EGIPT ¯ Tropami Faraonów Cz. 2 Teby Teby Zachodnie Karnak Luksor Deir el-Bahari Ramesseum Medinet Habu Kolosy Memnona ¯

Karnak Świątynia Amona

z sfinksami o głowach barana Aleja procesyjna z sfinksami o głowach barana

Wielki dziedziniec

Posąg Ramzesa II

Karnak – Święte jezioro – Część obelisku Hatsepszut

Luksor Świątynia Narodzin Amona

Kolosy Ramzesa II

Posąg Ramzesa II

Dziedziniec Amenhotepa III

Świątynia Hatszepsut i świątynia grobowa Mentuhotepa II Deir el-Bahari Świątynia Hatszepsut i świątynia grobowa Mentuhotepa II

Świątynia Hatszepsut

Ramesseum

Medinat Habu Świątynia Ramzesa III

Kolosy Memnona

ENTER

ENTER

Karnak - miejscowość w Górnym Egipcie na wschodnim brzegu Nilu, 2,5 km na północ od Luksoru. W starożytności miejscowość była częścią Teb, a obecnie postrzegana jest przez wielu jako część Luksoru, jako że obie miejscowości tworzą zwarty zespół miejski. W Karnaku znajduje się zespół świątyń wzniesionych w różnym czasie (początek w XX w. p.n.e. - fundacja Amenemhata), poświęconych bogom tebańskim. Centralne miejsce zajmuje największa na świecie świątynia z salą kolumnową - tzw. "Wielki Hypostyl" . Świątynia Amona-Re. Do świątyni od strony Nilu do pierwszego pylonu prowadziła aleja procesyjna z 40 sfinksami o głowach barana (baran to święte zwierzę Amona). Przed każdym sfinksem, między jego łapami, ustawiono posąg faraona.Za pierwszym pylonem znajdował się wielki dziedziniec oddzielony od sali hypostylowej drugim pylonem, przed którym ustawiono wyrzeźbione w różowym granicie posągi Ramzesa II. Przed nim znajduje się postać jego żony, sięgająca faraonowi do kolan. Sala hypostylowa o wymiarach 102x53 m podparta jest 134 kolumnami, najwyższe o wysokości 23 m zakończone są kapitelami w kształcie rozwiniętego kwiatu papirusu. Kolumny niższe, ustawione w 14 rzędach, mają głowice o zamkniętych kwiatach papirusu. Ściany i trzony kolumn ozdobiono bogatymi reliefami. Hypostyl - pomieszczenie, w którym strop oparty jest na słupach (kolumnach) rozmieszczonych w sposób równomierny na całej powierzchni pomieszczenia. Rozwiązanie charakterystyczne dla świątyń egipskich. W okresie od XIV do XI wieku p.n.e. podwyższano część środkową, tworząc nawę główną i pozostawiając niższe części jako nawy boczne. Od około VI wiek p.n.e. sale hypostylowe pojawiły się także w Grecji. Największa sala hypostylowa znajduje się w świątyni Amona w Karnaku w Egipcie. ENTER

Luksor - miasto w południowym Egipcie, na prawym brzegu Nilu, w miejscu południowej części starożytnych Teb, oddzielone kanałem od części północnej, zwanej obecnie Karnak. W starożytności zwane - "Harem Południowy". Świątynia Luksorska - znana także jako Świątynia Narodzin Amona. .Budowę świątyni rozpoczął Amenhotep III w XX w. p.n.e., jego następcy kontynuowali dzieło rozbudowując świątynię. Ostateczny kształt otrzymała za czasów Ramzesa II. Świątynie Amona w Luksorze i Karnaku połączone są ze sobą aleją procesyjną długości ok. 3,0 km, przy której stoją sfinksy z baranimi głowami. Baran był zwierzęciem Amona. Aleja prowadziła wzdłuż Nilu do wielkich, o szerokości 65,0 m, pylonów ustawionych przez Ramzesa II. Przed pylonami stanęły dwa 25,0 m wysokości obeliski (jeden z nich został wywieziony w 1833r. do Paryża i ustawiony w 1836 r, na placu Zgody) oraz sześć posągów Ramzesa, królowej Nefertari i ich córki Maritamon w pozycji siedzącej. Do naszych czasów przetrwały tylko dwa z nich. Teby Zachodnie – obszar na lewym brzegu Nilu, ciągnący się od jego brzegów, poprzez Gurna, gdzie znajduje się Świątynia Milionów Lat Seti I, rozciągający się na północnym zachodzie przez Deir el-Bahari do Doliny Królów, na południowym zachodzie do Doliny Królowych oraz na południu do Medinet Habu i Świątyni Milionów Lat Amenhotepa III, z której jedyną pozostałością są Kolosy Memnona i Ramesseum w centrum. W obszarze Teb Zachodnich znajduje się (oprócz wyżej wspomnianych) osada i nekropola rzemieślników - Deir el-Medina. ENTER

