" (...) łagodny i silny jak delfin..." Ks. Tomasz Wuwer " (...) łagodny i silny jak delfin..."

Droga patrona zycia naszej szkoly ,,Nie żyje się, nie kocha się. nie umiera się - na próbę." Jan Paweł II

Ks. Tomasz Wuwer urodził się w 1969 r. w Wodzisławiu Śl Ks. Tomasz Wuwer urodził się w 1969 r. w Wodzisławiu Śl. Poza studiami w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach, kształcił się również na uniwersytetach w Lugano i Fryburgu. Od 1998 r. był wykładowcą w Kolegium Teologicznym   w Katowicach. Jego posługa duszpasterska doprowadziła go także do Pawłowic. Przez kilka lat był wikarym w tutejszej parafii oraz katechetą w szkole podstawowej oraz w naszym gimnazjum. Pracował tu, niestety, tylko rok, ale to wystarczyło, aby obraz jego pogodnej twarzy na zawsze pozostał w pamięci tych, którzy spotkali go na swej drodze. Nikomu nigdy nie odmówił pomocy, zawsze chętnie poświęcał czas tym, którzy akurat potrzebowali rozmowy z zaufaną osobą. Pomimo bólu wynikającego z choroby, nigdy nie skarżył się, nie obnosił się ze swoim cierpieniem. Przeciwnie – tylko nieliczni wiedzieli jak bardzo jest chory, bo na twarzy księdza Tomka zawsze gościł uśmiech. 

Był cudownym i prawdziwym przyjacielem młodzieży Był cudownym i prawdziwym przyjacielem młodzieży. Nawet w czasie przerw nie mógł „opędzić się” od uczniów. Wielu z nich wtedy naprawdę odnalazło właściwą drogę w życiu. Ksiądz Tomek przejmował się każdym potknięciem gimnazjalistów i zawsze podawał im pomocną dłoń. Nie sprawiało mu nawet problemu to, że musiał jeździć pomiędzy Warszowicami a Pawłowicami, aby przygotować młodzież jak najlepiej do sakramentu bierzmowania. Bo dla niego ci młodzi ludzie byli najważniejsi, a on był najważniejszy dla nich. Miał tę charyzmę, której pozazdrościć mu mogli wszyscy pozostali nauczyciele.

Był wykształcony, niezmiernie inteligentny, ale tak pokorny i skromny, że każdy w jego towarzystwie czuł się dobrze. Potrafił cenić ludzi i dostrzegać w nich pokłady dobra, których nawet oni sami wcześniej nie zauważali.  A dlaczego byłby dobrym patronem dla naszej szkoły? Bo on ją tworzył od podstaw. Bo nauczycielom, którzy w tym 1999 roku zaczynali pracę w powstałym właśnie gimnazjum, pokazał, co to znaczy naprawdę żyć dla młodzieży. Bo młodym ludziom, których uczył, uświadomił, co tak naprawdę w życiu jest ważne – nie pieniądze, nie sława, ale dobroć i miłość płynące prosto z serca. Zapoczątkował wspaniałe dzieło budowania wzajemnego zaufania i zrozumienia uczniów i nauczycieli.

Ks Tomek którego znamy i pamiętamy... jako kapłana... jako poetę... jako przyjaciela...

Poeta - drugie oblicze Tomka

* * * bóle narodzenia pychy krótko – trwałość siła wyrzeczenia nienawiści małość bo jest w człowieku siła od niego silniejsza która ciągle wymaga i przez to czyni go potężnym co dobro chce rozszerzać a zło zaś umniejszać wierzę, ze jest ta siła,  że ona zwycięży * * * by mieć wiarę tak silną i góry przenosić - wystarczy uwierzyć by nigdy nie wątpić w istnienie miłości - trzeba mieć nadzieję być pełnym miłości do końca, bez „ale…” - wystarczy pokochać

* * * rozmowa mieć świadomość że całą swoją uwagę tęsknotę ukryć i zamknąć można jedynie w cieple głosu kiedy nie widzi się twarzy gdy brakuje spojrzenia gdy pokornie  uniżyć się trzeba wobec własnej bezradności tęsknota za poznaniem całej prawdy za szczęściem po którym niczego nie można już pragnąć Lugano, 11.10.1992 * * * zmrużone poczerniałe  od wysiłku  oczy osłabłe  ramiona to nie dowód jeszcze  bezsilności  i słabości człowiek dopóki istnieje pytanie

bez końca zastanawiając się czymże jest właściwie to życie czy nieprzerwanym ciągiem pożegnań i powrotów czy drogą przez ogród wschodów i zachodów słońca czy też umiejętnością dostrzegania przezroczystości poranka i składania dziękczynienia które każe rosnąć duszy usiadłem przy jednym ze stolików szczelnie okalających okolice Stephanplatz i jakże być wdzięcznym za samotność która piecze bardziej niż ogień niż siarką niż zgrzytanie zębów to dlatego jesteś  Bogiem – z – nami bo poznałeś też ból samotności Vien, Stephanplatz, 6.09.1993, 20.20

Ks. Tomek dostrzegał w ludziach i otaczającym go świecie to czego oczy zwykłego człowieka nie są w stanie zobaczyć. Przykładem mogą być Pawłowice, nam uczniom, znane z dnia codziennego, a które w zdjęciach ks. Tomka były pokazane z tej strony na którą my nie zwracamy uwagi - na wewnętrzne piekno...

,,Kropla miłości znaczy więcej niż ocean rozumu"

Jan Paweł II ,,Tryptyk Rzymski" ,,...Zatrzymaj sie, to przemijanie ma sens... ma sens... ma sens..." Jan Paweł II ,,Tryptyk Rzymski"

,,Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. " Jan Paweł II

cierpiałem podziwiałem w górach wyryty ormai pozostanie ,,ja jednak tu byłem patrzyłem tęskniłem cierpiałem podziwiałem w górach wyryty ormai pozostanie ciężar mojego wzroku" ks Tomasz Wuwer

odcisnął na osobach które go znały, wyraża wiersz Piętno, które ks Tomek odcisnął na osobach które go znały, wyraża wiersz ucznia naszego gimnazjum. Piętno, jakie ks Tomek odcisnął na osobach które go znały oraz ich żal po jego śmierci wyraża wiersz ucznia naszego gimnazjum. ANIOŁ Kiedyś byłem małym chłopcem. Znałem Go. Uwielbiałem Go. Podziwiałem. I do dziś Go podziwiam. Był moim przyjacielem. Był chory. Namalowałem da Niego delfina wykonującego skok. Ktoś bliski rozpłakał się na widok mojego rysunku. Dziś już wiem, ze ten ktoś powiedział mojemu przyjacielowi, że jest łagodny i silny jak delfin. Nic o tym nie wiedząc namalowałem właśnie delfina. Czy to znak? Myślę, że to nie był zbieg okoliczności. Dziś mój rysunek spoczywa w jego trumnie. I w moim sercu. To właśnie On był, jest i będzie najpiękniejszym aniołem mojego życia. Tomasz Wuwer – łagodny i silny jak delfin. Łagodnie rozświetlając pasją moje życie, nie tracił ducha walki z całym światem i jego chorobą. Wierzę, że zesłany przez Boga zasłużył sobie na świętość. Paweł Łyszczarz

,,Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą..." ks Jan Twardowski