SIECI KOMPUTEROWE

Cele stosowania rozproszonych aplikacji: Współdzielenie informacji Dyski Zbiory Bazy danych Współdzielenie zasobów Zdalne wykonywanie programów E - mail

EMAIL User Agent Mail Storage User Agent Mail Transfer Agent Mail

PODSTAWOWE WYMAGANIA: POŁĄCZENIE ZE ZDALNĄ STACJĄ LOKALIZOWANIE MASZYNY PROCESU LOKALIZOWANIE ŚCIEŻKI (jak się tam dostać?) Connection - less Connection - oriented DETEKCJA i KOREKCJA BŁĘDÓW TRANSLACJA REPREZENTACJI DANYCH

Zapytanie Potwierdzenie Rozpoznanie Odpowiedź 1 4 2 3 PROTOKÓŁ

WARSTWY OSI model APPLICATION LAYER PRESENTATION LAYER SESSION LAYER TRANSPORT LAYER NETWORK LAYER DATA LINK LAYER PHYSICAL LAYER

PHYSICAL LAYER PRZEWODY ŚWIATŁOWODY DATA LINK LAYER PRZESYŁA BITY PRZEZ KANAŁ FIZYCZNY PRZEWODY ŚWIATŁOWODY DATA LINK LAYER Scala pakiety informacji w ramki Detekcja i (w niektórych protokołach) korekcja błędów Kontroluje przepływ danych Multipleksuje pakiety z różnych protokołów 3 warstwy Identyfikuje maszyny (physical addresses)

NETWORK LAYER TRANSPORT LAYER Kontroluje przesył pakietów w sieci i pomiędzy sieciami (przepływ przez maszyny pośrednie) Identyfikuje maszyny (network addresses) TRANSPORT LAYER End-to-end communication (source-destination) W maszynach pośredniczących dane pozostają pod tą warstwą Aplikacje identyfikowane poprzez transport address (IPS - port number)

SESSION LAYER PRESENTATION LAYER Otwiera, kontroluje i zamyka komunikację z procesami (poniżej tej warstwy komunikacja była otwierana pomiędzy maszynami) PRESENTATION LAYER Kontroluje zgodność reprezentacji danych (konwersja) Kompresja Kodowanie

APPLICATION LAYER Bezpośrednia interakcja z aplikacjami Interfejs do niższych warstw Higher level services (e.g. RPC)

PHYSICAL LAYER DATA LINK LAYER NETWORK LAYER TRANSPORT LAYER SESSION LAYER PRESENTATION LAYER APPLICATION LAYER PHYSICAL LAYER DATA LINK LAYER NETWORK LAYER TRANSPORT LAYER SESSION LAYER PRESENTATION LAYER APPLICATION LAYER TRANSPORT LAYER NETWORK LAYER DATA LINK LAYER PHYSICAL LAYER

Bezpośrednia współpraca z aplikacjami APPLICATION LAYER Transformacje reprezentacji danych PRESENTATION LAYER Połączenie z procesami SESSION LAYER End-to-end communication, application processes > port numbers TRANSPORT LAYER NETWORK LAYER Adresy sieciowe Adresy fizyczne, pakiety > ramki DATA LINK LAYER PRZEWODY PHYSICAL LAYER

PROTOKOŁY IPS Zaprojektowane do połączeń pomiędzy sieciami należącymi do departamentu obrony USA Niezależne od producentów, stworzone na uniwersytetach, instytutach i firmach software’owych pracujących dla departamentu obrony Zaimplementowane na prawie wszystkich platformach prawie wszystkich producentów zajmujących się sieciami (IBM, DEC, APPLE, etc.) Jedyne praktyczne rozwiązanie aby zbudować dużą sieć heterogeniczną Dostarczają mniejszego zakresu opcji i serwisów niż protokoły OSI

Czym różni się IPS od ISO ? Warstwy od 1 do 3 muszą być typu connectionless. O wiele mniej starań w tych warstwach o zabezpieczenie danych od błędów. Jeżeli poprawność danych w pakiecie jest niepewna, pakiet ten jest po prostu odrzucany. W strukturze ISO protokół każdej warstwy może komunikować się jedynie z sąsiednią warstwą (powyżej lub poniżej). IPS nie narzuca ograniczeń co do sposobu komunikacji pomiędzy warstwami. IPS grupuje funkcje komunikacyjne jedynie w 4 warstwach (ISO - 7 warstw). Funkcje komunikacyjne są „poukładane” w tej samej kolejności co ISO.

