Strona formalna tekstu Wykład 5

Format kartki Tekst musi być wydrukowany, jednostronnie Papier biały, matowy, formatu A-4 Marginesy – 2 cm z wszystkich stron Podwójny odstęp w całym tekście (włącznie z tabelami, cytatami itd..) Wielkość czcionki 12 pkt 65-66 znaków we wierszu Nie wyrównywać tekstu (tekst „poszarpany z prawej strony”) Nie dzielić słów

Spacje Nowy akapit – 5 spacji lub jedno wcięcie tabulatorem Jedna spacja po przecinkach, średnikach, kropkach, które nie kończą zdania Dwie spacje po kropkach kończących zdanie i po dwukropkach

Numeracje i nagłówki Numeruj strony kolejno, poczynając od pierwszej przy pomocy cyfr arabskich Numery stron – w prawym górnym rogu Obok numeru strony można umieścić nagłówek (running head) zawierający kilka pierwszych stron tytułu Nie wklejać kawałków stron, nie dodawać dodatkowych stron (np. 14a)

Skróty Używaj tylko znanych skrótów (np. IQ, km, g, itd.) Nie należy używać własnych skrótów (Źle: Badani wykazali istotnie wyższy poziom wskaźnika CPR niż wskaźnika WRD) Zamiast własnego skrótu – użyj całego wyrazu

Liczby Liczby piszemy słowami, gdy: Liczby piszemy cyfrą: Mieszczą się w granicach od 0 do 9 (np.. Przebadano pięcioro niemowląt) Zaczynamy zdanie od liczby (np.. Sto dzieci uczestniczyło w badaniu) Liczby piszemy cyfrą: Dla liczb powyżej 9 Poniżej 10 gdy porównujemy z liczbą powyżej 10 (w jednej grupie było 12, w drugiej 8 badanych) Opisując wiek Podając godzinę lub datę Podając sumę pieniędzy Podając wartości procentów Gdy liczba jest przedmiotem odniesienia (np.. Skala od „1” do „10”).

Nagłówki (wg. APA) Pięć stopni nagłówków: Nagłówek umieszczony centralnie dużymi literami Nagłówek umieszczony centralnie, tylko pierwsze litery słów od dużych liter Nagłówek umieszczony centralnie, napisany kursywą Nagłówek pisany kursywą, bezpośrednio od lewego marginesu, pierwsze litery głównych słów dużą literą Wcięty nagłówek pisany kursywą, pierwsze słowo od dużej litery

Wzory nagłówków EKSPERYMENT I Metoda Schemat badania Zmienne Niezależne Manipulacja nastrojem

Kiedy jakie nagłówki? Zasada 1. Gdy tylko jeden poziom nagłówków (krótki tekst) – użyj poziomu (2) Zasada 2. Gdy dwa poziomy nagłówków – użyj poziomu (2) i (4) Zasada 3. Gdy trzy poziomy nagłówków – użyj poziomów (2), (4) i (5) Zasada 4. Gdy cztery poziomy nagłówków – użyj poziomów (2), (3), (4) i (5)

Cytowanie statystyk Bezpośrednio w tekście W tabelach i rycinach

Cytowanie statystyk w tekście Podajemy kolejno Nazwę testu statystycznego Liczbę stopni swobody Wartość statystyki Poziom istotności Najpierw w zdaniu własnymi słowami opisujemy co wyszło, potem, po przecinku, w tym samym zdaniu, podajemy wartość statystyki.

Przykłady Osoby depresyjne wykazały wyższy poziom realizmu samooceny, niż osoby nie depresyjne, t(68)=2.93, p<.01. Manipulowany nastrój nie miał wpływu na poziom aspiracji osób badanych, F(2,28)=1.18, p>.05. Grupa kontrolna zapamiętała średnio 14 słów, podczas gdy grupa znajdująca się pod wpływem narkotyku średnio 12 słów. Różnica ta, testowana przy pomocy testu t dla grup niezależnych okazała się nieistotna, t(18)=1.23, p>.10. Aż 60% chłopców, w porównaniu z 35% dziewcząt, stwierdziło, że maja dobrą orientację przestrzenną. Test Chi kwadrat 2 x 2 wykazał, że różnica ta była istotna, Chi2(1,N=119)=10.51, p<.05.

Prezentacja wyników w postaci tabel i rycin Zalety tabel Możliwość prezentacji wyników kilku badań Możliwość prezentacji wielu wyników Możliwość przytoczenia danych liczbowych i wartości testów statystycznych Zalety rycin Bardziej naoczna prezentacja wyników Lepiej nadają się do ustnych prezentacji oraz plakatów

Sporządzanie tabel i rycin Tytuły tabel i rycin Tytuł tabeli nad tabelą Tytuł ryciny pod ryciną Tabele i ryciny numerowane kolejno cyframi arabskimi W tekście konieczne odniesienie do omawianej aktualnie tabeli lub ryciny Chłopcy okazali się szybsi, niż dziewczęta (por. tabela 5) Nie uzyskano oczekiwanych różnic między płciami (por. rycina 2)

Uwagi redakcyjne odnośnie opisywania statystyk Danych przedstawionych w tabeli lub rycinie nie powtarzamy w tekście Nie prezentujemy tych samych danych podwójnie (na rycinach i w tabeli) – należy się zdecydować na jedną formę prezentacji

