Przygotowanie do konkursu – dla uczniów strażnicy Referatu Profilaktyki: Agata Maciukiewicz – Gillert Jacek Gronowski Paweł Zaborski

Prawo Zbiór norm postępowania ustanowionych przez państwo, których przestrzeganie wymuszone jest sankcją (karą)

Dziedziny prawa Prawo Cywilne Karne Wykroczeń Pracy Międzynarodowe Konstytucyjne Gospodarcze Europejskie

Pojęcie gałęzi prawa wewnętrznego Prawo konstytucyjne – zawiera przepisy odnośnie do działalności państwa w sferach polityki i w sferach społeczno-gospodarczych Prawo administracyjne – zawiera przepisy odnośnie do działalności administracyjnej w kraju Prawo cywilne – zawiera przepisy dotyczące stosunków między ludźmi Prawo rodzinne i opiekuńcze – zawiera przepisy dotyczące stosunków panujących w rodzinie Prawo karne – zawiera przepisy które nakazują lub zakazują pewnych zachowań i działań; związane jest z ukaraniem za złamanie przepisów Prawo finansowe – zawiera przepisy odnośnie do wydawania pieniędzy publicznych Prawo pracy – zawiera przepisy odnośnie do regulowania stosunków między pracodawcą a pracownikiem Prawo międzynarodowe prywatne – zawiera przepisy dotyczące tego, jakie prawo ma zostać użyte w danej sprawie

Prawo konstytucyjne Zasady działania państwa zebrane w Konstytucji, która wprowadza: trójpodział władzy: ustawodawcza, wykonawcza, Sądownicza. zasadę równości wobec prawa (art. 32) zasadę praworządności (art. 7) Konstytucja gwarantuje podstawowe prawa i wolości: do ochrony życia, ochrony własności i nienaruszalności mieszkania, swobody prowadzenia działalności gospodarczej, do ochrony zdrowia, do zrzeszania się w partie polityczne i związki zawodowe, wolność sumienia, religii i wyrażania własnych poglądów, prawo do nauki, tajemnicę korespondencji itd.

Ścieżka ustawodawcza (Konstytucja RP, art. 118 – 125) Inicjatywa ustawodawcza Posłowie (460), Senatorowie (100), Prezydent, Rada Ministrów Grupa co najmniej 100 000 obywateli Sejm Trzy czytania, w trakcie których można wnosić poprawki Senat W ciągu 30 dni podejmuje własne prace nad ustawą Może ją przyjąć, odrzucić lub uchwalić własne poprawki Może odrzucić zmiany zaproponowane przez Senat Prezydent Ma 21 dni na podpisanie Może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego Publikacja w Dzienniku Ustaw Po vacatio legis zaczyna obowiązywać

Czyny zabronione Przestępstwo – Wykroczenie – duża szkodliwość społeczna, mała szkodliwość społeczna kara od 1 miesiąca do dożywocia, grzywna do 720.000 zł kara aresztu do 30 dni, grzywna do 5000 zł