ISO IPS 7 6 5 4 3 IP 2 1 APPLICATION LAYER TRANSPORT LAYER PHYSICAL LAYER DATA LINK LAYER NETWORK LAYER TRANSPORT LAYER SESSION LAYER PRESENTATION LAYER APPLICATION LAYER APPLICATION LAYER 6 5 4 TRANSPORT LAYER 3 IP NETWORK ACCESS 2 1 ISO IPS

WARSTWA 1 Konwersja szeregowo - równoległa Konwersja logiczno - fizyczna (dane na sygnał) elektryczna optyczna Zakłócenia tłumienie szum addytywny zmienne tłumienie w zależności od częstotliwości zmienna propagacja w zależności od częstotliwości odbicia (impedancja falowa!!! musi być zgrana!)

Inne efekty spowodowane uziemieniem przesłuchem (crosstalk) Medium optyczne brak przesłuchu brak szumu bez problemów związanych z uziemieniem ALE chromatic distortion (zmienność wsp. refrakcji w zależności od częstotliwości) eliminacja: Lasery zmienność tłumienia od częstoltliwości wiele ścieżek eliminacja: monomode fibres

Media elektryczne

Media optyczne

WARSTWA 2 ZAŁOŻENIA SILNE Wymagany odpowiedni protokół Np. LAPB w X25 SILNE Wymagany odpowiedni protokół Można polegać na tym protokole Tylko jeden typ sieci dozwolony SŁABE Prawie każdy protokół jest akceptowany z dowolną charakterystyką rozmiar danych w pakietach jakość usług dostarczanych przez data-link nic detekcja błędów (błędne ramki odrzucane) korekcja błędów (retransmisja) Nie można polegać na warstwie data-link Różne typy sieci dozwolone IPS: brak założeń odnośnie: jakości usług data-link layer typu warstwy fizycznej zaleta: może być używana w powiązaniu z dowolną technologią (od 1200bit/s modemu do 155Mbit/s ATM)

Przykład: Ethernet / IEEE 802.3 FORMAT RAMKI: Preambuła: 7 bajtów 10101010 Start-of-Frame-Delimitor: 10101011 Adres docelowy Adres nadawcy 16 (rzadko używany) lub 48 bitów taka sama długość dla wszystkich węzłów w sieci adres indywidualny, grupowy (zaczyna się od 1) lub tzw. broadcast (same jedynki) Rozmiar ramki długość danych (<1500) (IEEE 802.3) kod (>1500) identyfikujący inny protokół (Ethernet) Dane Error Detection Code (FCS): 4 bajty

WARSTWA 3 - IP, ROUTING CEL WARSTWY 3: „routowanie” danych pomiędzy stacjami które nie są bezpośrednio podłączone do siebie (dane muszą „iść” poprzez maszyny pośrednie) MOŻLIWE STRATEGIE: connection - oriented connection - less CHARAKTERYSTYKA WARSTWY 3 - IPS: nie ma założeń dotyczących jakości usług warstwy data-link tylko jeden protokół dla pakietów: IP wiele protokołów serwisowych dla prawidłowego działania IP: ARP, RARP, ICMP, RIP

! ADRESY INTERNETOWE ADRES IP identyfikacja docelowej maszyny ADRES IP identyfikuje interfejs sieciowy komputera jeżeli komputer posiada wiele interfejsów sieciowych (np. do różnych sieci) - będzie też posiadał wiele adresów IP Tak jak w przypadku telefonów, wszystkie sieci pewnego dnia będą połączone ze sobą. IP musi być unikalny w sensie globalnym przyznawanie IP musi być koordynowane globalnie Obecnie ( IP v.4 ) używane są adresy 32 bitowe co pozwala nadać adresy 232 stacjom !

