Słowo Życia Czerwiec 2010

Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je (Mt 10,39)

Gdy czyta się te słowa Jezusa, przychodzą na myśl dwa sposoby życia: życie doczesne, budowane na ziemi i życie nadprzyrodzone, otrzymane od Boga za pośrednictwem Jezusa, które nie kończy się ze śmiercią i którego nikt nie może nam zabrać.

Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Istnieją więc dwie postawy wobec życia. Możemy przywiązać się do życia ziemskiego, które uważamy za jedyne dobro, a wtedy jesteśmy skłonni koncentrować się na sobie, na własnych sprawach, na swoich dzieciach. Zamkniemy się, jak w skorupie, uznając tylko rację swojego ja, a w konsekwencji nieuchronnie znajdziemy w końcu tylko śmierć.

Albo też, wprost przeciwnie, gdy wierzymy, że otrzymaliśmy od Boga istnienie o wiele głębsze i bardziej prawdziwe, będziemy mieli odwagę żyć tak, by zasłużyć na ten dar, i potrafimy poświęcić życie ziemskie na rzecz tamtego życia.

Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Kiedy Jezus mówił te słowa, miał na myśli męczeństwo. My, jak wszyscy chrześcijanie, jeśli chcemy naśladować Mistrza i być wierni Ewangelii, powinniśmy być gotowi stracić życie – jeśli trzeba, nawet przez śmierć męczeńską – a wtedy za łaską Bożą będzie nam dane życie prawdziwe.

Jezus pierwszy stracił swe życie i otrzymał je uwielbione. On uprzedził nas, żeby nie bać się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą Dzisiaj mówi nam:

Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Jeśli uważnie czytasz Ewangelię, zobaczysz, że Jezus powraca co najmniej sześć razy do tego tematu. Dowodzi to więc, jakie ma on znaczenie i jaką wagę Jezus przywiązuje do niego. Ta zachęta do stracenia własnego życia nie jest dla Jezusa tylko wezwaniem do poniesienia męczeńskiej śmierci. Wyraża ona podstawowe prawo chrześcijańskiego życia.

Musimy być gotowi wyrzec się myśli, by siebie samego uczynić centrum własnego życia; wyrzec się naszej egoistycznej niezależności. Jeżeli chcemy być prawdziwymi chrześcijanami, musimy Chrystusa postawić w centrum naszego życia. A czego Chrystus oczekuje od nas? Miłości do innych ludzi.

Jeśli ten Jego program uczynimy swoim, z pewnością stracimy przez to samych siebie, lecz znajdziemy życie. Życie nie dla siebie z pewnością nie jest – jak mógłby ktoś pomyśleć – postawą ustępliwą i bierną.

Chrześcijanin jest zawsze poważnie zaangażowany i posiada pełne poczucie odpowiedzialności.

Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Już tu, na ziemi można się przekonać, że przez dar z siebie, przez miłość, wzrasta w nas życie. Kiedy uda nam się spędzić dzień na służbie innym, kiedy naszą codzienną pracę, może ciężką i monotonną, będziemy umieli przemienić w czyn miłości, odczujemy radość spełnienia.

Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Wypełniając przykazania Jezusa – a wszystkie one wyrastają z miłości – po krótkim życiu doczesnym odnajdziemy życie wieczne.

Pamiętamy, jaki będzie sąd Jezusa w dniu ostatecznym. Do stojących po Jego prawicy powie: Pójdźcie, błogosławieni… bo byłem głodny, a daliście Mi jeść… byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie… byłem nagi, a przyodzialiście Mnie. Chcąc dać nam uczestnictwo w życiu, które się nie kończy, będzie zważał jedynie na to, czy kochaliśmy bliźnich i uzna, że właśnie Jemu uczyniliśmy to, co czyniliśmy dla innych.

Jak więc będziemy żyli tym Słowem?

Starajmy się przygotować do tego wielkiego, rozstrzygającego egzaminu, ku któremu zmierza całe nasze życie. Rozglądajmy się dookoła i wypełniajmy dnie uczynkami miłości. Chrystus ukaże się nam w osobach naszych dzieci, męża, żony, kolegów z pracy czy z organizacji społecznej, towarzyszy zabaw. Starajmy się wszystkim czynić dobro.

Nie zapominajmy o tych, o których dowiadujemy się codziennie z gazet, z telewizji lub od przyjaciół… Uczyńmy coś dla każdego, według naszych możliwości.

A kiedy będziemy mieli wrażenie, że wyczerpaliśmy już wszystkie, możemy jeszcze modlić się za nich. Ważna jest miłość.

"Słowo życia" publikowane co miesiąc przez Ruch Focolari Tekst: Chiara Lubich, czerwiec 1999 Grafika: Anna Lollo we współpracy z ks. Placido DOmina (Sycylia - Włochy) Ten komentarz do Słów życia jest tłumaczony na 96 języków i dialektów, dociera do kilku milionów ludzi na całym świecie za pośrednictwem druku, radia, telewizji i Internetu - więcej informacji na Plik PPS jest tłumaczony na wiele języków i dostępny na stronie Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. (Mt 10,39)