Deir el-Bahari, nazwa w dosłownym tłumaczeniu oznacza "Klasztor Północny". Obecnie jest to stanowisko archeologiczne w Górnym Egipcie leżące na zachodnim brzegu Nilu naprzeciw Karnaku w wielkim zakolu skalnym utworzonym przez urwisko płaskowyżu Pustyni Libijskiej. Znajduje się tu kilka wspaniałych zabytków: świątynia Hatszepsut, świątynia grobowa Mentuhotepa II, świątynia Totmesa III, II, Amenhotepa I, Seti I i Ramzesa II.Na terenie świątyni Hatszepsut znajduje się kilka starszych grobowców (królowych Neferu, Meryt-Amon), Świątynia Hatszepsut zbudowana u stóp gigantycznej ściany skalnej w Deir el Bahari (Teby) w XV w. p.n.e. jako świątynia grobowa królowej Hatszepsut. Świątynia, w znacznej części wykuta w skale, składa się z trzech, ułożonych kaskadowo, połączonych ze sobą rampami tarasów, które zakończone były portykami. Rampy zdobione były sokołami. Droga do najniższego tarasu, prowadziła pomiędzy obeliskami i posągami sfinksów. Drugi taras ozdobiony był licznymi reliefami, przedstawiającymi sceny z życia królowej. Na górnym tarasie znajdował się dziedziniec z wejściami do Komór Odrodzenia Hatszepsut i jej ojca. Na środkowym tarasie z lewej strony zbudowano kaplicę Hathor, a po prawej Anubisa. Powyżej umieszczone są dwie kobry obramowane wolutami. Przed kolumnami trzeciego tarasu stały posągi Ozyrysa. Obecnie pozostały po niej tylko ruiny. Rekonstrukcja świątyni wykonywana jest przez polską misję archeologiczną. Prace rozpoczęto w 1961 r., w pierwszym okresie kierował nimi Kazimierz Michałowski. ENTER

Ramesseum, ruiny kompleksu grobowego Ramzesa II Wielkiego, położone na lewym brzegu Nilu (na wprost Luksoru) w Tebach Zachodnich. Kompleks, otoczony murem, składał się z wielkiej świątyni grobowej Ramzesa II oraz jego pałacu. Na pierwszym dziedzińcu znajdują się resztki olbrzymiego posągu Ramzesa II (ok. 17 m wysokości) wykonanego z czerwonego granitu asuańskiego. Ramzes II panował około 66 lat, spłodził około 100 synów i 50 córek. Żył ponad 90 lat. Jako pierwszy w historii, był współtwórcą traktatu pokojowego (między Egiptem, a Hatti). Panował od około 1279-1213 r. p. n. e. Medinet Habu - położone w Tebach Zachodnich w Egipcie ruiny zespołu świątyni Totmesa III (XV w. p.n.e.), świątyni grobowej i pałacu Ramzesa III. W skład zespołu wchodzi także kilka kaplic związanych z kultem Amona. Świątynia Ramzesa III, najlepiej zachowany zabytek tego typu, poprzedzona jest wysokimi pylonami, za nimi znajduje się dziedziniec otoczony filarami przedstawiającymi faraona w postawie Ozyrysa. Za dziedzińcem kolejne pylony poprzedzają drugi dziedziniec, za którym znajduje się sala hypostylowa. Większość dekoracji świątyni stanowią reliefy o tematyce batalistycznej. Kolosy Memnona – posągi faraona Amenhotepa III z XVIII dynastii wysokości 15,60 m (z postumentem 17,90 m). Postawiono je około 1370 p.n.e. Jest to jedyna zachowana część świątyni grobowej tego faraona, zniszczonej prawdopodobnie przez trzęsienie ziemi już za panowania Merenptaha. Posągi wykuto z bloków skalnych kwarcytu. Przedstawiają faraona zasiadającego na tronie. W przedniej części tronu, po bokach faraona, wyrzeźbiono dwie niewielkiej wysokości postacie kobiet. Są to żona faraona Teja i jego matka Mutemuja. ENTER

Polsko-egipska Archeologiczna i Geologiczna Misja Skalna - prowadzi badania na skalnej półce położonej nad świątynią królowej Hatszepsut w Deir el-Bahari w Egipcie. Powstała w 1998 r. w wyniku umowy pomiędzy Centrum Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego im. Kazimierza Michałowskiego a władzami Uniwersytetu w Tanta, a następnie Uniwersytetu Ain Shams w Kairze. Ze strony polskiej kierownikiem Misji jest od początku prof. dr hab. Andrzej Niwiński z Instytutu Archeologii U.W., ze strony egipskiej - prof. Shafia Bedier z Wydziału Sztuki Uniwersytetu Ain Shams w Kairze. BG www.rotfl.com.pl ENTER