,,Wesele” Stanislaw Wyspianski Wyspiański stawia negatywną diagnozę społeczeństwu polskiemu- jeszcze nie dojrzało ono do zorganizowania powstania, zakończonego sukcesem, a tym samym do odzyskania niepodległości. Gospodarz nie objął przywództwa- okazał się nie odpowiedzialny. Złoty róg, otrzymany od Wernyhory- symbol niepodległości- przekazał wprawdzie najrozsądniejszemu drużbie, Jaśkowi, ale ten go zgubił, schylając się po czapkę z pawimi piórami (symbol powiązania do dobór materialnych). Chocholi taniec, kończący dramat, to korowód wokół stołu, wyrażający marazm i niemożność Polaków. Zbyt wiele jeszcze było do zrobienia w polskim społeczeństwie, by ziściły się marzenia o Wolnej i Niepodległej Polsce.

Wesele jest najbardziej oryginalną sztuką teatralną, jaka została napisana w języku polskim i trudno wprost wyobrazić sobie nasze życie literackie i teatralne bez tego utworu. Łączy on w sobie w jakiś niezwykły sposób opis prawdziwego wesela, którego Wyspiański był świadkiem późną jesienią 1900 roku, z całą problematyką filozoficzną, historiozoficzną i wolnościową, bliską w tym czasie polskiemu społeczeństwu. Około 100 lat temu, na przełomie XIX i XX wieku egzystowaliśmy pod zaborami, a niepodległość pozostawała w sferze marzeń. Wybitny artysta modernizmu, Stanisław Wyspiański, w dramacie „Wesele”, notabene inspirowanym autentycznym weselem inteligenta z chłopką, (jak głosi Boy- Żeleński w ,,Plotce o Weselu”), stawia pytanie o przyczyny tego, że Polacy nie są w stanie ,,wybić się na niepodległość”.

W akcie I, w dialogach reprezentantów środowiska wiejskiego i miejskiego czyli chłopstwa i inteligencji pochodzenia szlacheckiego, pomyślanym w konwencji szopki (także ,,polskiej szopy”, a inaczej mówiąc, polskiego piekła, które ciągle trwa- dodajmy), ujawnia się rozdźwięk między tymi warstwami. Wynika to z nieznajomości przez inteligencję podstawowych realiów pracy chłopstwa, ich tradycji, obyczajów, kultury. Inteligenccy dekadenci ulegają jedynie chłopomanii czyli interesują się barwnością stroju mieszkańców wsi czy witalnością i tężyzną fizyczną chłopów. Nie doceniają tkwiącej w tej warstwie woli walki i siły oraz operują zdezaktualizowaną, bo XVI wieczną wiedzą o mentalności wsi polskiej. W akcie II, symboliczno-fantastycznym, w przeciwieństwie do realistycznego I, bronowicka chata przekształca się forum swoistej dyskusji o Polsce i Polakach. Niektórzy weselnicy o 12:00 w nocy odwiedzani są przez postaci zza świata realistycznego, które są ucieleśnieniem ich marzeń, dylematów lub kompleksów, tego ,,Co się w duszy komu gra”, co ich nurtuje, spędza sen z oczu, by w szerszej perspektywie ukazać problemy narodu: m.in. słabość prasy, nie nawołującej do powstania (Dziennikarz i Stańczyk); poezji, tworzonej pod hasłem ,,Sztuka dla sztuki (Poeta i Rycerz); ciążącej przeszłości, gdy lała się bratnia krew (Dziad i Upiór, Jakub Szela) czy braku przywództwa w powstaniu, które mogłoby włączyć do niego chłopstwo (Gospodarz i Wernyhora). Ciekawe są jeszcze inne motywacje pojawienia się ich: wiszące nad biurkiem Gospodarza reprodukcje dzieł Matejki ( Wernyhora, Stańczyk) czy nie wylewana za kołnierz wódka. A jednocześnie ta parada widm ma związek z przeszłością Polski, z postaciami znaczącymi w jej historii.

Scenografia: Magda Modzelewska, Olga Sobolewska, Monika Klimaszewska Operatorki muzyki i efektów dźwiękowych: Paulina Sagun, Paulina Wierzbicka, Anna Akacka Adaptacja tekstu i reżyseria: Lucyna Bagińska Za wypożyczenie strojów podziękowania pani: Grażynie Kozikowskiej i Barbarze Ciszewskiej Opracowanie prospektu i projekt plastyczny: Elwira Budna Obsada: Gospodarz: Bartosz Samełko IIF Panna Młoda- Adrianna Dzięgielewska IIF Pan Młody- Wojciech Płochocki IIB Jasiek- Piotr Waniewski IIF / Elwira Budna IIIC Poeta- Jakub Kosielski IIE Nos- Paweł Kalinowski IIF Radczyni- Ewelina Kowalewska IIF Czepiec- Łukasz Piątek IIF Klimina- Ewelina Laszczkowska IIE Żyd- Cezary Cisło IIF Dziad- Mateusz Zyskowski IIF Kasper- Emilian Piaszczyński IIF Ksiądz- Adrian Modzelewski IIF Zosia- Agnieszka Filipkowska IIE Haneczka- Barbara Gwiazdowska IIE Kuba- Paweł Kalinowski IIF Rachel- Sandra Romanowska IIE Isia- Bogusława Chilińska IIE Chochoł- Adriana Kania IIE Stańczyk- Katarzyna Górowska IIE Hetman- Paweł Maciorowski IID Rycerz Czarny- Rafał Krukowski IIF Upiór- Emilian Piaszczyński IIF Wernyhora- Dominik Dąbrowski III C Dziennikarka- Paulina Laszczkowska IIE/ Wioleta Ostaszewska IIIC Diabły- Natasza Zienkiewicz IIIC, Anna Akacka IIIC Monika Mieczkowska IIIC