Protokoły sieciowe

Adresacja IP

(32 – bitowa liczba binarna) np.: Adres IP Adres IP - unikalny identyfikator każdego urządzenia połączonego do Internetu (32 – bitowa liczba binarna) np.: 00111110010111010010100011011000 Do Internetu podłączono ogromną liczbę komputerów, zatem musi istnieć sposób na odróżnienie każdego z nich. Do każdej porcji danych przesyłanych w Internecie dołącza się więc identyfikatory opisujące komputer, który wysyłał te dane oraz komputer, do którego te dane mają trafić.

Sposoby zapisu adresu IP Podział kropkami na 4 człony (oktety), zawierające po 8 cyfr (32 – bitowa liczba binarna) np.: 00111110010111010010100011011000 00111110 01011101 00101000 11011000 00111110.01011101.00101000.11011000

Sposoby zapisu adresu IP Przeliczenie każdego oktetu 8-bitowego (1 bajt) na wartość dziesiętną wartości: od 0 (00000000) do 255 (11111111) (32 – bitowa liczba binarna) np.: 00111110.01011101.00101000.11011000 przybierze postać 62. 93. 40. 216 62.93.40.216

DNS Adres IP w postaci układu liczb dziesiętnych jest łatwiejszy do zapamiętania niż 32 bitowa liczba binarna, ale nadal niezbyt prosty. Dużo łatwiej posługiwać się nazwą. W tym celu zamienia się adres IP na nazwę – domenę np.: www.wp.pl, czyli 212.77.100.101 DNS (ang. Domain Name System) – system serwerów potrafiących tłumaczyć nazwę komputera na adres IP rozpoznawany w sieci.

Klasy adresów IP

Zakres (dopuszczalne wartości 1 oktetu) Klasy adresów IP Adresy IP, w zależności od wartości pierwszego oktetu, należą do jednej z klas: Klasa Adres IP Zakres (dopuszczalne wartości 1 oktetu) Liczba hostów A n.h.h.h 1 - 126 (127 zarezerwowany) 224 – 2 hosty (16777214) B n.n.h.h 128 - 191 216 – 2 hosty (65534) C n.n.n.h 192 - 223 28 – 2 hosty (254) D Multicast 224 - 239 - E zarezerwowane 240 - 255

Klasy adresów IP n – (Network) - 8 bitów należących do części sieci h – (Host) – 8 bitów należących do części hosta Multicast – (one - to - communication) – skierowania do większej liczby hostów (np.: wideokonferencja)

W praktyce najczęściej korzysta się z klas: A, B i C Klasy adresów IP W praktyce najczęściej korzysta się z klas: A, B i C Identyfikator sieci Identyfikator hosta Identyfikator sieci hosta 1 oktet 3 oktet 2 oktet Klasa A Klasa B Klasa C 4 oktet

Reguły określające przynależność adresu IP do danej klasy To, do jakiej klasy należy dany adres IP, ustala się według poniższych reguł: jeżeli pierwszy bit adresu (a dokładniej pierwszego oktetu) ma wartość 0, adres należy do klasy A, jeżeli pierwsze dwa bity adresu mają wartość 1 0, adres należy do klasy B, jeżeli pierwsze trzy bity adresu mają wartość 1 1 0, adres należy do klasy C, jeżeli pierwsze cztery bity adresu mają wartość 1 1 1 0, adres należy do klasy D, jeżeli pierwsze cztery bity adresu mają wartość 1 1 1 1, adres należy do klasy E

Podział adresów IP Podział adresów IP Adres Funkcja Zastosowanie publiczne – ogólne, są stosowane do adresowania hostów w Internecie. Adres Funkcja Zastosowanie 0.0.0.0 Adres domyślnej trasy Użycie w tablicach routingu 127.0.0.1 Adres pierwszej pętli zwrotnej Komunikacja sieciowa hosta ze sobą samym (adres lokalny komputera) 255.255.255.255 Adres rozgłoszeniowy w sieci lokalnej Komunikacja hosta ze wszystkimi hostami (one-to-evryone transmission). Ten adres nie może być trasowany.

Podział adresów IP Podział adresów IP A B C prywatne – do zastosowań specjalnych, są używane tylko w ramach sieci lokalnej Klasa Zakres adresów Maska domyślna A 10.0.0.0 – 10.255.255.255 255.0.0.0 (/88) B 172.16.0.0 – 172.31.255.255 255.240.0.0 (/12) C 192.168.0.0 – 192.168.255.255 255.255.255.0 (/16)

Maski podsieci Strukturę sieci można dzielić na mniejsze części nazywane podsieciami. Podsieć 2 Podsieć 1 Podsieć 3

Maski podsieci Podział na podsieci stosuje się w celu usunięcia trudności topologicznych lub organizacyjnych w organizacji struktury danej sieci. Dzięki zastosowaniu podsieci zmniejsza się rozmiar domeny rozgłoszeniowej. Ruch pakietów rozgłoszeniowych (broadcastowych) obciąża cała sieć. Podzielenie całej sieci na mniejsze podsieci ogranicza ruch broadcastów do podsieci, której te broadcasty dotyczą.

Maski podsieci Maska podsieci swoją budową przypomina adres IP – składa się z 32 bitów rozdzielonych na cztery oktety, gdzie każdy z oktetów może przyjąć (jako liczba dziesiętna) wartość od 0 do 255. Maska podsieci dzieli adres IP na dwie części: identyfikuje sieć – składającą się z wielu komputerów określa indywidualny komputer (host) w tej sieci Podobnie jak przy adresowaniu listu – podaje się miasto (odpowiadające adresowi sieci) oraz ulicę, numer domu i nazwisko adresata (odpowiadające adresowi hosta)

Maski podsieci Adres IP 200 Maska podsieci Identyfikator sieci 10.10.2. 200 255.255.255. Adres IP Maska podsieci Identyfikator sieci 2 oktet

Maski podsieci Aby z adresu IP uzyskać identyfikator sieci, należy wykonać operację logiczną AND maski podsieci z danym adresem IP W przypadku domyślnych masek zasada jest prosta: wszystkie bity należące do części sieci są ustawione na 1 wszystkie bity należące do części hosta są ustawione na 0

Maski podsieci A B C Klasa Adres IP w.x.y.z w.0.0.0 w.x.0.0 w.x.y.0 Maska podsieci Identyfikator sieci Identyfikator hosta A w.x.y.z 255.0.0.0 w.0.0.0 x.y.z B 255.255.0.0 w.x.0.0 y.z C 255.255.255.0 w.x.y.0 z

Maski podsieci klasa B – N N H H klasa C – N N N H Część sieci w adresie IP jest zwykle budowana z pełnych oktetów zgodnie ze schematem: klasa A – N H H H klasa B – N N H H klasa C – N N N H Istnieje możliwość rozszerzenia części sieci przez zapożyczenie bitów z części hosta. Dzięki temu można utworzyć dodatkowe podsieci. Należy jednak pamietać, że zmieniając liczbę bitów hosta , zmniejsza się tym samym ich maksymalną liczbę w każdej podsieci. Minimalna liczba zapożyczonych bitów z części hosta na potrzeby podsieci – 2 Maksymalna zaś to ogólna liczba bitów należących do części hosta minus 2