Piotr Iljicz Czajkowski Życie i twórczość Autor: Bartosz Kwiatkowski

Piotr Iljicz Czajkowski – rosyjski kompozytor epoki romantyzmu ur Piotr Iljicz Czajkowski – rosyjski kompozytor epoki romantyzmu ur. 7 maja 1840 r. w Wotkińsku. Przyszedł na świat w rodzinie drobnych posiadaczy – jego ojciec był inspektorem rosyjskich kopalń. Rodzice zapewnili młodemu Piotrowi Iljiczowi najbardziej typowy na owe czasy start w życie, posyłając go najpierw do szkoły z internatem, a później na uniwersytet, po ukończeniu którego miał zostać prawnikiem. Dzieciństwo Czajkowskiego upłynęło na pozór bezkonfliktowo, ale już wtedy dały o sobie znać wewnętrzne problemy, utrudniające nawiązywanie kontaktów z otoczeniem. W wieku ośmiu lat został wysłany do internatu.

Pierwsze studia muzyczne rozpoczął Czajkowski jesienią 1861 r Pierwsze studia muzyczne rozpoczął Czajkowski jesienią 1861 r. w klasach muzycznych, zorganizowanych przez Antoniego Rubinsteina przy Rosyjskim Towarzystwie Muzycznym. Rok później, we wrześniu 1862 r., zostało otwarte konserwatorium w Petersburgu, gdzie Czajkowski podjął regularne studia muzyczne pod kierunkiem Rubinsteina i Zaremby. W następnym roku zrezygnował z pracy w ministerstwie i poświęcił się całkowicie muzyce. Studia ukończył ze srebrnym medalem w 1865 r. Jego pracę dyplomową stanowiła kantata oparta na schillerowskiej Odzie do radości. Już kilka miesięcy później podjął pracę dydaktyczną w Konserwatorium Moskiewskim. W 1867 r., na bankiecie zorganizowanym w konserwatorium z okazji wizyty wielkiego kompozytora francuskiego Hectora Berlioza Czajkowski wygłosił mowę, w której podkreślił jak wiele muzyka rosyjska zawdzięcza Francuzom.

Dalsze życie Czajkowskiego było pełne sprzecznych emocji i zachowań Dalsze życie Czajkowskiego było pełne sprzecznych emocji i zachowań. Utrzymywał wprawdzie stosunki z innymi rosyjskimi kompozytorami tworzącymi tzw. "Potężną gromadkę" - M. Mussorgskim, N. Rimskim-Korakowem, A. Borodinem, C. Cuim i A. Dargomyżskim - jednak nie potrafił zidentyfikować się z ich grupą. Czuł, że atmosfera panująca w rodzinnym kraju nie wpływa na niego dobrze, przytłacza go, powoduje depresję - i dlatego często podróżował po Europie. Nie potrafił jednak znaleźć dla siebie odpowiedniego miejsca i za każdym razem powracał do Rosji. Ponieważ miał problemy z nawiązywaniem kontaktów, bardzo obawiał się związania uczuciowego z jakąkolwiek kobietą, jednak podświadomie cały czas tęsknił do uczucia gorącej miłości. Wtedy to zetknął się z Nadieżą von Meck, bardzo bogatą wdową, która była wprawdzie otoczona niezwykłym przepychem, ale w głębi duszy, podobnie jak Czajkowski, czuła się niezwykle samotna i nie potrafiła odnaleźć się wśród ludzi. Była jednak zauroczona muzyką Czajkowskiego i kiedy on napisał dla niej utwór, ona wysłała mu list ze słowami ogromnego wzruszenia i podziękowania. Czajkowski odpowiedział na ten list i w ten sposób rozpoczęła się ich trwająca około trzynastu lat, głęboka przyjaźń korespondencyjna. W tym czasie napisali do siebie ponad 1100 listów, które nierzadko pisane były nawet po kilka dziennie.

Czajkowskiemu bardzo odpowiadał układ, kiedy miał bliską osobę, ale nie znał jej osobiście, jedynie poprzez listy. Nie czuł się skrępowany czyjąś obecnością, a równocześnie miał przed kim się otworzyć i opowiedzieć o targających nim emocjach. Podobnie czuła pani von Meck, czego dowodem może być fakt, że zaproponowała przyjacielowi roczną pensję 6000 rubli, stawiając jednak warunek -że nigdy się nie spotkają. Czajkowski przyjął tę ofertę, a ponieważ była to suma bardzo wysoka, nie musiał martwić się o pieniądze i mógł pozwalać sobie na różne przyjemności. W tym czasie Czajkowski stawał się coraz bardziej popularniejszym kompozytorem, a jego twórczość była bardzo entuzjastycznie przyjmowana przez publiczność. Wprowadzał jednak bardzo wiele nowatorstwa do swej muzyki i dlatego często pojawiały się w stosunku do niej surowe opinie krytyków.

Kiedy miał 37 lat, w roku 1877, dostał niespodziewany list od Antoniny Iwanowny Milukowej, nieznanej mu młodej kobiety, która była pod ogromnym wrażeniem przepełnionej uczuciami muzyki Czajkowskiego. Antonina miała 20 lat i zachowywała się jak niedojrzała fanka - wysyłała Czajkowskiemu mnóstwo gorących listów przepełnionych namiętnym uczuciem. Równocześnie szantażowała go - groziła, że jeśli nie zgodzi się on z nią spotkać, to popełni samobójstwo.

Wrażliwy Czajkowski przystał na jej prośbę, a potem wydarzenia potoczyły się błyskawicznie. Jeszcze tego samego roku, 6 lipca, odbył się ich ślub, który dla Czajkowskiego okazał się fatalnym posunięciem. Oboje bowiem posiadali zupełnie przeciwstawne charaktery, których nie potrafili pogodzić. Już podczas miesiąca miodowego Czajkowski pod wpływem swojej żony coraz bardziej zamykał się w sobie. Później odbywał podróże jeszcze bardziej liczne niż dawniej - aby być jak najdalej domu i żony. Po czterech latach małżeństwa, w roku 1881, rozwiedli się, co Czajkowski przypłacił kilkoma poważnymi załamaniami nerwowymi. Antonina natomiast niedługo potem trafiła do zakładu dla psychicznie chorych.

Również w tym okresie Czajkowski znalazł ukojenie w muzyce Również w tym okresie Czajkowski znalazł ukojenie w muzyce. Popadł w rutynę codziennego komponowania i na niej oparł swoje życie. Natchnienie nie opuszczało go ani na chwilę. Sam zwykł powtarzać, że dla niego "muza pracuje 24 godziny na dobę". I rzeczywiście - codziennie o wpół do dziesiątej siadał przy fortepianie i komponował, by wczesnym popołudniem wybrać się na spacer, podczas którego analizował wyniki porannej pracy. Po powrocie wprowadzał do utworów poprawki, a pod koniec dnia miał zwyczaj grać w karty przy szklance whisky. Sam twierdził, że właśnie tak ułożony plan dnia, w którym nie było miejsca na nagłe niespodzianki, utrzymywał go w dobrym stanie psychicznym. W 1890 roku przeżył silne załamanie psychiczne spowodowanie nagłym zakończeniem korespondencji przez panią von Meck. Kiedy zorientowała się ona, że jest w sytuacji bankructwa, nie tylko przestała płacić Czajkowskiemu pensję, ale także zerwała z nim wszelki kontakt. To doprowadziło Czajkowskiego nie tylko do głębokiej depresji, ale także do finansowego upadku.

Gdyby Czajkowski żył współcześnie, z pewnością szybko nazwany zostałby odludkiem i ponurakiem. Rzadko bowiem spotykał się z ludźmi, najlepiej czuł się w samotności. Nie należał też do osób, które wzbudzałyby sympatię - bezustannie krytykował nielicznych przyjaciół, choć najbardziej zgryźliwe uwagi kierował do innych, współczesnych mu i dawniejszych kompozytorów. Tak więc Josepha Haydna nazywał "twórcą drugiej kategorii... nawet nie interesującego", a o Richardzie Straussie mówił, że cechuje go "zdumiewający brak talentu".

W wieku 53 lat, 6 listopada 1893 roku, Czajkowski zmarł W wieku 53 lat, 6 listopada 1893 roku, Czajkowski zmarł. Do dziś nie wiadomo, czy powodem była panująca wtedy w Petersburgu epidemia cholery, czy kompozytor popełnił samobójstwo. Ta niejasność może być jednak podsumowaniem jego, pełnego sprzeczności, życia. Pomimo, ze w muzyce Czajkowski stosował proste formy, to jednak przelewał w nią wszystkie targające nim emocje. To właśnie sprawia, że do dziś cieszy się ona niesłabnącą popularnością i przyciąga wielu melomanów, którzy słuchają jej z niekłamanym zachwytem.

kompozycje orkiestrowe symfonie Najważniejsze kompozycje opery Wojewoda (Moskwa 1868) Oprycznik (Petersburg 1874) Kowal Wakuła (Petersburg 1876) Eugeniusz Oniegin (Moskwa 1879) Mazepa (Moskwa 1884) Trzewiczki (gruntowna rewizja Kowala Wakuły) (Moskwa 1887) Dama pikowa (Petersburg 1890) Dziewica orleańska (Petersburg 1891) Jolanta (Petersburg 1892) balety Jezioro łabędzie (Moskwa 1877) Śpiąca królewna (Petersburg 1890) Dziadek do orzechów (Petersburg 1892) kompozycje orkiestrowe symfonie I g- moll "Zimowe marzenia" op. 13 (1868) II c-moll "Małorosyjska" op. 17 (1873) III D-dur "Polska" op. 29 (1875) IV f- moll op. 36 (1878) V e-moll op.64 (1888) VI h- moll zw. Patetyczną op. 74 (1893) Symfonia "Manfried" op. 58 (1885) poemat symfoniczny Fatum op. 77 (1868) fantazje orkiestrowe Romeo i Julia (1869) Burza op. 18 według Szekspira (1873) Francesca da Rimini op. 32 (1883) symfonie I g-moll "Zimowe marzenia" op. 13 (1868) IV f-moll op. 36 (1878) VI h-moll zw. Patetyczną op. 74 (1893)

Najważniejsze kompozycje poemat symfoniczny Fatum op. 77 (1868) fantazje orkiestrowe Romeo i Julia (1869) Burza op. 18 według Szekspira (1873) Francesca da Rimini op. 32 (1883) 4 suity orkiestrowe I d-moll op. 43 (1879) II C-dur op. 53 (1883) III G-dur op. 55 (1884) IV Mozartiana op. 61 (1887) suity z baletów Śpiąca królewna op. 66a Dziadek do orzechów op. 71a (1892) Kaprys włoski op. 45 (1880) koncerty Koncert skrzypcowy D-dur I Koncert fortepianowy b-moll, II Koncert fortepianowy G-dur, op. 44 III Koncert fortepianowy Es-dur Wariacje rococo na wiolonczelę i orkiestrę

Czy wiesz jakiej narodowości był Piotr Iljicz Czajkowski? a) ukraińskiej b) rosyjskiej c) polskiej

Źle!!!!!!!!!!!!!!

Dobrze!!!!!!!!!!!!!!!!!

Koniec Żródło: www.wikipedia.org