ADRES IP KLASY SIECI Identyfikator sieci Identyfikator stacji Routowanie w sensie globalnym „nie przejmuje się” identyfikowaniem stacji - uwzględniany jest jedynie identyfikator sieci Routowanie lokalne (tzn. takie w którym id_sieci = IP_sieci w adresie) używa jedynie identyfikatora stacji. Jeżeli komputer zostanie przeniesiony do innej sieci jego adres musi ulec zmianie. KLASY SIECI MAŁE do 254 stacji BARDZO DUŻE do 16 777 214 stacji DUŻE do 65 534 stacji

5 KLAS ADRESÓW IP A B C D E < 128 > 128 < 192 > 192 KLASA NUMER SIECI 5 KLAS ADRESÓW IP A network machine < 128 > 128 < 192 B 1 network machine C > 192 1 1 network machine D 1 1 1 multicast E 1 1 1 1

NOTACJA ADRESÓW IP - „kropkowana” dziesiętna przykład 130.104.29.10 Stacja nr 29.10 128<130<192 klasa B ADRESY SPECJALNE 0 oznacza „this” - określenie aktualnej sieci wszystkie bity = 1 wszystkie maszyny w danej sieci (Broadcast address) 127.0.0.1 lokalna pętla umożliwiająca TCP/IP komunikację pomiędzy procesami na lokalnej maszynie

„PODSIECI” - SUBNETS Aby uprościć routing w dużych sieciach które posiadają wiele LANów dzielimy sieci na podsieci. Dla każdej podsieci możemy zdefiniować maskę (subnet mask) aby identyfikować stacje w tej podsieci. PRZYKŁAD: 130.104.29.10 maska = 11111111 11111111 11111111 10000000 lub decymalnie 255.255.255.128 Ta maska dzieli sieć klasy B ( 130.104 ) na 512 podsieci o, co najwyżej 126 stacjach każda. Podsieć : 29.0 Stacja: 10 Maska nie jest widziana na zewnątrz sieci! Nikt na zewnątrz rozpatrywanej nie widzi podsieci!

PRZYKŁAD cd.... 16 bitów 65536 stacji ADRES: 130.104.29.10 = 10000010 01101000 00011101 00001010 Nr sieci Nr stacji KLASA SIECI: B MASKA PODSIECI: 255.255.255.128 = 11111111 11111111 11111111 10000000 9 bitów 512 stacji 7 bitów 128 stacji

PROBLEMY Z ADRESAMI IP Adresy dla sieci klasy B są już prawie wyczerpane Nie stworzono klas dla średnich wielkości sieci (pomiędzy 256 a 5000 stacji) Rozmiary tablic routingu wymykają się spod kontroli nie ma związku z numerem sieci i jej lokalizacją w backbone routerach w tablicach routingu znajduje się po jednej linii dla każdego adresu IP na świecie ! ROZWIĄZANIE: CIDR (Classless Inter-Domain Routing) generalizacja idei maskowania fuzja klas A,B i C sieć identyfikowana przez parę <prefix maska>

Związek: adres IP - adres fizyczny = ADRES IP (stacji) 1 do 3 bajtów ADRES FIZYCZNY 6 bajtów Adres fizyczny nie może zostać użyty jako część identyfikująca stację w adresie IP Adres fizyczny odpowiadający adresowi IP musi zostać gdzieś zapisany jedna z możliwośći: operator wprowadza do każdej stacji w lokalnej sieci tabelę połączeń pomiędzy adresami IP i fizycznymi stacji sieci lokalnej PROBLEM: administrowanie tymi tablicami !!! zapytanie wysłane do serwera sieci lokalnej, którego adres jest ogólnie znany serwer odpowiada na zasadzie Broadcastu: protokół ARP

Address Resolution Protocol ARP Address Resolution Protocol PROBLEM Stacja A chce zidentyfikować adres fizyczny stacji B znając jej adres IP. Obie stacje znajdują się w tej samej sieci lokalnej. FAKT: Aby bezpośrednio transmitować do stacji B trzeba znać jej adres fizyczny.

