W teatrze starożytnej Grecji

Budowa teatru greckiego parodos proskenion diazoma skene theatron orchestra Budowa teatru greckiego

Theatron –(gr. theaomai - przyglądam się, patrzę) – nazwa widowni w teatrze greckim

Diazoma –okrężne przejście na theatronie oddzielające górne i dolne sektory widowni.

Orchestra (gr. orcheomai - tańczę) – nazwa półkolistego lub okrągłego placu o średnicy 20-40 m, znajdującego się pomiędzy sceną a widownią. Była to centralna część teatru. Na środku był usytuowany ołtarz boga thymele. Na niej odbywały się występy chóru.

Parodos – tak nazywano boczne przejście dla chóru (i widzów pierwszych rzędów). Znajdowało się pomiędzy frontową ścianą skene przylegającą do orchestry a theatronem.

Proskenion - podest przed skene, odpowiednik współczesnej sceny Proskenion - podest przed skene, odpowiednik współczesnej sceny. Aktorzy wraz z rozwojem teatru odłączyli się od chóru i przenieśli na proskenion, gdzie rozgrywali właściwą akcję sztuki, podczas gdy chór pozostał na orchestrze.

Skene – początkowo drewniany, później kamienny budynek usytuowany naprzeciw widowni theatronu, służący jako garderoba i magazyn rekwizytów. Przednią ścianę budynku zaczęto wykorzystywać jako tło spektakli, umieszczano na niej dekoracje (początkowo skóry, kotary, potem bardziej wyszukane pinakes – malowane tablice obrazujące scenerię, a jeszcze później periakty – obrotowe graniastosłupy z dekoracjami).

Akustyka w teatrze greckim Akustyka była wzmacniana przez umieszczane pod siedzeniami naczynia rezonansowe, najczęściej miedziane, rozmieszczone symetrycznie względem głównej osi widowni. Każda symetryczna para naczyń  była strojona tak, żeby odpowiadała innemu tonowi skali. Wielkość, rozmieszczenie i strojenie naczyń dostosowywano do wielkości widowni. Także maski aktorów wzmacniały głos aktorów.

Atrybuty aktora w starożytnej Grecji Maska – tragiczna, bądź komiczna, męska lub kobieca, w teatrze greckim aktorami byli wyłącznie mężczyźni, maska była nie tylko ozdobą i atrybutem rozpoznawczym ale i wzmacniała głos aktora. Fryzura – wysoko upięta podwyższała sylwetkę. Szata – długa i powłóczysta, dokładnie skrywała ciało. Koturny – buty na wysokiej podeszwie, wraz z fryzurą nadawały aktorowi nadludzki wzrost.

Instrumenty w teatrze greckim sambyke kitara lira aulos barbiton

Główne formy dramatu Dramat Tragedia Komedia Tematy poruszane były wielkie i poważne, istotą było ukazanie konfliktu postaw i wartości zazwyczaj kończącego się nieszczęściem, które wzbudzało w odbiorcy uczucie grozy. Celem było osiągnięcie katharsis – stanu wewnętrznego oczyszczenia. Temat najczęściej był żartobliwy, większość komedii zawierała satyryczne komentarze odnoszące się do aktualnych wydarzeń.

Budowa starogreckiej tragedii Prologos – scena wstępna, określająca tematykę utworu Parodos – pieśń chóru wchodzącego na scenę Epeisodion – pięć epizodów dialogowanych przeplatanych Stasimon – występy chóru Eksodos – pieśń końcowa chóru schodzącego ze sceny