Lectio III indicativus et imperativus sum, esse, fui orzeczenie imienne deklinacja I indicativus imperfecti activi et futuri I activi technika tłumaczenia zdań
Czasownik posiłkowy „być” Singularis Pluralis 1. 2. 3. sum es est sumus estis sunt Imperativus es! este! Infinitivus esse
Przypadki w języku łacińskim Mianownik – Nominativus: quis? quid? Dopełniacz – Genetivus: cuius? Celownik – Dativus: cui? Biernik – Accusativus: quem? quid? Narzędnik, Miejscownik – Ablativus: quo? Wołacz – Vocativus: o!
Deklinacja I – informacje ogólne tematy – a rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone w N: sing. na a; w G: na ae rzeczowniki rodzaju męskiego oznaczające przedstawicieli ludów i zawodów: Belga, ae; Persa,ae; poeta, ae
Deklinacja I - odmiana Pluralis Singularis N. ancillae G. ancillarum D. ancillis Acc. ancillas Abl. ancillis V. ancillae Singularis Nominativus. ancilla Genetivus. ancillae Dativus. ancillae Accusativus. ancillam Ablativus. ancilla Vocativus. ancilla
Imperfectum activi
Futurum I koniugacji I i II
Futurum I koniugacji III i IV
Orzeczenie imienne orzecznik w orzeczeniu imiennym jest zawsze w N: Italia linguae Latinae patria est. Italia jest ojczyzną języka łacińskiego. Puellae studiosae sunt. Dziewczęta są studentkami. orzecznik w orzeczeniu imiennym jest zawsze w N:
Technika przekładu w przypadku zdań wielokrotnie złożonych staramy się wyodrębnić mniejsze struktury znajdujemy orzeczenie (zawsze czasownik w formie osobowej) znajdujemy podmiot (zawsze w mianowniku; podmiot i orzeczenie zgadzają się ze sobą co do osoby liczby i rodzaju) dopełnienie bliższe (zawsze a accusativie) kolejne struktury