ROZWIĄZANIE A wysyła na zasadzie broadcastu ramkę ARP w sieci lokalnej z zapytaniem do stacji posiadającej określony adres IP, o przysłanie jej adresu fizycznego. Wszystkie stacje otrzymują ten broadcast Jedynie stacja B rozpoznaje swój IP i odpowiada Oczywiście stacja A wysyłając ramkę dołącza swój adres fizyczny. Każda stacja posiada tablicę (ARP table) postaci: <adres fizyczny> / <adres sieciowy> która jest ograniczonych rozmiarów i jest zarządzana tak jak cache. Po transakcji ARP stacje A i B robią uaktualnienie swoich tablic ARP

Dlaczego nie trzymać tej informacji na zawsze? Dlaczego cache? Dlaczego nie trzymać tej informacji na zawsze? Stacja może być wyłączona lub zepsuta Z każdym zapisem w tablicy skojarzony jest timer Timer jest restartowany za każdym razem kiedy stacja otrzymuje pakiet od maszyny związanej z tym zapisem. W momencie, gdy czas timera się wyczerpie - zapis jest automatycznie wymazywany. Implementacja ARP wymaga dwóch serwisów warstwy 3 na każdej stacji: Klient ARP - który wysyła zapytania ARP wtedy gdy potrzeba nam określonego adresu fizycznego i czeka na odpowieź. Serwer ARP - który odpowiada na zapytania ARP innych stacji

W jaki sposób stacja może poznać swój własny adres fizyczny i sieciowy RARP Reverse ARP W jaki sposób stacja może poznać swój własny adres fizyczny i sieciowy po uruchomieniu ? Zachowywanie tych informacji w nieulotnej pamięci (PROM, dysk) PRZYKŁADY: Adres Ethernet ‘owy w ROM’ie karty sieciowej Adres IP zapisany na dysku. (problemy z bezdyskowymi terminalami) RARP: wysłanie zapytania do serwera (przez broadcast) aby uzyskać własny adres IP (lub innej stacji) odpowiedź jest wysyłana do stacji która wysłała broadcast (jej adres jest zawarty w nagłówku „data-link”) tylko jedna stacja odpowiada : RARP server pakiet RARP jest identyfikowany przez kod Ethernet: 0x8035

Do stacji o adresie: xxxxxx SERWER (RARP serwer) Stacje bez dysków Stacje bez dysków Do stacji o adresie: xxxxxx Twój IP: 150.1.23.1 BOOTOWANIE Jaki jest mój IP ? (Adres mojej karty sieciowej: xxxxxx)

FRAGMENTACJA Każdy protokół warstwy 2 określa maksymalny rozmiar pola danych w ramce: MTU (np. 1500 bajtów dla Ethernet / 802.3) IP nie wprowadza żadnych założeń odnośnie protokołu poniżej, tak więc nie można wprowadzić minimalnej wartości MTU dla wszystkich sieci gdyby wprowadzić takie minimum to mogłoby się okazać że jest ono nieodpowiednie dla sieci pracujących z większymi MTU Trzeba zaimplementować fragmentację w stacjach pośredniczących z sieciami o mniejszych MTU. Każdy fragment staje się pakietem i może być przesłany dowolną drogą fragmenty mogą się gubić w sieci, mogą się wyprzedzać, ... ponowne połączenie jest możliwe dopiero w stacji docelowej fragmenty muszą zawierać całą potrzebną informację do ponownego połączenia

Pakiety (dane przetwarzane przez warstwy 3 i 2 w ramce) wyemitowane przez protokół typu connection-less bez potwierdzeń są nazywane DATAGRAMAMI

destination IP address IP DATAGRAM vers hwlen type service total len identification flags fragment offset TTL protocol header checksum source IP address destination IP address IP options (jeżeli są) padding data ...... 32 bity Vers - wersja: 4 bity Hwlen - header length (w słowach 32 bit)

SERVICE TYPE: prefenrencje maszyny wysyłającej co do sposobu w jaki datagram powinien być transmitowany priorytet: (3bity) 0 (regular) do 7 (network supervision) bity D,T,R: preferowane kryterium dla routingu pomiędzy alternatywnymi ścieżkami (Delay, Throughput, Reliability) TOTAL LENGTH (mierzona w bajtach) datagramu lub fragmentu (jeżeli oryginalny datagram był fragmentowany) Informacje dotyczące ponownego składania po fragmentacji IDENTIFFICATION: każda stacja nadająca datagramy, numeruje je FLAGS (3bit) D,M D: Don’t fragment: jeżeli datagram z ustawionym tym bitem musi ulec fragmentacji jest po prostu odrzucany M: More to follow: datagram uległ frgmentacji i jest to jego nie ostatni segment

