PREZENTACJA MULTIMEDIALNA W RAMACH PROJEKTU AS KOMPETENCJI

DANE INFORMACYJNE NAZWA SZKOŁY: Informatyczne Liceum Ogólnokształcące „Computer College” ID GRUPY: 97/12_MF_G1 KOMPETENCJA: Matematyczno-Fizyczna TEMAT PROJEKTOWY: Zjawiska optyczne (świetlne) w atmosferze SEMESTR SZKOLNY: Semestr pierwszy

Pierwsze zajęcia zaczęliśmy od przedstawienia swoich cech charakteru w celu wybrania lidera grupy

Przedstawienie swoich cech charakteru

Ustalenie cech jakie powinien posiadać lider Wybór lidera grupy pierwszej

Skład grupy pierwszej: Barycka Milena Dudek Anita Korgiel Milena Kilianek Paulina Lesiak Paweł Boluk Angelika Jaworska Adrianna Karasińska Daniela Glegoła Jagoda Ćwik Magdalena Lider grupy: Karasińska Daniela Opiekun grupy: Felchner Maria

27.05.2010r. Grupa pierwsza wyszła na zajęcia na Politechnikę Koszalińską na wydział Mechatroniki Nanotechnologii i Techniki Próżniowej.

Tematem pokazu zorganizowanego przez dr Tomasza Suszko było rozszczepienie światła. Światło- promieniowanie elektromagnetyczne (fale elektromagnetyczne) o długości fali zawartej w przedziale 380-780 nm (tzw. światło widzialne). Mianem świetlnych określa się również promieniowanie podczerwone i promieniowanie ultrafioletowe. Światło widzialne- wywołuje wrażenia barwne (barwa), a światło białe jest mieszaniną świateł o różnej długości fal.

Rodzaje lamp dających różnego rodzaju światło: Lampa ultrafioletowa- światło z takiej lampy jest na potrzebne, ale nie w nadmiarze . Szkodzi oczom. Jest szkodliwe w dużych ilościach. Diody świecące- oszczędzają światło bo nie wysyłają zbędnych długości fal. Światło ze świetlówki Niebieskie światło przeciwbólowe- daje dużo ciepła, mało światła widzialnego. Światło laserowe Kula plazmowa- świeci rozrzedzonym gazem. Świecący gaz, każdy gaz ma inne widmo.

Rozszczepienie światła Rozszczepienie w fizyce to zjawisko rozdzielenia się fali na składowe o różnej długości. Rozszczepienie światła jest wynikiem ogólniejszego zjawiska fizycznego zwanego dyspersją, które określa zjawiska zachodzące dla fal na skutek zależności prędkości rozchodzenia się fali w ośrodku od częstotliwości fali.

Fizyczne podstawy rozszczepienia: Jeżeli fala przechodzi przez granicę ośrodków zachodzi zjawisko załamania. Jeżeli w jednym z ośrodków prędkość rozchodzenia się fali zależy od częstotliwości, to fale o różnej częstotliwości załamują się pod różnymi kątami. W efekcie droga, po której porusza się fala, zależy od jej częstotliwości, czyli zachodzi rozszczepienie. Zjawisko rozszczepienia zachodzi również na siatce dyfrakcyjnej, ale istota tego zjawiska jest inna.

Szkło - przykład zmian wartości współczynnika załamania Jako przykład w tabeli podano wartości współczynników Sellmeiera dla szkła borowo-krzemowego oznaczanego jako BK7. Współczynnik B jest bezwymiarowy, a wartości C podano w mikrometr².