Co to jest przestępczość? Przestępczość - przez pojęcie przestępczość rozumie się zbiór czynów zabronionych ustawowo pod groźbą kary, a popełnionych na obszarze danej jednostki terytorialnej. Przestępczość jest zjawiskiem społecznym. Przestępczość charakteryzuje się następującymi cechami: stanowi zagrożenie dla obowiązującego porządku prawnego, wyraża się we wzroście liczby osób, które popełniły przestępstwa w stosunku do ogółu ludności. Przestępczość rozpatrywana być może również z punktu widzenia jej rozległości, intensywności, struktury i dynamiki. Przestępczość i jej poziom determinuje wiele czynników. Wśród czynników kryminogennych można wyodrębnić czynniki o charakterze szczególnym i ogólnym. Do pierwszej grupy należy zaliczyć; cechy osobiste przestępcy, układy sytuacyjne, zachwianie równowagi psychicznej, frustracje jednostek, grupy społecznej, rozpad więzi nieformalnych, niedomogi w działaniu organizacji formalnych, alkoholizm, rodziny dysfunkcjonalne, wadliwe działania systemy oświatowego i wychowawczego. Do drugiej zaś nędzę, niesprawiedliwość i konflikty społeczne, nierówny podział bogactw, niski stan zdrowotny społeczeństw, dominację jednej grupy społecznej nad innymi - opierającą się jedynie na bogactwie lub posiadaniu siły czy władzy, frustracje wywołaną niespełnieniem podstawowych potrzeb związanych z egzystencją ludzką, masowy wyzysk, nierówne możliwości życiowe i nieszczęścia powodowane przez człowieka, rygorystyczność kodeksów i przepisów prawnych pozostającymi w niezgodzie z poglądami społeczeństwa, przestarzałe lub nieprzychylne ludziom ustawodawstwa stosowane w sposób sztywny wobec wielu warstw społecznych. W życiu codziennym spotykamy się z takimi czynami, które zakłócają ład społeczny i z takimi zachowaniami, które są szczególnie użyteczne i pożądane. Czynom takim towarzyszy zazwyczaj rzecz ważna reakcja otoczenia: pochwalenie albo potępianie określonego postępowania, czasami obojętność. Do zachowań przestępczych nieletnich zalicza się: przemoc, agresję, napady rabunkowe, włamania i kradzieże, wymuszenia oraz zabójstwa. Osoby nieletnie, „wykolejone” przestępczo uprawiają takie formy jak: przestępczość złodziejską (kradzieże, kradzieże z włamaniem, wyłudzenia); przestępczość bandycką (kradzieże rozbójnicze, rozbój, wymuszenie celem zaboru mienia, przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu związane z zaborem mienia); przestępczość zabawową (np. uszkodzenie cudzego mienia mające charakter wandalizmu, przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu i godności osobistej, wynikające z motywów zabawowo-agresywnych, bójki, zgwałcenia). Przestępczość nieletnich jest obecnie poważnym problemem na całym świecie i związana jest z upadkiem autorytetów, stanowiących podstawy wychowania w rodzinie, grupie rówieśniczej oraz instytucjach zajmujących się edukacją i wychowaniem.

Kryminologia – definicja Kryminologia zajmuje się osobą sprawcy przestępstwa, przyczynami jego czynu i warunkami społecznymi, w jakich go dokonał. Współczesna kryminologia bazuje na naukach takich, jak psychologia, psychiatria, socjologia w badaniach nad sylwetką sprawcy i jej typowaniem oraz wyjaśnieniem przyczyn tkwiących u podłoża czynu przestępczego. Kryminologia pochodzi od łacińskiego słowa crimen (przestępstwo) oraz greckiego logos (nauka). Przyczyny takie można podzielić na wewnętrzne (typowo psychologiczne: choroba psychiczna, umiarkowana zdolność postrzegania rzeczywistości i nieodróżnianie dobra od zła i in.) oraz zewnętrzne (typowo socjologiczne: brak środków do życia, wyobcowanie ze środowiska i próba powrotu do niego z jakimś efektownym czynem - młodzież, frustracja sytuacją własną lub bliskich, społeczne przyzwolenie otoczenia na czyn zabroniony jakiejś subkulturowej grupy itp.).

Co widać w mediach? dyskusja n/t czy naprawdę świat taki jest? Powinniśmy uzyskać od uczestników dyskusji wniosek, że na co dzień nie spotykamy tak często tylu przestępstw. W życiu codziennym mamy do czynienia z wykroczeniami, ale ze względu na ich „słaby wydźwięk” nie są tak medialne, a co za tym idzie nie wspomina się o nich tak często.

przestępstwa przeciwko zabójstwa napady, gwałty 4 - 5 % przestępstwa przeciwko rodzinie 10 % przestępstwa przeciwko porządkowi społecznemu, dokumentom oraz przestępstwa drogowe 20 % przeciwko mieniu 60 – 70 % zabójstwa, napady, gwałty 4 - 5 % przestępstwa przeciwko rodzinie 10 % przestępstwa przeciwko porządkowi społecznemu, dokumentom oraz przestępstwa drogowe 20 % przeciwko mieniu 60 – 70 % Piramida przestępczości rzeczywistej Piramida przestępczości medialnej

Prawo karne – Prawo wykroczeń Kodeks Karny Sąd Rejonowy Wydz. karny Wydz. ds. wykroczeń

