostało zagwarantowanie poprzez powołanie Komitetu Praw Człowieka w IV części aktu.

Międzynarodowy Pakt Praw Ekonomicznych, Socjalnych i Kulturalnych Reguluje tzw. prawa drugiej generacji. Przyjęty r. Co do zasady MPPESiK stanowi uzupełnienie MPPOiP o prawa ekonomiczne, socjalne i kulturalne. Należy pamiętać, że na podstawie tego dokumentu państwa zostały zobowiązane wyłącznie do podjęcia odpowiednich kroków w celu stopniowego osiągnięcia pełnej realizacji praw. Ratyfikowany przez 160 państw.

Międzynarodowy Pakt Praw Ekonomicznych, Socjalnych i Kulturalnych Pakt sam w sobie nie przewidywał powołania żadnego organu właściwego do kontroli przestrzegania postanowień, uznając iż uprawniona będzie w tym zakresie Rada Gospodarcza i Społeczna. Mimo tego w 1978 r. Rada podjęła decyzję o utworzeniu Sesyjnej Grupy Roboczej do zadań związanych z implementacja Paktu, która to w 1986 r. przekształciła się w Komitet Praw Ekonomicznych, Socjalnych i Kulturalnych.

Międzynarodowy Pakt Praw Ekonomicznych, Socjalnych i Kulturalnych Protokół Fakultatywny (2008) – wprowadzenie instytucji skarg międzypaństwowych i indywidualnych do Komitetu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. Protokół wszedł w życie 5 maja 2013 (zgodnie z art. 18), a jego stroną są 22 państwa. Polska nie ratyfikowała Protokołu.

Konwencja w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z r. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej z r. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet z r. Konwencja o prawach dziecka z r. Konwencja w sprawie niewolnictwa z r. Konwencja dotycząca statusu uchodźcy z r.

Komitet Praw Człowieka

Organ quasi-sądowniczy powołany w celu kontrolowania procesu realizacji postanowień zawartych w Międzynarodowym Pakcie Praw Osobistych i Politycznych. Był to jeden z dwóch pierwszych uniwersalnych organów właściwych do monitorowania przestrzegania praw człowieka w skali międzynarodowej. Komitet Praw Człowieka powołano w art. 28 MPPOiP, a jego pierwsza kadencja rozpoczęła się r. Formalna niezależność Komitetu od ONZ, z zachowaniem ścisłej współpracy w poszczególnych sprawach

Skład – 18 członków wybieranych na 4 letnią kadencję przez zebranie państw członkowskich w głosowaniu tajnym. Członkowie muszą być obywatelami państw-stron, którzy powinni cechować się wysokim poziomem moralnym oraz uznaną kompetencją w dziedzinie praw człowieka. W skład Komitetu nie może wejść więcej niż jeden obywatel tego samego państwa. Członkowie wybierani są i pełnią funkcję we własnym imieniu. Członkowie wybierają spośród siebie Przewodniczącego, trzech Wiceprzewodniczących i Sprawodawcę, którzy wspólnie tworzą Prezydium

Podstawowe funkcje Komitetu Praw Człowieka to: rozpatrywanie sprawozdań składanych przez państwa (art. 40 MPPOiP) rozpatrywanie skarg osób indywidualnych na naruszenia ich praw (Pierwszy Protokół Fakultatywny) wydawanie komentarzy ogólnych

Skarga indywidualna do Komitetu Praw Człowieka Decyzje podejmowanie przez Komitet nie mają charakteru równego wyrokom, co do zasady opinie (views) nie mają charakteru wiążącego. Należy jednak pamiętać, że Państwa, przystępując do Pierwszego Protokołu Fakultatywnego, zgodziły się na poddanie się wszelkim konsekwencjom wynikającym ze złożenia przeciwko nim skargi. Skarga może być złożona wyłącznie prze osobę fizyczną. Brak szczególnej formy (wyłącznie forma pisemna). Brak przymusu adwokackiego. Zaleca się sporządzenie skargi w jednym z języków roboczych sekretariatu (angielski, francuski, hiszpański) Brak ograniczeń czasowych

Skarga indywidualna do Komitetu Praw Człowieka Kryteria dopuszczalności skargi: skarga nie jest anonimowa i pochodzi od osoby znajdującej się pod jurysdykcją państwa-strony Protokołu, skarga pochodzi od osoby będącej ofiarą naruszenia praw zawartych w Pakcie lub jej pełnomocnika skarga nie jest nadużyciem prawa do złożenia zawiadomienia skarga nie jest niezgodna z postanowieniami Paktu ta sama sprawa nie jest rozpatrywana przez inną międzynarodową procedurę autor wykorzystał wszystkie dostępne wewnątrzkrajaowe środki zaradcze

