Opad atmosferyczny mający zazwyczaj postać kryształków lodu, które w powiększeniu mają kształt gwiazdy 6- ramiennej, łącząc się ze sobą tworzą płatki śniegu, o wielkości do kilku centymetrów Opad atmosferyczny mający zazwyczaj postać kryształków lodu, które w powiększeniu mają kształt gwiazdy 6- ramiennej, łącząc się ze sobą tworzą płatki śniegu, o wielkości do kilku centymetrów.

Powstaje w wyniku krystalizacji pary wodnej w chmurach. W temperaturach -1 do -3st.C, a także przy -10 do -20st.C na krysztale pojawia się 6 ramion. W temperaturach -5 do -10st.C kryształy przybierają postać pionowych igieł.

Śnieg ziarnisty- opad w postaci bardzo małych, nieprzezroczystych ziarenek lodu o średnicy poniżej 1 mm Krupy – opad atmosferyczny, zawsze o charakterze przelotnym, w postaci kulistych, nieprzezroczystych ziarenek lodowych o średnicy od 1 do 15 mm, całkowicie porowatych (krupy śnieżne) lub z porowatym jądrem i lodową otoczką (krupy lodowe). Grad – opad atmosferyczny w postaci bryłek lodu o średnicy od 5 mm do 50 mm. Opad gradu następuje zwykle w ciepłej porze roku i bywa połączony z obfitym opadem deszczu.

Najjaśniejsza z barw. Jest to zrównoważona mieszanina barw prostych, która jest odbierana przez człowieka jako najjaśniejsza w otoczeniu odmiana szarości.

W skład widma światła białego może wchodzić od dwóch barw prostych czyli długości (częstotliwości) fal elektromagnetycznych z zakresu fal widzialnych do trzech. Barwy dopełniające leżą naprzeciw siebie w kole barw. Ponieważ jednak nie da się całego koła barw zapełnić barwami prostymi (pozostaje pewien fragment zwany barwami purpury na granicy fal najkrótszych i najdłuższych), to dla długości fali w okolicach zieleni nie da się dobrać drugiej barwy prostej do pary stanowiącej biel. Dlatego więc mówi się, że biel można osiągnąć już od pary barw prostych, ale wybranych, lub od trójki barw prostych, gdzie do dowolnej barwy można dobrać dwie pozostałe.

Śnieg jest biały, chociaż kryształki lodu, z których się składa, są przezroczyste. Jest tak z powodu wielokrotnych odbić i załamań światła na tych kryształkach, co powoduje, że dużo światła padającego na śnieg wraca do nas, i to dla każdej długości fali świetlnej podobnie. Widzimy więc śnieg jako biały.

Prawo załamania światła łączy ze sobą dwa kąty - kąt padania na powierzchnię rozgraniczającą dwa ośrodki i kąt załamania powstający gdy promień przejdzie granicę i zacznie się rozchodzić w drugim ośrodku (patrz rysunek niżej). Światło najpierw jest rozszczepione, później ponownie połączone.

Światło padające na granicę dwóch ośrodków może ulec odbiciu. Dzieje się tak bardzo często, przy czym dodatkowo część wiązki świetlnej może dodatkowo ulegać załamaniu. Kąt odbicia równy jest kątowi padania. Kąty - padania i odbicia leżą w jednej płaszczyźnie.

Kryształki śniegu mają tym bardziej skomplikowaną strukturę, im jest zimniej. Wszystkie te miliardy kryształków, układają się w sześcioramienne figury geometryczne, ale na całym świecie nie znajdzie się dwóch identycznych płatków śniegu.

Ucz. kl. I TF 4 w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 21, Łódź, ul. Żubardzka 2

 Odpowiedzi na 1001 pytań, praca zbiorowa; Warszawa 1999  Trefil James: 1001 spotkań z nauką; Warszawa 1997        