Lotnicy Polscy

Z kart historii lotnictwa polskiego Gdy 17 grudnia 1903 roku bracia Wright wykonali pierwszy lot maszyną cięższą od powietrza, zaczęła się era współzawodnictwa w tworzeniu podniebnych maszyn. W tym czasie Polski jako państwa nie było na mapie, ale byli Polacy ze znacznymi osiągnięciami w zakresie techniki lotniczej i opanowania przestworzy.

Nasze dokonania były widoczne w konstrukcjach statków powietrznych oraz w teorii i praktyce latania. Nazwiska Stefana Drzewieckiego, Czesława Tałskiego i wielu innych były znane wówczas niemal na całym świecie.

Jednostki polskiego lotnictwa sformowano już w czasach I wojny światowej we Francji ("Błękitna Armia" gen. Józefa Hallera) oraz w Rosji (oba Korpusy Polskie). Już 5 listopada 1918r. por. pil. Stefan Bastyr i por. obs. Janusz Beaurain wykonali pierwszy lot bojowy na samolocie z polskimi biało-czerwonymi znakami.

Odzyskanie niepodległości w 1918 r. stworzyło nową sytuację Odzyskanie niepodległości w 1918 r. stworzyło nową sytuację. Odrodzone państwo wyniszczone i ograbione przez zaborców i wojnę nie miało żadnych doświadczeń w tworzeniu własnej armii. Mimo braku przygotowanych kadr i problemów gospodarczych, formowanie się polskiego lotnictwa stało się rzeczywistością. Już 14 listopada 1918r. rozpoczęła działalność Sekcja Żeglugi Napowietrznej w Departamencie Technicznym Ministerstwa Spraw Wojskowych, która była pierwszym organem kierowniczym rodzącego się lotnictwa.

Szef Sztabu Generalnego swym rozkazem z dnia 1 grudnia 1918 r Szef Sztabu Generalnego swym rozkazem z dnia 1 grudnia 1918 r. wprowadził szachownicę biało-czerwoną jako symbol i znak rozpoznawczy Polskich Sił Powietrznych. Jednocześnie trwał proces formowania pierwszych jednostek lotniczych. Ich pierwszym dowódcą został ppłk obs. Hipolit Łossowski.

Historia… Proces powstawania i łączenia polskiego lotnictwa wojskowego dokonywał się w okresie zmagań i walk o ukształtowanie i stabilizację granic odrodzonej Ojczyzny. Ledwo zakończyło się Powstanie Wielkopolskie i Śląskie, a także walki w obronie Lwowa, a już rozpoczęła się wojna polsko-radziecka, która stała się rzeczywistym sprawdzianem wartości bojowych zarówno sił lądowych, jak i lotnictwa. Wysiłek bojowy lotników polskich, ich odwaga i bohaterstwo został uhonorowany 164 orderami Virtuti Militari oraz 245 Krzyżami Orderu Odrodzenia Polski. Ramię w ramię z Polakami walczyli ochotnicy z wielu innych krajów: Anglicy, Włosi, Belgowie a nawet Amerykanie.

Zakończenie działań wojennych pozwoliło lotnictwu przejść do organizacji pokojowej. Przez cały okres międzywojenny ulegała ona modyfikacjom. Ustalono organizację eskadr liniowych i myśliwskich (po 10 samolotów), bombowych (po 6 samolotów) i towarzyszących (po 7 samolotów) - łącznie było ich 42. W latach 1936-1937 liczba eskadr wzrosła do 48 (około 420 samolotów).

W okresie międzywojennym nastąpił rozwój polskiego przemysłu lotniczego, zanotowano wówczas wspaniałe osiągnięcia sportowe. Por. pil. Bolesław Orliński wraz z mechanikiem Leonardem Kubiakiem na samolocie Breguet 19 A2 wykonali przelot na trasie Warszawa – Tokio – Warszawa (10 300 km). Wielu odnosiło zwycięstwa w międzynarodowych zawodach lotniczych Challenge: w roku 1932 - Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura, w roku 1934 - Jerzy Bajan i Gustaw Pokrzywka. W maju 1933 r. Stanisław Skarżyński samotnie wykonał lot przez Atlantyk