Przestępstwa - podział Prawo karne Przestępstwa - podział Zbrodnie Pozbawienie wolności od 3 lat do dożywocia Występki Pozbawienie wolności od 1 miesiąca do 15 lat Ograniczenie wolności od 1 do 12 miesięcy Grzywna od 100 zł do 720000 zł

Zbrodnie (przykłady) Zamach na życie Prezydenta RP – art. 134 k.k. Zabójstwo – art. 148 § 1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Ciężkie uszkodzenie ciała – art. 156 k.k. Spowodowanie katastrofy (pożar, eksplozja, zawalenie) – art. 163 k.k. Porwanie statku wodnego lub powietrznego – art. 166 k.k. Spowodowanie katastrofy komunikacyjnej – art. 173 k.k. Gwałt zbiorowy lub ze szczególnym okrucieństwem – art. 197 k.k. Przetrzymywanie zakładnika – art. 252 k.k. Rozbój – art. 280 k.k.

Występki (przykłady) Można omówić wybrane przykłady -  art. 137  KK  publiczne znieważanie, niszczenie, uszkadzanie lub usuwanie godła,  -  art. 156  KK  spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci: pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała -  art. 157 KK  spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1, spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwające nie dłużej niż 7 dni,( przestępstwo tzw. średniego i lekkiego uszkodzenia ciała, to zdarza się nieletnim dużo częściej niż 156 KK), - art. 158 KK udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1  --  art. 177 KK naruszenie, chociażby nieumyślne, zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym i  spowodowanie nieumyślnie wypadku, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 - art. 178a KK prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, przez osobę  znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego ( coraz częściej w praktyce sądowej uczniowie siadają po wypiciu alkoholu na rower i w ten sposób popełniają ten czyn karalny raczej poza szkołą), -  art.  190 KK grożenie  innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, (przestępstwo groźby karalnej, zdarza się czasami w szkole, często jest powiązane z tzw. wymuszeniami rozbójniczymi),  -  art. 191 KK stosowanie przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, -  art.  216 KK znieważenie innej osoby w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, ( rzadko się zdarza, by pokrzywdzeni zgłaszali, ale dzieci w szkole często się znieważają), -  art. 217 KK uderzenie człowieka lub naruszenie w inny sposób jego nietykalności cielesnej, Można omówić wybrane przykłady

Występki (przykłady) - art.  226 KK  znieważenie funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, (wyjątkowo w szkole np. w czasie interwencji policji ale zdarzało się, że nieletni znieważał poza szkoła policjanta), -  art. 233 KK składanie zeznań mających służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy i zeznawanie nieprawdy lub zatajanie prawdy, ( w szkole wyjątkowo podczas składania wyjaśnień przed policją, poza szkołą zdarza się nieletnim często), -  art. 270 KK  podrobienie lub przerobienie dokumentu w celu użycia za autentyczny, lub użycie takiego dokumentu jako autentycznego, ( np. wpisywanie ocen, podrabianie zwolnień lekarskich, podrobienie legitymacji szkolnej itp.), zabronione jest również używanie podrobionego lub przerobionego dokumentu art. 273 KK, -  art.  275  KK posługiwanie się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub  kradzież, przywłaszczenie takiego dokumentu, a także zniszczenie, uszkodzenie takiego dokumentu art. 276 KK, -  art.  278 KK  zabór w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej- kradzież często się zdarza na terenie szkoły, -   art. 279  KK kradzież z włamaniem, też często w szkole, -  art. 280  KK kradzież z  użyciem przemocy wobec osoby lub z  groźbą natychmiastowego jej użycia albo doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w celu dokonania kradzieży, -  art.  288  KK niszczenie cudzej rzeczy, uszkadzanie lub czynienie jej niezdatną do użytku,     -  art.  291  KK nabycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego lub pomoc w jej zbyciu albo przyjęcie rzeczy lub jej ukrycie, ( przestępstwo paserstwa umyślnego i nieumyślnego art. 292 KK),      - art.312 KK  puszczanie w obieg podrobionego albo przerobionego pieniądza, innego środka płatniczego, który sama osoba sprawcy otrzymała jako prawdziwy