Skarga indywidualna do Komitetu Praw Człowieka Oparcie procedury wyłącznie na dokumentach przedstawianych przez strony. Brak przesłuchań, powoływania świadków lub biegłych. W przypadku gdy państwo nie przedłoży dowodów obalających argumenty skarżącego uznaje się daną okoliczność za udowodnioną. Decyzje zapadają większością głosów Stwierdzenie naruszenia łączy się z określeniem środków zaradczych. Może ograniczyć się to wyłącznie do potwierdzenia naruszenia prawa. Częste zastosowanie ma zalecenie powtórzenia procesu, uwolnienia skazanego lub odszkodowania.

PRAWO DO PRYWATNOŚCI

Tonnen v. Australia, 31 III 1994 r., skarga 488/1992
Nicholas Toonen – aktywista Tasmańskiej Grupy Gejów na rzecz Reformy Prawa zarzucający naruszenie przez Australię art. 2 ust. 1, art. 17 oraz art. 26 Międzynarodowego Paktu Praw Osobistych i Politycznych.

Section 122 Tasmanian Criminal Code: Any person who (a) has sexual intercourse with any person against the order of nature; (c) consents to a male person having sexual intercourse with him or her against the order of nature, is guilty of a crime Charge: Unnatural sexual intercourse.

Section 123 Tasmanian Criminal Code: Any male person who, whether in public or private, commits any indecent assault upon, or other acts of gross indecency with, another male person, or procures another male person to commit any act of gross indecency upon himself or any other male person, is guilty of a crime. Charge: Indecent practice between male persons

Skarżący zarzuca władzy, iż przyjęte prawo upoważnia policję do badania intymnych aspektów jego prywatnego życia upoważnia policję do aresztowania w przypadku podejrzenia o prowadzenie aktywności seksualnej z art. 122, 123 uniemożliwia ujawnianie swojej orientacji płciowej, również poprzez działalność polityczną, społeczną i medialną przyczyniło się do powstania konfliktu w społeczeństwie podsyca dyskryminację i przemoc wobec społeczności homoseksualnej

Artykuł 2 Każde z Państw Stron niniejszego Paktu zobowiązuje się przestrzegać i zapewnić wszystkim osobom, które znajdują się na jego terytorium i pod- legają jego jurysdykcji, prawa uznane w niniejszym Pakcie, bez względu na jakiekolwiek różnice, takie jak: rasa, kolor skóry, płeć, język, religia, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, sytuacja majątkowa, urodzenie lub jakiekolwiek inne okoliczności. Artykuł 17 Nikt nie może być narażony na samowolną lub bezprawną ingerencję w jego życie prywatne, rodzinne, dom czy korespondencję ani też na bez- prawne zamachy na jego cześć i dobre imię. Każdy ma prawo do ochrony prawnej przed tego rodzaju ingerencjami i zamachami. tezy z piśmiennictwa

Artykuł 26 1. Wszyscy są równi wobec prawa i są uprawnieni bez żadnej dyskryminacji do jednakowej ochrony prawnej. Jakakolwiek dyskryminacja w tym zakresie powinna być ustawowo zakazana oraz powinna być zagwarantowana przez ustawę równa dla wszystkich i skuteczna ochrona przed dyskryminacją z takich względów, jak: rasa, kolor skóry, płeć, język, religia, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, sytuacja majątkowa, urodzenie lub jakiekolwiek inne okoliczności.

Czy orientacja seksualna mieści się w pojęciu prywatności? Czy doszło do ingerencji w chronioną prawem sferę prywatności? Czy ingerencja była uzasadniona?

„Komitet Praw Człowieka, działając na podstawie art. 5 ust. 4 Protokołu Fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Osobistych i Politycznych, stwierdza, że przedstawione fakty wskazują na naruszenie art. 17 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 Paktu. (…) W opinii Komitetu skutecznym środkiem ochrony prawnej byłoby uchylenie ar. 122 (a) i 123 tasmańskiego kodeksu karnego”

PRAWA CZŁOWIEKA I SYSTEMY ICH OCHRONY

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "PRAWA CZŁOWIEKA I SYSTEMY ICH OCHRONY"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

PRAWA CZŁOWIEKA I SYSTEMY ICH OCHRONY

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "PRAWA CZŁOWIEKA I SYSTEMY ICH OCHRONY"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres