Formy pracy w gromadzie zuchowej phm. Joanna Gonia

Co to jest forma pracy? Forma pracy to inaczej środek jakiego używamy, aby osiągnąć konkretny cel wychowawczy.

Rodzaje form pracy W pracy gromady zuchowej stosuje się następujące formy pracy: zuchowe znaki, obrzędy, zwyczaje i tajemnice zabawa tematyczna zwiad zuchowy pożyteczne prace majsterka piosenki i pląsy gry i ćwiczenia teatr zuchowy gawęda

Zuchowe znaki, zwyczaje, obrzędy i tajemnice Tak jak każde państwo ma swój hymn, godło i flagę, tak każda gromada posiada swoją obrzędowość, która stanowi o jej odrębności i integruje jej członków. Obrzędowość gromady tworzą: chusta gromady nazwa gromady totem rozpoczęcie i zakończenie zbiórki musztra zuchowa mundur, oznaczenia na mundurze okrzyk i piosenka gromady skarbiec, pacholik, pieczęć, kronika

Zabawa tematyczna Zajmuje naczelne miejsce w systemie metodycznym i jest jedną z najatrakcyjniejszych form pracy. Polega na spontanicznym odwzorowywaniu świata dorosłych. Zabawą tematyczną w czystej postaci będzie naśladowanie zawodów, które zuchy wcześniej obserwowały (np. stworzenie przychodni lekarskiej, poczty, dworca kolejowego), przy wykorzystaniu samodzielnie wykonanych rekwizytow. Rozwinięta zabawa tematyczna może stanowić treść całej zbiórki i obejmować inne formy pracy, szczególnie takie jak majsterka, piosenki i pląsy, gry i ćwiczenia, zwiad, co zdarza się często przy realizacji sprawności bardziej oderwanych od rzeczywistości (podróznik, kosmonauta, Indianin, itp.). Ta forma zabawy wymaga jednak większej kontroli i zaangażowania drużynowego i przybocznych

Zwiad zuchowy Zwiad służy poznawaniu nowych miejsc, zjawisk, rzeczy. Zwiad może być elementem zbiórki – wtedy cała gromada idzie coś zobaczyć, poznać, dowiedzieć się. Zwiad może być zadaniem międzyzbiórkowym gdy zuchy mają się czegoś samodzielnie dowiedzieć od rodziców, nauczycieli, innych dorosłych Zwiad może być wycieczką – gdy zajmuje nam nawet cały dzień. Każdy zwiad powinien być przygotowany, przede wszystkim drużynowy musi znać teren zwiadu. Jeżeli mamy kogoś odwiedzić (aptekarza, strażaka, policjanta), to musi on być o tym uprzedzony.

Pożyteczne prace Praca na rzecz innych, forma o bardzo dużym znaczeniu wychowawczym. Może przybierać różne formy: praca pomagająca zdobyć sprawność zespołową – opieka nad przyszkolnym ogródkiem (ogrodnik), dokarmianie zwierząt (leśnik), prezenty dla dzieci w szpitalu (Świety Mikolaj) praca samodzielna przy realizacji zadań na sprawności indywidualne praca „po drodze” lub „przy okazji” –np. posprzątanie zaśmieconego kawałka lasu w trakcie wycieczki

Majsterka Majsterka to przede wszystkim wszelkie prace plastyczne, poświęcone wykonaniu jakiegoś potrzebnego na zbiórce lub poza nią przedmiotu. Bardzo często poprzedza zabawę tematyczną służąc wykonaniu potrzebnych rekwizytów. Majsterki: uczą znajdywania radości w pożytecznym działaniu, wyrabiają zręczność i umiejętności praktyczne, kształtują wyczucie estetyczne, uczą solidności pracy, ćwiczą współdziałanie w zespole, uczą korzystania z narzędzi.

Piosenki i pląsy Piosenka – prosty utwór muzyczny z tekstem Pląs – zabawa ruchowa ze śpiewem Piosenki i pląsy rozwijają inwencję twórczą zucha, wpływają na umuzykalnienie, poczucie smaku artystycznego, ćwiczą pamięć, uwagę, wprowadzają nastrój, integrują, są dobrym przerywnikiem podczas zabawy ruchowej, pozwalają poznać otaczający świat. Piosenki i pląsy wykorzystuje się przy budowaniu obrzędowości, przy zdobywaniu sprawności, dla wyciszenia dzieci po intensywnej zabawie ruchowej. Przy nauce piosenek warto korzystać z różnorodnych sposobów zapamiętywania tekstu, nalezą do nich: rebusy, układanki, zabawa z piłką, rysunki, wymazywanie tekstu.

Gry i ćwiczenia Główną cechą gry jest współzawodnictwo, zarówno zespołowe, jaki i indywidualne. Gra ma określony czas trwania lub moment zakończenia. Ćwiczenie to współzawodnictwo zucha ze samym sobą, forma podnoszenia własnych umiejętności. Rozróżniamy: gry i ćwiczenia ruchowe gry i ćwiczenia orientacyjne gry i ćwiczenia umysłowe W czasie realizacji gier i ćwiczeń ważne jest przestrzeganie zasad.

Zuchowy teatr Zuchowy teatr przybiera formę teatru samorodnego lub teatru wielkiego. Teatr samorodny to swobodna inscenizacja tego, co zuchy przeczytały, widziały lub wymyśliły. Nie ma podziału na role, nie ma uczenia się tekstu na pamięć, rekwizyty i stroje są umowne. Może być inscenizacją gawędy, formą podsumowania zwiadu, itp. Teatr wielki to przygotowanie do przedstawienia ze scenariuszem, podziałem na role i rekwizytami, najczęściej wiążące się z realizacją sprawności Aktora.

Gawęda Element każdej zbiorki zuchowej służący wprowadzeniu do tematyki zbiórki. Formą wymienną gawędy będzie czytanie fragmentu książki, oglądanie filmu, przedstawienia, albumu. Obok klasycznej gawędy czyli opowiadania można także zastosować: rozmowę z zuchami – pozwala na poznanie poglądów dzieci na zaproponowany temat opowiadanie gościa, którego zaprosimy na zbiórkę albo odwiedzimy w miejscu pracy wykład – instrukcja przed zbudowaniem czegoś, czy tez jak zachować się np. na łyżwach wspólne opowiadanie – wszyscy opowiadają po kolei fragmenty książki lub filmu gawędę-scenariusz zbiórki – zbiórka przeplatana gawędą, łączącą jej poszczególne elementy gawędę sytuacyjną – gawęda mająca wprowadzać do zabawy tematycznej lub teatru samorodnego gawędę obrzęd – podniosła, używaną w sytuacji wyjątkowo uroczystej

Przy doborze form pracy na zbiórkę pamiętaj o zachowaniu zasad dobrej zbiórki, w tym przede wszystkim o przemienności elementów i o czerech stałych elementach zbiórki.