Prawo karne Kary Dożywocie Kara 25 lat pozbawienia wolności Pozbawienie wolności Ograniczenie wolności Grzywna Środki karne Pozbawienie praw publicznych Zakaz zajmowania określonego stanowiska Zakaz prowadzenia pojazdów Obowiązek naprawienia szkody

Wykroczenia - przykłady - art.51 (zakłócanie porządku publicznego), - art.69 (niszczenie i uszkadzanie znaków umieszczonych przez organ państwowy), - art.74 (uszkadzanie znaków lub urządzeń zapobiegających niebezpieczeństwu), - art.76 (rzucanie kamieniami w pojazd będący w ruchu), - art. 85 (samowolna zmiana znaków lub sygnałów drogowych), - art. 87 (prowadzenie pojazdów przez osobę będącą po użyciu alkoholu), - art.119 (kradzież lub przywłaszczenie mienia o wartości - obecnie do 250 zł), - art.122 (paserstwo mienia o wartości - obecnie do 250 zł), - art.124 (niszczenie lub uszkadzanie mienia, jeśli szkoda nie przekracza – obecnie 250 zł), - art.133 (spekulacja biletami wstępu), - art.143 (utrudnianie korzystania z urządzeń przeznaczonych do użytku publicznego).

Prawo wykroczeń Kary Areszt (5 do 30 dni) Ograniczenie wolności (1 miesiąc) Grzywna (do 5000 zł) Nagana Środki karne Zakaz prowadzenia pojazdów Przepadek przedmiotów Nawiązka Obowiązek naprawienia szkody Podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób

KRADZIEŻ Z WŁAMANIEM JEST ZAWSZE PRZESTĘPSTWEM! Czyny przedzielone kradzież, paserstwo, niszczenie mienia > 250 zł - przestępstwo do 250 zł – wykroczenie KRADZIEŻ Z WŁAMANIEM JEST ZAWSZE PRZESTĘPSTWEM!

Kto to jest nieletni? Nieletni - jest podstawowym pojęciem dla u.p.n. i zostało zróżnicowane w odniesieniu do trzech grup osób objętych wspólną nazwą "nieletni" w zależności od rodzaju prowadzonego postępowania, wieku osób oraz stosowanego środka wychowawczego lub poprawczego. w zakresie postępowania dotyczącego zapobiegania i zwalczania demoralizacji – nieletnim jest to osoba, która nie ukończyła 18 roku życia (art.1 par. 1 pkt. 1); w zakresie postępowania o czyny karalne jest to osoba, która dopuściła się takiego czynu po ukończeniu 13 roku życia, a przed ukończeniem 17 lat ( art.1 par. 1 pkt. 2 ); trzecie znaczenie nieletniości przewidziane w u.p.n. związane jest wyłącznie z postępowaniem wykonawczym, w zakresie wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych. W tym przypadku za nieletniego uważana jest osoba, względem której środki takie zostały orzeczone, choćby ukończył 18 lat, nie dłużej jednak niż do ukończenia lat 21 (art. 1par. 1 pkt. 3).

Nieletni a wiek 13lat 15 lat 17 lat 18 lat Odpowiedzialność nieletnich Odpow. karna za najc. przestępstwa Odpow. karna Odpow. cywilna

Nieletni a wiek Zgodnie z treścią art. 10§ 2. Kodeksu Karnego nieletni, który po ukończeniu 15 lat dopuszcza się czynu zabronionego określonego w art. 134, art. 148 § 1, 2 lub 3, art. 156 § 1 lub 3, art. 163 § 1 lub 3, art. 166, art. 173 § 1 lub 3, art. 197 § 3, art. 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280, może odpowiadać na zasadach określonych w tym kodeksie, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności, jeżeli poprzednio stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne. Wymienione przestępstwa są to najpoważniejsze zbrodnie (zamach na życie Prezydenta RP, zabójstwo, ciężkie uszkodzenie ciała, spowodowanie zdarzenia zagrażającego życiu lub zdrowiu wielu osób, spowodowanie katastrofy, zgwałcenie zbiorowe lub ze szczególnym okrucieństwem, branie lub przetrzymywanie zakładnika, rozbój). Wtedy wobec nieletniego stosuje się kary przewidziane w KK.

