Globalne bezpieczeństwo ekologiczne – Ujęcie cybernetyczne Wykład 2012/2013 - zintegrowany i uzupełniony

Lesław Michnowski Wieloletni (1993-2011) członek Komitetu Prognoz “Polska 2000 Plus” przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk www.kte.psl.pl leslaw.michnowski@gmail.com

Bezpieczeństwo ekologiczne w ujęciu systemowym: z wykorzystaniem - w analizie systemowej – aparatury/modeli cybernetyki rozwoju.

Główny wniosek z systemowego badania istoty kryzysu globalnego oraz uwarunkowań trwałego rozwoju (sustainable development) światowej społeczności (ŚS): Współczesnym warunkiem zapewnienia globalnego bezpieczeństwa ekologicznego jest przeprowadzenia ekohumanistycznej przemiany cywilizacyjnej – niezbędnej dla odrzucenia darwinizmu społecznego i osiągnięcia zdolności trwałego rozwoju ŚS

EKOHUMANIZM: partnerskie współdziałanie dla dobra wspólnego/win-win – wszystkich ludzi (bogatych i biednych, społeczności wysokorozwiniętych i w rozwoju opóźnionych), ich następców oraz środowiska przyrodniczego – POWSZECHNIE WSPOMAGANE nauką i wysoką techniką oraz KULTURĄ INFORMACYJNĄ. ================================== Apel Warszawski - O ekorozwój http://www.kte.psl.pl/apelw.htm

Kultura informacyjna: wiedza o (m. in Kultura informacyjna: wiedza o (m.in. synergetycznych) właściwościach informacji oraz metodach jej tworzenia i wykorzystywania w celu wspomagania życia, w tym obrony i rozwoju systemów życia (sż).

Rozwój trwały (sustainable development) – rozwój bezkryzysowy, idealna, wizyjna, docelowa forma rozwoju społeczno-gospodarczo-przyrodniczego, uzależniona od zintegrowania trzech jego filarów: rozwoju społecznego, rozwoju gospodarczego oraz ochrony (w tym właściwego kształtowania) środowiska przyrodniczego (patrz m.in.. Capra F., Punkt zwrotny, Rio+20 The Future We Want)

ROZWÓJ TRWAŁY (w tym r. przekr. gr. wzr ROZWÓJ TRWAŁY (w tym r. przekr. gr. wzr.) ŚS albo kryzys i globalna katastrofa [θ = θ(i)] I – poziom informacji światowej społeczności (ŚS) - wg N. Wienera; s – poziom entropii ŚS (j.w.); n – ilość elementów ŚS; q – jakość elementów ŚS; Θ – trwałość ŚS. Monitoring Dynamiczny (MD) – przetwarzanie danych statystycznych w prognozy ostrzegawcze i informację o jakości i dynamice oraz przyszłym przebiegu procesu życia ŚS, pod warunkiem braku interwencji w ten przebieg. Ekohumanizm w przezwyciężaniu globalnego kryzysu: http://www.kte.psl.pl/episteme103-skr.pdf

W trakcie wykładu będziemy poszukiwali dróg doprowadzenie do zrozumienia konieczności takiej wielkiej, EKOHUMANISTYCZNEJ cywilizacyjnej przemiany, oraz metod jej przeprowadzenia

Cybernetyka - ogólna teoria sterowania (przebiegiem różnorodnych procesów), - ogólna teoria informacji

Informacja – pojęcie używane w trzech ujęciach: 1) jako, przeciwstawna entropii. konceptualna miara poziomu jakości, w tym zorganizowania sż; 2) jako informacja realna, zawarta w strukturze nadsystemu, czyli każdy czynnik, który przyczynia się do życia lub bardziej trwałego i sprawnego funkcjonowania sż; 3) jako informacja odwzorowująca układ: system życia – środowisko, w tym wiedza dotycząca jego przyszłości.

W ramach cybernetyki rozwoju traktujemy różnej formy społeczności, organizacje, lub ekosystemy, w tym narody, przedsiębiorstwa, innej postaci organizacje (np naukowo-wytwórcze, finansowe), itp – jak również ekosystemy lokalne lub ekosystem globalny (Ziemia) - jako systemy życia (sż). Również środowisko takich systemów traktujemy jako system życia.

Życie jako proces tworzenia informacji realnej w układzie: system życia – środowisko, lub przeciwstawiania się wzrostowi entropii (dezorganizacji) w tym układzie.

Rozwój sż a tworzenie informacji Tworzenie informacji polega na dokonywaniu właściwych zmian w czasoprzestrzennych konfiguracjach już istniejących elementów układu: system życia–środowisko. W wyniku - kształtowana jest coraz mniej prawdopodobna i wyższej jakości dynamiczna struktura tego układu

Proces to ciąg zmian zachodzących zgodnie z jego logiką, określającą jego fazy i etapy.

Uruchomienie lub podtrzymywanie pożądanego procesu wymaga znajomości: (1) jego logiki, w tym dynamiki; 2) AKTUALNYCH – w tym środowiskowych - ograniczeń zmian, oraz (3) kolejności podejmowanych działań. (np etapów nie można „przeskakiwać”)

Istnieją takie oddziaływania, których konsekwencją jest cały ciąg pozytywnych lub negatywnych zmian następujących w ślad za nimi już spontanicznie Lawina, zapałka, błąd kierowcy, ale także poprawne: edukacja, system ekonomiczny, itp. Błędna strategia obronna – zagrożenie globalną katastrofą!

Odpowiednie działanie może wywołać cały ciąg - wymuszanych dynamiką procesu – pożądanych zmian w: obiekcie, którego dotyczy dany proces, lub jego środowisku.

albo lub (i/albo)

Proces życia składa się z rozwoju i regresu Proces życia składa się z rozwoju i regresu. System życia w trakcie rozwoju zwiększa poziom informacji, a wraz z tym, swą trwałość i jakość w nim życia

Kryteria zmian rozwojowych dotyczących społeczności (zachodzących łącznie): (1) wzrost („tu i teraz”) jakości życia stanowiących społeczność OSÓB; (2) zwiększenie szans długotrwałego życia społeczności (θ → max); (3) zwiększanie poziomu rezerw materialnych i intelektualnych zasobów życia społeczności; (4) zwiększanie jakości środowiska społeczno-przyrodniczego.

A więc, w wyniku rozwoju system człowiek – technika (SCT): - zwiększa swą trwałości i jakość życia tworzących go osób, - zwiększa sprawność działania, w tym pomniejsza jednostkowe wewnętrzne i zewnętrzne koszty jego życia, a wraz z tym - zwiększa skuteczność swych działań rozwojowych, lecz także zwiększa tempo zmian środowiska.

Proces życia sż jest nieodwracalny i podlega zmianom wraz z upływem czasu

Zależność procesu od: (1) struktury układu w którym się dokonuje; (2) stanu środowiska tego układu, oraz (3) kolejności oddziaływań; Medycyna: dieta, smog elektromagnetyczny, tworzywa sztuczne, materiały budowlane itp. „Struktury grzechu” (JPII)

Kondycja i bezpieczeństwo społeczności (lokalnej lub globalnej), w tym wzrost jakość życia stanowiących ją osób, szczególnie zależy od: (1) zgodności funkcjonowania społeczności, w tym zgodności jej infrastruktury, z potrzebami życia środowiska (społecznego lub przyrodniczego); (2) kondycji środowiska i sposobu jego oddziaływania na społeczność.

Kryzys globalny

Kryzys globalny w świetle symulacyjnych badań komputerowych/monitoringu dynamicznego Raportu dla Klubu Rzymskiego: Granice wzrostu (GW/LtG).

Monitoring dynamiczny: przetwarzanie metodą symulacji komputerowej danych statystycznych odwzorowujących proces życia danej społeczności w prognozę dalszego przebiegu tego procesu, w tym potencjalnych zagrożeń – pod warunkiem, iż nie będzie interwencji w ten przebieg.

Meadows, D.H., …Granice wzrostu (1972)

Globalny Monitoring Dynamiczny (GMD) GW/LtG 1972 m. in Globalny Monitoring Dynamiczny (GMD) GW/LtG 1972 m.in. ukazuje: (1) nieadekwatność stosunków społecznych, w tym metod gospodarowania, względem aktualnych uwarunkowań życia; (2) krótkowzroczność polityki społ.-gospod.; (3) wielką bezwładność ŚS, w tym gospodarki, oraz (4) wielką zmienność uwarunkowań życia

Stosunki (relacje) społeczne (orgware): sposób zorganizowania ludzi, dysponowanej przez nich techniki, wiedzy i innych zasobów życia, wraz z dominującą aksjologią, w systemową całość: system społeczno-gospodarczy/system życia.

