Domeny kolizyjne i rozgłoszeniowe Wykład 4 Kielce 2006

Współdzielone medium – środowisko o współdzielonym medium występuje, gdy wiele komputerów ma dostęp do tego samego kabla. Na przykład, jeżeli kilka komputerów jest przyłączonych do tego samego fizycznego przewodu lub współdzielą tę samą przestrzeń w powietrzu. W takim wypadku mówi się że tworzą jedną domenę kolizyjną.

Rozszerzone współdzielone medium – Jest to przypadek środowiska o współdzielonym medium, w którym urządzenia mogą rozszerzać środowisko tak, aby pomieścić nowe stacje lub przedłużyć kabel. Użycie wzmacniaków lub koncentratorów tworzy rozszerzoną domenę kolizji.

Kolizje i domeny kolizji Istotne jest rozpoznanie nośnika jako środowiska współdzielonego, ponieważ takie środowisko powoduje kolizje. Podobna sytuacja może zdarzyć się z samochodem na drodze. Dopóki jest tam jeden samochód, nie ma z czym kolidować. Jednakże jeśli więcej niż jeden samochód próbuje użyć tego samego fragmentu drogi w tym samym czasie, pojawia się kolizja. To samo zdarza się w sieciach: jeśli więcej niż jeden komputer próbuje transmitować dane w tym samym czasie pojawia się kolizja.

Zgodnie z zasadami, każda stacja w sieci Ethernet, która chce nadawać, najpierw nasłuchuje czy nie nadaje inna stacja. Jeśli kabel jest wolny stacja rozpoczyna natychmiast nadawanie. Ponieważ sygnały elektryczne potrzebują trochę czasu na przemieszczenie się wzdłuż kabla (zwane opóźnieniem propagacji) i każdy pośredniczący wzmacniak wprowadza dodatkowe opóźnienie, możliwe jest, że więcej niż jedna stacja zacznie nadawać w tym samym czasie – dochodzi wtedy do kolizji

Domeny kolizji są segmentami połączonych fizycznych sieci, w których pojawia się kolizja. Kolizje powodują że sieć staje się nieefektywna. Za każdym razem, gdy ma miejsce kolizja w sieci, wszystkie transmisje zatrzymują się na jakiś czas.

Urządzenia warstwy 1 modelu OSI nie rozdzielają domen kolizji; Urządzenia warstwy 2 i 3 rozbijają domeny kolizji. Rozdzielanie lub zwiększanie liczby domen kolizji za pomocą urządzeń warstwy 2 i 3 jest znane jako segmentacja.

Urządzenia warstwy 1, takie jak wzmacniaki i koncentratory, służą przede wszystkim do rozszerzenia segmentów okablowania. Dzięki rozszerzeniu sieci można do niej dodać większą liczbę hostów. Trzeba jednak pamiętać, że każdy host zwiększa potencjalny ruch w sieci. Urządzenia warstwy 1 przekazują dalej wszystko co jest wysyłane na nośniku, więc większa liczba transmisji w domenie kolizji zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia kolizji

Urządzenia warstwy 2 dzielą domeny kolizji na segmenty Urządzenia warstwy 2 dzielą domeny kolizji na segmenty. Urządzenia warstwy 2, np. przełączniki, śledzą adresy MAC i ich przyporządkowanie do segmentu. Dzięki temu mogą one kontrolować ruch na poziomie warstwy 2. Ta funkcja sprawia że sieć staje się bardziej efektywna. Wykorzystanie przełączników pozwala podzielić domenę kolizji na mniejsze części, z których każda stanowi odrębna domenę.

Urządzenia warstwy 3 modeli OSI podobnie jak urządzenia warstwy 2, nie przekazują kolizji. Z tego względu także dzielą sieć na mniejsze domeny kolizji

Simpleks, półdupleks i pełen dupleks Kanały danych, poprzez które przesyłane są sygnały, mogą operować w jednym z trzech trybów: simpleks, półdupleks i pełen dupleks. Różnica między nimi polega na kierunku w którym dane są wysyłane.

Simpleks Transmisja typu simpleks, jak sama nazwa wskazuje jest prosta. Jest również zwana jednokierunkową, ponieważ sygnały wędrują tylko w jednym kierunku (podobnie jak ruch na jednokierunkowej ulicy). Przykładem transmisji jednokierunkowej jest radio i telewizja

Transmisja półdupleksowa Transmisja półdupleksowa (ang. Half -duplex) jest ulepszonym rodzajem transmisji; ruch może odbywać się w dwóch kierunkach. Ten rodzaj transmisji umożliwia sygnałom przemieszczanie się w każdą stronę, ale nie równocześnie.

Pełen dupleks Transmisja pełnodupleksowa, działa jak dwukierunkowa ulica. Ruch może się odbywać w dwóch kierunkach w tym samym momencie. W sieciach LAN ruch pełnodupleksowy można uzyskać przy wykorzystaniu technologii przełączania. W środowisku Ethernetu pełnodupleksowego nie dochodzi do kolizji gdyż środowisko przełączania tworzy „mikrosegment” pomiedzy komunikującymi się hostami.

Jeżeli wykorzystuje się skrętkę czteroparową, w przewodzie istnieją osobne ścieżki nadawania i odbioru, co czyni z przewodu miedzianego środowisko potencjalnie wolne od kolizji i zdolne do pracy w trybie full - duplex

W kablu UTP kolizja jest wykrywana w segmencie lokalnym tylko wtedy, gdy stacja wykryje sygnał w parze odbiorczej w trakcie wysyłania danych parą nadawczą. Ponieważ dwa sygnały wykryte są w dwóch różnych parach, nie ma znacznej zmiany sygnały. Kolizje w kablu UTP wykrywane są tylko wtedy, gdy stacja pracuje w trybie półdupleksu.

Uszkodzenie kabla takie jak np Uszkodzenie kabla takie jak np. nadmierny przesłuch może spowodować, że stacja będzie postrzegać własną transmisję jako lokalną kolizję.