Rodzaje czynów a wiek Czyny zabronione (dorośli) Przestępstwa Zbrodnie Występki Wykroczenia Rodzaje czynów a wiek Nieletni Czyny karalne Przestępstwa skarbowe Przestępstwa Wykroczenia (11) Cz. świadczące o demoralizacji Niestosowanie się do norm społ. Subst. odurzające Włóczęgostwo, Wagary

Co to jest czyn karalny? W myśl przepisów (art.1 par. 2 pkt 2 u.p.n) jest to: czyn zabroniony przez Ustawę jako przestępstwo (art.1 k. k.) , przestępstwo skarbowe (art. 53 par. 2 k.k.s.) oraz wykroczenie określone w niektórych przepisach Kodeksu wykroczeń

Przestępczość nieletnich w latach 2005 - 2009 ROK przestępstwa stwierdzone - tym czyny karalne nieletnich % udziału nieletnich podejrzani ogółem w tym podejrzani nieletni 2005 1.379.962 71.482 5,1 594.088 50 974 8,6 2006 1.287.918 77.515 6.0 587.959 53.783 9,1 2007 1.152.993 72.476 6,3 540.604 54.747 10,1 2008 1.108.057 74.219 7,8 516.626 52.081 11,3 2009 1.129.577 85.020 7,5 521.699 50.872 9,7

Czyny zabronione nieletnich (2005 -2009) Rok Zabójstwo Uszczerbek na zdrowiu Udział w bójce lub pobiciu Zgwałcenie Kradzież rozbójnicza, rozbój, wymuszenie Kradzież z włamaniem 2009 14 4.636 3.039 137 9.121 8.546 2008 9 3.384 3.242 92 8.161 8.229 2007 11 3.534 2.958 126 7.511 9.185 2006 19 3.429 2.694 148 8.154 9.419 2005 3.016 2.147 116 8.081 11.052

Czyny świadczące o demoralizacji systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia uprawianie nierządu, włóczęgostwo udział w grupach przestępczych naruszanie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu karalnego

Co może spotkać nieletniego Art. 6. Wobec nieletnich sąd rodzinny może: 1) udzielić upomnienia, 2) zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia, 3) ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna, 4) ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania - udzielających poręczenia za nieletniego, 5) zastosować nadzór kuratora, 6) skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją, 7) orzec zakaz prowadzenia pojazdów, 8) orzec przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego, 9) orzec umieszczenie w rodzinie zastępczej, w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, w młodzieżowym ośrodku socjoterapii albo w ośrodku szkolno-wychowawczym, 10) orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym, 11) zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu rodzinnego (...).