Odbicie światła Prawo odbicia światła Światło padające na granicę dwóch ośrodków może ulec odbiciu. Dzieje się tak bardzo często, przy czym dodatkowo część wiązki świetlnej może dodatkowo ulegać załamaniu (patrz zjawisko załamania). Prawo odbicia światła

Załamanie światła Załamanie różni się zdecydowanie od odbicia, ponieważ w jego wyniku światło zmienia ośrodek w jakim się rozchodzi. Wraz ze zmianą ośrodka dochodzi najczęściej do zmiany kierunku rozchodzenia się światła. Załamanie światła powoduje szereg ciekawych efektów - m.in. złudzenie "złamania" łyżeczki od herbaty umieszczonej w szklance, nieprawidłowej lokalizacji dna jeziora, gdy patrzymy na nie z brzegu. Załamanie światła jest wykorzystywane do budowy soczewek stosowanych w okularach, obiektywach aparatów, lunetach i innych przyrządach optycznych.

Światło - pojęcie to ma inne znaczenie potoczne i w nauce. Potocznie nazywa się tak widzialną część promieniowania elektromagnetycznego, czyli promieniowanie widzialne odbieraneprzez siatkówkę oka ludzkiego np. w określeniu światłocień. Precyzyjne ustalenie zakresu długości fal elektromagnetycznych nie jest tutaj możliwe, gdyż wzrok każdego człowieka charakteryzuje się nieco inną wrażliwością, stąd za wartości graniczne przyjmuje się maksymalnie 380-780 nm, choć często podaje się mniejsze zakresy (szczególnie od strony fal najdłuższych) aż do zakresu 400-700 nm. W nauce pojęcie światła jest jednak szersze (używa się pojęcia promieniowanie optyczne), gdyż nie tylko światło widzialne, ale i sąsiednie zakresy, czyli ultrafiolet i podczerwień można obserwować i mierzyć korzystając z podobnego zestawu przyrządów, a wyniki tych badań można opracowywać korzystając z tych samych praw fizyki. Przykłady wskazujące, że światłem należy nazywać szerszy zakres promieniowania, niż tylko światło widzialne

wiele substancji barwiących płowieje nie tylko od kontaktu ze światłem widzialnym, ale i bliskim ultrafioletem pochodzącym ze Słońca; rozszczepiając, za pomocą pryzmatu, światło emitowane przez rozgrzane ciała , można zaobserwować wzrost temperatury przesuwając termometr wzdłuż uzyskanych barw widmowych, wzrost ten jest mierzalny także dalej, w niewidocznej części widma, która jest również załamywana przez ten pryzmat; wiele zwierząt ma zakresy widzenia światła wykraczające poza zakres widzenia ludzkiego oka. Tak więc można mówić o "świetle widzialnym" i "świetle niewidzialnym". W naukach ścisłych używa się określenia promieniowanie optyczne tj. promieniowania podlegającego prawom optyki geometrycznej oraz falowej. Przyjmuje się, że promieniowanie optyczne obejmuje zakres fal elektromagnetycznych o długości od 10 nm do 1 mm, podzielony na trzy zakresy – podczerwień, światło widzialne oraz ultrafiolet. Nauka zajmująca się badaniem światła to optyka. Współczesna optyka, zgodnie z dualizmem korpuskularno-falowym, postrzega światło jednocześnie jako falę elektromagnetyczną oraz jako strumień cząstek nazywanych fotonami. Światło porusza się w próżni zawsze z taką samą prędkością zwaną prędkością światła. Jej wartość oznaczana jako c jest jedną z podstawowych stałych fizycznych i wynosi 299 792 458 m/s. prędkość światła w innych ośrodkach jest mniejsza i zależy od współczynnika załamania danego ośrodka.

ZJAWISKA OPTYCZNE Wybrane zjawiska optyczne występujące w atmosferze: Zjawiska optyczne - wszystkie zjawiska dotyczące oddziaływania światła z materią. Szczególnie dotyczy to zjawisk towarzyszących przechodzeniu światła przez atmosferę ziemską. Podstawowe zjawiska optyczne: odbicie załamanie (refrakcja) ugięcie (dyfrakcja) polaryzacja dwójłomność Wybrane zjawiska optyczne występujące w atmosferze: -Wieniec (aureola). -Słońce poboczne (Słońca pozorne). -Gloria. -Halo. -Tęcza. -Miraż (fatamorgana). -Zorza polarna. -Wschód i zachód słońca. -Słup słoneczny.

