Agresja i przemoc przygotowały i opracowały: mgr Barbara Więckowska mgr Edyta Durnaś

Agresja jest to każde zamierzone działanie, które ma na celu wyrządzenie komuś lub czemuś szkody, straty, bólu. O agresji można mówić wówczas, kiedy obie strony mają podobną siłę fizyczną i psychiczną (obie strony są sprawcami).

Najczęściej przez agresję rozumiemy zachowania polegające na: niszczeniu przedmiotów wyrządzaniu szkody innym wyrządzaniu szkody sobie (autoagresja).

Przemoc ma miejsce wówczas, gdy uczeń atakujący jest silniejszy fizycznie lub psychicznie, używa przeważającej siły. Z przemocą mamy do czynienie w przypadku, gdy pojawiają się dwie role: ofiary sprawcy osoba poszkodowana, osoba nadużywająca która nie potrafi własnej siły w relacji sama się bronić z innymi

Formy agresji i przemocy: Agresja słowna: przezywanie, wyśmiewanie, obrażanie, plotkowanie, obgadywanie, namawianie się, grożenie, szantażowanie Agresja fizyczna: bicie, kopanie, popychanie, plucie, wymuszanie pieniędzy, niszczenie własności, różne prace zlecone np.: noszenie teczki Agresja bez użycia słów i kontakty fizycznego: wrogie gesty, miny, izolowanie.

Symptomy umożliwiające identyfikację ofiar przemocy: zamykanie się w sobie smutek i przygnębienie zmienność nastrojów opuszczanie się w nauce drwiny ze strony kolegów ślady przemocy: sińce, zadrapania wagary zniszczone ubranie i przybory szkolne spóźnianie się do szkoły lub jej unikanie objawy psychosomatyczne: bóle głowy, bóle brzucha

Źródła agresji: Środki masowego przekazu Dom rodzinny Szkoła

Środki masowego przekazu czyli mass-media: radio prasa Internet: gry komputerowe Telewizja: bajki, filmy, reklamy

Podczas oglądania scen przemocy, agresji w mediach wśród młodego odbiorcy zachodzą następujące procesy: Uczenie się poprzez obserwację – czyli obserwowanie zachowania innych ludzi i włączanie do repertuaru swoich zachowań niewłaściwych, nagannych postaw i norm. Znieczulenie – redukowanie negatywnej reakcji na przemoc i negatywne postawy poprzez ciągłe oglądanie przemocy. Usprawiedliwianie – w kontekście obserwowanych często zachowań agresywnych, własne zachowania agresywne wydają się być normalne, prawidłowe. Nie pojawia się więc poczucie winy.

Torowanie poznawcze – oglądanie aktów przemocy aktywizuje złe myśli, emocje i zachowania, torując im drogę i nie dopuszczając pozytywnych. Przeniesienie pobudzenia – z fikcji do rzeczywistości. Dziecko przyjmuje dosłownie to, co widzi na ekranie, chce naśladować bajkowego bohatera, który odznacza się niespotykaną siłą fizyczną, życiowym sprytem, posiadaniem najnowszej broni.

Długotrwałe korzystanie z mass-mediów powoduje: Stopniowy zanik więzi rodzinnych i możliwości oddziaływań wychowawczych ze strony rodziców. Uzależnienie. Narażenie dzieci i młodzieży na szkodliwe bodźce psychiczne (przemoc fizyczną i słowną, erotykę) zawarte w wielu programach telewizyjnych oraz grach komputerowych. Ograniczenie kontaktów z rówieśnikami. Ograniczenie, a nawet rezygnację z ruchu i aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu.

Zaniedbywanie obowiązków szkolnych i domowych. Ograniczenie odpowiedzialności za swoje czyny. Nieumiejętność przewidywania konsekwencji danego czynu. Utrudnia rozwój intelektualny.

Środowisko rodzinne jest podstawowym miejscem przekazywania wartości: Rodzice powinni: Eliminować sytuacje, które wpływają ujemnie na zdrowie dziecka, np. długotrwałe oglądanie, nieprawidłowa postawa przy siedzeniu. Rozmawiać z dziećmi podczas oglądania programów, a także po ich emisji. Pozwoli to im zrozumieć treści dzięki wyjaśnianiu przez rodziców niezrozumiałych kwestii. Kontrolować czas poświęcany na oglądanie telewizji, korzystanie z komputera. Wskazywać możliwości innego, atrakcyjnego wykorzystania czasu wolnego. Pomagać dzieciom w wyborze programów ambitnych, związanych z ich zainteresowaniami; pokazywać zalety i korzyści, jakie te programy niosą.

Telewizor i komputer nie może zastąpić życia rodzinnego, nie może stać się główną formą spędzania wolnego czasu i jedyną zabawą!

TO MY: rodzice, pedagodzy, nauczyciele powinniśmy organizować wolny czas naszym dzieciom, by telewizor i inne media nie miały wyłącznego wpływu na kształtowanie osobowości młodego człowieka.

Głównym sposobem na walkę z agresją u dzieci jest przede wszystkim praca nad rozwojem ich zainteresowań. Należy stale poszukiwać u dzieci talentów, pielęgnować je i zachęcać do pracy nad sobą.