Ginące zawody Szamotuły 2013
Pracujemy nad projektem gimnazjalnym dotyczącym dawnych – ginących, już dziś zawodów. Chcemy sprawdzić czy te, które zamieściliśmy w ankiecie są Wam znane.
Odpowiedzi udzieliło: - 33 uczniów klas trzecich naszej szkoły - 18 nauczycieli Zestawienia danych na slajdach przedstawiają odpowiedzi na poszczególne pytania podane w procentach.
Na podstawie analizy ankiet przeprowadzonych wśród uczniów klas trzecich Gimnazjum nr 1 w Szamotułach wnioskujemy, że: nie wszystkie zanikające zawody są jednakowo rozpoznawalne, uczniowie dobrze wiedzą na czym polega praca szewca, bo z pewnością niejednokrotnie korzystali z jego usług, trzecioklasiści wykazali się również znajomością pracy łaziebnika i kowala choć są to zawody obecnie rzadko spotykane (prawdopodobnie jest to wiedza teoretyczna, zaczerpnięta z tekstów historycznych, a także z popularnych gier komputerowych), zecer i kominiarz to również zawody w znacznym stopniu znane uczniom, wszyscy wiemy, że spotkany na ulicy kominiarz przynosi szczęście, za to znajomość pracy zecera wzbudziła nasz podziw dla ankietowanych, niewielu uczniów wie, na czym polega praca zduna i ludwisarza, najmniej młodych ludzi wie czym zajmował się puszkarz i flisak.
Dla porównania wiedzy gimnazjalistów o zanikających zawodach poprosiliśmy o odpowiedź na te same pytania naszych nauczycieli. Ankietowani dorośli to osoby w przedziale wiekowym od 33 – 58 lat. Przedstawiamy procentowe odpowiedzi naszych pedagogów.
Z porównania odpowiedzi dwóch pokoleń jasno wynika, że nasi nauczyciele w przeciwieństwie do nas, prawidłowo rozpoznają wszystkie zawody. Niewielką trudność sprawiło im jedynie nazwanie rzemieślnika zajmującego się odlewem z brązu, miedzi, mosiądzu dzwonów, luf do dział – ludwisarza jako zawodu zupełnie ginącego.
Wszystkim ankietowanym dziękujemy za udzielenie odpowiedzi! Opracowanie: Piotr Ciachurski IIIA Eryk Człapka IIIA