Wieniec (aureola) Słońce poboczne Zjawisko to zachodzi wtedy, gdy Księżyc lub Słońce przesłonięte są cienką, półprzeźroczystą warstwą chmury lub mgły. Zwykle ma postać barwnej poświaty (aureoli) wokół tarczy Księżyca lub Słońca, niebieskiej od strony wewnętrznej, czerwonej na zewnątrz. Wieńce powstają wskutek ugięcia fal światła w warstwie chmury lub mgły. Słońce poboczne Słońce poboczne jest jasną plamą światła. Powstaje w wyniku załamania się promieni słonecznych na kryształach lodu w formie sześciokątnych płytek, opadających płaskimi powierzchniami do dołu (w sposób podobny do opadania liści).

Gloria Polega na wystąpieniu barwnych pierścieni wokół cienia obserwatora widocznego na tle chmur lub mgły. Gloria powstaje na skutek ugięcia fal i odbicia światła na kroplach wody. Jest podobna do wieńca, jednak powstaje nie dookoła Słońca lub Księżyca, lecz dookoła punktu położonego po stronie przeciwnej względem tarczy ciała niebieskiego. Halo Słowo halo pochodzi z języka greckiego i oznacza koło lub okrąg. Halo jest to świetlny pierścień wokół tarczy Słońca lub Księżyca. Może mieć kolor biały, ale mogą także występować inne kolory.

Tęcza Miraż (fatamorgana) Tęcza to łuk świecący barwami widma. Powstaje, gdy będące za obserwatorem Słońce oświetla chmurę deszczową. Wewnątrz łuku znajduje się barwa fioletowa a na zewnątrz czerwona. Miraż (fatamorgana) Jest to zjawisko polegające na tworzeniu się pozornych (podwójnych lub wielokrotnych) obrazów będących odbiciem przedmiotów znajdujących się na horyzoncie lub poza nim.

Zorza polarna Zjawisko świetlne występujące w górnych warstwach atmosfery na wysokości od 65 do 400 km nad powierzchnią Ziemi, najczęściej w odległości 20-25° od bieguna geomagnetycznego Ziemi (północnego lub południowego). Wschód i zachód słońca Jest to niekiedy bardzo widowiskowy moment, w którym tarcza słoneczna przekracza linię horyzontu. Czas wschodu i zachodu Słońca, wyrażony w czasie lokalnym, zależy od pory roku i szerokości geograficznej.

Słup słoneczny Zjawisko optyczne związane m.in. z odbiciem światła nisko położonego Słońca. Najłatwiej jest go zaobserwować tuż przed wschodem Słońca, lub tuż po jego zachodzie.

W dniu 15.06.2010r. Braliśmy udział w prelekcjach zorganizowanych przez Uniwersytet Szczeciński.

Tematem pierwszego wykładu był „Wszechświat w Pigułce” prowadził dr Tomasz Denkiewicz Keit. 1.Wstep Równania Einsteina 2.Ewolucja Wszechswiata Fala Światło Dzwięk Szczególna teoria względności 3.Obserwacje astronomiczne Mikrofalowe promieniowanie tła Mechanika kwantowa Gwiazda 4. Kolejne niewiadome Fala grawitacyjna Kwantowa grawitacja 5. Podsumowanie

Tematem drugiego wykładu był Pomiar jako fundament nauk przyrodniczych dr Marcin Olszewski. Fizyka- jako obiekt zainteresowań obiera własności materii i zjawiska fizyczne. Zjawisko Fizyczne- proces przebiegający z udziałem materii nieożywionej.

PODSUMOWANIE Dziękujemy za uwagę. Mamy nadzieję, że w tej prezentacji widać, że nasza praca była owocna. Wiele się nauczyliśmy. Cieszymy się, że mieliśmy szansę wziąć udział w tak interesującym projekcie. Grupa pierwsza Informatyczne Liceum Ogólnokształcące„Computer College”