Uwarunkowania życia: stan społeczno-techniczno-przyrodniczego środowiska człowieka/systemu życia, w tym dostępność zasobów naturalnych i energii, kondycja środowiska przyrodniczego (zgodność z potrzebami życia sż), poziom rozwarstwienia społecznego, poziom rozwoju n-t, dostępność wiedzy, itp,

W kolejnym badaniu GW/LtG 1972 – także przy pozostawieniu ówczesnych stosunków społecznych, w tym metod gospodarowania – przy założeniu braku ograniczeń w dostępie do zasobów naturalnych i energii, również globalna katastrofa, tym razem na skutek zdegradowania środowiska przyrodniczego

Prymitywnym antykryzysowym wnioskiem GW/LtG 1972 jest uznanie przeludnienia Ziemi za główną przyczynę kryzysu globalnego.

Meadows, Limits to Growth The 30-Year Update, 2004.

Dwie koncepcje przezwyciężania kryzysu globalnego („wyprostowania linii”) (I): (1) ekohumanistyczna - drogą kooperacji dla globalnego dobra wspólnego ukształtowanie zdolności trwałego rozwoju całej światowej społeczności, nowej rewolucji naukowo-techniczno-przemysłowej, w tym jakościowo nowych – powszechną mądrością oraz sztuczną inteligencją wspomaganych – metod sterowania procesem życia społeczno-gospodarczo-przyrodniczego Ziemi. ( ONZ „three-pillars” sustainable development, JPII CŻM.)

MĄDROŚĆ zdolność: (1) - OBSERWOWANIA zdarzeń zachodzących w układzie: podmiot życia społeczno-gospodarczego – środowisko (społeczno-przyrodnicze); (2) - ROZPOZNAWANIA procesów, których te zdarzenia dotyczą; (3) - PRZEWIDYWANIA przyszłego biegu tych procesów; (4) - ich POPRAWNEGO (współcześnie EKOHUMANISTYCZNEGO) WARTOŚCIOWANIA, (5) - WSPOMAGANIA procesów pozytywnych i PRZECIWSTAWIANIA się procesom negatywnym.

Dwie koncepcje przezwyciężania kryzysu globalnego („wyprostowania linii”) (II): (2) neo-socjaldarwinistyczna – schładzania gospodarki (bezrobocie), radykalnego zmniejszenia ilości konkurentów do deficytowych zasobów życia (energia, naturalne, ekologiczne) – zerowego wzrostu/„ekologicznego holokaustu” (JPII, Sycylia 1993).

Social darwinizm „tradycyjny” – ery nadmiaru dostępnych zasobów życia: energii, surowców naturalnych, „czystego powietrza” – silniejsi podporządkowują słabszych czyniąc z nich „narzędzia” dostępu do – i przetwarzania - zasobów życia, aby w ten sposób (kosztem pracy słabszych) zwiększać swe szanse długotrwałego życia.

Cele NEO-SOCJALDARWINISTYCZNYCH działań antykryzysowych: (1) radykalnie zmniejszyć ilość użytkowników deficytowych – naturalnych i przyrodniczych - zasobów życia; (2) zmniejszyć zdolności rozrodcze Peryferii/słabszej części światowej społeczności (ŚS); (3) pogorszyć, tej słabszej części, warunki wyżywienia i ochrony zdrowia oraz dostępności do innych osiągnięć rozwoju nauki i techniki (np. mieszkań); (4) wzmocnić zdolność obrony i samoobrony Centrum/silniejszej części ŚS.

Kryzys globalny jest kryzysem cywilizacyjnym, w tym aksjologicznym Jego przezwyciężenie wymaga zastąpienia współczesnej cywilizacji społecznego darwinizmu – cywilizacji śmierci – Cywilizacją Życia i Miłości -Cywilizacją Ekohumanistyczną.

Neo-socjaldarwinizm – pozorna troska o środowisko przyrodnicze – jako główne współcześnie zagrożenie

Ostrzeżenia przed ekologicznym holokaustem, czyli patologicznym, neo-socjaldarwinistycznym sposobem przezwyciężania globalnego kryzysu:

Mamy więc zwolenników koncepcji (…) analogii do „łodzi ratunkowej” Mamy więc zwolenników koncepcji (…) analogii do „łodzi ratunkowej”. Te analogie (…) wyrażają myśl (…) że skoro zasoby są ograniczone, a liczba ludności wzrasta, tak że nie można wyżywić wszystkich, trzeba biednych podzielić na takich, którzy zginą (…) Ponieważ łódź już jest pełna, zabranie do niej biednych spowodowałoby zatonięcie wszystkich. Niech więc toną biedni[1]. [1] Patrz: O nowy styl rozwoju. Raport fundacji Hammarskjolda dla ONZ w sprawie rozwoju i współpracy międzynarodowej, (w:) Nowy Międzynarodowy Ład Ekonomiczny, PWE, Warszawa 1979, s. 147.

Another mental model says that the limits are real and close, and that there is not enough time, and that people cannot be moderate or responsible or compassionate. At least not in time. That model is self-fulfilling. If the world’s people choose to believe it, they will be proven right. The result will be collapse. (Meadows, 1992, 2004).

UNEP Report - 12 maja 2011 (1) By 2050, humanity could consume an estimated 140 billion tons of minerals, ores, fossil fuels and biomass per year – three times its current appetite –(…) is "far beyond what is likely sustainable” if realized at all given FINITE WORLD RESOURCES (…).

UNEP Report (2) Scenario 3: tough contraction of consumption in developed countries, converging with others. Industrialized nations reduce per capita consumption by two thirds and other nations remain at current rates, resulting in a global per capita consumption rate (…) the same as in year 2000. Humanity Can and Must Do More with Less: UNEP Report

Dr. J. Kenneth Smail, Professor of Anthropology, Emeritus, at Kenyon College Global population reduction: confronting the inevitable (2004) the long-term sustainability of civilization will require not just a leveling-off of human numbers as projected over the coming half-century, but a COLOSSAL reduction in both population and consumption.

the Earth's long-term sustainable human carrying capacity, at what might be defined as an "adequate" to "moderately comfortable" developed-world standard of living, MAY NOT BE MUCH GREATER THAN 2 TO 3 BILLION. (…) several investigators and organizations have developed reasonably well thought out positions on future global population optima, and those estimates have all clustered IN THE RANGE OF 1 TO 3 BILLION. http://www.worldwatch.org/node/563 http://growthmadness.org/2007/07/13/global-population-reduction-confronting-the-inevitable/

Dennis Meadows 2009: dla przezwyciężenia globalnego kryzysu (1) We desperately need for population, energy use, material use, and pollution streams to be reduced. http://www.euronatur.org/Interview_Dennis_Meadows.dennismeadows_en.0.html (2) If you want everyone to have the full potential of mobility, adequate food and self-development, then it is 1 or 2 billion. (mld, obecnie jest nas ok. 6,7 mld. osób) http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,666175,00.html

„Zerowy wzrost” 1971/95

SNK – Wobec zagrożenia ekologicznym holokaustem

Wezwania Jana Pawła II do przezwyciężania globalnego kryzysu drogą - na dobro wspólne ukierunkowanej - współpracy, a nie neo-darwinizmem społecznym:

Jan Paweł II ostrzegał: „świat współczesny, łącznie ze światem ekonomii, zamiast troszczyć się o prawdziwy rozwój wiodący wszystkich ku życiu „bardziej ludzkiemu” (...) zdaje się prowadzić nas szybko ku śmierci. Jest to w istocie stwierdzenie kryzysu globalnego oraz wskazanie głównego kierunku działań obronnych

Jan Paweł II: (…) budować razem aby uniknąć zagłady wszystkich Jan Paweł II: (…) budować razem aby uniknąć zagłady wszystkich. (…) dobro (…) i szczęście (…) nie dadzą się osiągnąć bez (…) WYRZECZENIA SIĘ własnego EGOIZMU (…) Jan Paweł II, SRS p. 26

Jan Paweł II: W ostatnich latach byliśmy świadkami (…) przełamania sztywnych podziałów świata na przeciwstawne bloki ideologiczne, polityczne i wojskowe (…) W tym samym jednak okresie inne zagrożenia osiągnęły poziom skrajnie niebezpieczny, co każe się obawiać „holokaustu ekologicznego”, będącego skutkiem lekkomyślnego niszczenia najważniejszych zasobów środowiska naturalnego i coraz liczniejszych ataków na życie ludzkie. (…) niepohamowany pęd nielicznej grupy uprzywilejowanych do przywłaszczenia sobie dóbr ziemi i do ich eksploatacji staje się przyczyną nowego rodzaju zimnej wojny, tym razem między Północą a Południem planety, między krajami wysoko uprzemysłowionymi, a ubogimi. (Sycylia’93)

Wg Encyklopedii Katolickiej: „holocaustum ofiara całopalna, dar ofiarny, złożony w całości Bogu przez spalenie” - patrz: Encyklopedia Katolicka, t. 2, Lublin 1985, s. 1285. Hitlerowski holokaust polegał na podziale światowej społeczności na „nadludzi” i „podludzi”, a następnie radykalnym ograniczeniu ilości „podludzi”. Plan Himmlera-Generalplan Ost przewidywał zlikwidowaniu 85% Polaków.

