ZBIGNIEW HERBERT 1924 - 1998

ZBIGNIEW HERBERT - wspomnienia Wisława Szymborska „Dane mu było mówić głosem własnym, co zdarza się tylko wielkim artystom. Jego twórczość to w literaturze, nie tylko polskiej, ale i światowej, wartość bezwzględna. Czas jej nie skruszy, bo zawsze będą czekały ludzi dramatyczne wybory, nadzieje i złudzenia, i konieczność rozpoznania prawdy w zamęcie rzeczywistości. A o tym właśnie pisał Herbert aż do śmierci. Należy mu się wieczność, że robił to tak pięknie.”

ZBIGNIEW HERBERT - wspomnienia Czesław Miłosz „Herbert był człowiekiem bardzo skomplikowanym psychicznie, jego poezja jest odbiciem tych zmiennych stanów. To był człowiek, który mało pisał o sobie. Jego poezja była kaligraficzna. Tylko w paru wierszach, jak te w ostatnim tomie, zbliżył się do spraw osobistych. W tym tomie są wiersze bardzo przypadkowe, ale równocześnie są takie, które stanowią jakby pożegnanie z życiem, rodzaj testamentu, na przykład bardzo wzruszający "Brewiarz".”

ZBIGNIEW HERBERT - wspomnienia Gustaw Herling- Grudziński „…znakomity poeta, świetny eseista, no i, pozwolę sobie na ten akcent osobisty, bliski mi człowiek i przyjaciel. Bardzo nad tym cierpię, że nie dożył dnia, w którym stałby się laureatem, bardzo zasłużonym laureatem, literackiej Nagrody Nobla.”

ZBIGNIEW HERBERT - wspomnienia Adam Michnik „Naznaczył swoją epokę. Był świetnym eseistą, autorem wybitnych sztuk teatralnych i genialnym poetą. Wytworzył własny język - język pokornego heroizmu, autoironicznej odwagi, romantyzmu ducha rozmiłowanego w klasycznym kanonie piękna, europejskiej polskości. Był poetą, który z dumą pełną determinacji opowiadał o Polsce podbitej i poniżonej; o jej smutnej godności, gdy już tylko sny nie zostały upokorzone. Zapisał najwspanialsze karty dwudziestowiecznych dziejów polskiego honoru. Pisał językiem przejrzystego piękna, świadomego swej kruchości. Potrafił jednak słowa czułe i kruche wiązać w taki sposób, że stawały się twarde jak metal: "Bądź wierny Idź". Ta fraza na zawsze dźwięczeć będzie w polskiej mowie.”

Rodzinne wspomnienia Lwowskie wspomnienia Łyczakowska 55 - dom, w którym urodził się i w pierwszych latach życia mieszkał Zbigniew Herbert

Rodzinne wspomnienia Lwowskie wspomnienia Tablica przy wejściu do kamienicy

Rodzinne wspomnienia Lwowskie wspomnienia Wnętrze kościoła św. Antoniego

Rodzinne wspomnienia Lwowskie wspomnienia Tablica pamiątkowa w kościele św. Antoniego

Rodzinne wspomnienia

Rodzinne wspomnienia

Rodzinne wspomnienia Rok 1956. Katarzyna Dzieduszycka, przyszła żona poety, przed winiarnią Fukiera na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.

Rodzinne wspomnienia „Chodziliśmy do Fukiera, gdzie było węgierskie wino i tam mi mówił wiersze. Ale nigdy własne. To były wiersze Miłosza, Czechowicza, Gałczyńskiego, Wierzyńskiego. Uczył mnie poezji. Uwodził mnie cudzymi wierszami”- wspominała Katarzyna Herbertowa.

ZBIGNIEW HERBERT człowiek poeta moralista wieszcz polityk

ZBIGNIEW HERBERT - moralista „Pan Cogito” „Raport z oblężonego Miasta” „Elegia na odejście” „89 wierszy” „Epilog burzy”

ZBIGNIEW HERBERT - moralista „Przesłanie Pana Cogito” postawa wyprostowana, heroizm, umiłowanie prawdy, odpowiedzialność, wiara w godność jednostki, wierność,

ZBIGNIEW HERBERT - moralista BREWIARZ Panie wiem że dni moje są policzone zostało ich niewiele Tyle żebym zdążył zebrać piasek którym przykryją mi twarz (...) życie moje  powinno zatoczyć koło zamknąć się jak dobrze skomponowana sonata a teraz widzę dokładnie  na moment przed codą porwane akordy  źle zestawione kolory i słowa (...) dlaczego  życie moje nie było jak kręgi na wodzie (...) układa się w słoje stopnie fałdy by skonać spokojnie u twoich nieodgadnionych kolan

ZBIGNIEW HERBERT - wieszcz „Poezja, która ocala, nie musi być patetyczna i mówić o przeznaczeniu” (Piotr Rykaczewski) Pytanie o sens poezji postawił Herbert w wierszu: Dlaczego klasycy: jeśli tematem sztuki będzie dzbanek rozbity mała rozbita dusza z wielkim żalem nad sobą to co po nas zostanie będzie jak płacz kochanków w małym brudnym hotelu kiedy świtają tapety

ZBIGNIEW HERBERT - wieszcz sięganie po uniwersalne wartości, umiłowanie kultury europejskiej, wierność samemu sobie i słowu, poszanowanie godnych i szlachetnych zasad w sztuce i życiu, „Wydaje mi się, że podejmuje się walkę nie tylko dla wygranej, bo to byłoby zbyt łatwe, i nie tylko dla samej walki, ale w obronie wartości, dla których warto żyć i za które warto umrzeć”. (wypowiedź Z. Herberta)

ZBIGNIEW HERBERT - polityk wyznawca Conradowskiego nakazu wierności, obrońca honoru i sensu walki w powstaniu warszawskim, przeciwnik totalitaryzmów, wierność wartościom, obrońca poniżonych i pokrzywdzonych, krzewiciel prawicowych poglądów,

BIBLIOGRAFIA http://portalwiedzy.onet.pl/1492171,1,,,herbert_zbigniew,haslo.html http://www.zbigniew-herbert.com/ http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/wy_in_rok_herberta_2008 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_herbert_zbigniew#sylwetka http://www.lwow.com.pl/spotkania/herbert/herbert.html Adam Michnik, Z dziejów honoru w Polsce, Warszawa 1991. Anna Mazurkiewicz – Szczyszek, Miasto Herberta [w:] Polonistyka 2007, nr 4.

Opracowanie: Elżbieta Anioła Targi Edukacyjne „LIBRA”2008