„Życie i działalność Edmunda Bojanowskiego”

W rodzinnym domu Dworek w Grabonogu, w którym 14 listopada 1814 roku urodził się bł. E.Bojanowski

W wieku 4 lat ciężko zachorował, lekarze nie dawali mu szans W wieku 4 lat ciężko zachorował, lekarze nie dawali mu szans. Jego matka zwróciła się do Matki Boskiej Bolesnej z kościoła świętogórskiego z prośbą o uzdrowienie syna, jej błagania zostały wysłuchane.

Mając 15 lat pobierał nauki od Ks Mając 15 lat pobierał nauki od Ks. Jana Siwickiego, wikarego z Płaczkowa, który uczył go miłości dla wiary katolickiej, ojczyzny i tych, którzy cierpią.

Lata uniwersyteckie 15 stycznia 1835 roku rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim.

W czasie studiów zmarła jego matka, a po półtora roku jego ojciec W czasie studiów zmarła jego matka, a po półtora roku jego ojciec. W 1836 roku zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Berlińskiego, kontynuując studia rozpoczęte w Wrocławiu. W 1839 roku wrócił do Grabonoga.

Praca dla ludu wiejskiego Działał w wydziale literackim w Kasynie Gostyńskim. Wziął udział w tworzeniu ochronki w Poznaniu. Należał do Towarzystwa Pomocy Naukowej, która pomagała ubogiej młodzieży.

Instytut Gostyński Był założycielem instytutu, pracowały w nim Siostry Miłosierdzia, które pielęgnowały chorych, wychowywały sieroty oraz kształciły dziewczęta po 14 roku życia.

Założenie zgromadzenia Dnia 3 maja 1850 roku otwarto pierwszą ochronkę, dając początek Zgromadzeniu Służebniczek Maryi.

Pierwszy nowicjat w Jaszkowie W roku 1856 dzięki Edmundowi Bojanowskiemu powstał nowicjat dla Zgromadzenia Służebniczek Bogarodzicy.

Każda nowicjuszka była ćwiczona „ we wszystkich cnotach, jako też naukach i robotach, które jej będą potrzebne, aby dobrze obowiązki swego powołania wypełniać mogła”

Edmund Bojanowski na Śląsku 12 sierpień 1866r.- uroczyste wprowadzenie trzech sióstr do pierwszego nowicjatu na Śląsku. Budynek pierwszego nowicjatu

„Aby się od Góry Świętej Anny na cały Śląsk rozszerzyły”

Pragnienie kapłaństwa 30 marca 1869 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie w celu „ nauczenia się odprawiania brewiarza i Mszy Świętej”

Z powodu złego stanu zdrowia opuścił Seminarium, udając się do Poznania, a następnie do Górki Duchownej. Miał nadzieję, że otrzyma święcenia, a przynajmniej pozwolenie na odprawianie Mszy Świętej. Jego zamiary nie udało się zrealizować, ponieważ brakowało złożenia odpowiednich egzaminów.

Słowa wypowiedziane w przeddzień jego śmierci: „ Teraz rozumiem, że Bóg chciał, abym w stanie świeckim umierał”

Ostatnie chwile życia Od 9 maja 1870r. mieszkał w Górce Duchownej, był jeszcze bardziej oddany modlitwie. Kościół w Górce Duchownej.

29 lipca uzupełnił swój testament, tego samego dnia przyjął Sakrament Namaszczenia Chorych, po którym czuł się szczęśliwy i spokojny. Boczny ołtarz z wizerunkiem N.M.P. Pocieszenia

7 sierpnia na kilka godzin przed śmiercią poprosił siostry by odmówiły modlitwę o szczęśliwą śmierć. O godzinie 19, gdy dzwoniono na „Anioł Pański” odmówił swoje ostatnie Zdrowaś Maryjo.

Zmarł 7 sierpnia 1871 roku o godzinie 21.30 w Górce Duchownej. Pokój na plebani, w której umarł.

„Całe jego życie to jeden wątek miłości bliźniego, to ciągła pamięć o tym, który cierpi, a zapomnienie o sobie, to ustawiczne miłosierdzie…”