Jan Paweł II: Do starożytnych bolesnych plag ( Jan Paweł II: Do starożytnych bolesnych plag (...) głodu, epidemii i przemocy, wojen, dodawane są inne, dotychczas nie znane formy o niepokojących wymiarach.(…) jak nie przejmować się na przykład widząc zdumiewający SPISEK PRZECIW ŻYCIU, który zwielokrotnia się i wyraża coraz ostrzejszymi zagrożeniami osób i NARODÓW (…) (Papież w Koloseum, KAI, 1996)

Jan Paweł II: Obecnie zarówno w Ameryce, jak i w pozostałych częściach świata pojawia się niebezpieczny model społeczeństwa zapewniający dominację silnym częściom światowej społeczności, zaś wykluczający, a nawet ELIMINUJĄCY SŁABSZYCH. (Adh. „Ecclesia in America", 1999)

Jan Paweł II: „Formy degradacji osoby ludzkiej oraz wartości życia ludzkiego stały się bardzo subtelne, a tym samym bardzo niebezpieczne. (...) Przyszłym losom świata grozi (...) niebezpieczeństwo, jeśli ludzie nie staną się mądrzejsi”

Wyludnia się wieś, wyludnia się ojczyzna (…) To jest STRATEGIA samobójcza, przed którą trzeba się chronić Abp J. Michalik, Dożynki 2012

Abp H. Hoser, Wypowiedź w Radio Wnet (13 lutego 2013, ): O zagrożeniach zmniejszaniem zaludnienia Ziemi do 1 mld osób: http://radiowarszawa.com.pl/2013/02/abp-henryk-hoser-w-poranku-radia-wnet/

Homilia inauguracyjna Franciszka (1): Tragically, in every period of history there are ‘Herods' who plot death, wreak havoc, and mar the countenance of men and women. Niestety w każdej epoce dziejów są „Herodowie”, którzy knują/snują plany śmierci, niszczą, oszpecają oblicze mężczyzny i kobiety (KAI, VS). W każdej epoce dziejów są budzący grozę „Herodowie”, którzy śmiercionośnie spiskują, sieją spustoszenie oraz pozbawiają człowieczeństwa mężczyzn i kobiety (LM).

Homilia inauguracyjna Franciszka (2): J. w Homilia inauguracyjna Franciszka (2): J.w. w „luźnym” przekładzie (z uwzględnieniem kontekstu): W każdej epoce dziejów (zwłaszcza obecnie) są budzący grozę „Herodowie”, (czyli patologiczne ośrodki, które zamiast pełnić służbę na rzecz wszystkich ludzi i środowiska przyrodniczego, dla utrzymania władzy), ŚMIERCIONOŚNIE SPISKUJĄ (zwłaszcza przeciwko słabszym), sieją (społeczne) spustoszenie oraz pozbawiają człowieczeństwa mężczyzn i kobiety (degradują człowieka).

Franciszek, 1 Maja 2013 „(…) how many, and not just young persons, are unemployed, often because of an economistic conception of society that SEEKS SELFISH PROFIT, outside the parameters of SOCIAL JUSTICE.”

WE MUST RECOVER THE ENTIRE SENSE OF GIFT, OF GRATUITY AND SOLIDARITY WE MUST RECOVER THE ENTIRE SENSE OF GIFT, OF GRATUITY AND SOLIDARITY. A SAVAGE CAPITALISM HAS TAUGHT THE LOGIC OF PROFIT AT ANY COST, GIVE IN ORDER TO GET, EXPLOITATION WITHOUT LOOKING AT PERSONS POPE VISITS MISSIONARIES OF CHARITY, REAFFIRMS VALUE OF SOLIDARITY Vatican City, 22 May 2013 (VIS)

Franciszek, 1 Maja 2013 “SLAVE LABOUR”, work that enslaves Franciszek, 1 Maja 2013 “SLAVE LABOUR”, work that enslaves. “how many persons around the world are victims of this type of SLAVERY in which the person is at the service of labour while it should be labour that offers service to the person so that they might have dignity.

Franciszek: the financial crisis ( Franciszek: the financial crisis (..) to be found in a PROFOUND HUMAN CRISIS (…) the dictatorship of an economy which (…) reduces men and women to (…) consumption (…) human beings (…) are nowadays considered as consumer goods which can be used and thrown away (…) POPE TO NEW AMBASSADORS: FINANCIAL CRISIS ROOTED IN REJECTION OF ETHICS Vatican City, 16 May 2013 (VIS)

Franciszek: „(…) the joy of life is diminishing; indecency and violence are on the rise; POVERTY IS BECOMING MORE AND MORE EVIDENT. People have to struggle to live and, frequently, to live in an undignified way. ONE CAUSE OF THIS SITUATION (…) IS IN THE OUR RELATIONSHIP WITH MONEY, AND OUR ACCEPTANCE OF ITS POWER OVER OURSELVES AND OUR SOCIETY.” POPE TO NEW AMBASSADORS: FINANCIAL CRISIS ROOTED IN REJECTION OF ETHICS Vatican City, 16 May 2013 (VIS)

Franciszek: While the INCOME OF A MINORITY IS INCREASING EXPONENTIALLY, that of THE MAJORITY IS CRUMBLING. THIS IMBALANCE RESULTS FROM IDEOLOGIES WHICH UPHOLD THE ABSOLUTE AUTONOMY OF MARKETS AND FINANCIAL SPECULATION, AND THUS DENY THE RIGHT OF CONTROL TO STATES, POPE TO NEW AMBASSADORS: FINANCIAL CRISIS ROOTED IN REJECTION OF ETHICS Vatican City, 16 May 2013 (VIS)

PROFOUND HUMAN CRISIS

Mechanizm redukcji miejsc pracy, towarzyszący rozwojowi technologii w warunkach wolnego rynku, skutkuje rosnącym, chronicznym bezrobociem. Kres „epoki” zaciągania długów, zasilania rozwoju pożyczkami, początek niestabilności rynku finansów, stagnacja. Kryzys systemu podziału wypracowywanych corocznie dochodów narodowych, rosnąca przepaść między bogactwem a biedą, kryzysy społeczne, strajki, ZAMIESZKI ULICZNE… Z referatu Prof.. B. Galwasa Sekretarza Naukowego Komitetu Prpgnoz PAN

Schaff, A., Medytacje, Warszawa 1997, s. 108. (…) potrafimy zgnieść (…) bunt jak robactwo (…) Współczesny (2013) rozwój nauki i techniki, w tym metod tajnej wojny, umożliwia zmniejszanie zaludnienia Ziemi w „białych rękawiczkach”

Neo-socjaldarwinizm a problemy do krytycznej analizy: 1. Chemitrails 2 Neo-socjaldarwinizm a problemy do krytycznej analizy: 1. Chemitrails 2. HAARP 3. Dr Rath – koncerny farmaceutyczne 4. Echelon a także Generalny Plan Wschodni (Generalplan Ost)/Plan Himmlera

Cywilizacja Życia i Miłości (CŻM)/Ekohumanistyczna - alternatywna względem cywilizacji neo-darwinizmu społecznego

Cywilizacja Życia i Miłości – Cywilizacja Ekohumanistyczna W miejsce neo-socjaldarwinistycznej selekcji poprzez eliminowanie/śmierć słabszych, selekcja poprzez preferowanie tych podmiotów, które więcej od innych swym życiem wnoszą w podtrzymywanie życia lub rozwój Człowieka/światowej społeczności

CŻM jako cywilizacja sprawiedliwości społecznej i pracy ekospołecznie użytecznej realizowanej w warunkach godnych Człowieka

Jan Paweł II: 1. Dla uniknięcia globalnej katastrofy konieczność Cywilizacji Życia i Miłości 2. Czynna miłość: ochrania i troszczy się o ROZWÓJ ŻYCIA BLIŹNIEGO

Jan Paweł II wiązał zasadę MIŁOŚCI z obowiązkiem współdziałania na rzecz WZAJEMNEGO ROZWOJU: „przykazanie «nic zabijaj» staje się wezwaniem do czynnej miłości, która ochrania i troszczy się o ROZWÓJ ŻYCIA BLIŹNIEGO (...)„ (Veritatis Splendor, p. 15.)

