Na wzgórzu Tarigni, w Manoppello (PE), we włoskiej prowincji Abruzzo (Abruzja),

wznosi się sanktuarium Świętego Oblicza, którym opiekują się bracia kapucyni.

To tutaj od 1638 roku przechowywana jest niezwykła relikwia

wizerunek Chrystusa Cierpiącego utrwalony na niezwykle delikatnym i najcenniejszym materiale świata, tj. bisiorze

Bisior – wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych, głównie morskich małżów lub rzadko słodkowodnych. Nici te powstają z wydzieliny gruczołu bisiorowego, leżącego u nasady nogi małża i służą do przytwierdzania się małża do podłoża. Osiągają długość do 6 cm. W starożytności i w średniowieczu wyrabiano z bisioru bardzo cienkie i lśniące tkaniny określane jako jedwab morski lub oceaniczny, po włosku. Charakteryzuje się on tym, że nie da się na nim nałożyć pigmentu - nie da się na nim malować.

Sposób powstania wizerunku nie jest znany, podobnie jak wiek całunu Sposób powstania wizerunku nie jest znany, podobnie jak wiek całunu. Według tezy niemieckiego dziennikarza, rzymskiego korespondenta dziennika "Die Welt", Paula Badde, przekazanej w książce „Boskie Oblicze” całun z Manoppello jest najprawdopodobniej oryginałem „chusty św. Weroniki” z Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Veronica (łac., vera icona - prawdziwe oblicze) nie ma nic wspólnego z chustą kobiety o imieniu Weronika z Kalwarii - ta ostatnia to jedynie legenda z VI wieku. Kopia chusty ma znajdować się wciąż w Watykanie, a oryginał miał zostać wywieziony z Rzymu podczas Sacco di Roma w 1527 r.

Materiał o wymiarach 24x17,5 cm jest przechowywany w specjalnej monstrancji i zamknięty pomiędzy dwiema szybami.

Rozległa twarz Chrystusa wypełnia cały obraz.

Jego spojrzenie pozostaje głębokie,

przenikające i emanujące niezwykłym ciepłem.

Usta - nieco rozchylone, sprawiają wrażenie jakgdyby Chrystus chciał przemówić

Prawy policzek jest zauważalnie nabrzmiały.

Na środku czoła widoczny jest opadający kosmyk włosów.

Nad górną wargą Chrystusa dostrzec można delikatny zarost.

Niewielka broda okrywa podbródek,

a bujne włosy, które swobodnie opadają po obu stronach głowy,

nadają Jego twarzy charakterystycznego, „nazaretańskiego wyrazu.

Centymetr kwadratowy welonu zbudowany jest z 26 poprzeplatanych nici, położonych względem siebie w równych odległościach.

Twarz Chrystusa jest jednakowo widoczna

zarówno z przodu,

jak i z tyłu wizerunku.

Oblicze jest przejrzyste,

bowiem patrząc przez nie

można rozpoznać przedmioty umieszczone bezpośrednio za nim.

Welon przypomina więc przeźrocze lub slajd.

Obraz jest delikatnie barwny,

jednak nie jest tak żywy jak dzieło malarskie.

Mimo upływu czasu Wizerunek pozostaje w nienaruszonym stanie.

Święty Wizerunek nazywany jest acheropita, tzn. pierwowzór.

Archeopita – tj. model, na którym przez wieki wzorowali się mistrzowie malarstwa.

Większość bowiem artystycznych przedstawień Chrystusa ma te same cechy co Święte Oblicze z Manoppello.

Od wielu lat istnieje teza o szczególnym podobieństwie między Świętym Obliczem z Manoppello, a Całunem Turyńskim

23 września 2004 r. niemiecki dziennik Die Welt opublikował reportaż pt. Prawdziwe Oblicze Chrystusa. Odnalezienie niezwykłej relikwii Zmartwychwstania?, napisany przez znanego niemieckiego dziennikarza Paula Baddego.

Media włoskie przypomniały wtedy, że w 1963 r. św Media włoskie przypomniały wtedy, że w 1963 r. św. Ojciec Pio powiedział: „Volto Santo w Manoppello to największy cud, jaki posiadamy”.

Pogrzeb Jana Pawła II

Po pogrzebie Jana Pawła II świat obiegły niezwykłe zdjęcia, papieski ceremoniarz Piero Marini i długoletni sekretarz Papieża arcybiskup Stanisław Dziwisz oddają ostatnią posługę miłości, okrywają twarz „całunem”, z najdelikatniejszego jedwabiu, tak jak uczyniła to Maria Magdalena. Jak potem na konferencji prasowej powiedział arcybiskup Marini to element nowego pontyfikalnego rytu pogrzebowego, wprowadzonego w tajemnicy przez samego Jana Pawła II. Obrzędowi temu towarzyszą słowa: „Niech jego oczy, ukryte przed naszym wizerunkiem, oglądają Twoje piękno”.

Papież Benedykt XVI odwiedził sanktuarium Volto Santo w dniu 1 września 2006 – była to pierwsza wizyta papieska w Manoppello.

Ewangelia wg św. Jana PO ZMARTWYCHWSTANIU Maria Magdalena, Piotr i Jan przy grobie

20,3 Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu.

4 Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu.

5 A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.

6 Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim 6 Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna

7 oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu

8 Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

9 Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych