Biografia Henryka Sucharskiego Życie-2,3,4 Edukacja-5,6,7 Służba-8,9,10 Obrona Westerplatte-11,12,13 Galeria-14 Koniec-15 Dalej

Życie Henryk Sucharski (ur. 12 listopada 1898 w Gręboszowie, zm. 30 sierpnia 1946 w Neapolu) – major Wojska Polskiego, w kampanii wrześniowej 1939 roku komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Powrót Dalej

Henryk Sucharski był czwartym dzieckiem Stanisława i Agnieszki z domu Bojko. W latach 1909-1917 był uczniem II Cesarsko-Królewskiego Gimnazjum w Tarnowie. Powrót Dalej

Gdy Henryk miał 6 lat rozpoczął naukę w dwuklasowej szkółce ludowej, z której trafił do czteroklasowej szkoły w Otfinowie nad Dunajcem. W roku 1909 trafił do II Cesarsko-Królewskiego Gimnazjum w Tarnowie. Tok jego edukacji został zakłócony przez wybuch I wojny światowej. 13 lutego 1917 roku, po uzyskaniu dyplomu ukończenia szkoły zgłosił się, jako ochotnik do służby w armii Austro-Węgier. W listopadzie 1917 roku, gdy służył w Batalionie Zapasowym 32 Pułku Strzelców zdał tak zwaną „maturę wojenną” opatrzoną następującą opinią: Jest to uczeń celujący. Żaden z przedmiotów nie sprawiał mu trudności [...] Młodzieniec grzeczny, koleżeński, głęboko religijny i etycznie wysoko stojący. Powrót Dalej

Edukacja w 1909r. Henryk Sucharski rozpoczyna naukę w tarnowskim gimnazjum. Ukończył naukę 29 czerwca 1914 roku, w dniu zamachu na arcyksięcia Ferdynanda. W wyniku wojny młody Henryk miał okazję spotkać polskich żołnierzy z Legionów oraz polskie wojsko. Musiało to odcisnąć piętno na młodym człowieku. Powrót Dalej

Jednak w 1915 roku powrócił on do przerwanej nauki i uczył się bardzo dobrze. Ze względu na zły stan zdrowia uniknął wysłania na front. Dopiero w 1917 roku został wcielony do armii austriackiej jako jednoroczny ochotnik. Otrzymał jednak tzw. "maturę wojenną", zdając egzamin w listopadzie 1917 roku. W armii austriackiej służył głównie w oddziałach tyłowych. Wyjątek stanowiło wysłanie go do bezpośrednich walk nad Pilawą na froncie włoskim. Podczas pobytu na froncie nabawił się malarii i został odesłany na tyły. Powrót Dalej

Powikłania dały znać o sobie po latach, odbijając się niekorzystnie na jego zdrowiu. W wojsku polskim brał udział w walkach na Śląsku Cieszyńskim w 1919 roku. Następnie stacjonował w Wilnie, by w rezultacie wziąć udział w walkach na froncie wschodnim. Powrót Dalej

Służba 7 marca 1919 roku Henryk Sucharski wstąpił do Wojska Polskiego i został powołany do służby w 16 Pułku Piechoty w Tarnowie. Natychmiast po sformowaniu jednostka wyruszyła na Śląsk Cieszyński. W ogniu walk z Czechami, Sucharski szybko awansował i w czerwcu 1919 roku uzyskał stopień kaprala. W październiku 1919 roku wyruszył na północno-wschodnią rubież Polski, gdzie brał udział w walkach polsko-litewskich w rejonie Suwałk. 3 października 1919 roku zdobył stopień podchorążego, a już 14 stycznia 1920 roku awansował na podporucznika i został przeniesiony do 20 Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej, gdzie powierzono mu dowodzenie 12 Kompanią Dalej Powrót

W czasie walk o Lwów Henryk Sucharski wykazał się odwagą w obliczu wroga, oraz taktycznym talentem w bitwie pod Bogdanówką, gdzie 30 sierpnia 1920 roku zebrał rozproszone oddziały i z powodzeniem stawił czoła siepaczom „Konarmii”, czyli 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego. Za tę bitwę został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Nim wojna dobiegła końca młody podporucznik został również dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Powrót Dalej

W niewoli major Sucharski jest przerzucany z Oflagu do oflagu W niewoli major Sucharski jest przerzucany z Oflagu do oflagu. W każdym z kolejnych obozów jenieckich budzi sensację jego szabla. Podczas niewoli stara się skompletować dokumentację dotyczącą walki na Westerplatte. Jego wędrówka rozpoczyna się w Oflagu IIB, a kończy ewakuacją z Bornego Sulejowa przed nadciągającą Armią Czerwoną. Wyzwolenie następuje z rąk oddziałów angielskich w maju 1945 roku w Lubece. Następnie zostaje włączony w skład korpusu polskiego, pracuje również nad relacją z wydarzeń Westerplatte. Powrót Dalej

Obrona Westerplatte Powrót Dalej Jako podporucznik Henryk Sucharski został przydzielony do batalionu szturmowego. Brał udział w walkach na Ukrainie i w Małopolsce. Został dowódcą kompanii w 20 pułku piechoty. I właśnie na tym stanowisku wyróżnił się podczas walki o Połonicę - Bogdanówkę 30 sierpnia 1920r. Za przeprowadzenie natarcia i wykazanie się odwagą ppor. Henryk Sucharski został odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy. Po zakończeniu wojny polsko- rosyjskiej Sucharski zostaje skierowany do Krakowa i spędza tam kilka lat. W międzyczasie otrzymuje swój order Virtuti Militari V klasy (1921r.) oraz Krzyż Walecznych. Przechodzi także szkolenia oraz w 1922 roku awans na porucznika. W 20 pułku piechoty służy do 1928r. Otrzymuje wówczas awans na kapitana (marzec 1928). Zostaje oddelegowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty, gdzie jako instruktor dowodzi 6 kompanią. Pod koniec 1930 roku przeniesiony zostaje do służby liniowej, do 35 pułku piechoty w Brześciu. Powrót Dalej

Mimo trapiących go problemów zdrowotnych, Sucharski kończy kurs i zostaje majorem dopiero w marcu 1938 roku. Kolejnym awansem jest jego nominacja na dowódcę Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Formalna nominacja ma miejsce 4 października 1938 roku. Major Sucharski zastępuje pełniącego tę funkcję mjr Stefana Fabiszewskiego. Ta nominacja staje się najważniejszym punktem w jego karierze. Czas do wybuchu II wojny światowej Sucharski spędza przygotowując Westerplatte do obrony. Zdaje sobie sprawę z ciążącej na nim odpowiedzialności. Na krótko przed wybuchem wojny zostaje poinformowany, że będzie musiał bronić się sam, pomocy nie będzie. Po wybuchu wojny dowodzi obroną Westerplatte, jednak już drugiego dnia walk przeżywa załamanie psychiczne. W wyniku bombardowania niemieckiego lotnictwa traci on zdolność racjonalnej oceny sytuacji, chce kapitulować. Kolejne dni obrony są zasługą jego zastępcy kpt. Franciszka Dąbrowskiego. Sucharski powoli odzyskuje kontrolę nad sobą, jednak w dalszym ciągu dąży do kapitulacji. Mają miejsce liczne spory z Dąbrowskim i innymi oficerami.. Powrót Dalej

Na naradzie oficerskiej postanawia, że w przypadku jakichkolwiek zniszczeń w systemie obronnym nastąpi kapitulacja. 7 września niemieckie pociski niszczą wartownie nr 2, a mjr Sucharski wydaje rozkaz kapitulacji. Idzie na rozmowy kapitulacyjne. Doceniając dzielną postawę polskich obrońców. Niemiecki generał Eberhardt przyznaje Sucharskiemu prawo noszenia szabli. Rozpoczyna się trwający resztę wojny okres niewoli. Powrót Dalej

Galeria Powrót Dalej

Koniec Prezentacje wykonała Olga Wolf kl.VIa Wykorzystywane źródła : Internet Powrót Dalej