Psychoanaliza Freuda

Charakterystyka Kierunek w psychologii i psychoterapii XX w. Metoda leczenia schorzeń psychicznych Odkrycie nieujawnionych motywacji postępowania jednostki Podział życia psychicznego na świadome i nieświadome Zygmunt Freud (1856–1939)

Podział psychiki na trzy sfery id – dziedzina nieuświadomionych popędów i wyobrażeń (popęd głodu, agresji itp.); sfera związana z cielesnością; zaspokojenie popędu daje nam przyjemność; ego – sfera świadomości; dzięki niej możemy utrzymać się przy życiu; popędy są bezrozumne, zaspokaja się je poprzez świadome działanie; popędy są sprzeczne ze sobą, to właśnie ego wybiera, które popędy będzie realizować w danej chwili; ego poznaje otaczający świat; superego – sfera moralności, nakazów i zakazów; wymagania cywilizacyjne, rodzinne; sfera kształtująca się dzieciństwie; w miarę rozwoju kultury zwiększa się znaczenie superego;

Kompleksy – przeżycia wypierane ze świadomości kompleks Edypa – u dzieci płci męskiej (3-6 lat) – podświadoma i stłumiona skłonność (płciowa) do matki i strach przed odwetem ojca, jako rywala budzącego nieuświadomioną wrogość dziecka; Jean Auguste Dominique Ingres, Edyp i Sfinks kompleks Elektry – u dzieci płci żeńskiej (3-6 lat) – podświadoma i stłumiona skłonność (płciowa) do ojca i strach przed odwetem matki jako rywalki budzącej nieuświadomioną wrogość dziecka; William Blake Richmond, Elektra przy grobie Agamemnona

Życie seksualne Tendencja do łączenia seksualności (całe nasze życie od narodzin do śmierci) z płciowością (ujawniona tylko w pewnym okresie);

Kilka mechanizmów obronnych ego reakcja pozorowana – wyżywanie się na przedmiotach, a nie na ludziach, powstrzymywanie się od wyładowania złości na człowieku na rzecz przeniesienia agresji na przedmioty; rozładowanie emocji; racjonalizacja – szukanie racjonalnych wyjaśnień dla swoich nierozsądnych działań, rozgrzeszanie się ze złych czynów, obrona przed poczuciem winy; racjonalizowanie spontanicznych aktów po fakcie („postąpiłem tak, jak należało postąpić”); mechanizm projekcji – przypisywanie komuś własnych intencji, najczęściej złych; przypisywanie innym tego, co sami myślimy (np. nie lubimy kogoś, a wydaje nam się, że to on nas nie lubi); mechanizm sublimacji – przenoszenie energii seksualnej na zachowania, które z seksualnością nie mają nic wspólnego, np. poświęcanie się pracy, działania twórcze, artystyczne; bezpieczna i wysoko ceniona realizacja popędu seksualnego;

Koncepcja kultury Kultura oparta na poczuciu winy; W kulturze nie żyje nam się szczęśliwie, bo nakłada na nas obowiązki i ograniczenia; Im wyższa kultura, tym większe konflikty wewnętrzne; Powinniśmy stopniowo wprowadzać do kultury elementy, które pomogą nam w lepszym stopniu zaspokajać nasze potrzeby;

Dziękuję za uwagę ;)