W wojnie obronnej w 1939r. nasze niezbyt liczne lotnictwo działało skutecznie, szczególnie Brygada Pościgowa, przydzielona do obrony Warszawy, latająca na samolotach rodzimej produkcji PZL P-11. Lotnictwo armijne prowadziło rozpoznanie, określając główne kierunki natarcia. Zdolność bojową zachowało do końca lotnictwo Armii "Poznań". W ciągu 17 dni podniebnych walk, polscy lotnicy zestrzelili 130 samolotów niemieckich. Nasze straty to: 325 samolotów, 234 żołnierzy personelu latającego i około 300 technicznego

22 lutego 1940r. we Francji powstały Polskie Siły Powietrzne jako samodzielny rodzaj sił zbrojnych. W walkach powietrznych nad Francją polscy piloci zestrzelili 50 samolotów niemieckich, 3 prawdopodobnie oraz 6 uszkodzili. Straty własne stanowiło 26 żołnierzy, w tym 11 pilotów. Po upadku Francji personel lotnictwa został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Pierwsze dywizjony polskie sformowano już w lipcu i sierpniu 1940 r. (myśliwskie - 302 i 303 oraz bombowe - 300 i 301).

Na początku roku 1945 lotnictwo polskie liczyło 17 pułków (12 bojowych) i 5 samodzielnych eskadr (750 samolotów różnych typów). Wspierając działania 1 i 2 Armii WP, jednostki lotnicze zestrzeliły 16 samolotów, wykonały 2282 loty bojowe, zrzuciły 250 ton bomb, niszcząc niemiecki sprzęt i uzbrojenie. Po wojnie wiele jednostek lotniczych oraz dowództw rozformowano. Pozostało siedem pułków lotniczych (po trzy myśliwskie i szturmowe oraz jeden bombowy).

W roku 1951 wprowadzono pierwsze typy samolotów z napędem odrzutowym: Jak-23 i MiG-15. W roku 1953 lotnictwo bombowe otrzymało Iły-28, pojawiły się pierwsze śmigłowce Mi-1. 14. października 1954 r. połączono dotychczas oddzielne Wojska Lotnicze oraz Wojska Obrony Przeciwlotniczej w Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju

W roku 1962, w miejsce Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju utworzono: Wojska Obrony Powietrznej Kraju, Lotnictwo Operacyjne oraz Inspektorat Lotnictwa,

W latach sześćdziesiątych wprowadzono samoloty MiG-19, MiG-21 i Su-7 oraz nowe wersje śmigłowców i pomocniczy sprzęt techniczny. Lata osiemdziesiąte to okres przezbrajania lotnictwa wojskowego w samoloty trzeciej generacji: MiG-23, Su-22 i MiG-29 oraz śmigłowce Mi-24. Pod koniec lat osiemdziesiątych zapoczątkowano też, trwający do dziś, proces zmian strukturalnych w systemie obrony powietrznej. W roku 1990 połączono Wojska Lotnicze oraz Wojska Obrony Powietrznej Kraju w skutek czego powstały Wojska Lotnicze Obrony Powietrznej przemianowane 1 lipca 2004 r. na Siły Powietrzne.

W roku 2006 Polskie Siły Powietrzne stały się bardziej konkurencyjne, gdy do służby weszły pierwsze samoloty nowej generacji: Lockheed Martin F-16C Block 52+. Obecnie Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej integrują się ze strukturami NATO.

Nasza karta w historii - 3 maja 2009 Pomnik Lotników Polskich poległych w obronie Ojczyzny

Pomnik to samolot Iskra TS 11 oraz stojąca przed nim kamienna tablica pamiątkowa. Samolot to dar Dowódcy Sił Powietrznych Kraju gen. broni pil. Andrzeja Błasika Postument ten upamiętnia wszystkich poległych w obronie Ojczyzny, a w szczególności starszego sierżanta strzelca samolotowego Karola Macierzyńskiego, ur. 31.10.1915r. w Klwowie, który zginął 29.12. 1944r. Pod Mereticami na Słowacji podczas ostatniego lotu ze zrzutami dla Armii Krajowej

Dziękujemy