Benedykt XVI: Miłość jest większa od sprawiedliwości, ponieważ kochać to znaczy dawać, ofiarować coś mojego drugiemu (…). (Caritas in veritate, p. 6) ;

Jan Paweł II: (…) zasada sprawiedliwości (…) nakazuje oddać każdemu to, co mu się należy.(CA, p. 10) A więc należy w dobro wspólne coś „wnieść”, ocenić ten „wkład”, a następnie proporcjonalnie „wynagrodzić”. Stąd współcześnie (SZiR) konieczność informacyjnego systemu wiedzy zwłaszcza o kompleksowych skutkach ludzkich działań.

Benedykt XVI: (…) odczuwa się (…) pilną potrzebę reformy zarówno ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH, jak i międzynarodowej STRUKTURY EKONOMICZNEJ I FINANSOWEJ. (…) potrzeba prawdziwej politycznej WŁADZY ŚWIATOWEJ (…) dla zarządzania ekonomią światową (…) dla zapobieżenia POGŁĘBIENIU SIĘ KRYZYSU (…) regulowana przez prawo, przestrzegać (…) zasady POMOCNICZOŚCI i SOLIDARNOŚCI, być UKIERUNKOWANA NA REALIZACJĘ DOBRA WSPÓLNEGO, (CIV, p. 67).

Homilia inauguracyjna Franciszka: (…) authentic power is service (…) Protecting all creation (…) to protect each person (…) to protect ourselves (…)

Homilia inauguracyjna Franciszka i would like to ask all those who have positions of responsibility in economic, political, and social life, and ALL MEN AND WOMEN OF GOODWILL: lET US BE 'protectors' of creation, protectors of god’s plan inscribed in nature, PROTECTORS OF ONE ANOTHER AND OF THE ENVIRONMENT.

there is a NEED FOR FINANCIAL REFORM ALONG ETHICAL lines (…) an economic reform to benefit everyone (…) for disinterested solidarity and for a return to PERSON-CENTRED ETHICS in the world of finance and economics. POPE TO NEW AMBASSADORS: FINANCIAL CRISIS ROOTED IN REJECTION OF ETHICS Vatican City, 16 May 2013 (VIS)

Jan Paweł II: „człowiek ( Jan Paweł II: „człowiek (...) przez swoją pracę uczestniczy w dziele swego Stwórcy (…) praca (...) jest jedynym źródłem bogactw (...) przez pracę (...) człowiek (…) urzeczywistnia siebie jako człowiek, a także poniekąd bardziej „staje się człowiekiem” (LE, p. 9)

Franciszek (1 Maja 2013): “LABOUR IS PART OF GOD'S PLAN OF LOVE Franciszek (1 Maja 2013): “LABOUR IS PART OF GOD'S PLAN OF LOVE. We are called to cultivate and safeguard all the goods of creation and, in this way, WE PARTICIPATE IN THE ACT OF CREATION!

Jan Paweł IIL „Liberalizm (podstawa kapitalizmu, to ideologia – LM) "starania o dobro części obywateli, to znaczy tych, którzy są bogaci i żyją w dobrobycie, (przyzwalająca aby – LM) zaniedbywać resztę, stanowiącą niewątpliwie przeważającą większość społeczeństwa” (CA, p. 10)

Benedykt XVI: „Greater hope is needed to as to permit the common good of everyone to prevail over the LUXURY OF THE FEW and THE POVERTY OF THE MANY.” (Homily, Mass in St. Peter’s Basilica Jan. 6, 2008).

Jan Paweł II: (...) Własność prywatna ma z natury swojej charakter społeczny, oparty na prawie powszechnego przeznaczenia dóbr. (...) Człowiek używając tych dóbr powinien uważać rzeczy zewnętrzne, które posiada (…) za wspólne w tym znaczeniu, by nie tylko jemu, ale i innym przynosiły pożytek (wspólny interes – LM)„ (CA, p. 30)

Jan Paweł II: „Własność środków produkcji (…) jest słuszna wtedy, gdy służy użytecznej pracy; przestaje natomiast być uprawniona, gdy nie jest produktywna, lub kiedy służy przeszkadzaniu pracy innych, lub uzyskiwaniu dochodu, którego źródłem jest nie globalny rozwój pracy i społecznego majątku, lecz wyzysk, niegodziwe wykorzystywanie, SPEKULACJA i rozbicie solidarności świata pracy”. (CA, p. 43)

W komunizmie była troska o sferę społeczną, podczas gdy kapitalizm jest raczej indywidua-listyczny (...) są „ziarna prawdy" w (...) programie socjalistycznym (...) nie powinny zostać zniszczone (…). Konieczna jest (...) umiejętność rozróżniania. Zwolennicy kapitalizmu za wszelką cenę i w jakiejkolwiek postaci zapominają o rzeczach dobrych zrealizowanych przez komunizm: walce z bezrobociem, trosce o ubogich Papież między Zachodem a Wschodem, Wywiad z Janem Pawłem II wydrukowany w dzienniku „La Stampa", „Magazyn Słowo. Dziennik Katolicki" 1993, nr 8,

Jan Paweł II: „nie do przyjęcia jest twierdzenie, jakoby po klęsce socjalizmu realnego kapitalizm pozostał jedynym modelem organizacji gospodarczej (...) (zdolnym - L.M.) uleczyć obecne zło, niesprawiedliwy podział bogactw i nędzę (CA, p.p. 12, 35)

Jan Paweł II: „tworzyć ekonomię społeczną, która będzie kierowała funkcjonowaniem rynku tak, by było to korzystne dla dobra WSPÓLNEGO (CA, p. 52)

Jan Paweł II: „globalizacja musi stanowić część szerszego programu politycznego i ekonomicznego, którego celem będzie autentyczny postęp całej ludzkości. Wówczas będzie ona służyć całej ludzkiej rodzinie i pomnażać wspólne dobro wszystkich ludzi, a nie tylko przynosić korzyści uprzywilejowanej grupie osób (Globalizacja a dobro całej rodziny ludzkiej, 2 V 2003)

Jan Paweł II: „gwarancje niezbywalnych praw człowieka: praca, pożywienie, mieszkanie, zdrowie, wykształcenie, opieka społeczna, uczestnictwo w życiu społecznym, wolność stowarzyszeń i wyboru własnego powołania (Homilia w Santa Clara , podczas wizyty na Kubie w 1998 r), Por.: ONZ, Uniwersalna Deklaracja Praw Człowieka, 1948

Benedykt XVI: "Moderation is (…) a path of salvation for humanity Benedykt XVI: "Moderation is (…) a path of salvation for humanity. it is now clear that only by (…) a serious commitment to the fair distribution of wealth, will it be possible to establish a JUST AND SUSTAINABLE MODEL OF DEVELOPMENT.” (Homily, Mass in St. Peter’s Basilica Jan. 6, 2008).

Benedykt XVI: „Jeśli wraz z postępem technicznym NIE DOKONUJE SIĘ postęp w formacji etycznej człowieka (…), wówczas nie jest on postępem, ale zagrożeniem dla człowieka i dla świata.” (SS, p. 22)

Benedykt XVI: „Z wielką precyzją, chociaż w sposób jednostronny i wybiórczy, Marks opisał sytuację swojego czasu i z wielkim talentem analitycznym przedstawił drogę do rewolucji – nie tylko teoretycznie: z partią komunistyczną, która zrodziła się z manifestu komunistycznego z 1848 roku, konkretnie ją zainicjował.” (SS, p. 20)

Benedykt XVI: „Wówczas miały bowiem zostać zniesione wszystkie sprzeczności (…) Odtąd wszystko miało toczyć się samo słuszną drogą, ponieważ wszystko miało należeć do wszystkich, a wszyscy mieli chcieć dla siebie nawzajem dobra.” (SS, p. 21)

Benedykt XVI: „zwycięstwo (w Rosji) ukazało zarazem ewidentny fundamentalny błąd Marksa. Wskazał on bardzo precyzyjnie, w jaki sposób dokonać przewrotu. Nie powiedział jednak, jak sprawy miały się potoczyć potem. Zakładał po prostu, że wraz z pozbawieniem klasy panującej dóbr, z upadkiem władzy politycznej i uspołecznieniem środków produkcji zrealizuje się Nowe Jeruzalem.” (SS, p. 21)

Meadows 1992/2004 Tools for the Transition to Sustainability (…) VISIONING (…) Networking (…) Truth-Telling (…) Learning (…) LOVING (…).

Jak zapobiec globalnej katastrofie Jak zapobiec globalnej katastrofie? Jakiego rodzaju działania/zmiany obronne – w takiej sytuacji – mogą być podejmowane?

Czy Cywilizacja Życia i Miłości jest niezbędna, aby trwale przezwyciężyć kryzys globalny, oraz ukształtować zdolność trwałego rozwoju światowej społeczności?

Czy koncepcja Cywilizacji Życia i Miłości - Cywilizacji Ekohumanistycznej nie jest nierealizowalną utopią? Jakie właściwości powinna ona posiadać?

Czy należy i jak kształtować Cywilizację Życia i Miłości (CŻM)/Ekohumanistyczną

Główne badawcze problemy: (1) czy zasoby naturalne są wyczerpywalne Główne badawcze problemy: (1) czy zasoby naturalne są wyczerpywalne? Jeśli są wyczerpywalne to musi być ekologiczny holokaust (2) czy człowieka można w innowacyjnej ekospołecznie użytecznej pracy zastąpić automatem/sztuczną inteligencją? (3) jakie podstawowe działania i w jakiej kolejności należy czynić dla realizacji wizji Cywilizacji Życia i Miłości/Ekohumanistycznej

Czy prawdą jest, iż nie ma bezwzględnego deficytu materialnych zasobów życia (surowców, paliw, zasobów ekologicznych)? Brakuje natomiast woli politycznej, wiedzy, technologii, aktywnego potencjału intelektualnego i sumienia oraz czasu – czynników koniecznych do ograniczania zbędnego zużywania deficytowych zasobów oraz stwarzania dostępu do zasobów alternatywnych w miarę wyczerpywania źródeł aktualnie eksploatowanych.

Problem współczesnej zmienności uwarunkowań życia N Problem współczesnej zmienności uwarunkowań życia N. Wiener II Wojna światowa Jak trafić do szybko przemieszczającego się celu? A. Toffler, Szok przyszłości

Jay. W. Forrester 1971/95, kryzys globalny, bo brak: - umiejętności analizy systemowej; - INFORMACYJNYCH NARZĘDZI WSPOMAGANIA POLITYKI, oraz - wiedzy o właściwościach i współzależnościach elementów systemów społecznych, czyli - KULTURY INFORMACYJNEJ POLITYKÓW, w tym umiejętności analizy systemowej.

ANALIZA SYSTEMOWA we współczesnym kształtowaniu polityki obrony i rozwoju, w tym bezpieczeństwa ekologicznego

Analiza systemowa - z zastosowaniem aparatury cybernetyki rozwoju - celem poznania istoty obecnego kryzysu oraz możliwości i uwarunkowań ukształtowania zdolności trwałego rozwoju światowej społeczności.

Modelowanie jako podstawa analizy systemowej celem poznawania właściwości i przyszłego (w zależności od zmian w oddziaływaniach/środowisku) zachowania się badanego obiektu/sż

Modele: (1) konceptualne; (2) operacyjne.

Model konceptualny rzeczywistości jako: - przedstawienie, przydatnej w sterowaniu rozwojem społeczności, wiedzy systemowo-filozoficznej, oraz - narzędzie konceptualnej analizy systemowej

Model operacyjny/symulacji komputerowej

Modelowanie dynamiczne J. W Modelowanie dynamiczne J. W. Forrestera dla komputerowo-symulacyjnej analizy systemowej

Sage’a koncepcja kształtowania polityki - zgodna z postulatem Forrestera

Polityka jako - zgodne z celami jej kreatorów - sterowanie przebiegiem procesu życia społeczności, będącej obiektem polityki, oraz jej środowiska

Dla trwałego przezwyciężenia globalnego kryzysu i ukształtowania zdolności trwałego rozwoju (TR) konieczność: - modelu konceptualnego rzeczywistości; - adekwatnego do aktualnegp stanu rzeczywistości systemu wartościowania zmian w układzie: dana społeczność – środowisko; - dostępności adekwatnych do zmieniającej się rzeczywistości baz danych i wiedzy, ją odwzorowujących; - metod symulacji komputerowej, w tym monitoringu dynamicznego/MD; - analizy systemowej konceptualnej i komputerowo-symulacyjnej.

Poprawny system wartości, w tym wartościowania rozwojowych przedsięwzięć, jako istotny element polityki rozwoju.

Adekwatny do rzeczywistości system wartościowania zmian będących skutkiem polityki jest zależny od aktualnego stanu, w tym kondycji układu: społeczność–środowisko.

Dla przykładu, w warunkach nadmiaru dostępnych w środowisku zasobów nie występuje konieczność uwzględniania kosztów ich zużywania

Egoizm albo egoaltruizm, współcześnie ekohumanizm

Wybrane modele konceptualne przydatne (lecz niewystarczające) w kształtowaniu polityki TR: - systemy otwarty i ogólny L. von Bertalanffy’ego; - system naturalny E. Laszlo - regulon K. Bogdańskiego; - system cybernetyczny N. Wienera; - system autonomiczny M. Mazura

Systemy otwarte L.von Bertalanffy’ego

System otwarty, ze zdolnością homeostazy/utrzymywania się w stanie stabilnym. Pozyskuje ze środowiska energię (w postaci falowej lub substancjalnej) i wykorzystuję ją w warunkującej jego stabilność pracy, w tym zapewnianiu jego ultrastabilności

System ogólny L.von Bertalanffy’ego

Podstawowa właściwość systemu ogólnego LvB: Wszystkie elementy układu system–środowisko zą współzależne, powiązane wzajemnie sprzężeniami zwrotnymi

System naturalny E. Laslo Cybernetic I Cybernetic II Struktura hierarchiczna

Cybernetic I Podukład progresywny: sterowania zmianami zwiększającymi sprawność jego działania oraz dostosowującymi system do zmian w uwarunkowaniach jego funkcjonowania.

Cybernetic II Podukład konserwatywny: zapobiegający błędom w polityce progresywnej

Regulony K. Bogdańskiego Pod pojęciem "Regulon" rozumiemy układ istniejący dzięki samoregulacji, której natura jest rodzaju adekwatnego do jego budowy i która oparta jest o - co najmniej - jedno ujemne sprzężenie zwrotne /u.s.z./. regulony falowe regulony substancjalne biopole. W procesie ewolucji po Big Bangu, część regulonów falowych przekształciła się w regulony substancjalne, a następnie integracja regulonów falowych i sibstancjalnych spowodowała powstanie regulonów falowo–substacjalnych, w tym organizmów żywych. (Por. CERN, bozon Higgsa)

N. Wiener Informacja – entropia i/s Loty międzyplanetarne Wzrost entropii nieuchronnym skutkiem każdego działania Informacja jako podstawa skuteczności sterowania

Entropia, tu konceptualna miara dezorganizacji tworzywa/energii układu: system otwarty-środowisko Dezorganizacja: zmniejszenie zdolności podtrzymywania stabilności systemu.

System autonomiczny (M System autonomiczny (M. Mazura): pozyskuje ze środowiska informację i energię, i z pomocą homeostatu przekształca je w działania podtrzymujące jego stabilność Czym wyższa jego informacyjna sprawność, tym mniejszym kosztem/przyrostem entropii realizuje jego stabilizujące cele.

Wszystkie te modele są niewystarczające dla określenia istoty kryzysu globalnego oraz polityki kształtowania zdolności trwałego rozwoju światowej społeczności

Metoda dedukcyjna jako podstawa cybernetyki rozwoju i budowy Sage’a modelu konceptualnego rzeczywistości

J.M. Bocheńskiego koncepcja wykorzystywania wiedzy filozoficznej metodą teorii aksjomatycznej

Metoda aksjomatyczna Forrestera – Bocheńskiego jako sposób budowy ogólnego modelu konceptualnego: pojęcia niedefiniowane pojęcia zdefiniowane (za pomocą pojęć niedefiniowanych) logiczne wnioskowanie badanie adekwatności modelu/teorii do rzeczywistości

Model konceptualny System Życia (SŻ) jako system kompleksowy, który dotyczy zbioru różnorodnej postaci systemów życia (sż), w tym systemów: człowiek–technika–środowisko (SCT-Ś), jak również ich pod- i nad-systemów, ujętych wspólną nazwą: systemy życia (sż). Systemem życia (sż) jest także układ (system): sż–środowisko, jak również środowisko..

Model System Życia (SŻ) odwzorowuje podstawowe właściwości statyczne i dynamiczne oraz cechy strukturalne (w tym strukturę procesualną) różnorodnej postaci systemów typu: człowiek–technika (SCT), ich pod- i nad-systemów, ujętych wspólną nazwą: systemy życia (sż).

Model konceptualny System Życia (SŻ): jako źródło wiedzy ogólnej o: (1) statycznych i dynamicznych właściwościach oraz cechach strukturalnych polityką zmienianego systemu życia/sż , w tym SCT-Ś (2) współzależnościach występujących w układzie: sż–środowisko (3) trwałych i okresowo zmiennych ograniczeniach dokonywania zmian w układzie: sż-środowisko;, oraz (4) adekwatnym, w danych warunkach, systemie wartościowania dokonywanych zmian.

System życia jest: - systemem otwartym (ze zdolnością homeostazy) i ogólnym (L.von Bertalanffy); - systemem naturalnym (E. Laszlo) - regulonem (K. Bogdański); - systemem cybernetycznym (N. Wiener); - systemem autonomicznym (M. Mazur); - systemem dynamicznym, w tym inercyjnym (J.W. Forrester); - systemem informacyjnym rozwijającym się (L. Michnowski).

Model konceptualny (Sage, Bocheński, LM) systemów typu: człowiek-technika–środowisko o nazwie System Życia (SŻ) jako (przydatna - w rozpoznawaniu istoty globalnego kryzysu i projektowaniu WIZJI oraz strategii TR) - pomoc w określeniu logiki procesu życia, w tym rozwoju, światowej społeczności (ŚS) i środowiska przyrodniczego (ŚP) (LM, Społeczeństwo przyszłości a trwały rozwój, K. Pr. PAN)

Podstawowe aksjomaty modelu konceptualnego System Życia - przesłanki wnioskowania dotyczącego poprawnej metody przezwyciężania kryzysu globalnego oraz kształtowania do CŻM prowadzącej polityki trwałego rozwoju Człowieka/światowej społeczności.

Aksjomat I: i = B(n,q)1/s i – poziom informacji systemu życia – zarazem poziom rozwoju oraz zorganizowania sż, jak również konceptualna miara jakości sż. s – poziom entropii ekospołecznej systemu życia, a także poziom rozwojowych rezerw sż. n – ilość elementów systemu życia; q – jakość elementów systemu życia, oraz B(n,q) – pewna funkcja zależna od rodzaju systemu życia oraz ilości I jakości jego elementów.

przy czym: Entropia ekospołeczna (jedynie izomorficzne podobieństwo do entropii termodynamicznej) s = k ln w k – pewna stała zależna od rodzaju systemu życia; w – ilość różnorodnych czasoprzestrzennych konfiguracji elementów systemu życia, które umożliwiają uzyskiwanie tego samego stanu jakości tego systemu.

Aksjomat II: E = mc2 - rozumiany jako założenie, iż układ system życia–środowisko, zbudowany jest z energii w szerszym znaczeniu (falowej lub substancjalnej, a różnice pomiędzy różnorodnymi postaciami sż sprowadzają się do odmiennych ich struktur, wyznaczających odmienne właściwości różnorodnych sż.

Aksjomat III System życia jest systemem (ogólnym) w ujęciu LvB, czyli wszystkie elementy układu: system życia – środowisko, są współzależne zgodnie z: gdzie: Q1 – Qn – elementy układu: system życia – środowisko; f1 – fn – funkcje określające dynamiczne zależności występujące pomiędzy tymi elementami

System życia (sż) sż = < E, Rw, Rz, Ho, Ə, i, t > E – elementy tworzące sż, Rw – zbiór relacji wewnętrznych. wiążących elementy systemu w systemową całość; Rz – zbiór relacji zewnętrznych, wiążących system ze środowiskiem; Ho – homeostat sż. Ə – okres życia sż, i – poziom informacji/jakości sż; t – czas.

Tworzywem systemu życia jest energia (w szerszym znaczeniu) – zarówno falowa jak i substancjalna – E=mc2 (Einstein, Sedlak, Bogdański)

Postać energii emitowanej przez sż do środowiska zależy od jego struktury. Energia ta - gdy jest ukształtowana zgodnie z potrzebami życia środowiska/odbiorców - stanowi czynnik ich życia i może stanowić także czynnik zwrotnego wspomagania emitującego

Wszystkie elementy układu: system życia–środowisko są wzajemnie współzależne i powiązane sprzężeniami zwrotnymi

Wszelkie zmiany w strukturze sż lub przebiegu procesu jego życia można dokonywać jedynie w ramach aktualnie istniejących – zależnych od aktualnego stanu układu: sż-środowisko - ich ograniczeń

Okres życia sż (Ə) jest skończony, lecz nie zdeterminowany i zależy od poziomu jego informacji (i), w tym ilości i stopnia odpowiedniego zróżnicowania elementów sż.

Każdemu działaniu sż, jak i upływowi czasu, towarzyszy destrukcja (wzrost entropii) , zarówno fizyczna jak i moralna, dotycząca zarówno sż, jak i środowiska.

O ile każdemu działaniu sż jak również upływowi czasu towarzyszy wzrost entropii w układzie sż-środowisko, to odpowiednim – powodującym rozwój - działaniom sż towarzyszy wzrost poziomu informacji w tym układzie.

A zatem, aby żyć trzeba co najmniej względnie degradować siebie i środowisko, lecz - będąc dojrzałym i poinformowanym - można (wykorzystując efekt synergetyczny) pozytywnymi skutkami działań przewyższać te negatywne konsekwencje życia, czyli środowisku więcej „dawać” aniżeli się „bierze”, a zarazem zwiększać szanse kontynuowania własnego życia.

Warunkiem rozwoju sż jest przewaga dotyczących go (własnych lub środowiska) oddziaływań konstrukcyjnych (negentropowych) względem oddziaływań destrukcyjnych (entropowych)

Rozwojowa nadwyżka (konstrukcji nad destrukcją) służy do: - dostosowywania form życia sż do nowych uwarunkowań życia; - kształtowania środowiska zgodnie z potrzebami życia sż; - zwiększania sprawności działania sż.; A także - jest rezerwą zasobów życia sż, do przeciwdziałania w porę nie przewidzianym zagrożeniom jego życia.

Konsekwencją wstrzymania rozwoju i „steady state”/”zerowego wzrostu” będzie brak zdolności tworzenia rezerw zasobów życia i upadek sż zwłaszcza na skutek braku zdolności przeciwdziałania w porę nie przewidzianym zagrożeniom

System życia jest systemem dynamicznym, w tym inercyjnym, odznaczającym się zwłoką czasową pomiędzy oddziaływaniem nań, a reakcją systemu na to oddziaływania.

System życia (sż) posiada zdolność antycypatywności, w tym FEEDFORWARD oraz feedback

FEEDBACK sprzężenie zwrotne nadążające Podejmowanie działań dostosowawczych na podstawie stwierdzenia w praktyce dokonanych zmian w uwarunkowaniach życia

FEEDFORWARD sprzężenie zwrotne wyprzedzające Przewidywanie zmian w uwarunkowaniach życia i z wyprzedzeniem podejmowanie działań dostosowawczych

Każdy system życia posiada pewne, niezmienne w okresie życia, indywidualne właściwości i cechy strukturalne.

System życia ma strukturę hierarchiczną: jest elementem nadsystemu czyli układu: sż-środowisko, i jest zbudowany z elementów które są także systemami zycia.

System życia posiada homeostatyczną zdolność obrony życia układu: sż–środowisko oraz współpracy na rzecz życia tego układu

Środowisko SCT (społeczne lub przyrodnicze) to system życia – zdolny do obrony jego życia i kooperacji dla dobra wspólnego

Cechy strukturalne sż/SCT o Ho – Homeostat H - Hardware O – Orgware Ob. – Otoczenie bliższe S – Software Cechy strukturalne sż/SCT

Otoczenie bliższe (Ob.) SCT: ta część jego środowiska (Ś), która może być zniszczona niewłaściwym działaniem SCT, powodującym zarazem degradację SCT.