FRAGMENT OFFSET: lokalizacja (w mnożnikach liczby 8) początku pola danych w tym datagramie (fragmencie) TTL: Time To Live: zapobiega zapętlaniu się datagramów w sieci wartość jast zmniejszana o 1 w każdej stacji pośredniej wartość jest zmniejszana w każdej sekundzie jeżeli datagram musi czekać w stacji pośredniej z powodu przeciążenia sieci niedostępności kanału wyjściowego , itp. jeżeli TTL osiągnie zero - datagram jest odrzucany PROTOCOL: identyfikuje protokół wyższej warstwy (TCP, UDP) Header checksum: suma kontrolna aby upewnić się, że nagłówek został przesłany bez błędów (nie można ufać data-link layer) OPTIONS: (nieobowiązkowe) zależne od protokołu

ROUTING DATAGRAMÓW IP ROUTING datagramu IP oznacza podjęcie decyzji do której sąsiedniej stacji należy go przesłać. Jeżeli stacja docelowa jest bezpośrednio dostępna - datagram jest przesyłany bezpośrednio do niej aby dowiedzieć się czy stacja jest bezpośrednio dostępna używana jest tablica interfejsów (interface table) każda pozycja interface table zawiera identyfikator jednego z fizycznych interfejsów stacji (do sieci lokalnej lub point-to-point) maskę związaną z tym interfejsem adres IP sieci, podsieci lub stacji która może być osiągnięta poprzez ten interfejs

adres IP skojarzony z siecią NET1 aby dowiedzieć się, czy stacja docelowa jest bezpośrednio dostępna należy dla każdego interfejsu wykonać: logiczny and adresu docelowego IP oraz maski porównać wynik z adresem skojarzonym z maską NET1 NET1 Maska = 11111111.11111111.11111111.11111110 IP = 10000010.01111100.00001100.00000000 (130) (124) (12) (0) 130.124.12.00 130.124.12.01 ROUTER Maska and IP pakietu przychodzącego: 11111111.11111111.11111111.11111110 10000010.01111100.00001100.00000001 -------------------------------------------------------- 10000010.01111100.00001100.00000000 (130) (124) (12) (0) IP = 130.124.12.1 = adres IP skojarzony z siecią NET1 NET2

JEŻELI STACJA DOCELOWA NIE JEST BEZPOŚREDIO OSIĄGALNA TRZEBA ZNALEŹĆ STACJĘ POŚREDNIĄ (intermediary machine) Decyzja, którą stację pośrednią wybrać, jest podejmowana za pomocą tablic routingu (ROUTING TABLE) tablica routingu ma wpisy dla: każdej stacji nie osiągalnej bezpośrednio w tej samej sieci (serial line networks) każdej sieci lub podsieci, w której dany router ma regularnych korespondentów defaultowej maszyny pośredniej (default router)

Każdy wpis w tablicy routingu zawiera: adres IP bezpośrednio dostępnej stacji pośredniej (routera) maskę związaną z docelowym adresem docelowy adres IP (stacji, sieci lub podsieci) (związany z maską) Aby znaleźć odpowiednią maszynę pośrednią należy dla każdego wpisu w tablicy routingu wykonać: loginczną operację AND docelowego adresu IP i maski porównać wynik z adresem IP związanym z maską - jeżeli są takie same należy wysłać datagram na adres stacji pośredniej związanej z maską Ostatnim zapisem w tablicy routingu jest zero - dafaultowa stacja pośrednia. Jest to jedyny obowiązkowy wpis w tablicy routingu.

200.150.45.2 adres routera 255.254.0.0 maska 200.100.0.0 adres docel. 200.150.45.2 200.100.X.X 200.101.X.X DEFAULT ROUTER 100.20.77.6 adres routera 255.255.0.0 maska 100.13.0.0 adres docel. 300.5.56.56 adres routera 0.0.0.0 maska 0.0.0.0 adres docel. 100.20.77.6 100.13.X.X TABLICA ROUTINGU 300.5.56.56 20.145.5.78 ????? ............ ADRES: 200.101.20.5

