Pięć nauk od gęsi
Tom J. Watson przedstawił przed laty ciekawe wnioski wynikające z obserwacji klucza lecących gęsi. Wyciągnął z tych obserwacji 5 nauk, które dobrze służyły mu przez lata.
Lekcja 1 Każdy z ptaków machając skrzydłami tworzy „wznoszący prąd” dla ptaka lecącego za nim. Lecąc kluczem stado zyskuje 71 procent zasięgu lotu w porównaniu z tym jaki miałoby, gdyby każdy z ptaków leciał oddzielnie.
Ludzie, którzy zmierzają w tym samym kierunku i mają poczucie wspólnoty, osiągają cel szybciej i łatwiej, gdyż dają sobie nawzajem napęd.
Lekcja 2 Jeśli któraś z gęsi wypadnie z szyku, czuje nagle większy opór powietrza, kiedy próbuje lecieć osobno. Więc szybko wraca, żeby korzystać z „siły wznoszącej” ptaka lecącego przed nią.
Jeśli mamy choć tyle rozumu, co gęś, zostaniemy w szyku razem z tymi, którzy kierują się tam, gdzie i my chcemy dotrzeć i z chęcią skorzystamy z ich pomocy. Będziemy także służyć pomocą innym.
Lekcja 3 Kiedy gęś lecąca na przedzie zmęczy się, zajmuje dalsze miejsce w szyku, a na czoło wysuwa się inna.
Opłaca się na zmianę wykonywać trudne zadania dzieląc się kierowaniem i odpowiedzialnością. Ludzie, jak gęsi, zależą od siebie nawzajem.
Gęsi z tyłu klucza wydają krzyk, żeby te z przodu zachowały tempo. Lekcja 4 Gęsi z tyłu klucza wydają krzyk, żeby te z przodu zachowały tempo.
Musimy upewnić się, że nasze krzyki z tylnych szeregów są zachętą, a nie czymś innym.
Lekcja 5 Kiedy któraś z gęsi choruje, jest ranna lub postrzelona, kilka innych opuszcza klucz i wraz z nią przerywa lot, żeby jej pomóc. Trzymają się w pobliżu, dopóki gęś nie będzie mogła znów latać, albo dopóki nie umrze. Potem lecą dalej z innym kluczem albo doganiają poprzednie stado.
Jeśli mamy choć tyle rozumu co gęsi, my również będziemy wspomagać się wzajemnie, zarówno w trudnych chwilach, jak i wówczas, gdy czujemy się najsilniejsi.