Świat baniek mydlanych

Jak zrobić bańki mydlane? Wydaje się, że to banalnie proste zadanie, ale jednak nie tak łatwo zrobić płyn, z którego powstaną kolorowe i w miarę trwałe bańki mydlane.

Co trzeba wykorzystać aby powstały bańki mydlane: Przyrząd, przy pomocy którego zrobimy bańki: zwykła słomka (trzeba jeden koniec przeciąć nożyczkami tak aby ta końcówka rozszerzyła się, przez ten koniec wyjdą bańki) lub wygięty odpowiednio drucik (tak, aby na jednym z jego końców stworzyć okrąg, przez który wyjdą bańki) lub kupiony już gotowy sprzęt Naczynie w którym rozrobimy płyn do robienia baniek mydlanych (powinno być na tyle duże aby można było zanurzyć w płynie końcówkę przyrządu do robienia baniek Składniki na płyn: 1 litr ciepłej lub letniej wody, ok. 30ml płynu do mycia naczyń „Ludwik”, ok. 15ml gliceryny (dostać ją można w aptece). Gliceryna sprawi, że bańki będą trwalsze i kolorowe.

Bańka mydlana zazwyczaj sferyczna błona z wody wypełniona powietrzem lub innym gazem. Powstaje z mieszaniny wody z mydłem lub detergentem (np. płyn do naczyń), czasami z niewielkim dodatkiem gliceryny utrudniającym parowanie wody – przedłużającym żywotność bańki. Rola mydła polega na zmniejszeniu napięcia powierzchniowego w wodzie, z której robi się bańki. Samo zmniejszenie napięcia powierzchniowego nie wystarczy do zrobienia bańki mydlanej, rola mydła polega również na stworzeniu cienkiej warstwy na powierzchni wody (z obydwu stron) – dzięki temu otrzymujemy cienką (kilka mikrometrów) trójwarstwową błonę, której konstrukcję utrzymuje zmniejszone napięcie powierzchniowe wody. Z formalnego punktu widzenia błona tworząca bańkę jest ciekłym kryształem, podobnie jak błona komórkowa. Tęczowe barwy bańki mydlanej powstają w wyniku zjawiska iryzacji

Napięcie powierzchniowe występujące na styku powierzchni cieczy z ciałem stałym, gazowym lub inną cieczą zjawisko fizyczne polegające na powstawaniu dodatkowych sił działających na powierzchnię cieczy w sposób kurczący ją (dla powierzchni wypukłej przyciągający do wnętrza cieczy, dla wklęsłej odwrotnie), a także wielkość ujmująca je ilościowo. Zjawisko to ma swoje źródło w siłach przyciągania pomiędzy molekułami cieczy. Występuje ono zawsze na granicy faz termodynamicznych, dlatego zwane jest też napięciem międzyfazowym. Napięcie powierzchniowe nadaje kształt przepływającej wodzie Napięcie powierzchniowe utrzymuje na powierzchni kwiat

Iryzacja Iryzacja, tęczowanie, w biologii ubarwienie strukturalne (od gr. Iris = tęcza) – to zjawisko optyczne polegające na powstawaniu tęczowych barw w wyniku interferencji światła białego odbitego od przezroczystych lub półprzezroczystych ciał składających się z wielu warstw substancji o różnych własnościach optycznych. Występuje m.in. na powierzchni minerałów, macicy perłowej, plamach cieczy (np. benzyny), bańkach mydlanych a czasem w atmosferze – na chmurach. Bywa też wywoływane sztucznie i wykorzystywane przy produkcji ozdobnych iryzowanych wyrobów szklanych i ceramicznych. Nazwa pochodzi z mitologii greckiej od imienia bogini Iris – posłanki bogów, będącej personifikacją tęczy. Iryzowane wyroby ceramiczne Iryzująca plama benzyny Iryzacja na płycie CD

Interferencja na cienkich błonach Kolorowe wzory powstające na plamie oleju lub bańce mydlanej wywołane są odbiciem światła od jej obu powierzchni (zewnętrznej i wewnętrznej) oraz interferencji odbitych promieni. Układ barw przypomina układ barw tęczy, jednak nie są takie same układy gdyż przy odbiciu od cienkich warstw decyduje wzmocnienie lub osłabienie interferencyjne, a w tęczy różne kierunki załamania światła w kropli wody w zależności od długości fali światła. Gdy światło pada na błonkę, pewna jego część odbija się od jej zewnętrznej powierzchni, część przechodzi przez nią i może odbić się od powierzchni wewnętrznej. Obserwowane światło jest sumą obu fal odbitych. Światło odbite od pierwszej powierzchni zwykle ma fazę przeciwną niż światło padające. Światło odbite od tylnej powierzchni nie zmienia fazy w wyniku odbicia, gdy współczynnik załamania materiału za wewnętrzną powierzchnią jest mniejszy od współczynnika załamania światła błonki, a zmienia fazę - gdy jest większy.