Struktura sż/SCT składa się z: - mikrostruktury, czyli struktury elementów sż (E), oraz - makrostruktury, czyli zbioru relacji wewnętrznych (Rw), wiążących w systemową całość elementy sż/SCT

Mikrostruktura (hardware, software) sż/SCT ulega zmianom praktycznie w sposób nieustanny, zaś makrostruktura (orgware) - okresowo

Aktywność orgware’u 1, Poprawnie ukształtowany stymuluje rozwój sż. 2 Aktywność orgware’u 1, Poprawnie ukształtowany stymuluje rozwój sż. 2. Patologicznie ukształtowany stymuluje zachowania patologiczne („struktury grzechu” JPII). 3. Gdy sż zbliża się do granic wzrostu orgware ulega moralnej degradacji. 4. Orgware poprawnie nie przebudowany, po patologicznym przekroczeniu przez sż granicy wzrostu, wymusza zachowanie kryzysowe sż.

. Struktura sż/SCT zawiera jego homeostat (Ho), umożliwiający niezbędną w SZiR ultrastabilność sż. Homeostat - układ sterowania procesem życia sż - zbudowany jest z dwu podsystemów: konserwatywnego i progresywnego.

Fazy i etapy trwałego rozwoju oraz kryzysu

Fazy rozwoju sż: 1 - osiągania „dojrzałości” przez nowy orgware (zwłaszcza doskonalenie sprawności informacyjnej). 2 – stymulowanego nowym orgware’em rozwoju software’u i haredware’u; 3 – zwalniania tempa rozwoju wraz ze zbliżaniem się sż do kolejnej granicy wzrostu na skutek postępującej moralnej destrukcji dotychczasowej formy orgware’u. 4 – podtrzymanie rozwoju w wyniku poprawnej przebudowy orgware’u lub homeostatu,

Fazy kryzysu sż (gdy nie nastąpiła poprawna przebudowa orgware’u lub homeostatu i zatem sż patologicznie przekroczył granicę wzrostu): 1 – stabilna, mało widoczna; 2 – destabilizacji, spontanicznego – lecz nieskutecznego - odrzucania kryzysogennego orgware’u; 3 – stabilna, w wyniku ukształtowania nowej lecz patologicznej formy ordware’u.

Cztery – kolejno w procesie życia normalnie powstające - stany jakości życia SCT: 1. Wewnętrznej konstruktywności przy zewnętrznej destruktywności. 2. Wewnętrznej i zewnętrznej konstruktywności. 3. Wewnętrznej destruktywności przy zewnętrznej konstruktywności. 4. Wewnętrznej i zewnętrznej destruktywności.

Konstruktywność: przewaga konstrukcji nad destrukcją Konstruktywność: przewaga konstrukcji nad destrukcją. Destruktywność: przewaga destrukcji nad konstrukcją.

Globalne środowisko przyrodnicze jest obecnie wewnętrznie destruktywne, zaś jeszcze zewnętrzni konstruktywne.

Konceptualna miara wzrostu jakości życia: przyrost okresu wewnętrznej i zewnętrznej konstruktywności osób stanowiących daną społeczność.

Rozwój SCT odznacza się jego dwoma fundamentalnymi etapami: I – rozwoju „niedojrzałego”, oraz II – rozwoju „dojrzałego”.

W trakcie pierwszego – „NIEDOJRZAŁEGO” – etapu ROZWOJU SCT jest wewnętrznie konstruktywny, zaś nieuchronnie zewnętrznie destruktywny, czyli w stanie „”Wzrostu KOSZTEM społeczno-przyrodniczego środowiska” SCT więcej ze środowiska „bierze” aniżeli „daje”.

W trakcie drugiego – „DOJRZAŁEGO” – etapu ROZWOJU SCT jest zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie konstruktywny, czyli jest w stanie „Rozwoju RAZEM ze społeczno-przyrodniczym środowiskiem” SCT sam się nadal rozwija a zarazem środowisku „daje” więcej, aniżeli zeń „bierze”.

Podstawowe - kolejno w trakcie rozwoju kształtowane – elementy homeostatu rozwiniętego sż/SCT: 1. pole informacyjne; 2. elita; 3. powszechna świadomość, w tym mądrość.

Przezwyciężenie kryzysu, poprzez: 1 – przebudowę makrostruktury SCT (orgware’u), zwłaszcza zwiększającą jego sprawność informacyjną, lub 2 – integrację SCT z innym/innymi SCT, o zasobach informacji uzupełniającej się (synergia) a zwłaszcza zwiększającą jego pojemność informacyjną.

Podstawowe kolejne granice wzrostu SCT: 1 – BEZWŁADNOŚCIOWA – konieczność antycypatywności 2 – ŚRODOWISKOWA – konieczność aksjologii dobra wspólnego 3 – KATASTROFICZNA – konieczność symbiozy i wielkiej rezerwotwórczości

Wnioski z analizy systemowej istoty globalnego kryzysu oraz możliwości i uwarunkowań ukształtowania zdolności trwałego rozwoju światowej społeczności

of sustainable development of the world society. „three pillars” of sustainable development of the world society. It is impossible to integrate social development with economic development and environmental protection without computer simulation

Nie ma granic dla mądrze kierowanego wzrostu i trwałego rozwoju, sztuczną inteligencją wspomaganej, LUDZKIEJ społeczności

„Per aspera ad astra”

Stan Zmian i Ryzyka (SZiR): 1 Stan Zmian i Ryzyka (SZiR): 1. Coraz szybciej wraz rozwojem n-t postępująca moralna destrukcja dotąd poprawnych form życia 2. Wyczerpywanie dostępnych zasobów życia – naturalnych i przyrodniczych 3. Konieczność FEEDFORWARD – o wzrastającym wraz z rozwojem prognostycznym zasięgu -.dla adaptacyjnych działań wyprzedzających zmiany w uwarunkowaniach życia (duża inercja); 4. Konieczność gromadzenia rezerw zasobów życia „na wszelki wypadek”, ze względu na brak możliwości w pełni skutecznego prognozowania.

Kryzys globalny to skutek niedostosowania światowej społeczności do życia w Stanie Zmian i Ryzyka

Czym wyższy poziom rozwoju n-t tym większe natężenie moralnej destrukcji układu: sż–środowisko, a zarazem większe zapotrzebowanie na dalszy rozwój n-t.

Czym wyższy poziom rozwoju nauki i techniki tym więcej mądrej, etycznej, ekospołecznie użytecznej poznawczo-innowacyjnej pracy potrzeba dla: (1) podtrzymywania rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym (2) eliminowania negatywnych konsekwencji niezbędnych coraz liczniejszych zastosowań osiągnięć rozwoju nauki i techniki.

Im mniej bezrobocia i biedy - jednak bez wiedzy o prawdopodobnych kompleksowych skutkach polityki, pracy i innych zmian w uwarunkowaniach życia - tym szybciej nastąpi wyczerpanie źródeł aktualnie dostępnych zasobów naturalnych i zdegradowanie przyrody. A wraz z tym - globalna katastrofa.

W SZiR konieczność coraz większego aktywnego i poprawnie motywowanego oraz doinformowywanego potencjału intelektualnego/mózgów ludzkich dla eliminowania w porę, negatywnych konsekwencji - coraz szybciej wraz z rozwojem n-t postępującej - moralnej destrukcji do niedawna poprawnych form ludzkiego życia.

Zagrożenia konserwatywną kontynuacją

Zachowanie się SCT przy DEFICYCIE ZASOBÓW w środowisku: 1. Przy wyrównanych potencjałach twórczych i obronnych: - synergiczna współpraca, obronno-rozwojowa integracja 2. Przy dominacji tym potencjałem nad systemem słabszym: system silniejszy podporządkowuje sobie system słabszy i przekształca go w czynnik dostępu do deficytowych zasobów, w tym eliminujące konkurentów: - wojna (tajna/spiskowa lub jawna) lub -- integracja drenażowa.

Zachowanie się SCT przy NADMIARZE dostępnych ZASOBÓW w środowisku 1. Przy wyrównanych potencjałach twórczych i obronnych (inform.–energ.): - koegzystencja, autonomia. 2. Przy dominacji tym potencjałem nad systemem słabszym: - system silniejszy podporządkowuje sobie system słabszy i przekształca go w swą TECHNIKĘ.

W warunkach deficytu dostępnych zasobów istnieje możliwość integracji rozwojowej, gdy zniszczenie systemu słabszego spowoduje upadek systemu silniejszego - lecz tylko wówczas, gdy elita systemu silniejszego jest świadoma takiego zagrożenia (CŻM, Rodzina Ludzka/Narodów) Warunkiem takiej integracji jest rozwojowe wzmocnienie systemu słabszego, zracjonalizowanie konsumpcji deficytowych zasobów, wprowadzenie specjalizacji i poprzez wzrost potencjału twórczego oraz n-t współpracą zapewnienie dostępu do nowych źródeł zasobów oraz poprawnego kształtowanie środowiska przyrodniczego.