Gdy przygotowujemy tekst do druku Tabele i ryciny na końcu maszynopisu, każda na oddzielnej stronie Tytuł tabeli razem z tabela (nad nią) Tytuły rycin na oddzielnej stronie, jeden pod drugim, opatrzonej ogólnym nagłówkiem: tytuły rycin Na stronie z ryciną ołówkiem zaznaczamy jej kolejny numer W tekście maszynopisu konieczne zaznaczenie miejsca, gdzie ma się znaleźć tabela lub rycina (tabela 1) (rycina 2)

Przytaczanie cytatów z literatury w tekście Gdy cytat krótki – umieszczamy go w cudzysłowach w linii właściwego tekstu Np. DSM IV definiuje depresję jako zaburzenie nastroju, które „występuje przez większą część dnia i większość czasu przynajmniej przez ostatnie dwa lata” (APA, 1994, s. 345) Gdy cytat ma powyżej 40 słów, umieszczamy go w osobnym, wciętym akapicie, bez cudzysłowów

Cytowanie literatury w tekście Trzy sposoby cytowania literatury Maria Lewicka (1993) stwierdziła, że... Wykazano, że ludzie rozumują inaczej o zdarzeniach, których pragną, niż o tych, których starają się unikać (Lewicka, 1993; Peeters i Czapiński, 1990). W 1993 roku Maria Lewicka stwierdziła, że...

Reguły cytowania Jeżeli cytujemy w nawiasie więcej pozycji, porządkujemy je alfabetycznie, a nie chronologicznie Gdy autorem pozycji jest dwóch autorów, za każdym razem cytujemy obu autorów, np. (Peeters i Czapiński, 1990) Gdy autorem pozycji jest trzech do pięciu autorów, za pierwszym razem cytujemy ich wszystkich, nastepnym razem tylko pierwszego, resztę przy pomocy „i in.”, np. (Smith, Jones i Wilson, 1987), a następnie (Smith i in. 1987). Gdy więcej niż pięciu autorów – od razu podajemy tylko pierwszego autora oraz „i in.”. W bibliografii podajemy wszystkich autorów.

Cytujemy „z drugiej ręki” Gdy nie możemy dotrzeć do oryginału, cytujemy z drugiej ręki Przykład: G. Peeters i J. Czapiński (1990 za: Lewicka, 1993) wykazali, że... W bibliografii podajemy tylko źródło, z którego korzystaliśmy (tu: Lewicka, 1993) Nie wolno mnożyć swojej bibliografii podając pozycje, do których się nawet nie zajrzało!

Sporządzanie bibliografii Bibliografia na oddzielnej stronie na końcu tekstu pracy Pozycje zamieszczane w bibliografii porządkowane alfabetycznie, według nazwiska pierwszego autora Gdy praca nie ma autora (np. Atlas Świata), kierujemy się pierwszą literą tytułu Każda nowa pozycja z wcięciem Np.Adorno, T.W., Frenkel-Brunswick, E., Levinson, D.J., Sanford, R.N. (1950). The authoritarian personality. New York: Harper and Row. Ajzen, L., Timko, Ch., White, J. B. (1982). Self-Monitoring and the Attitude- Behavior Relation. Journal of Personality and Social Psychology, 42, 426-435

Sprawdzanie bibliografii Wszystkie pozycje cytowane w tekście (z pierwszej ręki) muszą się znaleźć w bibliografii Wszystkie pozycje, które figurują w bibliografii, muszą być cytowane w tekście Sprawdź przed oddaniem pracy, czy wszystko się zgadza (również daty wydania)

Sprawdzanie bibliografii Weź kolorowy marker Zaznacz w tekście pierwszą cytowaną pozycję, potem zaznacz tę sama pozycję w bibliografii Zrób tak z wszystkimi pozycjami w tekście Sprawdź, które pozycje cytowane w tekście nie są cytowane w bibliografii Sprawdź, które pozycje cytowane w bibliografii, nie są cytowane w tekście

Zasady sporządzania bibliografii Podstawowy podział: Wydawnictwa ciągłe (artykuły w czasopismach, wydania periodyczne) Wydawnictwa jednorazowe (książki, wydania jednorazowe, wystąpienia na konferencjach, niepublikowane maszynopisy, prace naukowe, wydawnictwa elektroniczne itd.)

Cytowanie klasyków Cytowanie prac klasyków w tekście Niepoprawnie: Arystoteles (1990) napisał... Poprawnie: Bacon (1620/1955) napisał... W bibliografii zapisujemy Bacon, F. (1955). Novum Organum (Jan Wikarjak: tłum.). Warszawa: PWN. (Pierwsze wydanie 1620).

Dokładne wskazówki bibliograficzne W załączniku: wskazówki dla autorów Podręcznika Psychologii (red. J. Strelau)

Podstawowa zasada W wydawnictwach ciągłych piszemy kursywą tytuł czasopisma i numer tomu Autor A. A., Autor B.B., Autor C.C. (1994) Tytuł artykułu. Tytuł Czasopisma, XX, 5-27 W wydawnictwach jednorazowych piszemy kursywą tytuł dzieła Autor A.A. (1994). Tytuł pracy. Miejsce wydania: Wydawca