IGNACY KRASICKI

Ignacy Krasicki urodził się 3 lutego 1735r Ignacy Krasicki urodził się 3 lutego 1735r. w Dubiecku, a zmarł 14 marca 1801r. w Berlinie. Biskup warmiński od 1767roku, arcybiskup gnieźnieński od 1795, książę sambijski, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, prezydent Trybunału Koronnego w Lublinie w 1765, poeta, prozaik i publicysta. Jeden z głównych przedstawicieli polskiego oświecenia. Nazywany był "księciem poetów polskich". Z racji pełnionej funkcji biskupa zasiadał w Senacie Rzeczypospolitej. W 1781 r. wydał nakładem drukarni Michała Grölla w Warszawie dwutomowy Zbiór potrzebniejszych wiadomości – drugą po Nowych Atenach polską encyklopedię powszechną. Jest również autorem dzieła uznawanego za pierwszą polską powieść (Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki). Tworzył głównie bajki, satyry i poematy heroikomiczne. W swoich dziełach Krasicki wykorzystywał głównie uosobienia. Zwierzętom przypisywał różne wady ludzkie, ośmieszając je i potępiając.

Dubiecko – miejsce urodzenia Ignacego Krasickiego

Kalendarium 3 II 1735– w Dubiecku rodzi się przyszły poeta 1743-1750 – Krasicki uczy się w jezuickim kolegium lwowskim 1751 – Krasicki wyjeżdża do Warszawy, gdzie podejmuje naukę w seminarium misjonarzy przy kościele Św. Krzyża 1752-1768 – powstaje Zbiór różnych wierszy nabożnych, moralnych i zabawnych 1759-1761 – studia w Rzymie 1766 - Ignacy Krasicki zostaje biskupem warmińskim 1776- „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” (pierwsza polska powieść) 1779 – „Bajki i przypowieści” 1780 – „Wojna chocimska” (poemat bohaterski) pod nazwiskiem M. Mowińskiego wychodzą trzy z siedmiu napisanych przez Krasickiego komedii: Solenizant, Łgarz i Statysta 1782 – Opisanie podróży z Warszawy do Biłgoraja

1781-1783–w Warszawie wychodzi nakładem drukarni Michała Grölla „Zbiór potrzebniejszych wiadomości” (dwutomowa encyklopedię powszechną); 1792/1793 – we Lwowie ukazuje się tłumaczenie Pieśni Osjana 1794 – „Powieść prawdziwa o narożnej kamienicy w Kukurowcach” (powieść alegoryczna); 1795 - Ignacy Krasicki zostaje arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski 14 III 1801 - w Berlinie Ignacy Krasicki umiera 1802 – pośmiertnie ukazują się „Bajki nowe” 1803 – „O rymotwórstwie i rymotwórcach „(słownik pisarzy polskich i obcych);

UTWORY Bogacz i żebrak Żebrak, panu tłustemu gdy się przypatrował, Płakał. Tegoż wieczora tłusty zachorował, Pękł z sadła. Dziedzic po nim gdy jałmużny sypie, Śmiał się żebrak nazajutrz i upił na stypie. Człowiek i zdrowie W jednę drogę szli razem i człowiek i zdrowie. Na początku biegł człowiek; towarzysz mu powie: Nie śpiesz się, bo ustaniesz... Biegł jeszcze tym bardzi, Widząc zdrowie, że jego towarzystwem gardzi, Szło za nim, ale z wolna. Przyszli na pół drogi: Aż człowiek, że z początku nadwerężył nogi, Zelżył kroku na środku. Za jego rozkazem Przybliżyło się zdrowie, i odtąd szli razem. Coraz człowiek ustawał, a że się zadysza, Prowadź mię, iść nie mogę, rzekł do towarzysza. Było mnie zrazu słuchać, natenczas mu rzekło; Chciał człowiek odpowiedzieć... lecz zdrowie uciekło.

ŻÓŁW I MYSZ Że zamknięty w skorupie niewygodnie siedział, Żałowała mysz żółwia; żółw jej odpowiedział: "Miej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny; Prawda, nie jest wspaniały - szczupły, ale własny". SŁOWIK I SZCZYGIEŁ Rzekł szczygieł do słowika, który cicho siedział: "Szkoda, że krótko śpiewasz". Słowik odpowiedział: "Co mi dała natura, wypełniam to wiernie. Lepiej krótko, a dobrze, niż długo, a miernie". SYN I OJCIEC Każdy wiek ma goryczy, ma swoje przywary; Syn się męczył nad książką, stękał ojciec stary. Ten nie miał odpoczynku, a tamten swobody: Płakał ojciec, że stary; płakał syn, że młody.

CYTATY My rządzimy światem, a nami kobiety. ,,A cóż to jest za bajka? Wszystko to być może! Prawda, jednakże ja to między bajki włożę.’’ My rządzimy światem, a nami kobiety. Czy nos dla tabakiery, czy ona dla nosa? I śmiech niekiedy może być nauką, Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa. Małe złego początki wzrastają z uporu. Książka – nierozdzielny towarzysz, przyjaciel bez interesu, domownik bez naprzykrzania. Miej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny. Prawda nie jest wspaniały, szczupły, ale własny. Ktokolwiek mówi, że się śmierci nie lęka, kłamie. Mimo tak wielkie płci naszej zalety Miłe złego początki, lecz koniec żałosny. Milsza śmierć wolna, niż życie w kajdanach.

Bibliografia Źródła własne, tj. encyklopedie, podręczniki „Słownik Pisarzy” Internet

Koniec Dziękuję za uwagę! Wykonała: Klaudia Wilczyńska kl. VIa