Podwójne nazewnictwo Podstawową jednostką systematyczną jest gatunek. Nazwę gatunkową zapisujemy stosując binominalne (podwójne) nazewnictwo. Pierwszy wyraz to nazwa rodzajowa, a drugi to nazwa gatunkowa, zwana epitetem gatunkowym (najczęściej przymiotnik, rzadziej rzeczownik).
Oba człony nazwy piszemy zawsze krojem pisma wyróżniającym je na tle pozostałego tekstu (np. kursywa w tekście prostym). Jednoznaczne określenie konkretnego gatunku wymaga zastosowania obu członów nazwy. Kodeks zaleca, by wszystkie nazwy rodzajów były rzeczownikami w liczbie pojedynczej lub wyrazami traktowanymi jako rzeczowniki.
W języku polskim piszemy ją małymi literami (wyjątek: jeśli nazwa gatunkowa pochodzi od nazwiska, wtedy piszemy ją wielką literą), natomiast w naukowej nazwie (łacińskiej lub zlatynizowanej) nazwę rodzajową zawsze wielką literą, a gatunkową zawsze małą literą
Podwójne nazewnictwo do systematyki wprowadził szwedzki przyrodnik i lekarz Karol Linneusz
Przykłady zastosowania podwójnego nazewnictwa róża dzika Rosa canina róża Jundziłła Rosa jundzillii
Vaccinium myrtillus Borówka czernica
Nawłoć kanadyjska (Solidago canadensis)
Pióropusznik strusi (Matteuccia struthiopteris)
Orlica pospolita (Pteridium aquilinum)
Kaktusy (Cactaceae Juss)