Obecny kryzys finansowo-gospodarczy, w tym zadłużenia państw – jest jawną fazą kryzysu globalnego ujawnionego prognozą ostrzegawczą Pierwszego Raportu dla Klubu Rzymskiego „Granice wzrostu” (GW/LtG) 1972 Kryzys ten rozwojowo nieprzezwyciężony będzie prowadził – poprzez stan wzrostu regresywnego - do eliminacji słabszych narodów oraz radykalnego zmniejszenia zaludnienia Ziemi, a następnie - poprzez stan stagnacji pseudoelitarnej – do upadku także narodów najbogatszych.

Dwa podejścia do problemu przeciwdziałania globalnej katastrofie: I - czym więcej ludzi, tym więcej zanieczyszczeń środowiska przyrodniczego i mniej dostępnych zasobów naturalnych, a zatem szybciej globalna katastrofa; II – czym więcej ludzi zdolnych do MĄDREJ - na dobro wspólne ukierunkowanej, eko-społecznie użytecznej poznawczo-innowacyjnej – aktywności twórczej, tym większe szanse przekształcania tych zanieczyszczeń w czynniki podtrzymywania życia ludzi i przyrody oraz zapewniania dostępu do nowych lub alternatywnych źródeł zasobów naturalnych

Bez dokonania aksjologicznej przemiany od egoizmu do ekohumanizmu nie można: a) zapewnić powszechnego dostępu do wiedzy (istniejącej i bieżąco odwzorowującej szybko zmieniającą się rzeczywistość), niezbędnej w: - kierowaniu się zasadą miłości (Vs p. 15), - wyprzedającym rozpoznawaniem i - eliminowaniem zagrożeń, a także - umożliwiającej wraz „common good global governance” stymulowanie ekospołecznie użytecznej aktywności twórczej; b) przekształcić obecnej formy globalizacji (w tym ekonomiki) w globalizację trwałego rozwoju - sprawiedliwą, „z ludzką twarzą” (m.in. odrzucenie spekulacyjnego bogacenia się, likwidacja nieuzasadnionych nierówności społecznych, bezrobocia, głodu, przyczyn obronnego terroryzmu).

Społeczeństwo powszechnej mądrości jako podstawa ewolucji intelektualnej – warunku trwałego rozwoju polskiej, europejskiej i światowej społeczności

CŻM/E > trwały rozwój > ekorozwój (rozwój globalnego ekosystemu, czyli rozwój społeczno-gospodarczo-przyrodniczy Ziemi)

CŻM jako warunek kontynuowania rozwoju Człowieka/światowej społeczności wspomaganego wysoko rozwiniętą nauką i techniką

Dla ukształtowania zdolności trwałego rozwoju, w tym eliminowania negatywnych następstw omawianej moralnej destrukcji, konieczność ekohumanistycznej przemiany aksjologicznej oraz nowej rewolucji n,-t., w tym wspomagania ludzkiej pracy sztuczną inteligencją.

Cywilizacja Życia i Miłości/Ekohumanistyczna (CŻM/E) jako skutek przemiany cywilizacyjnej, dotyczącej w pierwszym rzędzie aksjologii (od socjal-darwinistycznego, śmiercionośnego egoizmu do dobra wspólnego/win-win) oraz (dla feedforward niezbędnej) powszechnej dostępności ekospołecznie użytecznej wiedzy i edukacji

Model 3 - LM Scenariusz drugi: Zastąpić darwinizm społeczny mechanizmami ewolucji intelektualnej. Aktywnością intelektualną zastępować aktywność rozrodczą (biologiczną) LM - Nowa rewolucja naukowo-techniczna Przekształcać odpady w czynniki życia środowiska

Strategiczne programowanie wizyjne (BACKCASTING) jako NIEZBĘDNY sposób trwałego przezwyciężenia globalnego kryzysu poprzez przeprowadzenie ekohumanistycznej przemiany cywilizacyjnej Wizja powinna być zgodna z cybernetyczną teorią rozwoju SCT

Alvin Toffler: Praktopie Sangeta Sharma: Attainable utopias

Konieczność – po pierwsze - ekohumanistycznego zintegrowania światowej elity. „Zło w dobro przekształcać”

Powtórzmy: Kryzys globalny jest kryzysem cywilizacyjnym, w tym aksjologicznym Jego przezwyciężenie wymaga zastąpienia współczesnej cywilizacji społecznego darwinizmu – cywilizacji śmierci – Cywilizacją Życia i Miłości (CŻM) -Cywilizacją Ekohumanistyczną.

Cele EKOHUMANISTYCZNYCH działań antykryzysowych (1): (1) zracjonalizować model konsumpcji i zużywanie deficytowych zasobów naturalnych (w tym energii); (2) zintensyfikować dostęp do alternatywnych źródeł zasobów naturalnych; (3) przebudować technosferę na życzliwą środowisku (społeczno-przyrodniczemu); (4) zwiększyć DALEKOWZROCZNOŚĆ polityki; (5) zwiększyć ELASTYCZNOŚĆ gospodarki; (6) zwiększyć EFEKTYWNOŚĆ społecznego procesu pracy;

Cele EKOHUMANISTYCZNYCH działań antykryzysowych (2): (7) kształtować ekospołecznie użyteczną podatność innowacyjną; (7) stworzyć system ekospołecznej sprawiedliwości (podziału wg ekospołecznej użyteczności); (8) stworzyć powszechnie dostępny informacyjny system wiedzy o kompleksowych skutkach ludzkich zamierzeń i działań oraz innych zmian w uwarunkowaniach życia;

Cele EKOHUMANISTYCZNYCH działań antykryzysowych (3): (9) stworzyć system gromadzenia rezerw zasobów materialnych i intelektualnych „na wszelki wypadek”; (10) stworzyć system ekospołecznie użytecznej aktywizacji społeczności wykluczonych lub w rozwoju opóźnionych; (11) racjonalnie – aktywizując ich bierny potencjał intelektualny - ograniczyć nadmierną kreatywność biologiczną (rozrodczość).

Elastyczność: zdolność odpowiednio szybkiego dostosowywania form życia do nowych jego uwarunkowań.

Nowy Raport dla Klubu Rzymskiego: 2052 – A GLOBAL FORECAST FOR THE NEXT FORTY YEARS – JORGEN RANDERS PTE, Aktualności, 10 grudnia 2012: http://www.pte.pl/226_starsze_pozycje.html

Główne tezy Raportu Randersa (1): 1 Główne tezy Raportu Randersa (1): 1. Konieczność przemiany aksjologicznej: “Konkurencję i eliminowanie słabych (dominacja) zastąpi kooperacja.” (Eliminowanie słabych to neo-darwinizm społeczny a nie dominacja – LM),

Główne tezy Raportu Randersa (2): 2 Główne tezy Raportu Randersa (2): 2. Negacja kapitalizmu: „All because of inadequate global governance We need to shift investment flows from what is most profitable to what society needs Capitalism won’t do this – it is made to allocate money to what is profitable, not to what society needs And democratic parliaments won’t pass regulations that could change this reality - because voters are against solutions that require higher taxes, more expensive gasoline or electricity in the short term The root cause is short-termism in capitalism and democracy.”

Główne tezy Raportu Randersa (3): 3 Główne tezy Raportu Randersa (3): 3. Uzupełnić globalizację instytucjami zdolnymi do wypracowania i realizowania dalekowzrocznej strategii globalnego rozwoju (np. postulowane w Polsce utworzenie Światowego Centrum Strategii Trwałego Rozwoju): „Temper short-termism: Establish supra- national institutions”: http://www.pte.pl/pliki/2/12/ListKPrp.pdf ; http://www.pte.pl/pliki/2/12/InformacyjneUWARUNKOWANIA.pdf .

Tematy prac zaliczeniowych (1): 1 Tematy prac zaliczeniowych (1): 1. Cywilizacja Życia i Miłości/ Ekohumanistyczna jako warunek trwałego przezwyciężenia globalnego kryzysu – w świetle cybernetyki rozwoju. 2. Cywilizacja Życia i Miłości/ Ekohumanistyczna jako warunek ukształtowania zdolności trwałego rozwoju (sustainable development) światowej społeczności – w świetle cybernetyki rozwoju.

Tematy prac zaliczeniowych (2): 3 Tematy prac zaliczeniowych (2): 3. Holokaust ekologiczny jako sposób przezwyciężania globalnego kryzysu. 4. Globalna i lokalna infrastruktura społeczno-gospodarcza (orgware) dla życia w Stanie Zmian i Ryzyka.