wybitny poeta doby romantyzmu w Polsce. Juliusz Słowacki. wybitny poeta doby romantyzmu w Polsce.

narodziny ;) Urodził się on 4 września 1809 roku w Krzemieńcu. Pochodzi z bardzo inteligentnej rodziny, w której ojciec Euzebiusz był profesorem literatury, a matka Salomea także zajmowała się literaturą.

młodość Słowackiego. W 1814 roku rodzina Słowackiego wyprowadza się do Wilna, ponieważ Euzebiusz dostaje pracę na Uniwersytecie Wileńskim, w 1818 niestety ojciec Juliusza umiera na śmiertelną w tamtych czasach chorobę gruźlicę.

Matka Słowackiego dzięki organizowaniu kół towarzyskich, poznaje nową miłość i wychodzi za mąż po raz drugi za lekarza Augusta Bécu, dzięki tym stowarzyszeniom Juliusz już w młodości miał do czynienia z literaturoznawcami.

Dzięki salonom literackim swojej matki Słowacki poznaje między innymi Adama Mickiewicza, a także Ludwikę Śniadecką, pierwszą, nieszczęśliwą miłość.

W latach 1825-1828 Juliusz Słowacki studiował prawo na Wydziale Nauk Moralnych i Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego, po nich wrócił do miasta rodzinnego gdzie kilka miesięcy przebywał z matką.

8 marca opuścił Warszawę i udał się do Drezna. W połowie lutego 1829 wyjechał z Krzemieńca do Warszawy. 30 marca objął posadę aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Na początku 1830 w roczniku Melitele zadebiutował bezimiennie powieścią poetycką Hugo. Po wybuchu powstania listopadowego poeta, niezdolny do służby z bronią w ręku, 9 stycznia 1831 podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. 8 marca opuścił Warszawę i udał się do Drezna. Wieczorem 25 lipca, w ra mach misji dyplomatycznej zleconej przez powstańczy Rząd Narodowy, wyruszył z pilnymi listami do polskich przedstawicieli w Paryżu i Londynie. 31 lipca dotarł do Paryża. Następnego dnia specjalnie wynajętym statkiem z Calais przepłynął do Dover i dotarł do Londynu.

twórczość Słowackiego

Słowacki żył zaledwie 40 lat, ale przez ten czas napisał 13 dramatów, 20 poematów, setki wierszy i listów, a także jedną powieść.

Juliusz Słowacki Hymn Smutno Mi Boże.

 Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie  Rozlałeś tęczę blasków promienistą;  Przede mną gasisz w lazurowej wodzie  Gwiazdę ognistą...  Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,  Smutno mi, Boże!    Jak puste kłosy, z podniesioną głową  Stoję rozkoszy próżen i dosytu...  Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,  Ciszę błękitu.  Ale przed Tobą głąb serca otworzę,  Smutno mi, Boże!   Jako na matki odejście się żali  Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,  Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali  Ostatnie błyski...  Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,  Smutno mi, Boże!  Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany,  Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem,  Widziałem lotne w powietrzu bociany  Długim szeregiem.  Żem je znał kiedyś na polskim ugorze,  Smutno mi, Boże!  Żem często dumał nad mogiłą ludzi,  Żem prawie nie znał rodzinnego domu,  Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi  Przy blaskach gromu,  Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę. Smutno mi Boże!          Ty będziesz widział moje białe kości  W straż nie oddane kolumnowym czołom;  Alem jest jako człowiek, co zazdrości  Mogił popiołom...  Więc, że mieć będę niespokojne łoże,  Smutno mi, Boże!    Kazano w kraju niewinnej dziecinie  Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie  Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie,  Płynąc po świecie...  Więc, że modlitwa dziecka nic nie może,  Smutno mi, Boże!    Na tęczę blasków, którą tak ogromnie  Anieli Twoi w niebie rozpostarli,  Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie  Patrzący – marli.  Nim się przed moją nicością ukorzę,  Smutno mi, Boże!

Znane utwory Słowackiego Anhelli Kordian Balladyna Hymn Bogurodzica Testament Mój Listy Do Matki Oda do Wolności Hymn Smutno Mi Boże Grób Agamemnona Do Ludwiki Bobrówny Sonety Rozmowa z Piramidami Uspokojenie Ojciec Zadżumionych Król- Duch Samuel Zborowski Ksiądz Marek Genesis z ducha W Szwajcarii Godzina myśli i wiele, wiele innych ;)

Pogrzeb. Juliusz Słowacki zmarł 3 kwietnia 1849 roku w Paryżu. Pochowano go na paryskim Cmentarzu Montmartre. 14 marca 1927 ekshumowano szczątki Słowackiego, które na zlecenie marszałka J. Piłsudskiego zostały przewiezione do Polski. Odnowiony pierwotny grób poety zaprojektowany przez jego przyjaciela fracuskiego artystę Charles'a Pétiniaud-Dubos, można nadal oglądać na Cmentarzu Montmartre.

Słowacki w pigułce. W 1831 wyjeżdża z Drezna do Londynu i Paryża. W czasie pobytu w Londynie dużo zwiedza, co prowadzi, do inspiracji i tworzenia utworów. W Szwajcarii również stworzył wiele poezji. W 1838 wraca do Paryża. W 1848 zachorował na gruźlicę, wraca do Wrocławia, a tam spotyka się po 18 latach z swoją matką. W 1849 umiera w Paryżu. W 1927 prochy poety zostają sprowadzone do Polski i zostaje on pochowany w krypcie na Wawelu. Urodził się 4 września 1809 zmarł 3 kwietnia 1849. Najwybitniejszy polski poeta doby romantyzmu zajmował miejsce obok Mickiewicza i Krasińskiego. Był nieszczęśliwie zakochany w Ludwice Śniadeckiej. W 1814 roku przeprowadził się z rodziną do Wilna, tam rozpoczął studia, 4 lata później zmarł mu ojciec. W 1829 wraca do Warszawy i rozpoczyna pracę.