Lekcja 7 na 14 maja, 2016. Nakarmienie Żydów. Mateusz 14:1-21. Odrzucony przez Żydów. Mateusz 15:1-20. Przyjęty przez pogan. Mateusz 15:21-28. Nakarmienie.

Prezentacja na temat: "Lekcja 7 na 14 maja, 2016. Nakarmienie Żydów. Mateusz 14:1-21. Odrzucony przez Żydów. Mateusz 15:1-20. Przyjęty przez pogan. Mateusz 15:21-28. Nakarmienie."— Zapis prezentacji:

1 Lekcja 7 na 14 maja, 2016

2 Nakarmienie Żydów. Mateusz 14:1-21. Odrzucony przez Żydów. Mateusz 15:1-20. Przyjęty przez pogan. Mateusz 15:21-28. Nakarmienie pogan. Mateusz 15:29-39.

3 „Oni zaś mu powiedzieli: Mamy tutaj tylko pięć chlebów i dwie ryby […] I jedli wszyscy, i byli nasyceni; i zebrali z pozostałych odrobin dwanaście pełnych koszów” (Mateusz 14:17.20) Po tym jak Janowi ścięto głowę, Jezus wraz ze swoimi uczniami udał się przez morze w odosobnione miejsce, aby im dodać odwagi. Gdy tam przybyli, wielu Żydów czekało już tam na nich, gdyż podążali za nimi wzdłuż brzegu. Jezus „zlitował się nad nimi, i uzdrowił chorych spośród nich”(Mateusz 14:14). Gdy nastał wieczór, Jezus rozmnożył chleby i ryby, aby nakarmić tłumy. Zgodnie z żydowską tradycją, Mesjasz miał karmić Izraela manną. Ten cud umocnił nadzieję, że Jezus jest tym Mesjaszem. Nawet uczniowie pomyśleli, że jest to odpowiednia chwila, aby ogłosić Go Królem Izraela (Jan 6:14-15).

4 „Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie. Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi” (Mateusz 15:8-9). „Obłudnicy!” „Ślepi są przewodnikami ślepych” (Mateusz 15:7.14). To słowa Jezusa wypowiedziane w odpowiedzi na pytanie „Dlaczego uczniowie twoi przestępują naukę starszych?” (Mateusz15:2). Jezus uczył, że przestrzeganie [przez faryzeuszy] ich umiłowanej tradycji było łamaniem Prawa Bożego. Moralnej czystości nie można osiągnąć przez umycie rąk. Byli oni głębokimi hipokrytami. Ukrywali swoje grzeszne serca pod zachowaniem pełnym respektu dla tradycji swoich przodków. Jezus chce nas chronić przed „kwasem faryzeuszów” (Mateusz 16:6). Uciekajmy przed hipokryzją.

5 „I oto niewiasta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała, mówiąc: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Córka moja jest okrutnie dręczona przez demona” (Mateusz 15:22) Poganie nie otrzymali takiego światła, jakie posiadł Izrael. Byli oni traktowani jak „szczenięta”. Chociaż główną misją Jezusa w trakcie Jego pierwszego przyjścia było dotrzeć do narodu izraelskiego, nikt nie został wyłączony spod działania Zbawiciela. Jezus wynagrodził wiarę tej pogańskiej kobiety w „Syna Dawida”, uzdrawiając jej córkę. Udowodnił tym samym, że jest Panem zarówno Żydów, jak i Pogan. Oto odpowiedź Jezusa na słowa kananejskiej kobiety: „Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela” (Mateusz 15:24).

6 „Jezus powiedział im, ‘Ile macie chlebów?’ Odpowiedzieli, ‘Siedem i kilka rybek.’ […] I jedli wszyscy, i najedli się, i zebrali z pozostałych okruszyn siedem pełnych koszów..” (Mateusz 15:34.37) „A gdy znowu wyszedł z okolic Tyru, przyszedł przez Sydon nad Morze Galilejskie środkiem ziemi Dziesięciogrodzia ” (Marek 7:31). Jezus powtórzył rozmnożenie chleba w rejonie pogan, tak jak to uczynił pośród Żydów. NAKARMIENIE POGAN

7 „A widząc wichurę, zląkł się i, gdy zaczął tonąć, zawołał, mówiąc: Panie, ratuj mnie” (Mat. 14:30) W Starym Testamencie znajduje się wiele proroctw, które pokazują, że Bóg troszczył się o wezwanie pogańskich narodów do pokuty (Izaj. 15-21; Jer. 46-51; Ez. 25-32; Abdiasz; Jonasz; Nahum). Jezus – wielki “JA JESTEM” – zaczął chodzić po morzu pomimo silnego wiatru, który wystraszył Piotra (patrz Job 9:8). Jezus jest Panem całego stworzenia. On podtrzymuje je i poddaje Swojej woli (Psalm 104; Hebr. 1:3). On troszczy się również o każdego mieszkańca tej planety, bez względu na jego rasę czy narodowość. PAN CAŁEGO STWORZENIA

8 „Z wielkim JA JESTEM u naszego boku, płonący krzew się nie spala, Chleb Ż ycia zaspokaja wszystkie nasze potrzeby, Światłość świata utrzymuje nas z dala od ciemności, Drzwi zapewniają nam wejście do królestwa, Dobry Pasterz gwarantuje nam wieczne bezpieczeństwo, jesteśmy wszczepieni w prawdziwy Krzew Winny (2 Moj. 3:2–15; Jan 6:35; 8:12; 9:5; 10:9, 11; 11:25; 15:1). Chrystus przemawia do nas tak wyraźnie jak uczynił to do uczniów w burzową noc: ‘Nie bójcie się, to Ja!’ Chodzenie drogą uczniostwa bez obaw wymaga, by wzrok ucznia spoczywał ciągle na JESTEM. Jednak Piotr zachwiał się. Jego wzrok przeniósł się z Jezusa na huczący wiatr, przeląkł się i zaczął tonąć. Pomimo tego, Piotr krzyknął ‚Panie, ratuj mnie’. Taki okrzyk nigdy nie pozostaje bez odpowiedzi. Andy Nash (Kwartalnik Lekcji Szkoły Sobotniej, 2016Q2L7 sekcja dla nauczycieli, Komentarz Biblijny “II. Jezus, Syn Boży”)