Inne wybrane czyny zabronione spożywanie alkoholu; palenie w miejscach zabronionych; obowiązki właściciela psa; zaśmiecanie; używanie słów nieprzyzwoitych; graffiti; wykroczenia drogowe; żebranie; wybryk nieobyczajny; Palenie - Nowa ustawa zakazuje palenia na przystankach autobusowych, dworcach, w miejscach publicznych przeznaczonych do wypoczynku dzieci i w obiektach sportowych. Ustala się w granicach administracyjnych Miasta Kraków następujące miejsca przeznaczone do użytku publicznego jako strefy wolne od dymu tytoniowego: 1/ przystanki komunikacji zbiorowej na terenie Miasta Krakowa. Przez obszar przystanku komunikacji zbiorowej, na którym obowiązuje zakaz palenia wyrobów tytoniowych należy rozumieć: obszar w odległości 15 metrów od znaku drogowego D-15, D-17 w obu kierunkach oraz o szerokości 5 metrów licząc od krawędzi jezdni nie dalej jednak niż do granicy pasa drogowego, na przystanku z zatoką również teren na całej długości zatoki. W przypadku przystanków oznakowanych wieloma znakami przystankowymi - obszar o długości 15 metrów przed pierwszym znakiem drogowym D-15, D-17 i 15 metrów za ostatnim znakiem drogowym D-15, D-17, włącznie z przestrzenią miedzy skrajnymi znakami oraz o szerokości 5 metrów licząc od krawędzi jezdni, nie dalej jednak niż do granicy pasa drogowego. Do obszaru wolnego od dymu tytoniowego należy zaliczyć również dworce autobusowe i pętle (zlokalizowane na terenach będących własnością Gminy Miejskiej Kraków) jednakże tylko w zakresie ich infrastruktury przystankowej (wiaty, perony, zatoki), analogicznie jak powyżej. 2/ tereny wyznaczone na place zabaw dla dzieci, w tym tzw. „Ogródki Jordanowskie" - na ich obszarze. 3/ Park Krakowski, Park im. dr H. Jordana, Park Bednarskiego - na ich obszarze. Ze strefy wyłącza się, na obszarze każdego z tych parków, teren o powierzchni 50 m2 wyposażony w popielniczki i miejsca do siedzenia, na którym zakaz palenia nie obowiązuje. utrzymujący zwierzęta domowe zobowiązani są do: Prowadzenia psa na uwięzi, a ponadto psu rasy uznawanej za agresywną zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne lub zagrażającemu otoczeniu, do nałożenia kagańca; w miejscach mało uczęszczanych dopuszcza się prowadzenie psa bez smyczy, pod warunkiem, że pies ma nałożony kaganiec, a właściciel lub opiekun sprawuje pełną kontrolę nad jego zachowaniem. Zabezpieczenia terenu nieruchomości przed wydostaniem się z niej zwierzęcia. Nie wprowadzania zwierząt na teren placów zabaw i piaskownic dla dzieci, a także na tereny kąpielisk, Nie wprowadzania zwierząt do budynków użyteczności publicznej i obsługi ludności, w szczególności do urzędów, zakładów opieki zdrowotnej i opieki społecznej, szkół i placówek wychowawczych, placówek kulturalno-oświatowych, o ile władający tymi budynkami nie postanowią inaczej; zakaz nie dotyczy psów przewodników. Niezwłocznego usuwania zanieczyszczeń pozostawionych przez zwierzęta; obowiązek nie dotyczy osób niewidomych, korzystających z psów przewodników, osób niepełnosprawnych z tytułu wady wzroku lub narządu ruchu stopnia znacznego. Publiczny i nieobyczajny wybryk: Artykuł 140 k.w. przewiduje karę aresztu, ograniczenie wolności, grzywnę do 1.500 złotych albo karę nagany dla tego, kto publicznie dopuszcza się nieobyczajnego wybryku. Na gruncie k.w. z 1971 r. nieobyczajny wybryk jest wykroczeniem formalnym, nie musi wywoływać żadnego skutku; gdy doprowadzi do zgorszenia, to właściwa jest kwalifikacja z art. 51 k.w. Niektóre zachowania, o wyraźnej konotacji seksualnej, takie jak podszczypywanie lub poklepywanie pośladków czy nawet złapanie za pierś, nie mogą być uznane za zgwałcenie lub jego usiłowanie, nawet z art. 197 § 2 k.k., o ile nie mieszczą się w ramach używanych przez sprawcę środków zmuszania (przemoc lub groźba bezprawna) lub podstępu. Nie można jednak w takich przypadkach wykluczyć odpowiedzialności na podstawie art. 140 k.w. — za wykroczenie przeciwko obyczajności publicznej. Zawsze jednak należy rozważyć możliwość kwalifikacji z art. 217 § 1 k.k., który penalizuje naruszenie nietykalności osobistej. Wobec brzmienia art. 5 k.w., zgodnie z którym wykroczenie może być popełnione umyślnie lub nieumyślnie, a wyłącznie z winy umyślnej gdy ustawa tak stanowi (zasada odmienna od tej, która jest przyjmowana w k.k.), ważna jest ocena, że mimo braku odpowiedniego stwierdzenia w ustawie, wykroczenie to może być popełnione jedynie umyślnie. Według tej interpretacji pewne czynności seksualne podejmowane np. na środku ulicy wypełniałyby znamiona omawianego wybryku, a podjęte w parkowych zaroślach już nie. Niełatwo jest wskazać, jakie zachowania wyczerpują dzisiaj znamiona nieobyczajnego wybryku z art. 140 k.w. Wraz z upływem lat zmieniają się obyczaje i choć omawiany przepis istnieje w niezmienionej postaci w polskim prawie wykroczeń od blisko 70 lat, to inna niż kiedyś jest jego rzeczywista treść. W istocie nie wiadomo, jakich czynów przepis ten zakazuje, a w konsekwencji można chyba uznać, że jego obowiązywanie w dotychczasowym brzmieniu narusza zasadę nullum crimen sine lege. (pełny tekst: http://www.prawo.univ.gda.pl/karne/karne/WYKRO.htm)

