Prezentacja Poczta Gdańska Autor: Igor Raszeja
Polska na mocy traktatu wersalskiego i w myśl umowy warszawskiej z 24 X 1921 roku utworzyła na terytorium Gdańska własną służbę pocztową i telefoniczno- telegraficzną. Polski Urząd Pocztowy nr 1 działał na terenie Wolnego Miasta Gdańska od 1922 roku. 1 września 1939r. o godz. 4:45 Niemcy rozpoczęli ostrzeliwanie Poczty.
W nocy na 1 września 1939r. na terenie poczty znajdowało się 55 mężczyzn załogi, poza tym 1 kolejarz i 2 kobiety: żona dozorcy i nastoletnia córka Erwina.
Niemcy zaatakowali gmach poczty, licząc na jego szybkie opanowanie przez zaskoczenie przy użyciu artylerii i broni maszynowej. Odparci przez polską załogę ogniem karabinów maszynowych i granatami sprowadzili pod gmach działa i wozy pancerne.
Atak przeprowadziły specjalny oddział gdańskiej Policji Porządkowej oraz pododdziały SS.
Około godz. 15 niemiecki dowódca przerwał szturm i wezwał pocztowców do poddania się, dając obrońcom poczty dwie godziny na kapitulację. W tym czasie podłożyli ładunek pod budynek. O godz. 17, po upływie ultimatum ładunek został zdetonowany, oddziały niemieckie wykorzystały zburzenie ściany i wdarły się do środka.
Poczta była przygotowana na 6 godz. obronę. Obrońcy poczty, dopiero po 14 godzinach walki, podjęli o godz. 19 decyzję o kapitulacji. Wychodzący z budynku z białą flagą w ręku dyrektor Jan Michoń został zastrzelony, ten sam los spotkał naczelnika poczty Józefa Wąsika.
Tylko 4 obrońcom poczty udało się w czasie walki zbiec (przetrwali okupację). Pracowników, którzy nie brali udziału w obronie poczty zabrano z domów i zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie 10 rozstrzelano, a 18 zamęczono. Rodziny pocztowców poddano represjom.
Budynek Poczty Gdańskiej istnieje do dzisiaj.