Ewolucja keynesizmu a główny nurt ekonomii Andrzej Wojtyna Robert Banasiak

Plan prezentacji 1. Cechy dobrej teorii 2. Dynamika w ekonomii 3. Szkoły myślenia 4. Podsumowanie

Cechy dobrej teorii 1. Spójność z faktami George Perry – „jest to zła nauka, gdy buduje się modele niespójne z faktami”. Michael Bruno – „ostatecznym celem uprawiania makroekonomii jest zrozumienie jak funkcjonuje rzeczywisty świat”. Wiliam Nordhaus - „ekonomia jest nauką empiryczną, a nie gałęzią matematyki stosowanej”.

Cechy dobrej teorii 2. Sprawdzalność empiryczna teorii Karl Brunner – hipoteza powinna być sformułowana tak aby można było z niej zrezygnować na rzecz innej. Robert Townsend – testowanie teorii trudniejsze w ekonomii niż w naukach przyrodniczych. Alan Blinder – dane ekonomiczne są często z błędami pomiaru lub niemierzalne w rzeczywistości.

Cechy dobrej teorii 3. Prostota Robert Solow – Wierzy w proste modele z absolutnie szczelną argumentacją. Milton Friedman – „żadna bardzo skomplikowana i trudna teoria nie okaże się udana ponieważ większość zjawisk pozostaje pod wpływem bardzo niewielu głównych sił”.

Cechy dobrej teorii 4. Realizm założeń Thomas Sargent – wiele przyjmowanych przez przedstawicieli nowej ekonomii klasycznej założeń jest nierealistycznych. James Tobin – w podejściu ekonomistów klasycznych problemem nie jest realizm założeń, lecz to, czy wyprowadzone z nich rezultaty są spójne z obserwowalnymi faktami.

Cechy dobrej teorii 5. Pluralizm i eklektyzm Victoria Chick, Edmund Phelps – nie można zbudować w ekonomii jednej uniwersalnej metody. Robert Solow – zwolennik eklektyzmu, makroekonomia powinna być zbiorem modeli.

Cechy dobrej teorii 6. Związek z polityką gospodarczą Michael Bruno – zdolność do tworzenia podstaw skutecznej polityki jest obok zdolności do wyjaśniania faktów głównym testem teorii. Angażowanie się ekonomistów w politykę gospodarczą: Steven Sheffrin – powinni się angażować, Robert Lucas – wywarli zły wpływ na makroekonomię.

Dynamika w ekonomii Tobin: - niezależnie od cykli gospodarczych występują podobne cykle w samej teorii, - rewolucje i kontrrewolucje jako odbicie wewnętrznej logiki narzuconej przez rozwój ekonomii. Dornbusch i Fischer – ekonomia jest przedmiotem zmieniających się mód i przekonań.

Dynamika w ekonomii Harry Johnson: atak na podstawowy element dominującej ortodoksji, nowe ujęcie uwzględnia niepodważalne składniki poprzedniego, odpowiedni stopień trudności nowej teorii, bardziej atrakcyjna metodologia dla bardziej ambitnych naukowców, nowe pole dla badań ekonomicznych.

Dynamika w ekonomii Michael Stewart – warunek rewolucji: wystąpienie geniusza. Dornbusch i Fischer – w 30 latach dokonała się rewolucja keynsowska. Franco Modigliani – teoria Keynesa oznaczała pojawienie się nowego paradygmatu. Blinder – nowa ekonomia klasyczna nie spełnia kryterium rewolucji naukowej.

Szkoły myślenia Sheila Dow: głównego nurtu, neoaustriacka, postkeynesistowska, marksistowska. główny nurt = teoria równowagi + teoria nierównowagi + synteza neoklasyczna kryterium - zastosowana metodologia (procedury badawcze i światopogląd)

Szkoły myślenia Edmund Phelps: „prawdziwi keynesiści”, monetaryzm, nowa ekonomia klasyczna, nowa ekonomia keynesistowska, makroekonomia strony podażowej, neoklasyczna teoria realnego cyklu koniunkturalnego, Szkoła struktualistyczna (bezpieniężne teorie wahań bezrobocia). Kryterium – stosunek do: - stopnia elastyczności płac i cen, - oczekiwań podmiotów gospodarczych.

Szkoły myślenia Douglas Maire, Anne Miller: austryjacka, neoklasyczna, chicagowska, ortodyksyjna keynesistowska, postkeynesistowska, instytucjonalna (ewolucyjna), marksistowska i radykalna. Szkoły mają charakter komplementarny. Główny nurt

Szkoły myślenia Snowdon, Vane, Wynarczyk: ortodoksyjny keynesizm, monetaryzm, nowa ekonomia klasyczna, teoria realnego cyklu koniunkturalnego, nowa ekonomia keynesistowska, szkoła austriacka, postkeynesistowska. Schemat reprezentatywany dla lat 90’.

Szkoły myślenia Analiza Billa Gerrarda: ortodoksyjny keynesizm, monetaryzm, nowa ekonomia klasyczna, teoria realnego cyklu koniunkturalnego, nowa ekonomia keynesistowska, szkoła austriacka, postkeynesistowska. szkoły ortodoksyjne szkoły nowe szkoły radykalne

Szkoły myślenia Wnioski z analizy Gerrarda: makroekonomia jako spór pomiędzy klasykami i keynesistami, postęp w makroekonomii wymaga zarówno konkurencji jak i współpracy, makroekonomia głównego nurtu – „zagregowany wynik oparty na optymalizacji wyborów dokonywanych przez racjonalne podmioty, które dążą do alokacji rzadkich zasobów między konkurencyjne cele na rynkach regulowanych przez mechanizm cen”

Podsumowanie Cechy dobrej teorii: - spójność z faktami, - sprawdzalność empiryczna, - prostota, - realizm założeń, - pluralizm i eklektyzm, - związek z polityką gospodarczą. W ekonomi występują rewolucje i kontrrewolucje. Teorie ekonomiczne podlegają cyklom. Nie ma jednego, uniwersalnego schematu klasyfikującego szkoły myślenia ekonomicznego.

Dziękuję za uwagę!!!