Inne wybrane czyny zabronione znieważenie funkcjonariusza publicznego; czynna napaść; naruszenie nietykalności cielesnej; celowe wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego; złośliwe niepokojenie; odmowa podania danych osobowych; rzucanie przedmiotami. Czynna napaść - Użyte w art. 223 k.k. pojęcie „czynnej napaści” obejmuje swoim zakresem każde działanie zmierzające bezpośrednio do naruszenia nietykalności cielesnej i wyrządzenia w ten sposób dolegliwości fizycznej. Czynna napaść staje się więc przestępstwem dokonanym w chwili przedsięwzięcia działania zmierzającego bezpośrednio do naruszenia nietykalności cielesnej, które w rzeczywistości nie musi nastąpić. Przy dokonywaniu oceny "niebezpieczności" przedmiotu z punktu widzenia kwalifikacji prawnej z art. 223 k.k. (także art. 280 § 2 k.k.), istotne znaczenie będą miały takie cechy (właściwości) przedmiotu, które stanowią, że wykorzystanie zwykłych funkcji lub działania przedmiotu przeciwko człowiekowi spowoduje powstanie realnego zagrożenia o równowartości odpowiadającej użyciu broni palnej lub noża.

Straż Miejska SMMK powstała w 1991r. w oparciu o wówczas obowiązujące prawo, powołana do pilnowania ładu i porządku publicznego. Obecna ustawa o strażach gminnych (miejskich) była znowelizowana w 2009r. Zwierzchnikiem SMMK jest Prezydent m. Krakowa Nadzór merytoryczny sprawuje Komendant Wojewódzki Policji Komendantem SMMK jest Janusz Wiaterek

Straż Miejska SMMK podzielona jest na oddziały: I. Śródmieście II. Krowodrza III. Nowa Huta IV. Podgórze V. Wola Duchacka VI. Wzgórza Krzesławickie

Straż Miejska Stopnie w SM:

Straż Miejska Emblemat i znak identyfikacyjny

Straż Miejska Wyposażenie: Strażnik wykonuje swoje zadania na terenie gminy i w mundurze.

Uprawnienia SM Art. 12. 1. Strażnik wykonując zadania, o których mowa w art. 10 i 11, ma prawo do: udzielania pouczeń, zwracania uwagi, ostrzegania lub stosowania innych środków oddziaływania wychowawczego, legitymowania osób w uzasadnionych przypadkach w celu ustalenia ich tożsamości, 3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji,

3a) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości podręcznych bagaży osoby: a) w przypadku istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary, b) w związku z wykonywaniem czynności określonych w ust. 1 pkt 3 (ujęcie osób), c) w związku z wykonywaniem czynności określonych w art. 11 pkt 7 (doprowadzenie osób nietrzeźwych), jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że osoba, wobec której czynności te są podejmowane, posiada przy sobie niebezpieczne przedmioty dla życia lub zdrowia ludzkiego, nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia, dokonywania czynności wyjaśniających, kierowania wniosków o ukaranie do sądu, oskarżania przed sądem i wnoszenia środków odwoławczych - w trybie i zakresie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia,

usuwania pojazdów i ich unieruchamiania przez blokowanie kół w przypadkach, zakresie i trybie określonych w przepisach o ruchu drogowym, wydawania poleceń, żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych i samorządowych, zwracania się, w nagłych przypadkach, o pomoc do jednostek gospodarczych, prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz organizacji społecznych, jak również do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji,

Art. 14.  1. Strażnik może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie. 2. Środkami przymusu bezpośredniego są: siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony, kajdanki, pałki obronne wielofunkcyjne, psy i konie służbowe, przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej, na które jest wymagane pozwolenie na broń w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525, z późn. zm.), przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej, na które nie jest wymagane pozwolenie na broń w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ręczne miotacze gazu. Strażnik może stosować jedynie środki, wykazane powyżej, odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. Środki te powinny być stosowane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku, do której zostały podjęte

Koniec – życzymy powodzenia!