Za pomocą adresu IP routera znajdowany jest (przy użyciu ARP) jego adres fizyczny. Datagram jest wysyłany do tego routera przy czym: adres fizyczny = adres fizyczny routera adres IP = adres IP docelowy Tablica interfejsów i tablica routingu mogą zostać połączone w jedną tablicę pośredni adres IP: adres IP interfejsu lub adres IP routera maska docelowej sieci / podsieci, itp.. adres IP docelowy

ZARZĄDZANIE TABLICAMI ROUTINGU STATYCZNY ROUTING: tablice wypełniane ręcznie DYNAMICZNY ROUTING: aby zautomatyzować zbieranie informacji dla routingu trzeba rozróżnić następujące przypadki: STACJE stacje końcowe (ES - end systems): routują tylko swoje pakiety stacje pośrednie (IS - intermadiary systems) routują pakiety innych stacji KOOPERACJA POMIĘDZY ROUTERAMI zarządzane przez tą samą organizację (np. uniwersytet) zarządzane przez inne organizacje

ISTNIEJĄ 3 TYPY PROTOKOŁÓW UŻYWANYCH DO ZARZĄDZANIA ROUTINGIEM POMIĘDZY SYSTEMAMI IP 1 protokoły pomiędzy ES i IS (jeden dostępny protokół: ICMP) 2 protokoły pomiędzy IS i IS w tej samej domenie zarządzania (RIP, HELLO, OSPF) każda domena musi wybrać jako standard jeden protokół lub wypełniać tablice ręcznie 3 protokoły pomiędzy IS w różnych domenach zarządzania (EGP, BGP) Protokoły te są implementowane na trzeciej warstwie: informacje dot. routingu są przesyłane jako dane w datagramach.

Routing pomiędzy IS a IS ALGORYTMY ROUTINGU Potrzeba: sieć powinna adaptować się automatycznie do zmian (przerwane łącza, wyłączane routery, nowe połączenia) Problemy: nie można przechowywać ścieżek do wszystkich możliwych stacji / sieci docelowych - potrzeba stworzenia ścieżek defaultowych kiedy zajdzie zmiana, wszystkie węzły nie są informowane w tym samym czasie - ryzyko zapętleń transmisja informacji routingowej nie powinna „zapchać” sieci błąd w przesyłaniu informacji może zdezorganizować sieć

G1 G2 G3 NET1 Zapętlenie Utrata połączenia G1 G2 G3 NET1

ALGORYTMY BAZUJĄCE NA „REKLAMOWANIU” TABLICY ROUTINGU Tablica routingu zawiera tzw. wektor dystansu: < adres docelowy , dystans do celu > Protokół RIP: każdy router „reklamuje” odległości pomiędzy nim a każdą siecią docelową mierzone w ilościach połączeń pośrednich (hop count) PROBLEM: hop na szybkiej sieci nie jest równy hopowi na wolnym połączeniu szeregowym (można wolne połączenie wkalkulowywać jako wiele hopów) Protokół HELLO: zamiast hopów używa opóźnień transmisji (trzeba zapewnić synchronizację zegarów)

Podstawową zasadą algorytmów z „reklamowaniem” tablic routingu jest porównywanie par <cel, dystans> odebranych od sąsiadów do par własnych. Każdy wpis zawiera typowo: adres docelowy (sieci, stacji) (adres + maska) dystans (hopy lub opóźnienia) adres następnego routera Wpis jest uaktualniany gdy: sąsiedni router ma ścieżkę do nowego celu dystans pomiędzy sąsiadem a celem plus dystans pomiędzy nami a sąsiadem jest krótszy niż dystans od nas do celu według naszej tablicy routingu sąsiad do którego ślemy datagramy do określonego celu informuje nas, że jego dystans do celu uległ zmianie

240.11.0.0 190.15.0.5 125.1.5.0 45.5.88.0 255.255.0.0 maska 125.1.0.0 sieć 2 hopy 240.11.0.0 NET1 125.1 255.255.0.0 maska 125.1.0.0 sieć 3 hopy 190.15.0.5 255.255.0.0 maska 125.1.0.0 sieć 1 hop 125.1.5.0 255.255.0.0 maska 125.1.0.0 sieć 4 hopy 45.5.88.0

NET1 NET1 Jeżeli połączenie pomiędzy G1 a siecią NET1 uszkodzi się, G1 wiedząc że G2 ma odległość do sieci NET1 = 2 skieruje transmisję do sieci NET1 w kierunku G2. G1 G2 G3 NET1 G1 G2 G3 G2 widzi, że dystans do NET1 poprzez G1 zwiększył się z 1 na 3, zmienia swój dystans do sieci NET1 na 4, ciągle przez G1 ... W międzyczasie datagramy skierowane do NET1 będą krążyły tak długo, aż ich cykl życia się wyzeruje KONKLUZJA: Nikt nie wie co się stanie, wszyscy wierzą ślepo w odległości reklamowane przez sąsiadów. Po jakimś czasie sytuacja będzie znana, ale co jeżeli zmiany zachodzą ciągle ....

