Bioniczne oko

Urządzenie zostało skonstruowane na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore

Budowa: Oko składa się z chipu umiejscowionego z tyłu oka podłączonego do mini-kamery video wbudowanej w okulary noszone przez osobę niewidomą.

Obrazy sfilmowane kamerą przesyłane są do chipa, który przekształca je w impulsy zrozumiałe dla mózgu.

Jak działa: Pomimo tego, że obrazy przekazywane przez kamerę nie są doskonałe, mogą one być na tyle wyraźne, aby umożliwić osobie niewidomej rozróżnianie ludzkich twarzy.

Elektrody wysyłają impulsy elektryczne do neuronów, a te przekazują je do mózgu. Dzięki temu zewnętrzna kamera jest w stanie zastąpić niewidomemu wzrok

Kto może korzystać: Aparat mogą używać osoby, które nie są całkowicie niewidome od urodzenia, lecz takie, które straciły wzrok w trakcie swojego życia.

Filmy http://www.youtube.com/watch?v=GZ0G9odShF4 http://www.youtube.com/watch?v=xNkw28fz9u0&feature=player_embedded#!

Cena: Cena bionicznego oka zaczyna się od 100.000 USD (EUR 70.000)

Z życia wzięte: Dzięki naukowcom, którzy skonstruowali sztuczne oko, a także chirurgom, którzy je wszczepili 73-letni Brytyjczyk odzyskał wzrok. Mężczyzna nie widział przez 30 lat. Powodem była dziedziczna choroba – zwyrodnienie barwnikowe siatkówki. Choroba ta pojawia się w dzieciństwie i może prowadzić do utraty wzroku. W Moorfields Eye Hospital, pacjent przeszedł zabieg wszczepienia bionicznego oka. W rezultacie zabiegu - odzyskał częściowo wzrok.

Mężczyźnie został wszczepiony Argus II, w którym komputer nie jest nawet większy niż talia kart. Został on skonstruowany przez amerykańską firmę Second Sight.

Opinie po operacji: - Jestem w stanie odróżnić białe skarpetki od szarych i czarnych. A także dostrzec białe pasy na jezdni – nie ukrywał radości mężczyzna. - Zachwycona wynikiem operacji jest również żona Brytyjczyka, która twierdzi, że teraz jej mąż jest w stanie poradzić sobie z wieloma czynnościami sam.

Od kiedy Brytyjczyk odzyskał wzrok nie rozstaje się z okularami przeciwsłonecznymi. Na nich bowiem znajduje się istotny element sztucznego zmysłu wzroku, tj. kamerka. Obrazy, które zostaną przez nią wychwycone przekazywane są do wideoprocesora. Stamtąd bezprzewodowo trafiają do odbiornika znajdującego się na zewnątrz oka. Ten połączony jest małym kabelkiem z matrycą elektrod, która została wszczepiona w siatkówkę, w tę część oka, która odbiera bodźce wzrokowe. Stąd - już poprzez nerw wzrokowy - informacja trafia do mózgu.

Opinia lekarza: – To niezwykle inspirujące, co udało się nam uczynić- mówi Lyndon da Cruz, lekarz, który przeprowadził operację. Najważniejszy w tej metodzie jest czas. Potrzeba jeszcze ok. dwóch lat, by uzyskać pewność, że Argus II może być szeroko wykorzystywany w leczeniu osób, które straciły wzrok.