ALGORYTMY „REKLAMUJĄCE” STANY POŁĄCZEŃ (OSPF) PODSTAWOWA ZASADA: Każdy węzeł podejmuje decyzję gdzie kierować pakiety na podstawie informacji o stanie połączeń węzeł zna topologię sieci testuje regularnie stan połączeń do węzłów sąsiadujących „reklamuje” te informacje węzłom sąsiadującym kiedy węzeł otrzymuje komunikat o zmianie stanu połączeń o którym nikt wcześniej nie wiedział - przekazuje tę wiadomość do sąsiadów w sieci LAN pierwsza stacja która dostała tę informację przesyła ją do deasignated node, który tworzy broadcast dla wszystkich stacji ZALETY: szybsza zbieżność gdyż decyzje podejmowane są na podstawie faktów (stany połączeń) a nie na podstawie dywagacji o odległościach komunikaty o zmianie stanów połączeń są krótkie

TRANSPORT LAYER: TCP & UDP WARSTWA 4: opiekuje się połączeniem pomiędzy dwoma końcowymi stacjami, zakładając usługi poniższych warstw bez żadnych ograniczeń co do topologii czy implementacji zapewnia jakość usług wymaganą przez aplikację kontroluje przepływ danych pomiędzy końcowymi stacjami dystrybucja danych odebranych z sieci do docelowych procesów uruchomionych na stacji zbieranie danych z procesów lokalnych które mają zostać wysłane do sieci STRATEGIE: connection - na sieci connection-oriented, lub symulacja takiej sieci na sieci connection-less connection-less

UDP TCP IPS transport layer Connection - less User Datagram Protocol TCP Transmission Control Protocol Connection - less Ryzyko: straty komunikatu duplikacji komunikatu błędnego odbioru komunikatu Gwarantuje jedynie, że jeżeli komunikat jest odebrany to jest prawidłowy Full duplex connection - oriented Kontrola przepływu danych Detekcja błędów i korekcja poprzez retransmisję Detekcja błędnych lub odebranych wielokrotnie datagramów IP Kanał serwisowy niezależny od kontroli przepływu

TCP ZAPEWNIANIE JAKOŚCI POŁĄCCZENIA utrata Wysyłka segmentu1 Segment1 powinien nadejść Potwierdzenie powinno zostać wysłane Potwierdzenie powinno nadejść Oczekiwanie timer1 Retransmisja segmentu1 Odbiór segmentu1 Potwierdzenie odbioru segmentu1 Odbiór potwierdzenia reset timera1

TCP - SLIDING WINDOW - wysyłanie następnych segmentów bez oczekiwania na potwierdzenie poprzednich Emisja segmentu1 Otrzymanie segmantu1 Emisja ack1 Emisja segmentu2 Otrzymanie ack1 Otrzymanie segmantu2 Emisja ack2 CZAS Emisja segmentu3 Otrzymanie ack2 Otrzymanie segmantu3 Emisja ack3 Otrzymanie ack3

Domain Name Sevice Powód: Pozwala na nazywanie stacji za pomocą znaczącej coś nazwy a nie „suchego” adresu IP Każda domena posiada podstawowy serwer DNS i jeden lub więcej dodatkowych. USŁUGI: A: Address (najbardziej popularna) odpowiada adresem IP po podaniu adresu literowego sparc10.ely.pg.gda.pl 159.10.18.7 MX: Mail exchanger odpowiada adresem serwera poczty po podaniu domeny którą serwuje amg.gda.pl amedec.amg.gda.pl CNAME: odpowiada kanoniczną nazwą domeny po podaniu aliasu ely.pg.gda.pl sparc10.ely.pg.gda.pl